Dag 190 Het rolt soms raar.

Een balletje kan raar rollen en zo gaat dat met geld soms ook (zie hieronder).
Verder doet de redactie het nog even wat rustiger aan, dus geen lange artikeltjes. Ik hoop dat u met weinig ook tevreden bent.

Leuke fouten?

Hoeveel fouten hebben ze dan bij de Rolling Stones gemaakt?

Dag 189 Te vroeg?

Huh? Wazzdanou, zal menig lezer denken. Een publicatie hier die zijn tijd ver vooruit is?
Nee, beste lezers, dat mag u van de redactie niet verwachten. Het feit dat nu al de bijdrage van zaterdag wordt gepubliceerd heeft met een uitstapje naar een zeilboot te maken. Daarom dit weekend 1 bijdrage minder en geen eigen stuk. Zie wat er wel staat maar als de weekendbijlage van dit weblog. Lees hieronder maar verder.

Eigen maakbaarheid /*\

Een eigen weblog publiceren is een mooie vorm van maakbaarheid. Je kan er van maken wat je maar wil. En hoewel uw redactie zich enigzins afvraagt of hij hetvolgende wel kan maken, toch een bijdrage die afwijkt van wat u hier gewend bent.
Wegens het vertrek naar een zeilweekend geen tijd voor nieuwe publicaties. Op de boot waar de redactie vertoeft zijn geen internetaansluitingen. U hoeft echter niet zonder het zo broodnodige leesvoer te zitten. Klikt u op onderstaande links en u komt op enkele artikeltjes die op de weblogs zijn gepubliceerd die vermeld staan in her rijtje "Andere weblogs" (zie rechterkolom). Het gaat om artikelen waar uw redactie op heeft gereageerd. Wellicht heeft u ze al gelezen, zo niet....klikken maar! De redactie is maandag weer terug.

Sargasso - Verkiezingsthema's
Sargasso - Verspil voor een beter milieu
hetkanWel - Heb je een klacht vertel het je blog
hetkanWel - Techniek voor meisjes
Opa Buiswater - Potjandosie!
Opa Buiswater - Over warmte, korte lontjes en meer
Brechtjes Blogje - Slimme voorlichter
Brechtjes Blogje - De oplossing voor Nederland
David Rietveld - Open Office?

Tot zover onze weekendbijlage.

Dag 188 De invloed van blogs.

Er wordt in het blogwereldje nogal eens geschreven over de mogelijke invloed van weblogs. Dit weblog heeft onnoemelijk veel invloed! Dat moge blijken uit de bijdrage van vandaag (zie hieronder).
Het valt allemaal wel mee met die invloed. Maar het is toch een grappige gedachte dat die kans er mogelijk is. Beste lezer, heeft dit weblog enige invloed op u?

Codes van de godin. \|/

"Ik ben een god in het diepst van mijn gedachten,
en zit in 't binnenste van mijn ziel ten troon
maar veder ben ik heel gewoon
met haaruitval en spijsverteringsklachten"
(en van wie was deze tekst?)

Als blogger waan je jezelf soms een enkel moment een god. Je blogt wat en even later is er ineens een festivalletje over. Tja, die invloed van weblogs toch.....
Vorige maand schreef ik hier over vermoedens dat de heer wellicht een vrouw is. Op een festival in Zutphen gaat men een heel stuk verder en en gaat men aantonen dat in een ieder van ons iets goddelijks zit. Beter gezegd: iets godinnelijks. De codes van de godin, noemt men dat. In de publicatie hierover wordt niet duidelijk wat daarmee wordt bedoeld. Hebben we allemaal iets hoerigs in ons? Of komen we allen voort uit de vrouw van Jezus? Of zijn wij allen maagd?
Laat ik nog eens mijn stelling hierover naar voren brengen. In de bijbel (Johannes 1:1) staat: "In den beginne was het woord en het woord was bij god en het woord was god".
Die zin is de sleutel tot de decodering van het begrip god. God is een woord en niet meer dan dat.
Bestaat god? Ja. Als een uit de fantasie der mensen ontsproten begrip. Daarom kun je van god ook alles maken wat je maar wilt: een man, een vrouw, een kracht, een katholiek, een protestant, een islamiet, voor mijn part een Grote Gele Kanarie. Het kan alles zijn en is dus eigenlijk niets.
Wat jammer is dat we wel de beschikking hebben over het almachtige woord maar daarmee nog niet het inzicht hoe daarmee om te gaan. Het is een open deur te stellen dat menig woord tot een wereldwijd instituut is geworden en een geschiedenis van moord en doodslag tot gevolg heeft gehad.
Laten we het er maar ophouden dat de creativiteit van het woord nog volop in ontwikkling is en we nog veel hebben te leren. Er is nog hoop.

Dag 187 Te laat, te veel....

De redactie hoeft niet meer op zoek naar de grootste komkommer. Hartje zomer meldt "Blik op nieuws" dat webwinkels te laat zijn met de voorbereidingen voor de kerstdrukte! Als men zich in het Midden-Oosten daar nou ook eens druk over gingen maken, dan hadden ze daar geen tijd meer om op elkaar te schieten.
Natuurlijk moet men dat kerstgedoe goed voorbereiden. Al was het maar om het straks de consument eenvopudiger te maken met het kiezen van kerstkadootjes. Zo gemakkelijk gaat keuzes maken namelijk niet (lees dus de bijdrage van vandaag hieronder).

Multiple-choice afschaffen? <>

"Teveel, teveel, sprak Winnetou, ik ben het kiezen moe".
Al eerder verwezen we hier naar de keuzemoeheid onder consumenten. Men vindt het wel goed dat er onnoemelijk veel keuzes zijn, maar het maakt het kiezen ook lastig en leidt tot gevoelens van onzekerheid. Dat kan opgelost worden door de keuzes te beperken. Geef iemand de mogelijkheid uit slechts twee opties te kiezen en je krijgt een tevreden kiezer. Men denkt ten eerste nog steeds keuzevrijheid te hebben en ten tweede meent men zelf controle over de te maken keuzes te hebben. Van die wetenschap kan een goede verkoper listig gebruik maken zoals blijkt uit een artikeltje op de site van Marketingfacts, over het jongetje en de sportschoenen.
Hoe komt het toch dat menigeen moeite heeft met een veelheid aan keuzes? Kunnen wij complexiteit niet aan?
Misschien speelt het denken in dualiteiten hierbij een grote rol. Dit soort denken maakt het leven wel overzichtelijk maar kan tot vergaande blindheid leiden. Het idee dat je zonder donker niet zou weten wat licht is, zonder zwart het wit niet zou kennen en zonder kwaad het goede niet kan herkennen is sterk verankerd in ons denken. Zo zit de wereld echter niet in elkaar.
Los van het feit dat er vele donkers en veel verschillend licht is, bestaat de schemering en het ochtendgloren natuurlijk ook. Naast zwart en wit zijn er ook alle kleuren van de regenboog. En een eendimensionaal goed of kwaad bestaat helemaal niet.
Als je denkt dat er telkens maar twee grootheden zijn en al het andere daar afgeleiden van zijn, dan kan dat tot ontevredenheid leiden. Iemand die zich uitermate prettig voelt in de schemering, beland uiteindelijk bij de psychiater omdat iedereen om hem heen roept dat dat grijze gedoe toch helemaal niks is. Kies toch voor het volmaakte donker of het zalige licht! Tja, en als iedereen dat roept en je toch niet los kan komen van die schemering , zal er wel wat mis zijn met jezelf. En eens in de vier jaar zitten de grijs, zwart en wit-denkers er vervolgens helemaal naast, want dan blijkt het oranje te moeten zijn.
Die behoefte aan beperking verklaart wellicht ook waarom massa's mensen zo gemakkelijk te binden zijn aan eenduidige slogans. Dan is het slechts een kwestie van voor- of tegen zijn en na die keuze gemaakt te hebben ontstaat het behaaglijke gevoel er helemaal bij te horen. Dat is volkomen normaal bij kuddedieren.
Wat mij betreft hoeft de multiple-choice helemaal niet afgeschaft te worden. Er is meer, veel meer, tussen hemel en aarde. Sorry! Dat is ook weer zo'n duaal begrip. Laten we het praktisch houden en niet complexer maken dan nodig is. Er is meer, veel meer, op deze aarde alleen.

Dag 186. Kinderlijk eenvoudig.

Op dit blog worden wel eens erg naïeve voorstellen gedaan. Alsof je sommige problemen met kinderlijk eenvoudige oplossingen te lijf kan gaan. Nee, volwassenen hebben meer ervaring, weten meer en zijn dus beter in staat de juiste oplossingen te bedenken voor complexe problemen. Dat blijkt elke dag weer (....).
Dus hoe serieus moeten we initiatieven nemen die de keuze van een kind een plaats willen geven? (Lees hieronder door).
Mocht het heersend gezag bang zijn voor de keuze die kinderen maken, dan kan men nog altijd een paar van overheidswege aangestelde nanny's in de strijd gooien zodat de kids opgevoed worden tot de modelburger die men graag ziet.

De keuze van een kind. <>

In Zweden gaat men kinderen opvoeden tot welbewuste kiezers. Voorafgaande aan de echte verkiezingen organiseert men een referendum voor kinderen die zo kunnen oefenen in de stembusgang. Men hoopt ermee te bereiken dat de kids beseffen hoe belangrijk stemmen is en dat ouders zodanig meewerken om het goede voorbeeld te geven, dat die massaal hun verantwoordelijkheid als kiezer weer oppakken.
Een aantal kritici in Zweden menen echter dat de inhoud van het referendum niet zwaar genoeg is. En gelijk hebben ze.
In het Zweedse kinderreferendum komen topics aan de orde als het uiterlijk van de bibliotheekkaart of het uiterlijk van een nieuwe tram. Men heeft ervoor gekozen die concrete topics op de keuzelijst te zetten, die ook uitvoerbaar zijn. Zo wil men demonstreren dat je stem ook ergens toe kan leiden. Lovenswaardig, maar zouden kinderen dan helemaal geen interesse hebben in zwaardere items? Natuurlijk wel. De Zweedse overheid erkent echter dat die minder makkelijk uitvoerbaar zijn. Als de kinderen dat zelf nu al niet door hebben, dan komen ze daar later wel achter en zullen ze zich wel een paar keer op het hoofd krabben voordat men naar de echte stembus gaat.
Het Zweedse initiatief is geen primeur. In 2004 was er in Ecuador een groot project waarbij 70 kinderen gekozen konden worden, die bijeenkomsten leidden waarbij de meningen van kinderen werden gepeild betreffende kinderechten, kinderarbeid, vrede, geweld en corruptie. Later konden zo'n 500.000 kinderen stemmen over de voorstellen die tijdens die bijeenkomsten werden geformuleerd. Dat is toch van heel ander kaliber!
In 2003 werd hier al duidelijk waarom het kabinet Balkenende er niets voor voelt de initiatieven van Ecuador en Zweden over te nemen. Een aantal kinderen mochten stemmen na één van de lijsttrekkersdebatten
en dat pakte slecht uit voor Balkenende en Zalm.
Wordt het niet eens tijd om de keuze van een kind op de politieke agenda te zetten?

Dag 185. Prima tijd.

Mij hoort u niet klagen over het huidige weer. Heerlijk! Verder gewoon tempo en gedrag aanpassen en het is goed te doen.
Ook geen geklaag over de nieuwsgaring. Natuurlijk is het komkommertijd maar daar moeten we niet al te schamper over doen. Het betekent niet dat er geen nieuws is; er is ander nieuws. En zolang het dus nieuws is mag wat mij betreft het hele jaar door ook aandacht aan de komkommer worden besteed. Vandaag delen we er een paar uit (lees hieronder verder).
Overigens zijn eindelijk de Krenten uit de pap ververst (zie rechterkolom). Beste lezer, blijf niet op uw krent zitten maar stuur hem in.

Daar komen de komkommers.

De redactie heeft het weer eens helemaal alleen moeten doen. De vraag aan de lezers betreffende de mooiste komkommers (zie rechterkolom) is onbeantwoord gebleven. Met hartelijke dank.
Maar goed, ik wil u de nodige frissigheid niet onthouden. Dus hier de komkommers van de juni en juli. Klik op de links en u bent weer wat wijzer.

• Vanuit zijn vakantieadres stuurt onze nationale boekhouder een smakelijk bericht waar maar liefst 1 hele, rechte komkommer in is verwerkt.
• De NOS ziet het verschil niet tussen een knakworst en een komkommer.
• Dankzij een nieuwe techniek kan de redactie nu de komkommers op een rij zetten zinder dat het een zootje wordt.
• Mocht u meer dan genoeg van komkommers hebben dan heeft u dankzij Vlaamse studenten goed pech.
• En wie is benoemd tot komkommer-vip?

Zo, daar kunt u het weer mee doen. Mocht toch mooiere komkommers weten, dan kunt u ze alsnog insturen (klik op de vraag aan de lezer in de rechterkolom en voeg uw reactie toe).

Laatste tip van de redactie: Al is de zomer nog zo zwoel, met een komkommer houdt u het wel koel.

Dag 184 Overtolligheden.

Er is veel te veel van veel. De redactie is zich welbewust dat dit blog daar ook onder valt, maar acht dat minder schadelijk dan overtollig voedsel, overtollige wijn, overtollig afval en ga zo maar door. Overtollig geweld hebben we het dan nog niet eens over.
In plaats van resoluut de productie van al dat veels-te-veel stop te zetten, bedenkt men telkens plannetjes om de welvraatsresten zodanig te verwerken dat er ook daar wat aan te verdienen valt. (Lees de bijdrage van vandaag, hieronder).
Bedenk daarbij dat u met dit warme weer toch moet oppassen met de consumptie van alcohol.

Europa de nieuwe brandstofgrootmacht?

De Europese Commissie heeft besloten overtollige wijnvoorraden om te zetten tot biobrandstof. Het gaat in totaal om nog maar 6,6 miljoen hectoliter maar de eerste stap richting brandstofgrootmacht is gezet.
Tja, als je geen olie hebt tel je eigenlijk niet mee in deze dolle, dwaze wereld. Het is trouwens toch te gek voor woorden dat het zoveel om olie draait. Dat moet maar eens afgelopen zijn, zo moeten ze in de Europese Commissie gedacht hebben. Eén van de leden is waarschijnlijk na een avondje brainstormen onder het genot van een aatal flessen europese wijnen flink teleurgesteld geraakt dat ze niet alles op kregen. Hij zag de restjes wijn al in de gootsteen verdwijnen. Da's zonde en in een vlaag van benevelde verstandsverheldering zag hij ineens waar Europa groot mee kon worden.
Eén probleempje moet dan wel weggewerkt worden. De tankstations langs onze wegen mogen geen alcohol verkopen. Ach, met één pennestreek kan dat worden opgeheven en in plaats van reclameborden die de stijgende olieprijzen aangeven kun je binnenkort uithangborden zien met de slogan: Rij fijn, rij wijn!

Dag 183 Achterlijk of voorlijk.

Bizar verschijnsel dat menigeen zich verheven waant boven een ander. In al hun achterlijkheid meent men dan voorlijk te zijn op anderen. Kwestie van woorden alleen? Sluit u dan vandaag eens aan bij de toehoorders die de dominee van de dag aanhoorden (lees gerust hieronder verder.......).
Helaas heeft de redactie een noodmaatregeltje moeten invoeren bij de mogelijkheid om te reageren ( de "Wat wil je zeggen?"-knop). Dit weblog bleek behoorlijk van ongevraagde reacties voorzien te zijn. Om dat voortaan te voorkomen wordt u gevraagd bij het invullen van uw reactie een woord over te tikken. Doe dat gerust en er is niets aan de hand. Met dank voor uw medewerking.

Preek van de dag.

"Beste mensen, wij zij hier vandaag bijeen om op deze door de Heer gegeven rustdag eens stil te staan bij de vraag: waar staan wij eigenlijk?
Wij beschouwen onszelve door eerst naar den ander te kijken. Als we weten wie den ander is, weten we weer wie wijzelve zijn. En zo kijkende naar den ander merken we op dat er onder hen zijn die de taltenten die de Heer ons heeft gegeven nog niet volledig hebben benut. Zij lopen achter in de ontwikkeling die een mens kan doorlopen. Dat is immers de opdracht van de Heer? Gaat heen en ontwikkelt u, heeft hij gezegd.
En zo zijn er dan van die mensen die nog in het stenen tijdperk leven. Steen, ofwel in het steeds meer overheersende engelse taalgebruik: rock.
Wie zich met rock bezig houdt is niet meer van deze tijd. Wij zijn de 'stone-age' toch reeds lang voorbij. Daarom is het ook een goed teken dat er nog waakzame broeders en zusters zijn die anderen proberen te behoeden voor het Sodom en Gomorra van het verschijnsel rock-festival. De Heer looft onze broeders en zusters in Staphorst.
Dan zijn er ook nog vele anderen die menen zich te ontwikkelen door televisie te kijken en te dwalen op het zogenaamde internet. Zij zijn dwalende en zien de boodschap onzes Heeren niet, die zegt dat wij ons pas werkelijk kunnen ontwikkelen door contemplatie. Enkel het lezen van het enige en ware boek der boeken en door het dagelijkse gebed zal onze geest zich nontwikkelen zoals de Heer dat voor ons zo heeft bedoeld.
Neem daarom een voorbeeld aan hen die zware verantwoordelijkheden dragen en de moed opbrengen ons te wijzen op anderen die de door de Heer gegeven ontwikkleing nog niet mogen smaken. Laten we bidden voor hen opdat zij hun dappere werk mogen voortzetten. En laten wij bidden voor al diegenen die kritiek uiten op onze dappere broeders en zusters.
Gaat heen en gedenk de woorden die ik vandaag tot u sprak. Houdt u zich op het rechte pad der ontwikkeling zoals die door onze Heer is aangegeven. Dwaalt niet. Amen."

Dag 182 Op je tellen blijven passen.

Wat is dat toch voor eigenaardige gewoonte om hier elke dag te nummeren? Dag 182. Nou en? Dat kan toch niet goed gaan? Als de redactie een lang blogleven tegemoet gaat dan wordt de redactionele ruimte alleen al gevuld met een rij cijfers waar de lezer ook niet goed van wordt.
Tja, lieve lezers, ik weet ook niet echt wat voor diepere reden er is om het zo te doen. Ik beloof u er serieus over na te denken of deze werkwijze gehandhaafd zal blijven. Ondertussen is het wel zo dat we op onze tellen moeten blijven passen. Soms zijn er organisaties die dat voor ons doen, maar die hebben ook niet het eeuwige leven (lees maar hieronder). Nee, op onze tellen moeten we nog altijd zelf passen. En niet alleen door trouw elk jaar te doneren aan wat voor waakhond-organisatie dan ook.

Kleine beetjes vrijheid.

Bits of freedom stopt ermee. De waakhond voor privacy in de digitaliteit sluit niet helemaal. Het wordt met vrijwilligers voortgezet. Er is immers geen enkele reden de activiteiten te stoppen omdat het nog lang niet goed geregeld is met de digitale privacy. En niet alleen met de privacy, ook met de controle over bepaalde digitaleprocessen bestaan twijfels.
Meest recent is de actie tegen de stemcomputer. Verder blijft het oppassen wat er gaat gebeuren met digitale codes die de burger tot één nummer terugbrengen en waarmee gegevens van uiteenlopende diensten aan elkaar gekoppeld kunnen worden.
Bits of freedom geeft zoch vooral met dat soort zaken bezig gehouden. Want tegen andere aantastingen van de privacy lijkt geen kruid gewassen. Ook dit blog is gisteren flink gespamd en da's ook niet fijn. Verder is het iedereen bekend dat je altijd per brief, per e-mail of per telefoon benaderd kan worden voor commerciële aanbiedingen, terwijl je in het duister tast hoe men aan je gegevens is gekomen.
Het is jammer dat clubs als Bits of freedom nodig zijn. Het is te hopen dat ze ook als vrijwilligersorganisatie genoeg waakzaam kunnen blijven.
Digitale controle over de handel en wandel van het individu lijkt me nergens voor nodig. Het zou eerder omgekeerd moeten zijn: geef ook de burger gelegenheid in te loggen op overheids- en bedrijfsgegevens. Alles openbaar. Zo hoeven we het niet te doen met ingekorte jaarverslagen en selectieve publicaties. Maar dat is natuur;ijk een idioot idee.
Het beetje vrijheid dat we hebben moet gekoesterd worden en daarom bij deze dank voor de acties van Bits of Freedom.

Dag 181 Blijven praten.

We hebben de stem niet voor niets gekregen. Ook al heeft men soms het gevoel dat praten niet helpt en men de neiging krijgt tot andere middelen over te gaan, adviseert de redactie in alle gevallen te blijven praten. Niet slaan, niet schieten, blijven praten. Je hebt dan niet meteen hier en nu een oplossing, maar het scheelt wel een hoop ellende.
Hoe belangrijk onze stem kan zijn heeft men in ieder geval in de bankwereld door (lees de bijdrage van vandaag hieronder).

Uw stem is uw code. \|/

Gelukkig worden er zo nu en dan pogingen ondernomen om de mahsro-code te ontlasten. De ABN Amro-bank neemt het voortouw. Geen codes meer te onthouden die je in moet toetsen, gewoon je boodschap inspreken en klaar ben je.
Het idee is uitgebreid getest. Verkoudheid zou geen probleem zijn en ook tweelingen houdt men keurig uit elkaar. Je kan nog zo je best doen een stem van de eerste de beste rijke medeburger te imiteren, het zal niet lukken om op die manier toegang te krijgen tot bankrekeningen die niet de jouwe zijn. Allerlei biometrische gegevens verschillen zo van mens tot mens dat de stem net zo uniek is als een vingerafdruk. Niet iedereen heeft precies dezelfde tong, neusholte, stemband of ademhaling.
Nu zijn fraudeurs niet voor één gat te vangen en zelfs bereid tot het uiterste te gaan als het om geld gaat. Reken maar dat het aantal stemmenimitatoren flink zal toenemen. Mocht het daar alleen niet mee lukken kun je altijd nog al je tanden laten trekken. Je doet vervolgens het gebit van je moeder in om haar rekening kaal te plukken. En een beetje fraudeur gaat zelfs zover dat hij/zij gaat prutsen aan eigen neusholte en stembanden tot de vereiste klank is verkregen.
We hebben het dan nog niet eens over de stemvervomers die in elke spy-shop verkrijgbaar zijn. Het moet met wat vernuftige software toch mogelijk zijn die zo in te stellen dat je daarmee de stem krijgt van degene op wiens geld je uit bent.
Voorlopig probeer ik maar verwoed mijn in te tikken codes te onthouden. Mahsro of niet.
(Meer info: Planet, de ABN zelf en Voicevault, de producent van het systeem).

Dag 180 Zomerzotheid.

Terwijl het er elders in de wereld heter aan toe gaat dan hier, berichten de media relatief meer over de warmteproblemen ter plaatse. Oververhitte wandelaars, salmonella, blauwalgen, bejaarden met truien aan en airco's die niet aan te slepen zijn. We worden er niet gelukkiger van.
Waar we wel gelukkiger van zouden worden weten we heus wel, maar onderzoekers blijven speuren tot ze ons kunnen vertellen hoe het eigenlijk in elkaar zit. Daarom vandaag nog zo'n onderzoekje (lees hieronder meer). Windt u zich er niet over op en hou het hoofd koel.

L & G-code (2) \|/

(vervolg op gisteren; de "lang en gelukkig leven code")
Armen worden sneller oud dan rijken volgens een onderzoek van britse en amerikaanse wetenschappers. Het kan wel zo'n zeven tot negen jaar verschillen. De oorzaak weten de onderzoekers niet, maar men stelt wel dat armere mensen een minder positief zelfbeeld hebben, slecht betaald krijgen voor zwaar werk en denken slecht grip op hun leven te hebben. De stress die dat tot gevolg heeft zou tot een kortere levensduur leiden.
Waarom zie ik de meest voor de handligende conclusies niet terug in de berichtgeving? Het lijkt mij logisch dat wie weinig geld heeft niet de mogelijkheid heeft om kwalitaitef goed voedsel te kopen, regelmatig op vakantie kan gaan, geen geld heeft voor fitnesstrainingen. Bovendien werkt men in omstandigheden die ook niet best voor de gezondheid zijn (die conclusie staat er dan wel weer in). Verder zijn de woonomstandigheden voor armere mensen ook niet geweldig: drukke buurten, weinig privacy, veel verkeer, kortom een gezondere natuurrijke omgeving zit er voor armere mensen niet in.
Dit onderzoek suggereert dus dat genoeg geld wel tot een langer en gelukkig leven leidt? Dat komt dan niet overeen met de uitgangspunten van het onderzoek dat gisteren hier werd beschreven. Dat zegt juist dat minder verdienen (en minder consumeren) maar wel een schoner milieu uiteindelijk tot een langer en gelukkiger leven leidt.
Hoe dan ook, het wordt de hoogste tijd om de code die bepaalt wat onder tot een lang en gelukkig leven leidt, opnieuw wordt gedefiniëerd. Niet het geld alleen, maar de levensomstandigheden horen de criteria te zijn. Het is tenslotte nergens voor nodig om alleen armere mensen zwaar wekr te laten doen en te huisvesten in overbevolkte, milieuonvriendelijke wijken. En als de gesmeerde bliksem de klantenstop in de thuiszorg ongedaan maken, want wie wel geld genoeg heeft koopt zijn eigen, dure particuliere zorg wel in.
Ik zal wel weer het nodige over het hoofd zien. Dat komt natuurlijk doordat ik de vreselijk naïeve gedachte er op na hou die zegt: geen gezeik, iedereen rijk.

Dag 179 De lange mars.

De 4-daagse is net 1 dag oud of er vallen 2 doden te betreuren. De organisatie last de rest van de wandeling af maar de feestjes er omheen gaan door. Tja..........
Menig lange wandeling heeft slachtoffers gekost. Niet iedereen die een bedevaartsloopje nam naar Santiago de Compostella heeft het levend gehaald en wat dacht u van "de lange mars" van Mao: meer dan 10.000 mensen overleefden het niet. En dat zijn dan de letterlijke wandelingen.
Het leven is ook een lange mars, waarbij te veel onnodige slachtoffers vallen. Daar kan alleen een verandering van uitgangspunten en doelgerichtheid verbetering in brengen. Een mooie aanzet daartoe staat in de bijdrage van vandaag (lees hieronder verder).

L & G-code \|/

Eén: de meeste onderzoeken zijn er op gericht uit te zoeken hoe van-alles-en-nog-wat beter kan.
Twee: de meeste onderzoeken zij er dan ook op gericht uit te zoeken hoe we langer en gelukkiger kunnen leven.
Drie: de uitkomsten van die onderzoeken worden niet bepaald door het onderzoek zelf maar door de kriteria die men vooraf hanteert.
Vier: de huidige code die bepaalt wat onder lang en gelukkig leven moet worden verstaan "materiële welvaart" of plat gezegd: geld.
In de volksmond wordt echter regelmatig gemompeld: geld maakt niet gelukkig, als je maar gezond bent. Laten we dat de "Lang & Gelukkig"-code noemen. Als lang en gelukkig leven belangrijker is dan geld en je neemt dat als uitgangspunt voor een onderzoek, dan krijgen we opvallende resultaten.
De britse organistatie New Economics Foundation (NEF) heeft zo'n ander onderzoek gedaan. Op zoek naar de "gelukkigste" mensen op aarde heeft men niet het Bruto Nationaal Produkt als uitgangspunt genomen (wat in andere onderzoeken doorgans wel het geval is) maar legt een verband tussen levensverwachting, levensgeluk en het milieu (de ecologische ontwikkeling van een bepaald land).
De uitkomst is dat de geïndustrialiseerde landen er niet zo best van af komen. Een aantal "armere" landen (onder andere in Afrika) trouwens ook niet. Numero uno blijkt het eilandje Vanuata in de Stille Oceaan te zijn. Eilanden scoren in het onderzoek opvallend hoog. Wat de vraag oproept of men hier in Nederland gelukkiger is op Schiermonnikoog dan in Maastricht.
De lezer hier weet inmiddels wat een ongelofelijke leek de redactie is op het gebied van onderzoekjes, cijfertjes en meten-is-weten topics. Ondanks dat is de redactie zeer tevreden met het feit dat niet het grote geld maar het milieu uitgangspunt is naar de meting van geluk. Nu de die resultaten nog opnemen in de jaarlijkse troonrede en wie weet gaat het dan toch nog allemaal goed komen. En dan natuurlijk nog even onze dagelijkse gedragscodes er op aanpassen.
Bronnen: Het Parool en New Economics Foundation

Dag 178 Herinneringen onthouden.

Er zijn van die dingen die ik geacht wordt te onthouden, maar menig keer faalt daarbij mijn herinnering. Het wordt hoog tijd voor hulp (lees hieronder verder).
Of is de warmte me gewoon naar het hoofd gestegen? U mag het zeggen.

Mahsro-code onthouden (2) \|/

Wie zich niets herinnert, heeft niks om te onthouden.
Een gezegde geheel in de traditie van de hedendaagse filosoof J.C. die vroeger nog wel eens letterlijk een balletje opgooide maar nu vooral bekend is van diepzinnigheden die een gewoon mens ook kan begrijpen.
Ik kwam erop omdat mijn mahsro-code weer eens opspeelde. In het gebouw waar ik werk zit een deur die alleen maar opengaat als je een code intikt op het kastje wat er naast hangt. Hoe anderen het doen weet ik niet, maar ik heb die code nooit in één keer goed.
Zo'n deursysteem heeft men ook in tehuizen waar mensen met dementie wonen. Dat lijkt me logisch. Die mensen onthouden niks en dus blijven ze in de ruimte waar ze horen en da's reuze gemakkelijk voor het verplegend personeel. Je moet er niet aan denken dat het toch al zwaar belaste personeel ook nog eens om de haverklap op zoek moet naar bewoners die een luchtje willen scheppen en vervolgens de weg kwijt zijn en ergens buiten verdwalen.
Maar ik ben niet dement, geloof ik. Wat is het probleem dan om 4 cijfers in de goede volgorde te onthouden? Overbelasting dus. Het begint al als ik thuis eerst de toegangscode van dit weblog moet intikken. Als de klus is geklaard, moet ik naar m ijn werk. Bij het verlaten van het huis natuurlijk de code intoetsen van het beveiligingssysteem. Bij mijn werk aangekomen, fiets op slot zetten met zo'n handig cijferslot. Niks aan de hand, gaat allemaal goed. Binnekomen lukt ook nog omdat de portier daarvoor zorgt. Ik kan gelukkig zo maar naar mijn werkplek, alwaar ik de pc start en de code intik om op het bedrijfsnetwerk in te loggen.
Dan ga ik even naar de personeels-wc en stuit op de beveiligde deur en jawel hoor: nu heb ik ineens het mahsro-punt bereikt. Ik weet de code niet meer. Dat wil zeggen, ik weet hem niet helemaal goed. Na twee of drie keer proberen lukt het namelijk wel. Andere collega's zie ik het zonder problemen in één keer goed doen. Hebben die soms een betere harde schijf dan ik? Ik denk het niet, want allerlei gebeurtenissen zijn zij al lang weer vergeten, terwijl ik die moeiteloos onthou. Het lukt me alleen niet bij cijfercombinaties.
Met hoeveel codes moet u elke dag weer doorkomen? En hoe onthoudt u die? Laat u dat hier eens weten, want ik ben er erg nieuwsgierig naar. Of is ook op u het gezegde van toepassing: wie niets onthoudt kan zich ook niks herinneren?

Dag 177 Maandag deja vue-dag.

Vroeger leken alle zondagen erg op elkaar. Da's al jaren niet meer het geval. Nu heb ik sterk het gevoel dat alle maandagen erg op elkaar lijken. Heeft u dat ook?
Een mengeling van heimwee naar de vorige dag en het gevoel van "daar gaan we weer." Altijd beginnen met bijpraten over het afgelopen weekend en dan de agenda van de komende week doornemen. Elke maandagochtend denk ik: "Dat heb ik toch vaker gedaan?"
Hoe zit het met uw maandag-gevoel?
Voor sommigen is het een hinderlijke onderbreking van hun rust. Maar ja, dat is nog niks vergeleken met het verstoren van de vakantierust (lees hieronder verder).

Vakantiestop.

Een klantenstop in de thuiszorg? Dat kan niet, dachten ze bij de SP. Als dat niet meteen wordt opgelost wil men een vakantiestop inlassen. Nee, maakt u zich niet ingerust, dat geldt dan niet voor u maar voor de dames en heren politici. De SP wil ze terugroepen van hun vakantieadressen. Op één van die adressen gaat de telefoon.
Mevr. B.: "Ja, zegt u het maar..."
Ambtenaar: "Neemt u mij niet kwalijk dat ik stoor maar is uw man daar?"
Mevr. B.: "Nee, die ligt in het buitenbadje met zijn eendje te spelen".
Ambt.: "Ach, wilt u zo vriendelijk zijn hem even aan de lijn te roepen?"
Mevr. B.: "Dat gaat zomaar niet. U weet dat u niet zomaar zijn vakantie mag onderbreken."
Ambt.: "Dat weten wij mevrouw, maar er is hier toch sprake van enige urgentie."
Mevr. B.: "Enige urgentie? Enige? Dat lijkt mij verre van genoeg. Mag ik weten wat er zo urgent is?"
Ambt.: "De SP mevrouw."
Mevr. B.: "Hahahaha, u maakt een grapje. Sinds wanneer is de SP urgent?"
Ambt.: "U heeft gelijk, de SP is niet urgent, maar wat ze van plan zijn wel."
Mevr. B.: "Oh? Dat lijkt mij dan voor het eerst dat een plannetje uit die hoek urgent is."
Ambt.: "Welnu, mevrouw, wij weten hoe uw man gehecht is aan zijn rust en zijn eendje. Daar dreigt de SP nu een eind aan te maken."
Mevr. B.: "En jullie zijn niet capabel genoeg daar een stokje voor te steken?"
Ambt.: "Tja, daar zou dan wat geld mee gemoeid zijn en dat w..."
Mevr. B.: "Geld? Bent u nu helemaal de weg kwijt? Daar hebben we toch die boekhouder voor? Belt u hem maar. Wat denkt u wel. Mijn man gaat overe hogere zaken!"
Ambt.: "Natuurlijk, natuurlijk. Hebben we al geprobeerd maar zijn mobieltje staat al dagen uit."
Mevr. B.: "Mooi is dat! En dus valt u ons lastig?! Waar gaat het dan in hemelsnaam over?"
Ambt.: "Er zijn problemen in de thuiszorg."
Mevr. B.: "U bent toch thuis?"
Ambt.: "Jawel, hoe bedoelt u?"
Mevr. B.: "Dan is dat uw zorg!"
Ambt.: "Maar mevrouw, ik zou toch gr...."
Mevr. B.: "Luister u eens goed. Wij zijn met niemand in oorlog, de dijken staan niet op doorbreken en verder is het veel te warm om ons ook maar ergens over druk te maken. Wat er thuis gebeurt zal me een zorg zijn. U lost het zelf maar op. U bent aangenomen om tijdens onze welverdiende rust op de winkel te passen. U bent zogezegd onze thuiszorg. En als u niet in staat bent dat naar behoren te doen, dan zal ik mijn man adviseren die hele thuiszorg maar af te schaffen. Het kost nogal niet wat. Daar mogen we dan ook wat van verwachten."
Ambt.: "Mevrouw, met uw welnemen, ik denk niet dat u...."
Mevr. B.: "Genoeg! Jandorie! Ga aan uw werk. En rekent u er niet op dat we de komende dagen onze mobiele telefoon aan laten staan. Tabé!"

Zondagsoverweging.

Vandaag hangt de redactie een beetje de dominee uit (lees de bijdrage hieronder). Niet dat ik iets stichtelijks kan toevoegen aan de blogosfeer maar vragen zijn er wel.
En mag ik u dan nog één keer wijzen op de rubriek Vragen aan de lezers (zie rechterkolom)? Hier en daar zie ik op weblogs een komkommer verschijnen. Houdt u ze niet alleen voor uzelf, maar stuur ze in.

Het paradijs in puin.

Laten we even aannemen dat er een god bestond (of nog bestaat). Wat heeft god ertoe bewogen om de eerste mens in een paradijs weg te zetten, vervolgens te zeggen dat ze overal aan mochten komen behalve aan die ene boom. Dat zou dan de boom van de kennis van goed en kwaad zijn. Dat was een valstrik want de vruchten van die boom bleken louter kwaad te bevatten. Het was natuurlijk Eva die er een appeltje van plukte. Adam zou dat nooit hebben gedaan; mannen zijn per definitie wat dommer.
Hierna neemt het verhaal bizarre wendingen. Eerst schrikken Adam en Eva zich een hoedje van hun naaktheid. Ik eet dan ook nooit appels, want ik heb er geen zin in elke keer als ik voor de spiegel sta te scheren me een ongeluk te schrikken en met een vreselijke jaap op mijn kin naar mijn werk te moeten.
Dan leidt god hen voor straf het paradijs uit, naar de echte wereld. Er waren dus twee werelden! Waren daar ook al mensen? En waarom was die zogenaamd echte wereld nou beroerder dan dat paradijs?
Afijn, het is daarna nooit meer echt goed gekomen met de mensen en met de wereld.
Waar dat paradijs precies heeft gelegen weten we niet. Er zijn verschillende ideeën over. De meest gangbare zijn dat het ergens in het Midden-Oosten lag, een andere zegt dat het meer in Afrika heeft gelegen. In beide gevallen kunnen we wel constateren dat er van dat paradijs weinig meer over is.
Het is zelfs erger. Vanaf het moment dat men in het Midden-Oosten een poging ondernam een nieuw paradijs te stichten (ook wel "het beloofde land" genoemd) is het continu mis in dat gebied. Het was een historische blunder, waar niet alleen het joodse volk de dupe van is geworden, maar ook alle mensen die er al eeuwenlang woonden. In West-Europa had men de listige oplossing bedacht hun eigen vrede te kunnen bewaren door het joodse volk een stukje land te beloven waar ze in hun vrede verder konden leven, na de verschrikkingen van de 2e wereldoorlog. Twee vliegen in één klap, moet men gedacht hebben: "We geven ze een land waar ze zichzelf veilig denken te voelen en we zijn ze kwijt uit Europa zodat ze nooit meer een aanleiding kunnen zijn om onze landen binnen te vallen."
Hoe dat verder uitpakte weten we allemaal en vandaag beleven we de zoveelste wrede climax. Wat het paradijs moest worden is een vreselijke puinhoop.
Mag ik daarom vandaag in deze zondagsoverweging, met de nodige vrijheid, even naar Socrates verwijzen?
Als een god volmaakt is, hoe kan het dan dat god onvolmaakte dingen schiep (zoals de mens)?
De conclusie: òf goden zijn niet volmaakt, òf goden zijn mensen, òf er zijn helemaal geen goden en we mogen het dus zelf uitzoeken.
Uw zondagskeuze is..........?

Dag 175 Zomerschaduw.

Sommige politici zien kans gebruik te maken van de relatieve rust van het zomerreces. Terwijl menigeen de schaduw opzoekt om niet al te veel te verbranden, bewegen anderen zich in de schaduw om, hopelijk ongemerkt, plannetjes te lanceren waar we niet echt op zitten te wachten. Bijvoorbeeld de promotie van kernenergie. Een oplettende weblogger is dat niet ontgaan en doet een fraaie oproep. Kijkt u eens bij Cpt. Iglo.
Om de moed er in te houden was er ook nog nieuws over ons consumentengedrag. Lees daarover hieronder meer.

Het nieuws leidt tot koopzucht. \|/

Laat ik hier weer eens een stelling-van-de-kouwe-grond poneren: Het nieuws leidt tot koopzucht. Met name slecht nieuws. Wie herkent niet het verschijnsel om een dipje af te kopen met een luxe verwennerijtje?
In de berichtgeving over een forse stijging consumentenuitgaven in mei wordt gezegd dat daaruit blijkt dat de consument weer meer vertrouwen heeft in de economie. Het zal wel. Ik denk dat het een tikkeltje anders ligt.
Begin mei hadden we nogal wat herdenkingen die niet al te vrolijk stemden. De 2e wereldoorlog ligt dan ver achter ons, wereldwijd blijkt er jaren na 1945 nog volop gevochten te worden.
In het binnenlandse nieuws staken de eerste berichten over de leugens van Verdonk en Hirsi Ali de kop op en in het buitenlandse nieuws bleven de verschrikkingen in Dafur en de oorlog tegen terrorisme aanhouden.
U herinnert zich vast nog het overige negatieve nieuws in mei. Of bent u het vergeten omdat u het met een luxe aankoop heeft weg gemasseerd?
Neemt u dat zichzelf niet kwalijk. U stort natuurlijk maandelijks een leuk bedragje naar goede doelen en richt uw leven zo in dat de wereld er een stukje beter van wordt. Maar het moet wel gezellig blijven, dus waarom dan ook niet eens aan u zelf gedacht?
Ik voorspel dat de stijging van consumentenuitgaven in de maanden juni en juli door zullen zetten, want het nieuws is er niet beter op geworden.
Op een somber gevoel reageren door naar de portomonnee te grijpen is één van die ongeschreven, stilzwijgende gedragscodes die we allemaal kennen. Je zou bijna denken dat allerlei ellende expres in stand wordt gehouden om de economie in stan te houden (hm... dat lijkt wel een 2e stelling vandaag).

Dag 174 Vrijheid, blijheid.

Waar maken we ons eigenlijk zorgen over? Het kabinet wil zoveel aan de mensen zelf over laten dat we veel vrijheid in onze keuzes hebben. Hoe dat werkt? Lees de bijdrage van vandaag.
Pluk de dag zou ik zo zeggen en geniet ervan.

Geen geld, geen zorgen. /*\

Geld maakt niet gelukkig of geen geld, geen zorgen. Hoe waar kunnen zulke gezegdes zijn. In de zorg wordt her en der een klantenstop ingevoerd. De regels van de AWBZ werken kennelijk zo goed dat meer mensen een beroep op zorg doen en nu blijkt het geld op te zijn. Weer een voorbeeld waarmee we dit kabinet kunnen complimenteren (zie eerder compliment). De maakbaarheid van de gezondheidszorg heeft een brilante impuls gekregen.
Huh? Hoebedoelu? Isugekgeworden?
Nee, lieve lezers maakt u zich geen zorgen. Het kabinet is dit complimentje dubbel en dwars waard. Ten eerste blijkt hoe succesvol de invoering van de AWBZ is. Meer mensen weten de weg naar de AWBZ te vinden en de kriteria zijn zo helder dat ook meer mensen voor zorg in aanmerking komen.
Ten tweede heeft een klantenstop ook zo zijn voordelen. We hebben eens wat rondgevraagd. Leest u mee?
dhr. Broeders: "Ja, mijn huisarts zei ineens dattik wel in aanmerking kwam voor thuiszorg. dus haddie me aangemeld. Nou gaat het gelukkig niet door. Ik moet er nie an denken dat er zo'n mevrouwtje over de vloer komp en an me spulle zit. Mijn buurvrouw heeft ook zo'n hulp. Elke keer asdie gewees is kan ze d'r spulle nie terugvinden. Ze doen het zo goed dat je huis na hun bezoek eruit ziet as de eerste de beste meubeltoonzaal. Da's nie gezellig meer, hè. En ouwehoeren dazze kunne. Kleppe je oren van je kop. En dat allemaal in een tempo dattik nie kan bijbenen (ik ben wat slecht ter been). Lopen ze met een stopwats rond. Een minuutje om de plantjes water te geven, vijf tellen om het bed op te maken, toen seonden om de ramen te lappe. Ja, dat moeten ze allemaal bijhoue, hè.
Mij maakt het niet uit dat het bed nie is opgemaakt. Zo'n thuiszorghulpie doet dat zo goed strak dajje een kwartier bezig ben de lakens weer los te krijgen om erin te kunnen. Nee, ik ben blij dat ik zo'n hulp nie krijg. Nou hou ik me rust en preivaassie in me huis."
minister Hogervorst: "Wij hebben precies uitgerekend hoeveel geld er naar de zorginstellingen moet. Dat bedrag klopt tot op de cent nauwkeurig. Kijk, het is wel de bedoeling dat wie nog enigzins mobiel is, zelf aan het werk blijft. Beweging is goed voor de genezing. Bovendien is het niet de bedoeling dat mensen overmatig worden betutteld. Dat vinden de mensen niet fijn. Als de zorginstellingen vinden dat er geld bij moet dan kunnen ze zelf op zoek naar andere bronnen. In het kader van de privatiseringsmaatreglen heeft men die vrijheid.
Ik denk hierbij aan sponsors. Misschien kunne lokale winkeliers een bijdrage aan de zorg leveren. Iets in de trant van: "De bakker zorgt voor uw brood en helpt ook in de nood." Of klanten kunnen spaarpunten krijgen bij de aankoop van schoonmaakartikelen. Daarmee kan men dan weer zorg inkopen (Sorbo, haal uw hulp in huis)."

Dag 173 Gevaar op vakantie.

Vlak voor de vakanties begonnen is er in Duitsland een beertje doordgeschoten. Toeristen kunnen nu weer onbezorgd wandelen. Maar nu is het opeens uitkijken geblazen voor de mensen die zich in de buurt van Verdonk's vakantieadres ophouden (lees hieronder meer). Of kunnen losse flodders geen kwaad?
Het is vandaag niet de enige "overkill". Het weblog "hetkanWel" (zie rechterkolom) wordt al enige tijd geplaagd door een overkill aan spam. Het is en blijft een treurig verschijnsel. Jammer dat daardoor een goed weblog enige tijd uit de lucht is. En wellicht zijn er specialisten die de redactie van hetkanWel te hulp kunnen schieten.

Overkill

Hoe vaak moet je schieten voor het raak is? De Telegraaf meldt dat de jacht op Verdonk is geopend. Het rapport over de Schipholbrand is klaar en men vreest dat opnieuw Verdonk onder vuur komt te liggen. Waarom precies is niet duidelijk want het rapport wordt pas in september openbaar gemaakt. Gaan we na de vakantie meemaken dat we een Balkenende IV krijgen?
Veel illusies over "de jacht op Verdonk" hoeven we ons niet te maken. Tot en met de laatste affaire heeft deze mevrouw haar functie behouden, ondanks dat ze vele malen voor het vuurpeleton heeft gestaan. Dus we moeten de huid niet verkopen voor de beer geschoten is.
Zo langzamerhand valt nieuws over Verdonk onder de categorie komkommer-berichten. Het lijkt wel wat maar het stelt uiteindelijk niets voor. Zo zal het in september ook gaan. Een stevig debatje, een weggestemde motie van wantrouwen en Balkenende III kan het ritje uitzitten.
Misschien kan de publieke opinie emotioneel bewerkt worden door een herdenkingsmonument op te richten voor alle daadwerkelijke slachtoffers van Verdonk's beleid. Alle namen er op en hopelijk zijn er dan genoeg CDA- en VVD-politici bereid een motie van wantrouwen te ondersteunen zodat Verdonk op de drempel van de uitgang alsnog haar biezen pakt.

Dag 172 De complimenten.

Nog even en we gaan afscheid nemen van het kabinet Balkenende. Tijd om ook eens naar de goede dingen te kijken die dit kabinet heeft gedaan (lees hieronder meer).
Eén van de doelstellingen van het kabinet is dat ze de mensen duidelijk willen maken dat men zich niet zo druk moet maken. Dat gaat de redactie vandaag dan ook doen. Met de complimenten aan Balkenende.

Files verdedigen normen en waarden.

Het moet eens afgelopen zijn met alle negatieve berichtgeving over het huidige kabinet. Men heeft tenslotte ook zoveel mooie dingen gerealiseerd. Neem bijvoorbeeld de files. Het kabinet doet alsof ze de zeurende automobilisten tegemoet wil komen en ondertussen laat men de files gewoon voor wat ze zijn. Dat heeft talrijke voordelen. Eén ervan is de zogenaamde "verkeershinder-waarschuwing." Hadden we die maar in 1940 gehad. Nederland had aan een oorlog kunnen ontsnappen, want zelfs de meest fanatieke duitser gaat als het even kan niet in een file staan om het land binnen te vallen. Briljante vondst! Zo hoeft het leger niet ingezet te worden om de landgrenzen te verdedigen en kunnen de soldaten naar minder file-rijke landen gestuurd worden om normen en waarden te verdedigen.
Het binnenlandse file-probleem bevordert de onthaasting. Ook mooi gedacht van het kabinet. Elke dag weer krijgen duizenden drukke mensen de gelegenheid zich in alle rust zich te bezinnen over de normen en waarden.
Dat al die files een belasting zijn voor het milieu is jammer maar je kan niet alles hebben. Het kabinet bestaat uit mensen en daar kun je niet alles van vragen. Alle lof dus voor de diepzinnigheid waarmee men de normen en waarden verdedigt.

Dag 171 Topscore.

Wat onder een topscore moet worden verstaan hangt helemaal af van hoe hoog je de meetlat legt. Het spreekt vanzelf dat als de lat laag genoeg ligt de topscore eerder wordt behaald. In de bijdrage van vandaag (lees hieronder) een mooi voorbeeld.
De oplettende lezer heeft gezien dat de rubriek "Krenten uit de pap" (rechterkolom) al enige tijd niet is ververst. Het kan aan mij liggen, maar ik heb ze de laatste tijd niet gevonden. U wel?

Gezond rapportcijfer?

De ziekenhuizen komen er goed van af, blijkens een onderzoek dat ze zelf hebben ingesteld. De zorg wordt gewaardeerd met het cijfer 6,9 meldt men trots. Zes komma negen? Is dat goed of is dat de houding waarmee men in een overvol ziekenhuis (twee patiënten per bed, moet kunnen...) naast elkaar ligt? De redaktie stelde zelf een onderzoek in en hier een greep uit de reacties.

"Ja, kijk es hier, ik was net herstellende van een liesbreuk-operatie toen er iemand aan mijn bed kwam en vroeg wat ik er allemaal van vond. De nacontrole moest nog komen, dus dan ga je niet de hele boel afkammen. Je weet maar nooit. Dus ik ging niet zeggen dat de operatiekamer wel wat schoner kon en dat de specialist zo'n onbehouwen hork was. Een 6,9 kon ik net met mijn geweten overeen brengen, dus heb ik dat maar gezegd."

"Nou, ik moet zeggen dat ze er echt op vooruit zijn gegaan. Ik heb 7 jaar moeten wachten op mijn niertransplantatie. Dat was vanwege de lange wachtlijsten, hè. Maar nou werd ik vorige week opgeroepen dus die wachtlijsten zijn kennelijk weg. Nee, mij hoor je niet klagen, ik ben dik tevreden."

"Tja, je moet het zo zien, ook ziekenhuiswerk is mensenwerk. Nou hebben ze per abuis de verkeerde vinger geamputeerd. Kan gebeuren. Maar de nazorg was echt heel erg goed. Ik kreeg namens het ziekenhuis een bloemetje en ik mocht mijn vinger meenemen in een flesje. Da's toch heel attent, laten we wel wezen."

"Wat? Is er een 6,9 uitgekomen? Hoe is dat godnonjandu nu mogelijk! Ik heb ze toch heel duidelijk gezegd hoe ik erover denk. Beroerd eten, nauwelijks aanspreekbare arts en die verpleegsters schudden je wakker net als je effe lekker uit wil slapen. En hoe reageert men dan asje gewoon eerlijk voor je mening uitkomt? Nou meneer, zeiden ze, zo te horen bent u er weer helemaal bovenop en ik kon mijn boeltje pakken en naar huis."

"Een paar dagen na de operatie moest er een röntgenfoto gemaakt worden om te kijken of alles goed was. Blijken er twee instrumenten achtergebleven te zijn in mijn maag. Je kon niet goed zien wat het was, je zag vaag iets dat op een 6,9 leek. Dat zeg ik nog: 6,9. Zei die verpleegster: 'oh, nou dank u wel' en ik kon gaan. Dat was alles!"

Ze komma negen, het is maar wat je onder voldoende verstaat. Zeker als het gaat om zaken die ronduit goed zouden moeten zijn.

Dag 170 Stem mee met je pc.

Internet is een aardig hulpmiddel als je op zoek bent naar informatie om je keuzes te bepalen. Kieswijzers, politieke barometers en sites vol meningen (alleen de weblogs al!).
Is het ook een goed middel is om uiteindelijk je stem uit te brengen? Misschien heeft u daar een idee over na lezing van onderstaand artikeltje.

Internetionale democratie. <>

In Groningen hoeft men de deur niet meer uit om mee te doen aan de democratie. Men kan daar via internet stemmen. Het is natuurlijk nog experimenteel en het gaat over een onderwerp waarvoor op de gemiddelde inspreekavond toch gauw zo'n vier geïnteresseerden op af komen, maar toch....
Er wordt al langer onderzoek gedaan naar de mogelijkheid om hedendaagse communicatiemiddelen in te zetten om de kiezer makkelijker manieren te geven zijn stem uit te brengen. Voorlopig worden die middelen (nog) niet ingezet. Beetje vreemd, want waarom kun je wel je keuze doorbellen of sms-en bij de meest onbenullige televisieprogramma's of kun je de één na de nadere poll invullen op menig internetsite? De techniek is ruimschoots voor handen, alleen wil men er in de politiek nog niet aan. De stemcomputer reken ik even niet mee omdat recentelijk enige experts zo hun bedenkingen daarover hebben geuit.
Begrijpelijk is het wel. Zou er per mobieltje of sms gestemd mogen worden dan zijn het vooral jonge tieners die er gebruik van maken. Die stemmen alleen op vet coole types. Nou moet worden gezegd dat een aantal politici al enige tijd bezig is om vet & cool te worden (denk aan de Donner-rap en de hyve-hype van Bos en Balkenende) maar de heren twijfelen geheel terecht of ze zodoende wel een kamermeerderheid zullen halen.
Stemmen via internet houdt men ook af. Alweer terecht. Je moet er niet aan denken dat de stem-site gehackt wordt door slimme nerds met bedenkelijke opvattingen of dat het Pentagon (de oer-vader van het internet) de mogelijkheid krijgt het stemgedrag op afstand bij te sturen.
Geef mij voorlopig nog maar de potlood-en papiermethode. Het geeft nog het meest het gevoel een echte daad te verrichten. En mocht je het telwerk niet vertrouwen, kun je altijd zelf bij de tellingen aanwezig zijn. Stuur ik mijn stem per mobieltje of via internet dan kan ik mijn stem niet meer volgen.
Hoe stemt u het liefst?

Dag 169 ...maar nu even niet.

Dit zou de 169e bijdrage aan dit weblog gaan worden, maar nu even niet.
De redactie neemt één van zijn eigen adviezen ter harte en doet vandaag niets. Eeen echte rustdag dus. Hoe? Wat? Zullen we nou krijgen?
Lees hieronder meer.

Pauze

De redactie neemt vandaag een echte rustdag. Geen nieuwe bijdrage dus. Even een dipje. Mede door een overvol weekendprogramma en 167 dagen webloggen was er ineens geen inspiratie voor een nieuw artikel. U hoeft niets te missen want onder al die 167 bijdragen die er tot nu toe zijn gepubliceerd zit vast nog wel iets dat u nog niet heeft gelezen of nog eens in de herhaling wil zien.
Het is ook een mooie gelegenheid voor de lezer om wat tijd te nemen om op één van de vragen aan de lezers te reageren (zie rechterkolom). Gaat u eens op de stoel van de redactie zitten en verzorg (geheel gratis) daarmee de bijdrage van vandaag. Met dank voor de medewerking.

Dag 168 Sparen en vergaren.

Een appeltje voor de dorst, sparen is goed voor later. Typische uitdrukkingen die de nederlandse volksaard beschrijven. Hoe dan een typisch nederlands kabinet toch elke keer weer een aanval op spaarpotjes uitvoert is opmerkelijk. Maar verbazingwekkend is het niet. Er valt zoveel niet te rijmen met dit kabinet. Onderstaand artikel gaat over uw spaarzin en Zalm's lust tot vergaren.

De gulden slag.

(klik op de koppen voor de hele artikeltjes)

Nadat Balkenende III in de vorige editie flink zijn slag had geslagen volgt er in de komende periode een

nieuwe, wellicht nog grotere slag: de gulden slag.

Hoewel een groot deel van de kiezers van de euro af wil, zet Zalm zijn hakken in het zand en gaat zelfs de guldens die men nog in huis heeft binnenhalen. Het argument is, alweer, dat het goed is voor de economie. Dat potten en sparen is al langer een doorn in het oog van onze nationale boekhouder. Nu is hij er achter gekomen dat er nog veel geld binnen te halen is door op jacht te gaan naar spaarvarkentjes, oude sokken en sigsarendozen waar de veel mensen nog oude guldens in bewaren. Waarom men dat geld zo hardnekking vast houdt is een raadsel want het ziet er niet naar uit dat de euro wordt afgeschaft en die gulden straks dus weer een daalder waar zal zijn. En er valt ook niet te verwachten dat die hoeveelheid guldens over enige tijd een grote verzamelaarswaarde zal krijgen. Daar zijn het er veel te veel voor.
Aan de andere kant is het ook een beetje vreemd dat er een geldverslindende overheidscampagne moet komen om de buit binnen te halen. Maar meneer de minister van financiën zal het wel allemaal uitgerekend hebben en ziet hier dus een leuk extra opstekertje in voor neerlands economie.
Misschien is het een idee als alle bezitters van die smak guldens zich verenigen in een stichting die hun belangen gaat behartigen. Dan kan men gaan onderhandelen met Zalm over de inruilwaarde om zodoende enige compensatie te krijgen voor het verlies dat we door de euro hebben geleden. Als zo'n stichting een beetje slimme BOA heeft moet dat toch lukken.

Dag 167 Ontkroond.

Er is een zware last van de schouders van de redactie gevallen. Het complimenteuze kroontje dat dit weblog enige tijd geleden mocht ontvangen in de Battle of the Blogs van Sargasso is teruggenomen. Zo vergankelijk kan een complimentje dus zijn.
Gelijk hebben ze daar wel. Ik ben best tevreden over dit blog maar het kan beter. Daar wordt aan gewerkt maar het zal wel enige tijd duren voordat u daar wat van merkt. Voorlopig gaan ik hier in de bekende afwisselende stijl van zin en eigenzin door. Lees dus hieronder rustig verder voor de 167e bijdrage op peterspagina.

Keuze naar de knoppen. <>

En dan zijn er ineens experts die tegen de stemcomputer zijn. Gelijk hebben ze! Mijn ervaringen met de stemcomputer zijn ook niet al te best. Ik had bij de vorige verkiezingen toch echt op de goede knop gedrukt maar er rolde toch het verkeerde kabinet uit. Was miojn keuze ineens naar de knoppen!
Dat gebeurt me thuis op de computer nooit. Als ik daar de door mij gewenste knop indruk komt er ook het door mij gewenste resultaat uit.
Dus met die stemcomputers is vast wat mis.
De experts willen het geen computer noemen maar een stemmachine. Maar ja, dan nog. De meeste machines die ik bedien doen precies wat ik wil.
Ik vind het ook al zo verdacht dat er dankzij stemcomputers zo vreselijk snel een uitslag is. Als je nagaat dat de meeste providers nog veel te traag zijn, kan dat dus ook niet kloppen.
Bij de laatste (gemeenteraads)verkiezingen hadden we wel een bruikbare noviteit: je kon stemmen waar je maar wilde. Dus voor mij en de kritische experts zal er straks maar één ding opzitten. Stad en land afreizen op zoek naar een burootje waar je nog met potlood op papier kan stemmen.

Dag 166. De wil is allang weg.

De wil om bepaalde problemen echt aan te pakken is soms ver zoek. Vandaag weer zo'n voorbeeld (lees hieronder meer).
Morgen mag Balkenende en companen dat nog een paar maanden demonstreren.

Eigen schuld, dikke bult.

In verschillende kranten valt vandaag te lezen dat de schuldhulpverlening voor veel mensen niet werkt. Er zijn veel mensen die met een schuldenlast blijven zitten.
Dat is niet zo vreemd. De groep mensen die continu in financiële problemen zitten, bestaat voor een deel uit mensen die om wat voor reden dan ook uiterst kwetsbaar zijn. Zelfs al wordt een deel van hun schuld kwijt gescholden, dan nog raken ze vaak opnieuw in de problemen.
Het zou wel veel helpen als de overheid, c.q. de samenleving die kwetsbaarheid serieus neemt. Behalve maatregelen die ik in het artikeltje van gisteren noemde, zou een strukturele hulpverlening op zijn plaats zijn. Erkennen dat deze groep chronisch "ziek" is moet het uitgangspunt zijn. Waar bij andere chronische ziekten meestal wel voorzieningen zijn om de mensen te helpen, ontbreekt die vooralsnog voor deze groep. Zo'n erkenning kost natuurlijk wel wat, maar in de huidige schuldhulpverlening wordt daar geen rekening mee gehouden.
Die erkenning zou namelijk ook inhouden dat toegegeven wordt dat er in de samenleving wat mis is, waar diezelfde samenleving, c.q. overheid verantwoordelijk voor is. Maar een "mea culpa" zit er voorlopig niet in. In de aanpak van schuldhulpverlening geldt nog steeds het motto: "eigen schuld, dikke bult".

Dag 165 Blubbers.

Hoe heerlijk de redactie warm weer ook vindt, het doet wel een aanslag op de hersenpan die toch al regelmatig oververhit is. Dat zal de reden zijn dat na lang nadenken mij maar één title te binnen wil schieten voor dit redactioneel. Geen idee waarom het "blubbers" is geworden, maar iets anders komt niet boven drijven dus laat ik het maar staan.
Vandaag een vervolg op het artikel van gisteren, nu specifiek betreffende armoed (lees hieronder meer).
Tot lsot nog een oproep aan de lezers en collega-bloggers: u houdt de komkommers toch niet voor u zelf hè?

Och arme...

Er zijn blijkbaar geen BOA's. Op de vacature die gisteren hier werd geplaatst en waarin gezocht werd naar een Betrouwbare Onafhankelijke Accountant is (nog) niet gereageerd. Ik vrees het ergste; er is misschien wel niemand die een correct rekenwerk kan leveren zodat de beschikbare gelden eerlijk verdeeld worden. De gezochte BOA moet ons onder andere duidelijk maken hoe armoede opgeheven kan worden.
De overheid doet daar wel wat aan maar het zet vooralsnog geen zoden aan de dijk. En dat kan natuurlijk ook niet want de overheid beschikt niet over een BOA.
Eind vorige maand publiceert men wel gegevens dat de armoede in dit land toeneemt en in sommige gemeenten loopt dat echt de spuigaten uit. Maar in plaats van keiharde maatregelen tegen hoge rentes bij postorderbedrijven of lastenverlichting voor de laagste inkomens, weet de overheid niets beters te verzinnen dan extra geld te geven aan de schuldhulpverleners. Die gaan er dus direct op vooruit terwijl de arme gezinnen zelf nog steeds voor jaren in een hulpverleningstraject zullen zitten waarbij ze al die tijd tegen een gropte achterstand zullen aankijken.
Misschien valt er meer te verwachten van grote bedrijven die zich aanbieden bij Kofi Anan om wereldwijd wat aan de armoede te doen? Mooi initiatief van ABN-Amro, Shell, Unlilever en TNT. Zal de bank haar rentetarieven verlagen? En zullen de andere bedrijven ook met veel goedkopere producten komen?
Ik ben daar niet gerust op, vandaar dat de vacature voor een BOA nog even open blijft staan. De rekenkundige en economische kennis van de redactie zelf is echt belabberd. De simpelheid waarmee de redactie allerlei problemen denkt op te kunnen lossen schijnt niet te kunnen.

Dag 164 De komkommer is een slang.

Onder de vele komkommers die in de zomerperiode worden gepubliceerd, zitten nogal wat berichten over slangen. Volgens experts zijn die beesten bij deze hoge temperaturen een stuk actiever, hetgeen mede de verklaring is waarom je plotseling dit symbool van de erfzonde tussen je lakens kan vinden. Hier in bed nog niks gevonden maar we zoeken wel een BOA (lees hieronder meer).
En, lieve lezer, waar blijven uw komkommers?

BOA gezocht /*\

Bij de maakbaarheid van samenleving worden vaak financiële cijfertjes ingezet om aan te tonen wat wel en niet haalbaar is. De redactie hier is geen deskundige op dat gebied, sterker nog: ik kan helemaal niet rekenen en dat zal dan wel de reden zijn waarom ik nooit in de top-100 van Quote-miljonairs vermeld zal worden.
Nou is dat mijn ambitie ook niet, maar ik zou wel graag willen weten waarom er veel te weinig geld beschikbaar is voor al die goede ideeën en projecten die een wezenlijke bijdrage kunnen leveren aan opheffing van armoede, een schoner milieu en betere gezondheidszorg. Zoals de lezer hier wel meer rare vragen gewend is van de redactie heb ik er in dit verband nog zo één.
Vandaag is in diverse kranten te lezen dat "we" 3 miljard aan voedsel wegkieperen. Als we dat optellen bij bijvoorbeeld de laatste sinterklaas-, kerst-, en vuurwerkuitgaven komen we op een ruime 4 miljard euro's.
Dat is hetzelfde bedrag dat de samenleving op moet hoesten bij bestrijding van de gevolgen van luchtvervuiling. Gooien we dus dik 8 miljard over de balk? En zou menig regering denken dat "we" allerlei oplossingen maar zelf moeten betalen zolang we miljarden uitgeven aan feestjes of de afvalbak in gooien?
Nogmaals ik ben geen expert. Ik zie vaak aan het eind van de maand door de bonnetjes mijn budget niet meer, laat staan dat ik door allerlei rapporten nog de ruimte voor oplossingen zie.
De redactie heeft dus hulp nodig en daarom is er een vacature voor een BOA, een Betrouwbare Onafhankelijke Accountant. Er heeft al iemand gebeld (we hebben hem wel vaker aan de lijn hier) maar ik vind hem verre van betrouwbaar.
Wie kan een helder en eerlijk overzicht geven wat een maakbare samenleving kost, waar het benodigde geld te vinden is en hoe dat het meest verstandigst uitgegeven moet worden? Als u zelf die BOA niet bent dan heeft u wellicht een goede tip waar die wel te vinden is.

Dag 163 Maandag alarmdag

Elke eerste maandag horen we de sirenes weer. Ze hadden wel wat indringender en langer kunnen loeien want tegelijkertijd werd het smog-alarm afgegeven.
Ondanks tientallen jaren van alarmerende berichten en rapporten is het kennelijk moeilijk eens wat minder te doen. (Lees hieronder verder).

Natuurlijk gedrag /*\

De natuur reageert onverbiddelijk. Het is warmer, de mensheid heeft ook zo het nodige bijgedragen aan de stijging der temperatuur en er is vervolgens niets meer aan te doen: smog-alarm. In sommige kranten wordt het ozon-alarm genoemd.
Het alaram gaat gepaard met tips hoe je te gedragen: rustig aan, geen inspannende dingen.
Zo komt alles nog goed op zijn pootjes terecht: we willen zelf graag onthaasten, we maken alleen niet de definitieve stappen daartoe en nu moeten we wel want moedertje Natuur dwingt het af.
De kracht van de natuur is zo sterk dat we ons geen zorgen hoeven maken over het voortbestaan van planten en dieren. Neem nou asfaltwegen waar geen gebruik meer van wordt gemaakt. In korte tijd breekt het open en groeien er weer planten doorheen. Ja, die natuur, die komt er wel.
Maar wij mensen? Druk, drukker, drukst met het ons zo gemakkelijk mogelijk maken. Dus vonden we het vuur, het wiel en de pc uit. Met als resultaat dat we er nu lekker warmpjes bij zitten.
Misschien moet er de komende jaren eens een wereldwijde stop van technologische innovaties komen. Behalve dan op het gebied van het herstellen van de realtie tussen mens en natuur.
Nui ga ik de smog-alarm-adviezen opvolgen: even helemaal niks meer doen.

Dag 162 Driemaal is scheepsramp.

Vandaag geen bijdrage over de huidige kabinetsformateur. De redactie kan er met de pet niet bij dat er iemand wordt aangesteld die het de afgelopen jaren voor vluchtelingen heeft moeten opnemen tot zijn hormonen hem de das omdeden en nu aan een kabinetje timmert waar de oorzaak van veel ellende voor asielzoekers in mag blijven zitten. Het wordt dus Balk III en na drie pogingen moet dit deze keer wel tot een ramp leiden. De vraag is voor wie.
Wel een bijdrage die wederom aantoont dat er toch een heel verschil zit in wat mensen willen en waar ze uiteindelijk voor kiezen (lees hieronder).
Geheel tegen de gewoonte vandaag ook een tweede artikeltje. Gisteren begin hier de zomeractie "De leukste komkommer", met een voorbeeldje wordt dat wat verder toegelicht.

Kiezen of delen voor tijd. <>

Een onderzoek (pfff, alweer een onderzoek...., beetje vermoeiend wel om dat allemaal bij te houden) wijst uit dat de meeste mensen graag part-time willen werken. Kennelijk hebben de ondervraagden meteen door dat echt part-time werken er niet in zit, want velen zeiden tot wel 36 tot 40 uur per week te willen werken maar dan in 4 dagen. Dat noem ik geen part-time werken.
Positief puntje is dat aardig wat mensen een carrière minder belangrijk vinden dan hun eigen tevredenheid. Dat biedt dan perspectief in de aanpak van de werkloosheid. Als de mensen die aangaven part-time te willen werken dat ook echt gaan doen, ontstaan er zo een paar arbeidsplaatsen meer.
Zowel de werkgevers als de hudige werknemers moeten wel een beetje meewerken, met hulp van de overheid natuurlijk. Werkgevers die part-time werken op grote schaal toestaan krijgen belastingvoordeel evenals hun werknemers die de werktijd willen delen.
Want laten we eerlijk zijn: de wil is er wel maar de uiteindelijke keuze om korter te werken wordt niet echt gemaakt. Tot nu toe betekent het namelijk salaris inleveren of hogere lasten voor de werkgever. De overheid kiest er niet voor deeltijd-werken te stimuleren.
Leuk onderzoek, maar met de resultaten zal weinig worden gedaan. Het wordt overgelaten aan de keuze van de individuele werknemer. Wilt u beduidend minder werken en heeft u daar wat minder salaris voor over?

Ingezonden komkommer

Naar aanleiding van de oproep aan de lezers (zie gisteren: De leukste komkommer) geven we hier nog een voorbeeld.

Uw inzendingen kunt u plaatsen via de "Wat wil je zeggen"-knop onder het artikeltje "De leukste komkommer", te vinden op 1 juli of via de link in de rechterkolom bij Lezersvraag: Komkommers gevraagd.

Dan nu de komkommer van vandaag:

De uitdrukking: "Geen spijkers op laag water zoeken" is een ieder bekend. Hoewel: een ieder? In politiek Den Haag is er een spijker gevonden op wel erg laag water, waarmee een heel kabinet aan de schandpaald is genageld. Maar doorgaans vind met op laag water geen spijkers, hetgeen bewezen is door artsen in Vietnam (klik op het plaatje).

Dag 161 Lange hete zomer?

Gaat het nu voor politiek Den Haag een lange hete zomer worden? Dan heeft men daar zeker behoefte aan wat frissigheid zo nu en dan. En dat geldt zeker voor de lezers van al dat hete nieuws.
U kunt aan die frissigheid bijdragen (lees hieronder verder).

De leukste komkommer.

Louwiese van der Laan heeft als een strenge schooljuffrouw het kabinet met wat extra stafwerk opgezadeld zo vlak voor het zomerreces. Voorlopig geen vakantie voor de dames en heren politici. Daarmee heeft ze ook bereikt dat de komkommertijd in de media er wat anders uit zal zien. De redactie hier trekt zich daar niets van aan.
Er wordt nogal geringschattend gedaan over komkommernieuws. Dat lijkt mij niet terecht want het kan, net als een echte komkommer heel verfrissend zijn. Daarom loopt hier in juli en augustus de actie "De leukste komkommer".
Heeft u een artikeltje gevonden dat u een aardige komkommer vind, stuur het dan in. Licht het toe met uw eigen commentaar (maximaal vijf regels graag!) en ik hou u regelmatig op de hoogte van de oogst.
Hier drie voorbeelden (klik op de koppen voor het artikeltje zelf):

Steeds meer mensen zien het niet zo goed en daar helpt zelfs een Harry Potter-bril niet aan. Volgens het artikeltje ligt de oplossing onder andere in meer informatie. Het verklaart wel waarom zoveel mensen telkens de verkeerde regering kiezen. Diezelfde regering houdt stelselmatig informatie achter over hoe het wel anders kan.


Dat wisten we al! Degenen die denken met vernuftige apparaatjes de stappen der opiniepeilingen bij te kunnen houden, moeten er rekening mee houden dat er aardige foutmarges in zitten. U bent dus nu tweemaal gewaarschuwd en telt dan ook voor vier. Dat moet toch tot de goede keuzes kunnen leiden.


De oplossing? Maak luie mensen tot rolmodel! We willen toch minder stress, minder burn-outs? We onthaasten nog lang niet genoeg. Luier worden dus; we worden misschien materieel gezien een stuk armer maar wel heel wat gelukkiger.

Ik ben benieuwd naar uw komkommer, lezer! Inzenden maar (maak gebruik van de "Wat wil je zeggen"-knop; als je daar voor de optie Anonymus kiest is het wel zo aardig als je je naam onder je commentaar zet).