Dag 456 De redactieruimte nu voor u!

(g.l.t. 12 dagen; links: 11 dagen)

De komende 12 dagen gaat de redactie op studiereis. Research naar het fenomeen 'ezel' (zie Donkey Shocking Award), dwingt me helaas het werk hier even stil te leggen en op Sicilië nader onderzoek te doen. Als het mogelijk is zal er natuurlijk een tussenstijds verslagje komen, maar rekent u nergens op.
Deze keer geen speciaal vakantie-project op dit blog, zoals het 'zomergasten-project' van vorig jaar. De redaktionele ruimte is nu voor u!

Ik nodig u uit gebruik te maken van de 'Wat wil je zeggen'-link en uw blogje hier achter te laten. Schrijf uw hersenspinsels over Codes, Keuzes of Maakbaarheid. Of over één van de andere vaste topics van dit blog. U bent uiteraard vrij om ook uw eigen stokpaardjes te berijden. Ga vooral uw gang.
Ik hoop bij terugkomst een mooie oogst aan bijdragen van de lezers aan te treffen.

Voor wie liever alleen leest: neemt u de Opmerkelijke Gesprekken eens door. Bijvoorbeeld die, waar de communicatie tussen hij en zij maar niet tot wederzijds begrip wil leiden. Of de dialogen in en rond het Binnenhof, waarin bekenden als Remkes, Zalm en Balkenende figureren. Wie daar niks van wil hebben leest liever het kerstgesprek of een opmerkelijk babbeltje tijdens de jaarwisseling.
En voor alle lezers die wel eens een stukje hebben gemist: klik op één van de onderstaande labels en u kunt de schade inhalen.
Ik wens u mooie dagen en zie u 10 mei weer terug.

Dag 455 Ruimtelijke ordening.

Nederland kan het niet zo breed laten hangen. Daar is ons land gewoon te klein voor. De beschikbare ruimte moet geen rommeltje worden, dus daar hebben we de ruimtelijke ordening voor. Nu is er veel te lang te plat gedacht over die ruimte. Men telt de vierkante centimeters grond en gaat op zoek naar de resterende millimeters waar nog op gebouwd kan worden.
Maar er zijn verlichte geesten die de diepte in gaan. Lees meer hieronder.

Maakbaarheid gaat ondergronds. /*\

(g.l.t. 2 min.; links 3 min.)

Het is al een hele drukte boven de grond, maar heeft u enig idee hoe druk het ondergronds is? Het krioelt er van de wormen, kevers, mollen en muizen, die hun weg moeten zoeken tussen telefoonleidingen, glasvezelskabels, waterleidingen, rioolbuizen, de stadsverwarming en metrolijnen. Dat er nog een buis bovengronds te zien is, mag enige verbazing wekken want we hebben ook nog de buisleidingenstraat. En die is aan uitbreiding toe.

De buisleidingenstraat is een ondergonds stelsel tussen Pernis en Antwerpen. Wat er allemaal doorheen gaat weet Koos Haeck (directeur van het straatje) niet. Dat bepalen de bedrijven, die er gerbuik van maken, zelf. Maar Haeck weet zijn ondergrondse wel enthousiast te promoten. Hij ziet het als een prachtig alternatief voor het bovengrondse vrachtverkeer. Zelfs de Betuwelijn had er niet hoeven komen. Men had beter een paar extra buizen op zijn straatje aan kunnen sluiten. Want, zo stel hij, zonder deze buizenstraat zouden er tienduizenden vrachtwagens meer op weg zijn tussen Rotterdam en Antwerpen.

Nu duikt men wel vaker onder de grond om het verkeer meer ruimte en snelheid te geven. Er worden steeds meer trein-en tramtunnels gebouwd. En bij elk nieuw aan te leggen snelweg wordt ook gekeken welke mogelijkheden er onder onze voeten zijn. Maar niet alleen is de ondergrondse een alternatief voor het verkeer. In Almere kent men al enige jaren ondergronds tranport van huis- en bedrijfsafval. Dat scheelt al gauw een paar vuilniswagens en u hoeft thuis uw afval niet te bewaren tot de ophaaldag. Gewoon elke dag naar de stortkoker en u bent onmiddelijk verlost van al die troep.

Nou, doe dan maar meteen ook de bekende buizenpost ondergronds. Nu nog een manier om geldkokers in warenhuizen van kassa naar de boekhouder te sturen, straks wellicht de finale doodsklap voor de laatste echte postbode. Want waarom zou buizenpost alleen bovengronds werken?

Het enige wat al die ondergrondse ruimtelijke ordening kan ondergraven, is dat er wel minder plek is om nog een heipaal de grond in te stampen. De eerder genoemde buisleidingenstraat is 100 meter breed en aan weerszijden moet er om veiligheidsredenen een strook van 55 meter zijn, waarop niet gebouwd mag worden. Dus uitbreiding ondergronds, kan beperkingen bovengronds tot gevolg hebben. Dat geldt natuurlijk ook voor tramtunnels met bijbehorende parkeergarages.

En al die kevers, mieren, wormen, duizendpoten, roofmijten, wormhagedissen, mollen en muizen? Gaan we voor die beestjes ondergrondse natuurreservaten bouwen?

Dag 454 Make it rain.

De aanhoudende droogte begint nu toch wel voor probleempjes te zorgen. Nog even en er rest nog maar één middel het leven op aarde veilig te stellen: al het geld in de ruimtevaart pompen, want elders in het heelal is wel water.
Of zelf regen maken. Zolang de wolken dan maar niet aan de vrije markt worden toegewezen. Je moet er toch niet aan denken dat je een regenbuitje alleen nog kan kopen bij een slimme investeerder die hele stukken atmosfeer heeft opgekocht.
Lees meer over droge tijden hieronder.

Van de drup in de droogte.

(g.l.t. 4 min.; links: 15 min.)

Staatsbosbeheer heeft liever dat er wordt gezwegen over de droogte. Want het schijnt een wetmatigheid te zijn dat na waarschuwingen voor droogte in de bossen er dan ook brandjes ontstaan. Nou, dan laten we de bossen maar eens links liggen en nemen elders een kijkje naar de gevolgen van de opwarming van het klimaat. Metereologen mogen dan lollig doen ( Het regent records in april), maar er is nog geen druppeltje gevallen en dat doet natuurlijk stof opwaaien.

Bijvoorbeeld in Renkum. Daar is een bospad verhard met een mengsel van kalkzandsteen en cement. Er waren onverwacht kuilen in het pad ontstaan en de gemeente ging de boel egaliseren. Door die actie en de aanhoudende droogte happen de omwonenden aardig wat stof. De gemeente is gestopt met het egaliseren en gaat het pad nu besproeien.

Ondertussen is er onenigheid ontstaan over die de schade mag betalen. Iedereen wijst naar elkaar. Wie weet worden de betrokken partijen het ooit nog eens over wie nu te weinig rekening heeft gehouden met de klimaatverandering.

Als u nog geen stof hapt, dan begint u wel op andere manieren de gevolgen te ervaren. Zo zou u onverwacht een rustig weekendje kunnen krijgen, omdat u de kids niet naar hun voetbalwedstrijd hoeft te brengen. Niet alleen regen, ook droogte kan tot afgelasting van wedstrijden leiden. De velden verharden en maken het edele voetbalsspel onmogelijk. De balsnelheid remt af en het ding stuitert ook nog eens alle kanten op. Om nog maar te zwijgen van de blessures die je op zo'n droog veldje oploopt bij een mooie sliding. Nu worden spelers met brandwonden afgevoerd nog voor een fanatieke fan een vuurpijl het veld heeft afgeschoten.

En hou alstublieft Flappie in de gaten. Op menig balkonnetje ligt het arme dier voor apegapen. Te vaak staan de konijnenhokken in de zon. Als u Flappie er ineens languit bij ziet liggen, aarzel dan niet en schakel de dierenarts in. Anders is de kans erg klein dat Flappie de Kerst haalt.

Water gaat een bizarre rol spelen. Van een bosbrand weten we dat die nog wel eens een halt kan worden toegeroepen door een tegenbrandje aan te steken. Iets soortgelijks vindt er nu plaats. Water is nodig ons te beveiligen tegen overstromingen. Bij het plaatsje Waterveen wordt een dijk opgehoogd en verstevigd. De droogte zorgt er echter voor dat de aangebrachte klei snel inklinkt en afbrokkelt. Gras moet de boel op zijn plaats houden, maar dat gras groeit nu niet zo snel. Dus wordt er een extra graamachine ingezet die scheppen water uit het naast gelegen water haalt om het ingezaaide gras van vocht te voorzien.

Hoe lang is het wachten op de eerste regendruppels? Misschien wordt het tijd om, naar voorbeelden uit China en Tanzania, zelf regen te maken. Door chemicaliën (zeezout of kaliumchloride) op wolken te strooien is het in China gelukt zelfs één centimeter sneeuw te laten vallen.

Dat is natuurlijk ook niet de uiteindelijke oplossing. Laat je hier een wolkje regenen, dan kan het ergens anders helemaal niet meer regenen. Ook wolken raken zo een keer op. Zonder wolken kan het ook, maar dan wel op kleine schaal. Gaat u thuis eens aan de slag en maak uw eigen regen. Leuk en leerzaam voor de kinderen. Kunt u gelijk uitleggen wat ze er zelf aan kunnen doen om de gevolgen van de klimaatverandering te verminderen.

(In deze serie over de gevolgen van de klimaatverandering staat de redaktie ook open voor uw waarnemingen. Wat merkt u ervan? En wellicht heeft u nog leuke vondsten voor aanpassingen aan de hogere temperaturen of oplossingen de opwarming aan te pakken).

Dag 454 De kluts kwijt.

Overkomt u het ook wel eens dat uw pc plotseling een eigen leventje lijkt te gaan leiden en daardoor uw net zo zorgvuldig ingetikte document verdwijnt en slechts in sterk gehavende vorm terug te halen is? De pc was even de kluts kwijt en u mag proberen die weer terug te vinden.
Vandaag een voorbeeldje waar dat toe kan leiden als dat op de pc van een overheidsambtenaar gebeurt: een geklutste toespraak voor de
minister-president. Lees hieronder verder.

Toespraken in de polder.

(g.l.t. 5 min.; links: 15 min.)
Op de pc van de ambtenaren die Balkenende's toespraken schrijven, is er wat mis gegaan. Uit één van de prullenbakken op het Binnenhof, viste de redaktie een usb-stick. In het geheugen was een toespraak te vinden, die bij nader onderzoek bleek te bestaan uit losse fragementen van heel verschillende toespraken, voor heel verschillende gelegenheden. Aan het eind van deze verhaspelde toespraak bleek zelfs een geschrapte tekst te lezen. Hoe zou u nu tegen Balkenende aankijken, als hij daadwerkelijk deze redevoering gehouden zou hebben?

Dames en heren,

1. Nederlanders zijn geen bevlogen dromers. Geen hooggestemde idealisten. Integendeel. Ze zitten de hele dag te vergaderen. Ze zijn zuinig. Ze zijn een beetje saai. Ze volgen het liefst veilig de kudde. Ze zijn behoudzuchtig en overgeorganiseerd. Hun grootste passie is nieuwe regeltjes bedenken. En hun manieren laten ook te wensen over.
Wie ‘American dream’ intoetst in Google, krijgt 2,5 miljoen hits.
‘Rêve français’ levert 16.000 treffers op.
En ‘Nederlandse droom’… 1.500.
Dùrven we in dit land eigenlijk wel te dromen?
Ik droom van een Nederland dat dynamiek en internationale allure weet te combineren met de menselijke maat, zorgzaamheid en duurzaamheid.

2. De Verenigde Staten leerden ons: ‘wees niet bang. Het geeft niet als er eens iets mislukt. Die ervaring maakt je sterker. Geef niet op. Het kan wèl. Feit is dat de Verenigde Staten tot op de dag van vandaag symbool staan voor dynamiek en geloof in de toekomst.
Het bouwen aan die toekomst vraagt in onze tijd meer creativiteit dan ooit.
Optimisme is een belangrijke eigenschap van de Verenigde Staten. Het land dat steeds weer op zoek gaat naar ‘A New Frontier’. Dat steeds weer het onmogelijke waar wil maken. To go where no man or woman has gone before. Aan dat geloof in de toekomst is grote behoefte. Opnieuw zijn er New Frontiers te overwinnen. Ik denk aan de uitdaging onze economie en energievoorziening schoner te maken op een manier die ons verder brengt, niet terugwerpt. Het stoppen van klimaatverandering is óók een business opportunity. Sommigen zeggen dat dat een onbereikbare droom is. Wij in Europa geloven dat het kan. En we willen het samen met u (de VS) waarmaken.
We hebben u nodig om een effectieve en efficiënte manier te vinden om de opwarming van de aarde te stoppen. De Europese Unie heeft zichzelf ambitieuze doelen gesteld. Maar succes is alleen mogelijk als we een coalitie kunnen sluiten met alle grote economieën in de wereld. Waaronder de allergrootste; die van u.

3. Het klimaatrapport van het IPCC, het panel van de Verenigde Naties voor klimaatverandering, was begin deze maand glashelder. En glashard. Er wordt een indringend beeld geschetst van de gevolgen van klimaatverandering.
Burgers, bedrijven en overheden zullen structureel duurzame keuzes moeten maken. En dat zal soms pijn doen. In de portemonnee, in de planning of in de organisatie.
Dit kabinet zal bij de keuzes die we op alle terreinen maken duurzaamheidsaspecten meewegen. Dat doen we door stil te staan bij ‘inconvenient questions’.
Er is zoveel mogelijk. Een mooi voorbeeld vind ik zelf de letterlijke vergroening van Chicago. Daar worden dagelijks zogenoemde ‘green roofs’ geïnstalleerd. Platte daken van overheidsgebouwen worden beplant. En burgers en bedrijven worden gestimuleerd hetzelfde te doen.
Duurzaam moet je doen. Ook als overheid moet je gewoon het goede voorbeeld geven.

4. Ik droom van een Nederland dat dynamiek en internationale allure weet te combineren met de menselijke maat, zorgzaamheid en duurzaamheid.
Ik droom van een land waarin mensen zich zeker genoeg voelen om te veranderen, omdat ze ruggensteun en voldoende bagage krijgen en in geval van nood nooit met lege handen staan.
Ik droom van een land waarin mensen zich onbevangen durven opstellen en nieuwsgierig zijn naar elkaar en naar wat er achter hun horizon ligt. Want wie nieuwsgierig is, heeft niet zo snel last van angst of vooroordelen.

5. Om dat te realiseren roep ik, als vriend van de VS, u op niet langer voor onrust te zorgen in diverse regio's als Irak en Iran. Richt u zich eerst op het welzijn voor uw eigen burgers en maak gezondheidszorg en onderwijs bereikbaar voor iedereen. De tegenstellingen in uw land tussen 'haves' en 'not-haves' zijn a-sociaal groot. Me dunkt dat u daar de handen vol genoeg aan heeft.
Ik roep u op uw beleggers en investeerders aan banden te leggen zodat zij niet langer hun eigen portomonnee als ultieme en enige doelstelling zien. Eis van ze dat ze onze bedrijven alleen overnemen als volledige werkgelegenheid en profit voor onze economie is gegarandeerd.
Ik roep u op niet langer de afspraken over klimaatmaatregelen te ontregelen. Het is de hoogste tijd dat u nu eens onvoorwaardelijk de Kyoto-afspraken gaat naleven. U heeft de kennis en technologie in huis om hier en nu duurzame en schone oplossingen op de markt te brengen. Wacht u daar geen dag meer mee.

Dank u wel.

Fragment 1 komt uit The Dutch Dream Revisisted. Fragment 2 komt uit een speech ter gelegenheid van de Dutch-American Friendship Day.

De derde passage komt uit Duurzaam moet je doen en het vierde stukje is ook terug te vinden in The Dutch Dream Revisisted.

Fragment 5 is nergens terug te vinden. Het is waarschijnlijk ontstaan toen de redaktie bij al die mooie worden in slaap viel en de hollandse droom op geheel eigen wijze reviseerde.

Toespraken van onze mp kun je vinden op de website van het ministerie van algemene zaken.

Dag 453 Typisch nederlands.

Al vaker heb ik op dit blog gewezen op de misvattingen die er zijn over wt nou typische nederlands is. Van de tulp (Turks) tot de de polder (moeras).
Nu zijn er een aantal mensen die treuren om de overname van een typisch nederlandse bank. Tijd om eens stil te staan bij de de vraag hoe nederlands het bedrijfsleven eigenlijk is. Lees meer hieronder.

ABN: Algemeen Buitenlandse Nering.

(g.l.t. 4 min.; links: 30 min.)

Steeds meer nederlandse bedrijven komen in buitenlandse handen. Soms helemaal, zoals bij de ABN-Amro, soms gedeeltelijk, zoals bij de KPN. Toch hoor je niemand vragen stellen of het daarbij wel goed zit met de loyaliteit aan de nederlandse economie. Niemand die de dubbele nationaliteiten van bedrijven ter diskussie stelt.

Ja, de op hande zijnde verkoop van de Hema doet een stofje opwaaien, maar dat is mosterd na de worst. Want de Hema is al jaren onderdeel van Maxeda (voorheen Vendex KBB), een consortium van buitenlandse beleggers, die zelf wel uitmaken wat ze met de Hema willen doen. Ook bij de verkoop van ABN-Amro vraagt een enkeling zich af of het nederlandse bedrijfsleven nog enige betekenis heeft, zowel landelijk als internationaal.

Maar het nederlandse bedrijfsleven is dus helemaal niet zo nederlands. De typisch nederlandse haring die u bij de visboer koopt, wordt gevangen en verwerkt door buitenlandse bedrijven. De vrachtwagens waarmee de haring wordt vervoerd hebben steeds meer buitenlandse eigenaars. De computers en software waarmee de verkoop en logistiek wordt bijgehouden zijn overwegend in buitenlandse handen. De gebouwen die gekocht worden om viswinkels, kantoren en opslag mogelijk te maken worden verhandeld door buitenlandse makelaars. De websites die reclame maken voor dit oerhollandse produkt worden meer en meer beheerd door buitenlandse providers. En als er eens een telefoontje gepleegd moet worden omdat er ergens een harinkje tussen de wal en het schip is geraakt dan gaat dat onder andere via de KPN, die door 40% buitenlandse aandeelhouders wordt aangestuurd. Zo nederlands is de haring dus. En hetzelfde geldt voor de Brinta, de potjes van Hak, de koekjes van Verkade en het klontje suiker in uw koffie.

Over de voordelen van al die buitenlandse overnames lopen nogal wat diskussies. Zo zou menig bedrijf van de ondergang zijn gered. Corus (de hoogovens) zou niet meer bestaan zonder buitenlandse inmenging. Het kost dan wel een paar arbeidsplaatsen, maar er blijven er meer over dan als het bedrijf helemaal ontmanteld had moeten worden.

Ook het gevoel dat nederlandse aandeelhouders en investeerders loyaler zouden zijn aan de nederlandse economie wordt betwijfeld. Die twijfel lijkt me terecht. Een aandeelhouder wil geld zien en haalt dat waar-ie maar wil. Als een buitenlandse overname goed voor zijn aandelen is, dan vindt de aandeelhouder het allang best. Nationale trots en werkgelegenheid zal hen wordt zijn. Al moet heel Nederland in de uitverkoop.

Ik vraag me nog één ding af: als van alle beursgenoteerde bedrijven nu al een ruime 75% een dubbele nationaliteit heeft, waarom maken sommige mensen zich dan nog zo druk over de Turkse slager, de Poolse bakker, de Marokkaanse bazar?

Dag 452 De weg weten.

Iemand die goed heeft opgelet bij de aardrijkskundelessen en gezegend is met een uitstekend richtingsgevoel, zal niet snel de weg kwijt zijn. Alle anderen moeten zich behelpen met allerlei kaarten, waar ook niet altijd vlotjes de juiste weg mee kan worden gevonden. Maar met een beetje rondvragen kom je er meestal wel.
Heeft u wel eens verschillende soorten kaarten van één en hetzelfde gebied onder ogen gehad? Op de ene kaart ziet het er vol gebouwd uit, op een andere lijkt er nog meer dan genoeg ruimte. Op basis van dat soort kaarten worden planologische beslissingen genomen en dat gaat niet altijd goed.
Lees meer in het artikel hieronder.

Valsspelen met kaarten /*\

(g.l.t. 4 min.; links: 14 min.)

Bent u wel eens flink om de tuin geleid, terwijl u toch zeker wist dat er een kortere weg binnendoor was? Dan heeft u het zekere voor het onzekere genomen en meer vertrouwen gesteld in de wandelkaart die u bij u had, dan op uw geografische intuïtie.

Is het u ook opgevallen hoe rustig het op de weg is? Natuurlijk, het aantal auto's neemt nog steeds toe en files genoeg. Maar zelden zie je nog een chauffeur met een van boosheid verwrongen gezicht ruzie maken met de al even woedende bijrijder. Dat komt door al die electronische navigators. Die werken kennelijk beter dan zelf de kaart lezen.

Dit zijn nog bekende situaties waar de mens in conflict met een geografische kaart komt. Maar wat dacht u hiervan? U woont al een tijdje in een mooie, nieuwe wijk. Geheel tevreden met uw nieuwe huis. Het is nog wat kaal in de omgeving, maar u heeft vooraf mooie presentaties gezien, waar aardig wat bomen en grasveldjes te zien waren. Dat moet allemaal nog groeien, dus dat komt wel goed. Dan is er ineens die nacht dat u van veel lawaai nauwelijks hebt kunnen slapen. U staat de volgende ochtend op, doet de gordijnen open en...... er ligt een weidse plas voor uw deur!

Tja, had u vooraf maar beter de kaart moeten lezen. In de legenda stond toch duidelijk vermeld wat al dat groen te betekenen had: de strepen zijn geen groenstroken maar kanalen. Dat groene veld voor uw deur was geen speelveld, maar een waterbekken.

'Een kaart kan louter beschrijvend zijn, maar je kunt die ook inzetten om discussie uit te lokken, om te lobbyen, te overtuigen en te verleiden of om mensen op één lijn te krijgen'. Dat stelt onderzoekster ingenieur Linda Carton, die afgelopen vrijdag afstudeerde op de relatie tussen besluitvorming en de vorm van kaarten. In de ruimtelijke ontwikkeling en planning spelen kaarten een essentiële rol. Maar ontwerpers, bestuurders en politici gebruiken die kaarten elk op hun eigen manier en dan ontstaan er makkelijk problemen.

Met kaarten wordt maakbaarheid inzichtelijk gemaakt. Afhankelijk van wat een cartograaf op papier heeft gezet, kunnen de kaartlezers die maakbaarheid weer naar hun hand zetten. Dat kan omdat een kaart nooit volledig is. Linda Carton geeft een voorbeeld: 'Een ervaren kaartenmaker wees me erop dat Groningen vaak wél op overzichtskaartjes van Nederland staat, maar Delft niet. Toch zijn beide steden even groot, maar Groningen is in het noorden nu eenmaal dé stad, terwijl Delft relatief onbelangrijk is naast Rotterdam en Den Haag.' Tja, daar zijn de Delftenaren natuurlijk niet blij mee, maar zo zegt Carton verder: 'Met kaarten kun je de werkelijkheid op allerlei manieren manipuleren. Ze lijken objectief omdat ze afkomstig zijn uit een Geografisch Informatie Systeem (GIS), maar in werkelijkheid liggen er allerlei keuzes van de maker aan ten grondslag.'

Die keuzes kunnen de besluitvorming beïnvloeden. Maar de door belangen ingegeven kaartinterpretaties van degenen die er mee moeten werken hebben wellicht een grotere invloed. Een gemeente die snel een vinex-locatie nodig heeft wil vooral geneog huizen op een kaart zien. Hoe het verder met het waterbeheer moet zoekt het waterschap maar uit. Die werkt weer op een andere manier met de kaart. Waar de gemeentelijke planoloog op huizenrijtjes lijkende vakjes had ingekleurd, veegt het waterschap met een paar ferme streken het nodige blauw erover heen. Wat dan volgt, kunt u wel raden. De ene vergadering na de andere, de ene conceptkaart na de andere, alle partijen sjoemelen en uiteindelijk bestaat de kaart uit tal van compromissen. Die kaart kreeg u onder ogen, toen u op zoek was naar een nieuwe woning in een aantrekkelijke wijk. U voelt zich om de tuin geleid en bent woedend op de bestuurder.

Met de kaarten in de hand, komt heel wat maakbaarheid tot stand. Om te voorkomen dat daarbij niet vals wordt gespeeld, met ruzie en teleurstelling als gevolg, gaat ingenieur Carton voorlopig verder met haar onderzoek naar de rol van kaarten in de besluitvormingsprocessen. Ze hoopt dan uiteindelijk genoeg te weten om processen te ondersteunen. Danzkij haar wordt een voorlichtingsavondje planologie straks een genoeglijk potje kaarten en hoeft u niet meer verrast te worden door een plas water voor de deur die u eigenlijk niet voorzien had.

(Meer hierover kunt u lezen in het aritkel 'Voor elk doel een kaart' van Marion de Boo, op de site van de TU Delft).

Dag 451 Heerlijk zweven.

Zweven als een vogel in lucht. Dat moet een heerlijk gevoel zijn.
Zweven is een aktiviteit die in hoger sferen thuishoort. Als je dat op aarde gaat doen, gebeuren er ongelukken. Daar weten ze in 'de politiek' inmiddels alles van.
Lees meer hieronder.

Waarom zweeft de kiezer? <>

(g.l.t.: 4 min.; links: 8 min.)
Zwevende kiezers maken het de politiek lastig. Politici moeten lang wachten voor ze weten waar ze aan toe zijn. Ze worden tureluurs van wisselende opinie-peilingen en kijken zorgelijk uit naar de echte stemuitslag. Al dat gezweef heeft uiteindelijk tot gevolg dat men met de definitieve uitslag alle kanten mee op kan. Hier staat de kiezer, na twee verkiezingen, weer met beide benen op de grond en is er even 'keuze-rust'. In Frankrijk is de kiezer dit weekend aan de bak. Ook daar groeit het het aantal twijfelaars. Gaat zweven een electorale trend worden? En waarom zweeft de kiezer eigenlijk?
De redaktie heeft deze keer geen moeite genomen om het internet af te struinen, op zoek naar deskundige opvattingen over dit verschijnsel. Ik zet hier een aantal mogelijke oorzaken op een rij, waar u natuurlijk op los mag schieten.
Oorzaak 1: Campagnes om de burger meer bij de politiek te betrekken werpen hun vruchten af. Men raakt meer geïnteresseerd en denkt ook meer te weten. Meer kennis leidt tot keuze-stress. Als de kiezer de moeite heeft gedaan de opvattingen van tal van deskundigen en politci op een rijtje te krijgen, weet de kiezer ineens niet meer wat nu de verstandigste keuze is. Vergelijkbaar met wat de consument in de supermarkt overkomt: meer producten (meningen) en meer informatie (op de etiketten) maakt het kiezen alleen maar lastiger.
Oorzaak 2: In het verlengde van oorzaak 1. Het aantal onderwerpen waar de politiek zich bezig mee moet houden, is sterk toegenomen. Alleen de items inkomen en werkgelegenheid zijn, ook volgens de burger, niet de enige belangrijke zaken meer. Veiligheid, milieu, immigratie en integratie, de toekomst van de jeugd, de toekomst van de ouderen en in stijgende mate de globale verdeling van arm en rijk zijn aan het lijstje hete hangijzers toegevoegd. De kiezer vindt bij de ene partij mooie oplossingen voor de werkgelegenheid, bij een andere partij leuke opvattingen over de vergrijzing. Ook hier is het gevolg een kwellende keuze-stress, waardoor de kiezer het maar eventjes hogerop gaat zoeken en gaat zweven.
Oorzaak 3: De onderbuik neemt het van de hersens over. Het maakt niet uit of je nu wel of niet een betrokken kiezer bent, het maakt niet uit of je nu veel of weinig weet. Want uiteindelijk wordt je door de kat of door de hond gebeten. Weinig vertrouwen dus in de dames en heren politici. Je zou denken dat dan steeds meer kiezers niet naar de stembus gaan, maar dat valt nog reuze meer. In plaats van niet stemmen, gaat men zweven.
Oorzaak 4: De moderne mens is een zeer bewust en doelgericht wezen geworden, gehecht geraakt aan zijn individuele vrijheid. Hij laat zich niet als een kuddedier door de eerste de beste politieke leuze leiden. Vrij, als een vogeltje in de lucht, beweegt de kiezer zich door het electorale luchtruim. Zoals de roofvogel, die net zolang rondzweeft, tot hij met zijn messcherpe blik de prooi van zijn keuze ontwaart en dan pas zich op die keuze stort.

Oorzaak 3 is tot nu toe de meest gangbare verklaring voor het zweefgedrag. Oorzaak 4 lijkt heel mooi, maar is meer een dierenfabeltje dan de menselijke werkelijkheid. Zelf denk ik dat oorzaak 1 en 2 veel relevanter zijn geworden. Hoe meer we willen kiezen en hoe mee er ook te kiezen is, hoe lastiger we het vinden een goede keuze te maken. Een verschijnsel dat op dit weblog wel meer beschreven is. Zie onder andere het artikel Keuzevrijheid (3).
Het kan goed zijn dat ik het helemaal mis heb en dat je zit soort zaken toch aan echte deskundigen over moet laten. Er valt zoveel meer te zeggen over het gedrag van de kiezer.
Wat denkt u? Zit de redaktie er helemaal naast met deze analyse? Zijn er andere oorzaken? Laat uw geest eens zweven en vertrel hier dan eens hoe u dat ziet.

Dag 450 Natuurlijk samenspel.

De echte natuur gaat haar gangetje en de mens probeert dat weer in eigen banen te leiden. Riveren die omgebouwd moeten worden, herindelingen van het platteland en een hier en daar een boompje er bij.
De menselijke natuur maakt een goed samenspel tussen natuur en mens soms wat ingewikkeld.
De menselijke natuur maakt zelfs het onderlinge samenspel ingewikkeld. Lees meer hieronder.

Waarschuwingsteken.

(g.l.t. 3 min.; links: 6 min)

Hij: "Nou, de natuur begint nu toch echt keihard terug te slaan. Als dit geen waarschuwing voor de mensheid is, dan weet ik het niet meer."

Zij: "Ja, hoor, hij ziet weer eens tekens aan de wand."

Hij: "Nee, echt! Hier staat dat je bij een wandeling door het bos een beet van een teek kan oplopen. Die beestjes zijn steeds meer besmet en daar kun je goed beroerd van worden. Misschien kunnen we morgen beter niet naar het Braamse Bos gaan en een wandeling door de stad maken."

Zij: "Door de stad? Ik dacht dat we daar ziek kunnen worden van al dat fijnstof?"

Hij: "Ja, da's waar ook. Nou, dan blijven we toch een keertje gezellig thuis?"

Zij: "Tjonge, wat jij al niet verzint om niet met je luie reet overeind te hoeven komen......"

Hij: "" Halloooo. Even serieus."

Zij: "Huh????"

Hij: "Als jij de krant eens zou lezen, dan zou je beter op de hoogte zijn van al die veranderingen in de natuur. Daar moeten we ernstig rekening mee houden."

Zij: "Nou, als ik de krant zou lezen op jouw manier, dan was het snel afgelopen met de natuur! Je bent nou al de hele week bezig de tuin zo'n beetje onder water te zetten en dat blijkt pure verspilling, mannetje!"

Hij: "Nee, maar luister, schat. Nu komt alles nog dichterbij. Hier staat dat je 's avonds beter je kinderen kunt nakijken op tekenbeten, als ze een dagje in de tuin hebben gespeeld."

Zij: "Dat doe je dan toch lekker?"

Hij: "Ho, ho. Ik dacht dat we toch duidelijke afspraken hadden gemaakt over de taakverdeling hier."

Zij: "En wat waren die afspraken ook alweer, volgens jou?"

Hij: "Dat weet je best wel. Jij regelt de dagelijkse dingetjes en ik ga over de hoofdzaken."

Zij: "Nou, ik heb jou anders nog nooit de kinderen zien nakijken op luizen."

Hij: "Ha, ha, grappig hoor. De kinderen vallen onder de dagelijkse dingetjes. Ik heb mijn handen al meer dan vol aan de hoofdzaken."

Zij: "Misschien kan je dan nu die hoofdzaken eens terugleggen in de krantenbak en als de donder de barbecuekolen gaan halen? Je familie staat binnen een uur hier voor de deur!"

Hij: "Verrek, is het al weer zo laat?"

Zij: "Of zullen we ze maar afbellen?"

Hij: "Hoe bedoel je?"

Zij: "Nou, waar dacht jij die barbecue te houden?"

Hij: "Hè? Ik snap je niet. Gewoon, in de tuin, natuurlijk!"

Zij: "Goed zo, liefje. En als jij je hoofdzaken een beetje op een rijtje had, dan zou je dus moeten weten hoe gevaarlijk dat geworden is, toch?"

Hij: "Okee, okee! Dan koop ik gelijk een tekentang."

Zij: "Ja, dan kun je je familie er mooi tussen nemen."

Dag 449 Aanvullingen.

Nederland- België is niet alleen en leuke voetbalwedstrijd. Gisteren kon u hier lezen dat ook op medisch gebied nog een aardig potje ter spelen valt. ter aanvullling op dat artikel: het mag dan zo zijn dat specialistische behandelingen in België goedkoper zijn, de pijn na een operatie kunt u beter bestrijden met pilletjes uit Nederland. Die blijken hier weer stukken goedkoper te zijn.
En dan een aanvulling op de gisteren gemelde vactures ter versterking van de redaktie: u kunt de redaktie ook helpen met het insturen van tips. Zowel voor interessant materiaal voor de dagelijkse artikelen, als voor de rubrieken 'Ook dat nog' en 'Krenten uit de pap' (zie rechterkolom). Maak gebruik van de 'Stuur een mail'-link.
U kunt er rustig een nachtje over slapen voor u een beslissing neemt of u mede-redakteur of tipgever wordt. Dat gaat men bij de belastingdienst ook doen. Lees hieronder meer daarover.

Overbelasting <>

(g.l.t. 2 min.; links: 10 min.)

Nou, de staatssecretaris van financiën is er nu ook van overtuigd dat het goed mis is bij de Belastingdienst. Misschien hoort u, beste lezers, ook tot één van de mensen die de gevolgen van een overbelaste belastingdienst heeft gemerkt. Nog steeds uw huurtoeslag niet ontvangen of een verkeerd bedrag aan zorgtoeslag ontvangen? Zit u ook met groeiend ongeduld op de vergoeding voor de kinderopvang te wachten?
Welnu, de staatssecretaris heeft beloofd de problemen snel op te lossen. Om te beginnen gaat de toch al overbelaste dienst overuren maken. Er worden ook extra mensen ingezet om de grootste probleemgevallen aan te pakken. Ik kan u voorspellen dat daar niks van terecht komt. Want bij al die extra in te zetten mensen hoort ook psycholoog Ap Dijksterhuis. Hij gaat de ambtenaren helpen bij het beoordelen van dossiers.
Ap Dijksterhuis is bekend door zijn onderzoeken naar ons onderbewustzijn. Vorig jaar kon u op dit weblog lezen dat Dijksterhuis ontdekt had dat bewust nadenken over lastige en soms complexe keuzes helemaal niet zo effectief is (zie 'Onbewust beslissen' - een samenvatting van zijn onderzoek is daar te lezen in de commentaar-link). Het is beter om even een paar dagen niet bewust bezig te zijn met een lastige beslissing. Een nachtje er over slapen leidt vaker tot een betere keuze.
Het resultaat bij de belastingdienst? U krijgt nu wel het juiste bedrag aan toeslagen overgemaakt, maar u zult er nog langer op moeten wachten. Voordat de ambtenaar eindelijk zijn beslissing heeft genomen, heeft hij eerst een 'nachtje er over geslapen'. De toch al flinke achterstand loopt verder op en de staatssecretaris ziet zich over een half jaar gedwongen zijn ambtenaren nog meer te laten overwerken. De overbelastingdienst moet gered worden met nog meer extra mensen en het kabinet loopt zo de doelstellingen over het verminderen van overheidspersoneel mis.
De staatssecretaris wees er fijntjes op dat de problemen bij de belastingdienst ook het gevolg zijn van politieke keuzes en vroeg het parlement daar eens over na te denken voor men met allerlei prachtige ideeën komt. Bedoelt hij dat ook de 2e Kamer de nodige nachtrust moet nemen? Subtiele manier om de democratische controle naar dromenland te verwijzen.
Eén ding zal de inbreng van Ap Dijksterhuis in ieder geval wel opleveren. Leuker kan hij het wel maken voor de ambtenaren. Ze mogen gaan slapen op het moment dat het ze te lastig wordt. Makkelijker wordt het allemaal daarmee niet.

Dag 448 Vacatures.

In mei zal dit weblog een metamorfose ondergaan. Een betere en handiger vormgeving, wat opruiming in oude zaken en een betere reactie-service. Maar ook inhoudelijk wil de redaktie wat veranderingen doorvoeren. Daarom zijn er gesprekken gaande met mensen die mogelijk de redaktie kunnen versterken.
In dat kader zijn er nu ook redaktie-vacatures. Ik zoek nog wat mensen die vanuit hun ervaringen, kundigheid en/of specialismes de thema's codes, keuzes en maakbaarheid kunnen verdiepen. Daarnaast wordt het eens tijd wat andere thema's aan te snijden. Het liefst thema's die (nog) niet op andere weblogs de boventoon voeren.
Wie dit een aardige plek lijkt om met zijn/haar inzichten dit weblog te verrijken, nodig ik uit per mail te reageren (zie Stuur een mail-optie in de rechterkolom). Hopelijk kunnen we dan verder praten over hoe verder samen te werken.
Samenwerken is altijd mooi, natuurlijk. Vooral als er grensgebieden worden verkend. Leest u in de bijdrage van vandaag over grensoverschrijdende samenwerking tussen Nederland en België. Zie hieronder.

Gezondheid over de grens (2)

(g.l.t. 3 min.; links: 12 min.)

Waar vind je goede en betaalbare ziekenhuizen? In België. Het loont vooral de moeite voor complexe behandelingen. Het komt vaker voor dat nederlanders voor specifieke behandelingen naar het buitenland uitwijken, tot naar China aan toe. Maar dichterbij zijn er dus ook mogelijkheden.
In Zeeland zou dat wel eens een fikse concurrentie kunnen betekenen voor de ziekenhuizen aldaar. Zeker voor het ziekenhuis in Zeeuws-Vlaanderen. Geen probleem, zegt neuroloog Hoefnagels uit Terneuzen. Er wordt al veelvuldig samengewerkt met het universitaire ziekenhuis in Gent, dat veel dichterbij ligt dan bijvoorbeeld Rotterdam. Maar ja, als alle topbehandelingen aan andere ziekenhuizen worden weggegeven, dan dreigt het Zeeuws-Vlaamse hospitaal maar een armzalig, provinciaals EHBO-postje te worden. Dat kan worden voorkomen door van de Belgen de nodige tegenprestaties te eisen. Bijvoorbeeld om de zuiderburen een bijdrage te laten leveren aan de opleiding van medisch specialisten. Neuroloog Hoefnagels vindt de verschillen in behandelcultuur in de Belgische en Nederlandse ziekenhuiszorg erg 'interessant'. Daar zou je juist wat mee moeten doen.
De redaktie heeft eens wat rondgeneusd in belgische nieuwsbronnnen en vond opmerkelijke zaken in de ziekenhuizen aldaar. Zo zijn er jaarlijks ruim 11.000 prikongevallen in de Belgische ziekenhuizen. Met als gevolg dat een verpleegkundige of een patiënt het risico loopt besmet te raken met hepatitis of hiv. De Belgen zijn waarschijnlijk zo ontzettend goed in complexe topbehandelingen, dat men vergeten is hoe je veilig een simpel prikje moet toedienen.
En dat is niet het enige besmettingsrisico dat er in België rondwaart. Legionella komt in bijna alle ziekenhuizen voor. Niet elke ontdekking van besmette waterleidingen hoeft daar gemeld te worden. Alleen een echte, grote uitbraak mag men niet verdoezelen. Nu is het nogal duur om alle waterleidingen goed te controleren en gezond te houden, dus daar wordt nog wel eens op bespaard. En dat is dan waarschijnlijk één van de redenen waarom men in België goedkoper is dan in Nederland. Ik zou zeggen: gaat u vooral over de grens medsich shoppen, maar laat u goed ontsmetten voor u weer naar nederland terugkeert.
Het is prima dat men in België veel aandacht besteed aan uitstekende medische opleidingen en daardoor excellente specialisten kweekt, maar wat meer aandacht voor de alledaagse verzorging zou wel op zijn plaats zijn. De neuroloog uit Terneuzen zou misschien als eerste een tegenprestatie op dat gebied kunnen eisen. Wat heb je er immers aan als je Zeeuwse patiënt een geslaagde hersenoperatie heeft ondergaan en met hiv wordt teruggestuurd?
(Lees ook het eerste artikel over gezondheid over de grens van 15 augustus vorig jaar).

Dag 447 Meer informatie.

Soms komt informatie wat laat bij de redaktie binnen en lijkt een artikel wat onvolledig. Gelukkig kan dat recht gezet worden. In het artikel van gisteren is een link toegevoegd over de top tien van beloningsschandalen. Kijkt u daar nog eens.
Nu worden we bedolven onder informatie. Dat kan wel eens teveel worden. Door de bomen kun je het bos niet meer zien. Moet al die informatie dan maar achterwege blijven? Natuurlijk niet. Op het moment dat een individu een specifiek stukje informatie wil, moet dat ook ergens te vinden zijn. De aanbieders van informatie stellen gewoon alles beschikbaar, de gebruikers kiezen zelf wel wanneer en hoeveel informatie ze tot zich nemen.
Misschien kunnen de deskundigen die transparantie-codes opstellen, wat met deze tip. Lees meer hieronder.

Transparante codes \|/

(g.l.t. 4 min.; links: 12 min.)

Hoeveel wilt u weten om voldoende inzicht in de handel en wandel van een bedrijf te hebben? En wat wilt u dan precies weten? In 2003 werd de code Tabaksblat ingevoerd. Een gedragscode die beursgenoteerde bedrijven verplichtte de aandeelhouders meer inzicht te geven in de werkwijze van het bedrijf en de beloningen van bestuurders en commissarissen. Inmiddels is er een tussenstand opgemaakt. De meeste bedrijven (zo'n 96%) leeft de code na. Opvallend is wel dat de transparantie op het gebied van het beloningsbeleid nog veel te wensen over laat.

De vraag moet dus anders gesteld worden. Hoeveel kunt u weten van een bedrijf? Een mooi jaarverslag is leuk, maar als daar zaken achterwege gelaten wordt, dan is er eerder sprake van een rookgordijn dan van transparantie.

Gisteren werd er een symposium gehouden over de commissie Frijns (de commissie die de naleving van de code Tabaksblat in de gaten houdt). Tijdens dit genoeglijk samenzijn opperde Paul Koster van de AFM (Autoriteit Financiële markten) of men niet te ver is gegaan met al die tranparantie. Quote van Koster: "De aandeelhouders zijn nauwelijks geïnteresseerd in aspecten waar wij ons druk over maken".

Leest die man de kranten niet? Het publiek, waaronder ook een aantal aandeelhouders, maken zich behoorlijk druk over de beloningen van bestuurders en commissarissen. En juist op dat punt schiet men nog tekort. Het gaat er dus niet om waar deskundigen als Paul Koster zich druk over maken. Het zou de transparantie ten goede komen als men ook informatie verstrekte op gebieden waar de aandeelhouders en de klanten zich druk over maken.

De directeur van de organisatie waar ik werk, verzuchtte ooit dat hij niet meer wist hoe hij alle werknemers van voldoende informatie kon voorzien. Hij had zo langzamerhand werkelijk alles geprobeerd: iedereen kreeg het jaarverslag toegstuurd, iedereen heeft het missie en visieplan ontvangen, er waren tal van informatieve bulletins bedacht en met regelmaat werden er informatieve bijeenkomsten georganiseerd. Toch wordt door veel werknemers nog steeds geklaagd dat men te weinig weet van de organisatie. Men heeft het gevoel niet het onderste uit de kan te krijgen. Hoe kan dat als de organisatie voor bijna 100% voldoet aan de eisen om gegevens transparant te maken?

Zijn de cijfers uit jaarverslagen relevant genoeg? Mits juist opgesteld geeft dat inderdaad inzicht in de resultaten. Maar geeft dat ook kennis over hoe die resultaten zijn bereikt? Een voorbeeldje uit eigen praktijk: de organisatie bood de gemeente een nieuw produkt aan maar kreeg de benodigde subsidie niet. In het jaarverslag gemeld dat de gemeente voor een concurrerende instelling had gekozen. Er werd verder niet vermeld hoe en wat men precies had gedaan om de subsidie in de wacht te slepen. Hoe zat het met de kennis van de markt, wat stond er precies in de subsidie-aanvraag, klopte de timing en wat is er tijdens de onderhandelingen aan de orde geweest? Het missen van de subsidie leidde tot de afbouw van het project. De betrokken medewerkers en hun cliënten wisten niet meer dan dat de subsidie was misgelopen. Als het eenmaal fout is gegaan dan helpt meer informatie achteraf ook niet meer. Dus waarom zou die dan gegeven moeten worden?

Die informatie had natuurlijk tijdens het hele proces gegeven moeten worden, maar zelfs achteraf had het nog kunnen bijdragen aan het begrip over de ontstane situatie. Niets van dat alles met als gevolg: een ontevreden gevoel bij de betrokkenen en zelfs enig wantrouwen over de informatieverstrekking.

Transparant ben je pas als je ook het achterste van je tong durft te laten zien. Transparantie wint ook aan kwaliteit als je niet alleen de informatie prijs geeft die de bestuurders en commissarissen zo belangrijk vinden, maar ook volledige openheid geeft naar aanleiding van vragen die er bij je aandeelhouders, medewerkers en klanten leven.

De code Tabaksblat werkt. Als een papieren tijger. De eerder genoemde Paul Koster zei gisteren dat "de code Tabaksblat een levende code is, die kan worden aangepast". Kijk, da's mooi. Na drie jaren papieren ontwikkeling, kan die code de komende drie jaar dus aangepast worden aan de praktijk: de vragen die er opkomen, naar tevredenheid van de vragenstellers beantwoorden.

Dag 446 Briljante maakbaarheid.

Al vanaf de ontdekking hoe vuur te maken zit de maakbaarheid in onze genen. Toen we ook nog eens het wiel uitvonden, waren we niet meer af te brengen van het idee dat maakbaarheid de wereld doet draaien.
Draait de wereld om haar eigen as of om onze maakbaarheid? Een deel van het antwoord hierop vindt u in het artikel van vandaag.
Lees hieronder meer.

Money makes the world go round /*\

(g.l.t. 4 min.; links: 10 min.)

Er is maar één middel dat de wereld maakbaar maakt: geld. Wie iets kan bedenken dat de wereld verandert zonder geld, zal ik onmiddelijk voordragen voor de Nobelprijs voor Vrede èn Economie.

Geld maakt ook corrupt, maar met datzelfde geld kan corruptie ook weer de wereld uit geholpen worden. Dat denkt de Afrikaanse miljardair Mo Ibrahim. Beloon niet-corrupte leiders op het Afrikaanse continent met een leuke bonus voor hun oude dag. Ze moeten wel democratisch gekozen zijn en een uitstekende staat van dienst achterlaten. Het ideetje krijgt de steun van mensen als Kofi Annan, Nelson Mandela en Bill Clinton.

Ik weet niet hoeveel een corrupte regeringsleider voor zijn pensioen bij elkaar graait, maar het bedrag dat met een zuivere levenswandel verdient kan worden mag er ook zijn. De eerste tien jaar 500 duizend dollar per jaar en daarna, zo lang men leeft, 200 duizend dollar per jaar.

Tja, waarom zou ook een Afrikaanse leider niet een goed betaalde ouwe dag hebben? Op een enkeling na, zal menig ex-president lang niet zoveel overhouden als bijvoorbeeld Bill Clinton. Dat mag wel eens rechtgetrokken worden.

Voorlopig laat meneer Ibrahim niets los over mogelijke kandidaten voor die prijs. Dat zal ook lastig worden want een beetje Afrikaanse leider weet alle ins- en outs van corruptie. Nou worden hier al snel bepaalde Afrikaanse gewoontes corrupt genoemd. dat is vaak niet terecht. De meeste Afrikanen worden opgevoed met de boodschap eerst voor familie en eigen gemeenschap te zorgen. Een poging om de armoede enigzins buiten de deur te houden. Dus helpt men elkaar waar het maar kan. Niet alleen met eten en zorg, maar ook met baantjes en huizen. Eigenlijk het soort gemeenschapzin dat Balkenende IV hier zo graag ziet.

Dat neemt niet weg dat het niet tot een grijp- en graaicultuur moet leiden die juist en koste van de gemeenschap gaat. Waar zouden die Afrikaanse leiders dat toch geleerd hebben?

Van mensen als Wolfowitz, de president van de Wereldbank? Hij is niet te beroerd om zijn vriendin, ook werkzaam bij de Wereldbank, een aardige promotie en een bonus te verstrekken. Of strekken de topbonussen in het bedrijfsleven tot voorbeeld, die ongeacht de resultaten de ledinggevenden ten deel vallen? (zie ook de top-tien van beloningsschandalen in 2006).

De gedachte dat je corruptie de wereld uit kan helpen met geld is een bizarre vondst, maar getuigt van mensenkennis. Een hebzuchtig mens maakt het niet uit hoe hij zijn rijkdom vergaart. Maar dat beloning van goed gedrag ook de grootste graaier tot een voorbeeldig landbestuurder maakt, valt te betwijfelen.

Mo Ibrahim zet misschien wel een trend. Straks raakt Wouter Bos er nog door geïnspireerd. Eindelijk ziet hij het licht en komt met een briljant plan tegen de graaicultuur alhier: topmanagers die afzien van hun riante topbonussen worden beloond met een lucratief bedrag uit het fonds voor de minst grijpgrage bedrijfsleider. Als-ie dat fonds maar niet met onze belastingcenten vult.

Dag 445 Werk aan de winkel.

Voormalig minister-president Kok zag regeren vooral als 'passen op de winkel'. Dat is vandaag wel anders. Er moet met ambities aan de slag worden gegaan. Uit de gesprekken met de samenleving blijkt steeds meer hoeveel werk er aan de winkel is. Dat werk moet voortvarend worden uitgevoerd. Om te voorkomen dat het werk stil komt te liggen als een minister geveld wordt door een griepje of de zo broodnodige vakantiedagen op moet nemen, bieden wij een lucratieve oplossing. Zowel voor de overheid, als voor u, beste lezers.
Lees hieronder meer.

Werken bij de overheid.

(g.l.t 4 min.; links: 12 min.)

Hoewel er flink wat overheidsambtenaren weg moeten, hebben drie menen drie voormalige wethouders uit Brabant dat er altijd nog genoeg werk overblijft voor invallers. Ze hebben een uitzendbureau opgericht, die interim-wethouders levert aan gemeenten die tijdelijke zonder bestuurder zitten. Zo kan voorkomen worden dat het werk stil komt te liggen en gemeenten hopeloos achterop raken met de uitvoering van het beleid. Dat kan natuurlijk beter.

Peterspagina presenteert het uitzendbureau 'Gansch het raderwerk' en biedt een keur aan uitzendkrachten de gehele overheid kunnen bijstaan om het raderwerk soepeltjes door te laten lopen. Vervanging van staatssecretarissen die op zwangerschapsverlof gaan, ministers die op buitenlandse reisjes zijn, complete provinciebesturen die invallen zolang de formaties nog niet rond zijn, ja, zelfs de minister-president kan met gerust hart het ziekenhuis in, als er wat aan zijn voet moet gebeuren. Uitzendbureau 'Gansch het raderwerk' levert op maat prima vervangers. Ook als de burgemeester een uurtje naar de tandarts moet of zelf de zorg voor zieke vader of moeder op zich wil nemen kan vervangen worden door een uitzendkracht die de ambtsketen waardig weet te dragen.

Onze uitzendkrachten worden streng geselecteerd en voldoen aan alle eisen om de samenleving te kunnen dienen. Onze headhunters doorkruisen het land en plukken de beste stuurlui van wal. We beschikken over een groot netwerk van B.L.O.G.G.E.R.S. (Bestuurlijk Louter Overgekwalificeerde GemeenschapsGoeroe's En Regelneven/nichten), die uitstekend inzicht hebben in wat er in de samenleving speelt en bovendien oplossingen bieden van de hoogste kwaliteit.

Heeft u interesse om voor ons uitzendbureau te werken? Laat het ons zo snel mogelijk weten en vermeld uw specialiteiten. Uiteraard verwachten wij van u dat u van alle geliberaliseerde markten thuis bent. U heeft een groot uithoudingsvermogen en bent in staat langdurige gesprekken te voeren (minstens 100 dagen bij de landelijke overheid of 60 dagen op provinciaal nivo). Natuurlijk bent u crisisbestendig en een uitstekende teamplayer (samen werken en samen leven).

Op korte termijn zoeken wij direct inzetbare jeugdwethouders, één minister en twee staatsecretarissen die het ministerie van onderwijs door het vakantiereces weten te slepen, een minister-president die de zaken waarneemt tijdens het wekelijkse uurtje kerkbezoek van de dienstdoende m.p. en een supertalent die prinses Maxima kan vervangen op 30 april.

Ook voor kandidaten met internationale ambities hebben wij interessante vacatures. In België zoeken wij twee wethouders in Etterbeek ter vervanging van de schepens die een verplichte vakantie boven het hoofd hangen. Tevens wordt een vervanger gezocht voor de minister-president als deze op verkiezingscampagne zou gaan.

In alle gevallen verwachten wij van u dat u gansch het raderwerk zonder haperen door laat draaien. Het volk rekent immers op de dagelijkse overheidsdiensten en het behoort tot uw taak te voorkomen dat het volk haat morren.

Geïnteresseerd in werken bij de overheid? Reageer nu!

Dag 444 Onbegrensde mogelijkheden.

Wat zijn we toch gehecht aan vrijheid. Wat raar eigenlijk dat er dan toch tegelijkertijd allerlei morele en praktische bezwaren zijn tegen het opheffen van allerlei soorten beperkingen. Het handjevol mensen dat zichzelf geen enkele beperking oplegt, wordt door de rest van de wereld vaak gezien als bandeloze, immorele anarchisten.
Wat willen we nu eigenlijk? Of kunnen we niet kiezen? Lees meer over keuzsevrijheid in het artikel van vandaag (zie hieronder).

Keuzevrijheid (3)<>

(g.l.t. 5 min.; links: 5 min.)

Ook al zijn er tal van onderzoeken die aantonen dat mensen moeite hebben met grote hoeveelheden keuzemogelijkheden, toch kiest de overheid ervoor die mogelijkheden alleen maar uit te breiden. Om dat te realiseren geeft de overheid steeds meer sectoren uit handen en laat het over aan de marktwerking. De tijd zal leren of dit een goede keuze is geweest. Ondertussen borrelen er geluiden op die aangeven dat mensen inderdaad de nodige moeite hebben met al die keuzes. De vraag moet misschien zijn: hebben mensen moeite met een overdaad aan keuzes of hebben ze moeite met de verkregen vrijheid?

Op dat laatste kom ik nog wel eens terug. Wat betreft het eerste: het idee dat keuzevrijheid alleen mogelijk is als er grote hoeveelheden keuzemogelijkheden zijn, leidt hier en daar tot het kode-effect. Het is het soort stress dat we ook kennen van de hier vaker beschreven mahsro-code. Mahsro staat voor mijn arme harde schijf raakt overbelast. De enorme aantallen codes die we kennen zijn niet meer te onthouden en waar codes het de mens makkelijker moeten maken, is het juist die grote hoeveelheid codes die weer tot ongemakkelijke bijverschijnselen leidt (van je pincode plotseling vergeten tot niet herkend worden door een bepaalde instantie als je je sofinummer niet weet).

Het kode-effect (kiezen-of-delen-ergernissen) is iets soortgelijks. Er moet gekozen worden uit zorgverzekeringen, telefoonmaatschappijen, energiebedrijven, kabelaanbieders, internetproviders, pensioenverzekeraars, informatienummers en postbestellers. En we hadden al de keuze uit grote hoeveelheden wasmiddelen in de supermarkt, zenders op de televisie en jawel, testjes, adviesburo's en kursussen die ons helpen keuzes te maken.

Kortom: ooit hadden we slechts de keuze uit het aantal wegen die naar Rome leidden, nu weten we de weg niet meer in het bos van keuzes. We worden gedwongen (!?) meer tijd aan de meest uiteenlopende keuzes te maken en dat leidt tot keuze-stress.

En hoe reageert de kiezer daar op? Hij beperkt de vrijheid! Men kiest bijvoorbeeld niet voor de nieuwe mogelijkheden, maar voor de bekende weg. Zo bleven aardig wat mensen bij hun oude zorgverzekering toen de vrijheid werd gecreëerd makkelijk over te stappen naar een andere. Of men laat de keuze over aan een ander. Aan de adviseurs, de mening van de buurman of de reclame.

Toch kiezen maar erg weinig mensen ervoor de keuzemogelijkheden drastisch in te perken. De weerzin tegen en angst voor de dwangmatige eenheidsworst die we aan communistische dictaturen toekennen is groot. Terwijl we bij de aankoop van de nieuwe zomerkleding telkens weer door twijfel overmand worden, dankzij het grote aanbod, willen we toch niet allemaal in hetzelfde Mao-kostuum rondlopen, zoals dat in China lang de verplichte dracht was.

En daarmee brengen we onszelf in de keuze-spagaat. De hang naar vrijheid veroorzaakt het ultieme dilemma. Wat willen we aan de overheid over laten en wat willen we zelf regelen? Waarom moeten er 12 soorten jam in de supermarktschappen staan terwijl we diep in ons hart drie soorten meer dan genoeg vinden? Waarom kiezen we voor vrijheid van keuzes, terwijl diezelfde vrijheid soms ten koste gaat van ons welzijn?

Misschien is een drastische beperking van keuzemogelijkheden wel beter. Maar ja, wie zijn dan degenen die mogen kiezen welke beperkingen dat moeten zijn? De overheid? Het bedrijfsleven? Wijzelf?

De redaktie hier kan maar niet kiezen. U wel? Of bent u inmiddels ook slachtoffer van het kode-effect?

(Lezenswaardige achtergrondinformatie: wetenschapper Arno Riedl, die zich afvraagt of grote keuzevrijheid wel bijdraagt aan het welzijn van de mensen).

Dag 443 Tips voor een warm weekend.

Aprilletje zoet en de zomer doet het nu al goed. Ja, u ziet het, de klimaatveranderingen hebben zelfs gevolgen voor het gebruik van spreekwoorden en gezegden. Een paar tips voor dit mooie weekend:
- laat de bossen en de hei met rust;
- wees voorzichtig met water, uw tuin heeft het nog niet nodig;
- maak van de Rotterdamse marathon een zwemevenement in de Maas;
- pak een terrasje en neem vooral een siësta.
Misschien heeft u na lezing van het artikel van vandaag ook bruikbare tips? Lees meer hieronder.

Code droog. \|/

(g.l.t. 4 min.; links: 15 min.)

In delen van Gelderland, Overijssel en Gelderland is 'code droog' van kracht. Een waarschuwing die de brandweer afgeeft in verband met het aanhoudende droge weer, dat leidt tot brandgevaar in bos en op de hei. Overigens vind een brandweerman dit niks bijzonders. In maart en april is er altijd al extra risico op een brandje hier en daar omdat de de meeste grassen nog verdord zijn en in struiken de sapstromen nog niet goed op gang is gekomen.
Wie een tuintje heeft zal inmiddels ook geconstateerd hebben dat de boel aardig droog begint te worden. Toch is het beter niet aan het sproeien te slaan. Alleen de bovenste grondlaag is droog. Daaronder is nog genoeg water voor uw plantjes. En omdat het beter is dat de planten diep wortelen, kunt u het sproeien beter achterwege laten.
Er is dus (nog) geen reden voor paniek. De Drentse boeren zijn zelfs uitermate tevreden met het droge weer. De grond is nu juist goed bewerkbaar en poot- en zaaigoed kan keurig op tijd de bodem in. Klein nadeeltje is dat er wel veel stof opwaait. Nou, daar weten ze op Mars alles van (zie het artikel hier van vorige week vrijdag).
Bij de Rotterdamse marathon nemen ze morgen geen risico's. Er wordt daar een stukje harder gelopen dan bij de Vierdaagse van vorig jaar. Dat wordt dus ook meer zweten, want het gaat ook morgen een mooi, warm dagje worden. Extra drinkplaatsen en goede ventilerende kleding kan ongelukken voorkomen. De organisatie geeft ook wat extra voorlichting over hoe je het beste kan rennen in dit soort omstandigheden: doe het vooral rustig aan! Het enige record zal morgen dus waarschijnlijk het warmte record zijn. Tja, dan is er voor een fanatieke snelwandelaar geen lol meer aan en kan-ie beter lekker een terrasje pakken.
Dat laatste begint toch al heel gewoon te worden. Volgens trendwatcher Adjiedj Bakas (schrijver van 'Megatrends in Nederland'), leidt de klimaatverandering er toe dat we hier steeds meer mediterrane gewoonten gaan overnemen. Dus gaan we meer barbebecuen in in parken en komen er meer terrassen.
Nou moeten we een beetje voorzichtig zijn met het overnemen van zuid-europese gewoontes. Wij krijgen namelijk een prima kans de siësta hier in te voeren. En waar denken ze in Spanje en Portugal aan? Men overweegt die middagstilte juist af te schaffen. Dat mogen ze natuurlijk helemaal zelf weten, maar laten we die mediterrane nieuwigheid alsjeblieft niet overnemen.
De redaktie is nog steeds erg nieuwsgierig naar uw ervaringen en verwachtingen wat betreft de gevolgen van de klimaatveranderingen. Klik op de 'Wat wil je zeggen'- link hieronder en maak ons deelgenoot van uw warmte-inzichten.
(In deze reeks verscheen eerder: Klimaat-orakels, Stroomstoringen, Fijnstof, Eskimo's, Dalende aankopen en Vluchten kan niet meer).

Dag 442 Ongelukkige dieren.

Zouden dieren ook aan bijgeloof doen? Je leest wel eens wat over een mate van intelligentie bij dieren. Het zou dan ook best kunnen dat er onder dieren ook bijgeloof voorkomt. Dat is nu eenmaal onlosmakelijk met intelligentie verbonden, zoals mensen wel hebben bewezen, nietwaar?
De vraag is dus of de koeien die van de week zo vrolijk de wei in huppelden, zich vandaag gedeisd houden vanwege de vermeende slechte eigenschappen die deze dag en datum zouden hebben.
Meer dieren in het nieuws in de bijdrage van vandaag. Lees hieronder rustig verder.

Carnaval der dieren.

(g.l.t. 3 min.; links: 12 min.)
Het is echt bij de beesten af. Het lijkt wel één groot carnaval der dieren. Misschien dat het circus de hele boel in gang heeft gezet. Dat hield van de week een presentatie om aan te tonen hoe goed de dieren het in het circus hebben. Het circus vreest voor de toekomst, als het zonder dieren verder moet. Stel dat het circus van de beesten af moet, dan is nog de vraag waar die dan heen moeten. Tentoonstellen in een museum kan in ieder geval niet, want zelfs een levende kip hoort daar niet thuis. Dat is ook dierenmishandeling. De Partij voor de Dieren gaat daar, via Esther Ouwehand (hé, familie van de Rhenense dierentuin?) in ieder geval kamervragen over stellen, zo valt in het AD te lezen in een artikel van journalist de Valk (~).
Onderschat dieren niet. In hoeverre zij een menselijke politieke partij nodig hebben is nog maar de vraag. Wie weet maken we het nog mee dat hun slimmigheid hen zelf tot parlementaire deelname in staat stelt. Een paar voorbeeldjes van dierenintellect.
De octopus heeft slechts 25 procent van de acht tentakels nodig om een fles te openen. Dat lukt ons mensen niet, want omgrekend zou dat betekenen dat wij dat met één halve arm moeten kunnen. Dat zie ik nog niet gebeuren. Al eerder kon u op dit weblog over de ongekende intelligentie van de octopus lezen.
En neem nou mieren. Niet alleen harde werkers, maar ook nog eens uitermate leep. Ze laten zich niet zomaar om de tuin leiden, zoals u wellicht zelf al menigmaal hebt mogen ervaren. Terwijl mensen overdreven lang kunnen tobben over de keuze van een huis, als er verhuisd moet worden, nemen de mieren die beslissing in een paar tellen. Dat hebben onderzoekers ontdekt, toen ze een prima nest bouwden voor de mieren. Vlakbij hadden ze ook een wat minder goed nest gezet. Maar goed, na inspectie van beide nesten, trokken de mieren dus richting kwaliteitswoning. Ondertussen zetten de onderzoekers nog een derde nest in de buurt. Vlak voor de mieren het nest van hun voorkeur wilden betrekken, stampten de onderzoekers dat ineens met de grond gelijk (over dierenleed in laboratoria gesproken). In no-time zaten de beestjes in het derde nest. Ze hadden het niet kunnen inspecteren, maar namen de gok, omdat ze het tweede nest al hadden afgekeurd (zie meer op VPRO's Noorderlicht).
Maar verder valt het wel mee met de slimmigheid der dieren. Koeien zijn weliswaar blijer dan ooit, dat ze zo vroeg de wei in mogen, ze komen niet op het idee zelf eerder uit de stal te breken.
En al die huisdieren die allergisch voor mensen blijken te zijn, kunnen niet eens wat stamcellen ontwikkelen om er een passend medicijn tegen te maken.
Misschien moeten die dieren dan maar een voorbeeld nemen aan de Latino mug. Die vindt de opwarming van de aarde helemaal geen probleem. Sterker nog, dat is een prima klimaat voor gezinsuitbreiding. En dan natuurlijk lekker met zijn allen mensjes pesten. Dat is pas carnaval!

Dag 441 Pappen en nathouden.

Er zijn bloggers die menen dat het veel te stil is rond het kabinet. Weinig te vermelden, meent men. Nou, de redactie hier ziet dat wat anders. De regering is volop aan het werk. Het ziet er allemaal uit als het zo erg nederlandse polderwerk, wat vooral pappen en nathouden is.
Tijd om weer eens een blik te werpen op de toestand in de polder.
Lees hieronder verder.

De toestand in de polder (13)

(g.l.t. 3 min.; links: 8 min. - klik de krantenkoppen voor het volledig bericht)

Balkenende: 'Ik moet zeggen dat ik mevrouw niet bijster orgineel vind. Samen werken is een idee dat wij al veel eerder hebben voorgesteld. Bovendien is het mevrouw kennelijk ontgaan wat wij zoal aan sport doen. Wij roepen immers al jaren dat we moeten roeien met de riemen die we hebben!'

Verburg: 'Tja, voor je een boer op andere gedachten brengt moet er heel wat water over god's akker vloeien. Daar weet ik zelf alles van. Maar ik zal tot de laatste snik vechten om Nederland voor het water te behouden. Ik neem de klimaatveranderingen zeer serieus. Ons land zal nooit een Sahara worden!"

ter Horst: "Zullen we nou krijgen? Je moet nooit twijfelen tegen terroristen. Ordeverstoring moet weer het unieke en onvervreemdbare recht van de overheid worden. Dat zullen we nooit aan de marktwerking overlaten."

Bussemaker: "In het uitertste geval zullen we de twijfelende moeders voorstellen dat ze hun kind ter beschikking stellen van de regering. Wij voeden de nieuwgeborenen dan zelf wel op tot het model staatsburger dat dit land zo hard nodig heeft. Zo kunnen de vrouwen hun bijdrage leveren aan de opbouw van de samenleving. Burgerplicht gaat boven abortus."

Robin Hood: "Het verbaast me dat Bos niet weet wat-ie er concreet aan wil doen. Ik heb mijn diensten weken geleden al aangeboden."