Dag 398 Naïeve wetenschap.

De ideetjes die de redaktie hier soms lanceert, worden ook wel eens verwerkt in reacties die ik op andere weblogs deponeer. Op één van die reacties werd het commentaar gegeven, dat het wat al te naïef was.
Dat zette me aan het denken. Nu is juist dat niet mijn sterkste kant, dus rees de vraag: hoe kan dat beter?
En nog voor ik daar zelf iets zinnigs over kon bedenken, diende de oplossing zich ineens aan. Mooi is dat. De redaktie was nog niet eens aan de minste poging tot alweer een stukje maakbaarheid toe, of de oplossing plofte zomaar voor zijn neus. Lees hieronder meer.

De maakbaarheid van ondernemende kennis /*\

(g.l.t. 3 min.; links: 10 min.)

Dit weblog is een bloeiend eenmansbedrijfje met als specialisme filosofie van de kouwe grond. Dat levert ideetjes op die nogal eens als erg naïef worden afgedaan. Nu is het de redaktie niet geheel duidelijk of hiermee 'kinderlijk eenvoudig', dan wel 'beetje dom' wordt bedoeld. In ieder geval wordt in beide gevallen bedoeld dat de ideeën niet levensvatbaar zijn. Voor echt goede ideeën is niet alleen creativiteit nodig, maar ook voldoende kennis. En je kan van alles zeggen over dit weblog, maar door kennis wordt het absoluut niet gehinderd.
Daar zit de redaktie een beetje mee. Kennis krijg je niet kado. Maar ja, waar haal je als eenmansbedrijfje de tijd vandaan om eens lekker research te doen. Het intikken van dit blog kost zoveel tijd, dat er nauwelijks nog ruimte is om iets zinnigs te lezen. Dus volstaat de redaktie ermee om ijskoud de meest bizarre filosofietjes te spuien. Maar misschien wordt het eens tijd voor wat aanpassingen. Dit weblog is aan vernieuwing toe. Ook dat kost tijd en tijd is geld en aan geld is, naast kennis, ter redaktieburelen ook groot gebrek. Maar misschien is er nog hoop, want er is de kennisbon.
De kennisbon? Jawel, een soort cadeaubon waar je innovatie mee kunt kopen. Geef mij op mijn verjaardag nu maar eens niet een cd-tje of een fijne detective. Geef eens een kennisbon.
Het Centraal Planburo heeft bij nader onderzoek geconstateerd dat de kennisbon het midden- en kleinbedrijf echt een eind op weg helpt. Nou, dat dit een klein bedrijf is moge duidelijk zijn. Maar waar ga ik dan de nodige kennis inkopen? Wel, aan het loket voor hulpeloze wetenschappers. Een mooi initiatief van de universiteit van Utrecht. Daar zijn ze de naam 'dom-stad' meer dan zat en gaan nu kennis bundelen om ondernemende wetenschappers op de goede weg te helpen. Kijk, daar kan de redaktie wat mee. Wie weet kan de huis-tuin-en-keuken-filosofie hier uitgroeien tot een platform waar de meest geniale ideeën een ieder tot waanzinnige vreugde zal stemmen.
De kennisbon is misschien ook te gebruiken om al die naïeve ideeën eens nader te laten onderzoeken. Voorbeeldje: om de klimaatproblemen aan te pakken is het niet zo'n geweldig idee om het gehele vliegverkeer stil te leggen. Alleen al onhaalbaar omdat de grootste menselijke tekortkoming zijn hebberigeid is. Een fijner klimaat is leuk, maar moet niet ten koste gaan van een nog leukere vakantie.
Innmiddels kunnen luchtreizigers de schade die ze veroorzaken afkopen door een eco-tax te betalen. Daarmee worden her en der wat boompjes geplant die de CO2-uitstoot moeten absorberen. Dat is ook een aardig idee, maar nog lang niet genoeg. Nee, de redaktie stelt voor een nieuw soort airmiles te ontwikkelen. U wilt vliegen? Dan zullt u eerst zelf minstens net zoveel energie moeten besparen als uw vliegreis kost. Elke airmile is dan gelijk aan de vermindering van CO2-uitstoot die u zelf bij elkaar hebt gespaard.
Naïef idee? Weet u wat? Doet u mij een kennisbon kado en ik laat het voor u uitzoeken.

Dag 397 Mot(ie)regen.

Het kabinet is nog niet eens echt aan het werk of het regent al moties. Dankzij een erg actieve oppositie kijkt Balkenende IV wellicht al bij de presentatie van de regeringsverklaring tegen een berg achterstallig werk. Eerst de puin ruimen van een enorme berg moties, voor ze samen aan het echte werk kunnen.
Nou ja, dan maakt een motie meer of minder ook niet uit, dus dient de redaktie een motie in om de verkiezingen voortaan een tikkeltje anders te laten verlopen. Lees hieronder verder.

Twijfels delen. <>

(g.l.t. 3 min.; links 5 min.)

Terwijl het kabinet voorzichtig aan samen begint te werken en samen begint te leven, mogen wij volgende week weer samen stemmen. Dat 'samen' stelt bij verkiezingen niet zoveel voor. Natuurlijk worden we geacht zo massaal mogelijk naar de stemmachines te gaan, maar eenmaal de vinger aan de knop mogen we slechts één stem op één kandidaat uit brengen. Dat is niet de manier om twijfelaars enthousiast aan het kiezen te krijgen. Ik schat dat er veel meer twijfelaars zijn dan het handjevol partijleden dat vast en zeker op hun lijsttrekker stemt. Hoe krijg je al die onzekere kiezers over de drempel? Wel, laat ze op meerdere kandidaten stemmen!

Officieel bestaat die mogelijheid niet. Maar dankzij het fenomenale internet kunnen twijfelaars elkaar opzoeken en stemafspraken maken. Het kan op www.stemdeler.nl U gunt zowel kandidaat A als B uw stem, maar u kunt maar niet beslissen op wie u uiteindelijk gaat stemmen? De stemdeler zoekt voor u iemand die met precies hetzelfde dilemma zit. Via e-mail kunt u dan met elkaar afspreken dat u op A gaat stemmen en de ander op B.

Wat voor gevolgen dat voor de uitslag heeft, blijft gissen. Want nu u deze mogelijkheid niet heeft, kiest u misschien wel allebei voor A. Dan krijg je toch een heel andere uitslag. Maar mooi is het idee wel.

Wordt het niet eens tijd het stemmen op één enkele kandidaat af te schaffen? Die methode leunt teveel op het 'of-of' denken en dat heeft zijn beste tijd nu wel gehad. Terwijl in andere sectoren al lang het 'en-en'-denken gemeengoed is geworden, loopt de democratie nog flink achter. Er ligt dus een schone taak voor het kabinet om de democratie van een eignetijdse upgrade te voorzien.

Het helpt niet alleen de twijfelaars. Het biedt ook ruimte voor hen die zeker weten dat er drie goede kandidaten op de lijsten staan, waar men graag op zou willen stemmen. Geef toch elke stemgerechtigde de mogelijkheid meerdere vakjes rood te kleuren. Om het niet al te dol te maken kunnen we afspreken dat iedereen op vijf kandidaten moet stemmen. Verder zijn er geen beperkingen. Het mag op dezelfde lijst, het mag dwars door de partijen heen.

Gaan we dan complexere stemuitslagen krijgen? Dat valt niet te voorspellen. Mocht dat wel zo zijn, dan heeft de kiezer met zijn eigen stem de mogelijkheid aan te geven wie men aan de formatie-tafel wil hebben. Dat proces kan dan ook uit de acherkamertjes worden gehaald. Misschien dat de politici dan tijdens de verkiezingscampagnes fermere uitspraken doen over mogelijke coalities. Daar mogen ze best duidelijker over zijn. Het 'verdeel en heers' is aan de kiezer. Wellicht scheelt dat een paar teleurgestelde kiezers, die uit arremoe bij een volgende stemronde maar weer eens op een andere partij stemmen.

Zolang onze democratie slechts eenmaal in de vier jaar de kiezer toestaat zijn indirecte invloed uit te oefenen, is het op zijn minst een mooi gebaar die kiezer meer mogelijkheden te bieden.

Dag 396 Werk aan de winkel.

Deze week kijken we natuurlijk reikhlazend uit naar de regeringsverklaring. Er is werk aan de winkel en wel willen weten hoe het nieuwe kabinet dat denkt aan te pakken. Gaat men de winkel flink verbouwen? En wat zal dat dan betekenen voor ons huishoudgeld? Kan iedereen straks naar de Bijenkorf of is voor velen niet meer weggelegd dan de sociale supermarkt?
Lees meer hieronder.

De sociale supermarkt.

(g.l.t. 3 min.;links: 10 min).
Wie zo zijn liberale bezwaren heeft tegen de overheid als sociale supermarkt kan opgelucht adem halen. De eerste particuliere sociale winkels zijn een feit. Ze gaan een geduchte concurrent worden van de voedelsbanken, die natuurlijk een schandvlek vormen op de sociale kaart van nederland. Een welvarend land zou helemaal geen voedselbanken moeten kennen. Maar waarom dan wel de sociale supermarkt? En wat is dat?
Je kan in de sociale supermarkt niet terecht voor de weekaanbieding thuiszorg of een gezinsverpakking kinderbijslag. Geen pondje bijstand halen in de hoop dat het een ons je meer mag zijn. Dus wat dat betreft blijven we afhankelijk van de verzorgingsstaat. In feite is die super niets anders dan een wat grotere voedselbank. Volgens de initiatiefnemers is deze vorm prettiger voor de klant. Citaatje: 'Bij een Voedselbank zijn de mensen vooral slachtoffers die door de liefdadigheid van anderen worden geholpen. In een sociale superette kun je zelf in de schappen kiezen wat je nodig hebt, uiteraard met een speciale pas. Zo laat je de mensen meer in hun waarde'.
Verder is deze buurtsuper ook een leer/werkplaats, waar detailhandel-studenten het vak onder de knie kunnen krijgen. In Helmond wil men zo'n sociale winkel opzetten, in navolging van soortgelijke kassuccessen in Rotterdam en Antwerpen. De schappen worden gevuld met produkten die gratis of tegen zeer lage prijzen worden aangeleverd door sponsors. De overheid moet ook een duit in het zakje doen en de allerarmsten van Nederland kunnen weer gerust gaan winkelen, zonder bang te zijn om diep in de schulden thuis te komen.
Merkwaardig dat deze winkels booming-business lijken te zijn. Het zal toch niet zo zijn dat de kloof tussen arm en rijk in de samenleving zulke proporties aanneemt, dat we straks ook mega-stores voor de minst draagkrachtigen krijgen? Nog even en de overheid gaat de schamele toeslagen voor huur en zorg afschaffen. Ook de jaarlijkse fooi in de tegemoetkoming voor de hogere energiekosten gaat weer de staatskas in. En met het zo teruggewonnen geld krijgt de middenstand een impuls om mee te werken aan innovaties op het gebied van armoedebestrijding. Prachtig! De kinderen van bijstandsmoeders krijgen in ieder geval te eten, dankzij het snoepje dat ze van de sociale kassajuffrouw krijgen.
Samen leven, samen werken. Het is niet te hopen dat we ook samen naar de sociale superette moeten.

Dag 395 Het moet niet te grijs worden.

Begint u zich al zorgen te maken over uw oude dag? Of zit u er helemaal niet mee? In dat laatste geval beseft u waarschijnlijk niet wat vergrijzing voor uzelf betekent. U kunt natuurlijk wel alle berichten over de financiële problemen van de vergrijzing èn middeltjes tegen veroudering naast u neerleggen, omdat u denkt dat uw tijd wel komt. Tja, dat is een logica volgens de filosofie van mijn ome Jaap.
Lees meer hieronder.

Hoe ouder, hoe jonger.

(g.l.t. 4 min.; links: 20 min)

Oom Jaap zaliger (hij rust al jaren in dezelfde vrede die hij ook bij leven uitoefende) gooide er wel eens van die one-liners uit, waarvan wij dachten dat hij ze had opgedaan bij zijn maatjes, die de toestand in de wereld doornamen als ze bij elkaar zaten op het bankje bij de kerk. Die one-liners waren van zo'n verbluffende eenvoud, dat wij er een bijna mythologische diepte achter vermoedden. Aan één van zijn uitspraken moest ik denken bij het lezen van een bericht uit het AD met de kop: 'Ouderdom begint pas bij 74 jaar'. Oom Jaap had ooit eens gezegd: 'Wie jong is weet niet wat oud zijn is'. Wij verbazen ons nog steeds dat de eerste de beste voetbaltrainer wel de kranten haalt met dit soort wijsheden en onze ome Jaap in betrekkelijke anonimiteit is gestorven.

Maar weten ouderen zelf eigenlijk wel wat oud zijn is? Het AD haalt een onderzoek aan van de penisoenverzekeraar Axa. Daaruit blijkt dat gepensioneerden iemand pas oud vinden bij 79 jaar. Of zoals een woordvoerdster van Axa zegt: hoe ouder je wordt, hoe hoger je de grens van ouderdom legt. Nou, dat lijkt mij van eenzelfde soort logica die ook oom Jaap er op nahield. En als de wetenschap het blijft lukken de gemiddelde leeftijd op te rekken, zullen we over pakweg tien jaar lezen dat een gepensioneerde iemand pas oud vindt bij 105-jarige leeftijd.

Worden ouderen daarmee ook jonger? Van lijf en leden waarschijnlijk niet. In de tv-serie 'Grumpy old women', op NET 5, waar kennelijk ook vrouwen tussen de 40 en 50 al tot die categorie worden gerekend, zei iemand dat er ooit een dag komt 'waarbij je erachter komt dat je heupen wat later uit de bank onhoog komen dan jijzelf'. En of je bij het ouder worden jong van geest zult blijven, mag je hopen. Als je het Axa-onderzoek mag geloven, kun je beter op jongere leeftijd over het oud zijn nadenken. Veel mensen doen dat niet en komen er bij hun pensioen achter dat er te weinig geld is voor veel reizen en andere leuke dingen. Axa waarschuwt ook de jeugd dat ze er niet op hoeft te rekenen nog langer door ouderen financieel te worden gesteund. Tja, als je pensioen wat tegenvalt en je hebt nog zo'n 10 tot 15 jaar te gaan dan besteed je je geld natuurlijk aan jezelf. Zeker als je nu al weet dat een beetje sjoemelen in Spanje er niet meer in zit.

'Wie jong is weet niet wat oud zijn is', zei oom Jaap. Andersom is het niet veel beter gesteld volgens een onderzoekje vorig jaar van de Radboud Universiteit in Nijmegen. Ouderen haalden hun beeld van jongeren vooral uit de media. Contact met jongeren zelf hadden ze nauwelijks. Een deel van de onderzochte ouderen bleken hun laatste levensdagen passief en in berusting te slijten. Gelukkig was er ook nog een deel dat de laatste levensfase als een tijd van oriëntatie op nieuwe dingen ziet: 'deze ouderen blijven zich ontwikkelen, ze reizen, ze nemen deel aan cursussen, en ze staan open voor maatschappelijke veranderingen'. Hun motto is dat de wereld verandert en het dus het beste is gewoon mee te veranderen.

Dit lijkt waarempel een beetje op de logica van oom Jaap's filosofie. Een motto waar jong èn oud het mee kan doen, lijkt mij. Een open geest is niet aan leeftijd gebonden. Wat dat betreft ken ik veel ouderen waar de jongere generatie een voorbeeld aan kan nemen.

(Het jaarlijkse Axa-onderzoek naar pensioenbeleving is hier te vinden - let op: het is in pdf-formaat.)

Dag 394 Tijd is geld.

Als tijd geld kost, waarom worden tal van andere abstracte begrippen niet betaalbaar gemaakt? Tijd hebben we goed meetbaar gemaakt. Vertrouwen ondertussen ook. Het ene na het ander onderzoek peilt diverse vormen van vertrouwen. Dan moet toch ook uit te rekenen zijn wat vertrouwen kost?
Welnu, de consument lijkt daar inmiddels achter gekomen te zijn. Nu nog vertrouwen net zo'n standaard maken als tijd. En dan eens kijken wie de rekening krijgt gepresenteerd als vertrouwen wordt verspild.
Lees meer in de bijdrage van vandaag hieronder.

Vertrouwen kijgt rekening gepresenteerd.

(g.l.t. 4 min; links: 30 min.)
Volgens de Chinezen wordt dit het jaar van het gouden varken. De gemiddelde nederlander heeft daar minder vertrouwen in. Het meest recente onderzoek naar het consumentenvertrouwen wijst uit dat er een plotselinge daling van dat vertrouwen is. In januari was men erg positief, maar nu wordt men een stuk voorzichtiger. Opmerkelijk daarbij is dat de consument negatiever is geworden over de eigen financiële positie voor de komende twaalf maanden. Het zal toch niet zo zijn dat deze keer alleen de rijksambtenaren gepeild zijn? Dat zij wat onzekerder zijn over hun toekomst, ligt voor de hand. Het kabinet wil een flink deel ontslaan. Dat brengt je vertrouwen in de toekomst natuurlijk wel aan het wankelen.
Waarschijnlijker is dat de welwillende, goedgelovige burger dezelfde is als de calculerende burger. De burger ziet ook wel in dat het de hoogste tijd is voor een aantal belangrijke veranderingen en is bereid er samen met het nieuwe kabinet aan te werken. Diezelfde burger realiseert zich ook dat die veranderingen het leven wel wat duurder zullen maken.
In januari wist men dat de energierekening, de zorgverzekering en de gemeentelijke heffingen dit jaar duurder zullen worden. Toch was het consumenten vertrouwen erg hoog. Waardoor is dan in één maand tijd het vertrouwen in de eigen financiële toekomst geslonken?
De welwillende burger is er nu meer dan ooit van overtuigd dat milieumaatregelen hard nodig zijn. De goedgelovige burger meent dan ook dat er niet te ontkomen is aan duurdere spaarlampen en een duurder biertje. Als we nu niets doen, wordt het consumeren namelijk ook duurder, zoals we aan de aardappelprijzen hebben kunnen merken. De calculerende burger ziet al aankomen dat hij minder over gaat houden. Daar heeft hij zelfs het vermaledijde rekeningrijden voor over.
De welwillende burger wil ook graag vrede. De goedgelovige burger neemt voetstoots aan dat vredesmissies duurder zullen worden om nog enige kans op meer vrede te maken. De calculerende burger ziet opnieuw zijn spaarcentjes slinken.
De burger gelooft niet meer dat alleen positief denken de wereld zal verbeteren. Het wordt tijd voor doorslaggevende maatregelen. De calculerende burger weet niet beter of dat moet aardig wat geld kosten. Kennelijk is men bereid een onzekere financiële situatie voor lief te nemen. En nu maar hopen dat de regering de welwillendheid van de burger weet te belonen. Als ze er in slaagt consumentenvertrouwen te binden aan vertrouwen in de politiek, krijgen we vier hele mooie jaren.
(meer op dit weblog over het vertrouwen van de consument in Het nieuws leidt tot koopzucht en Kiezen voor schulden).

Dag 393 Maffe ideeën.

De regeringsverklaring moet er nog komen, maar de eerste kersverse ministers beginnen hun ideeën al te spuien. Prima! Laat maar horen. Een goede manier om de dames en heren nader te leren kennen.
U kent de redaktie ondertussen maar al te goed. Toch meen ook ik weer eens een ideetje te moeten lanceren. Aan u om te beoordelen of dit een topidee is of niet.
Lees hieronder meer.

Topzegeltjes.

(g.l.t. 5 min.; links: 15 min.)

Mogen bijzondere prestaties beloond worden? Tuurlijk wel! De beloning moet echter wel daar terecht komen, waar dat hoort. Een aardig salaris is al een heel redelijke beloning voor mannetjes die een bedrijf opstuwen in de vaart der economie. Het lijkt me ook niet meer dan redelijk dat zo'n mannetje vriendelijk bedankt wordt, als hij daar ruimschoots in slaagt. Een bloemetje, een cadeaubon en een benoeming tot ere-lid van het bestuur zijn leuke extraatjes. Tenslotte kunnen die mannetjes van het opgestreken salaris, de rest van hun leven in een tropisch paradijs doorbrengen. Dat is op zichzelf al een beloning. Als het bedrijfsleven meent dat er verder nog iemand moet worden beloond, is dat niemand meer en mindere dan..... de klant.

Ja hoor, denken vele lezers hier. Daar heb je hem weer. Wat heeft die klant dan helemaal gepresteerd? Nou, laat ik dat even op een rijtje zetten.

Om te beginnen moeten we er van uit gaan dat een vrije markt absoluut niets voorstelt als er geen klanten zijn. In ons economisch systeem wordt het dogma hoog gehouden dat klanten vrij zijn om te kiezen welk product of bedrijf ze vertrouwen, vrij om te kiezen bij wie ze willen kopen en vrij om te kiezen hoeveel men er voor over heeft. De prestaties van de klanten zijn dus: vertrouwen schenken, de moeite nemen om naar de winkel te gaan en een substantieel deel van hun inkomen te investeren in de economie door ook daadwerkelijk een aantal produkten in die winkel te kopen.

Kijk, klanten kunnen er ook voor kiezen bij de groenteboer wat worteltjes te kopen, die thuis fijn te hakken en dat hun zuigelingen door de strot te stampen. Een stuk goedkoper, veel gezonder en het stimuleert de onderlinge band in het gezin. Maar wat doen de klanten? In een vlaag van verstandsverheldering slikken ze de boodschap dat de economie er baat bij heeft als de consument wat dieper in de portomonnee grijpt en gaat babyvoeding kopen. Ze kijken wat rond in de winkel en hoppa..... die leuke potjes van Numeco lijken ze wel wat. De klant wordt bedankt en krijgt in de ochtenkrant bij zijn ontbijt voorgeschoteld dat de heer Bennink 12 miljoen euro extra krijgt. Ja, daar lusten wij wel pap van.

De rest van de voorbeelden kent u ondertussen ook. Bedrijven van allerlei electronische apparatuur, die er voor kiezen de nederlandse economie een impuls te geven door de chips van Philips noodgedwongen elders in te kopen, zien hun investeringen beloond in de vorm van bonussen aan de Philips-top. En milieubewust als de hedendaagse consument inmiddels is, wordt er meer gebruik gemaakt van de trein. Om het de NS niet al te lastig te maken, rent men zich suf om de trein te halen, zodat die op tijd kan vertrekken. Bovendien is men niet te beroerd zich solidair te verklaren met de NS, ook al gaat er nog steeds aardig wat mis. De inzet van de treinreiziger wordt beloond met een symbolisch gebaar naar het NS-personeel.

Hoe kan dat anders? Simpel: voer de bonuszegeltjes in. Met een kleine aanpassing van het syteem dat u wel kent van uw groenteboer of supermarkt, kunnen de bonussen terecht komen waar ze horen: bij de klant. Het is en blijft tenslotte de klant die, in al zijn vrijheid, de moeite neemt produkten en diensten in te kopen van Numeco, Philips en de NS.

Hoe werkt het? Wat hetzelfde blijft, is dat elke klant één of meerdere zegeltjes krijgt bij de aankoop. Als aan het einde van het boekjaar blijkt dat een bedrijf flinke winst heeft gemaakt, kunnen de bonuszegeltjes ingeruild worden voor aandelen of obligaties. De voordelen zijn: de klant krijgt wat terug voor zijn investeringen en kan met die aandelen meer zeggenschap krijgen over het bedrijfsleven.

Ik vrees dat het bedrijfsleven met name dat laatste niet zo wenselijk vindt. Maar laat dat bedrijfsleven me eerst eens uitleggen waarom die bonussen alleen naar de top-bestuurders moeten en niet naar de klanten. Bovendien mag men ook uitleggen waarom er ook bonussen uitgedeeld worden als de prestaties wat minder zijn. In zo'n geval zou een bestuurder toch juist een deel van dat riante inkomen moeten inleveren?

Elke lezer die meer verstand heeft van economie dan de redaktie hier, mag natuurlijk ook komen vertellen wat er hij/zij vindt van de bonuszegeltjes voor klanten. Of zijn die net zo overbodig als de bonussen van de topbestuurders?

Dag 392 De bordesfoto.

Het nieuwe kabinet staat op het bordes. Kijkt u maar eens goed naar de foto. De compositie van de foto is zoals gewoonlijk erg saai. Dat heeft minder met de inhoud van het regeerakoord te maken, maar meer met de protocollen waar de koningin aan gehecht is. Waarom nou niet eens een wat levendiger plaatje? Of één die de plannen van het kabinet symboliseert?
Kijkt u nog eens naar de foto en let eens op al die gezichten. Vertel me dan eens wie u het meest betrouwbaar vindt. En kijk dan eens of uw conclusie overeenkomt met die van de actualiteitenrubriek EénVandaag. Lees meer daarover hieronder.

Vertrouwen op je intuïtie <>

(g.l.t. 4 min.; links: 15 min.)

Er zijn 22.000 mensen gevraagd wie ze de meest betrouwbare politicus in het nieuwe kabinet vinden. De redactie zat alweer niet bij die groep ondervraagden. U wel? En zou het, voor de uitslag, wat uitgemaakt hebben als u en ik wel naar ons inzicht was gevraagd? De kans is groot dat het weinig uitmaakt. Want hoe bepaal je wie de meest betrouwbare politicus is? Als u een politicus goed kent, omdat hij/zij uw klaverjas-maatje is, waarmee menig potje kaarten ook nog eens gewonnen wordt, dan zult u hem/haar toch aardig betrouwbaar vinden. Als u de moeite heeft genomen de politieke handel en wandel van een bepaald persoon nauwkeurig te volgen, dan weet u waarschijnlijk genoeg om een oordeel te kunnen vellen. Als deze situaties allebei op u van toepassing zijn èn u heeft een ijzersterke opvatting over betrouwbaarheid, dan heeft u geen enkele moeite de vraag te beantwoorden.

Het lijkt me sterk dat alle 22.000 ondervraagden genoeg kennis hebben om tot de conclusie te komen dat André Rouvoet (CU), Ernst Hirsch Ballin (CDA) en Eimert van Middelkoop (ook CU!) de betrouwbaarste politici zijn. Op basis waarvan heeft men dan in hemelsnaam dat oordeel geveld? Tenzij de enquête alleen in bepaalde gemeenten op de Veluwe is gehouden, is de meest waarschijnlijke verklaring dat de ondervraagden zich hebben laten leiden door hun intuïtie.

Wat onder 'betrouwbaarheid' moet worden verstaan is vooral een morele kwestie. En dus kunnen de resultaten van de enquête meteen de prullenbak in, want de wetenschapper Paul Slovic heeft aangetoond dat we niet kunnen vertrouwen op onze morele intuïtie.

Misschien zegt zijn onderzoek iets over de wijze waarop de enquête is gehouden? Slovic onderzocht de mate waarin mensen op hun charitatieve gevoel zijn aan te spreken. Zijn conclusie was dat naarmate men meer erbarmelijke voorbeelden kreeg voorgeschoteld, men minder bereid was royaal in de buidel te tasten. Zo is het misschien ook gegaan bij die enquête. Eerst werd Rouvoet genoemd en pas veel later Balkenende. Die scoorde dan ook lager omdat men wel weer genoeg kreeg van al de politici die de revue passeerden.

Maar goed, om even bij de eerste stelling te blijven dat intuïtie de keuze heeft bepaald, dan is de kans groot dat diezelfde ondervraagden er over een jaartje anders over denken. Hoe meer ervaring mensen hebben, hoe beter hun intuïtie wordt. En laten we wel zijn: met Rouvoet en van Middelkoop heeft de kiezer nog weinig ervaring. Zowel de bevindingen van de heer Slovic als de timing van de enquête rechtvaardigen de conclusie dat we alweer met een nietszeggende publiekspoll te maken hebben.

Nu menen veel mensen dat er niks mis mee is om op je intuïtie te vertrouwen. Er zijn ook onderzoeken gedaan die aantonen dat mensen het gelukkigst zijn met hun intuïtieve keuzes. Dat lijkt me logisch. Er is gewoon teveel informatie om alles te kunnen weten. Dus blijft er niet veel anders over dan je intuïtie, ook al leidt dat niet altijd tot de duurzaam beste keuzes. Dat geeft niet, want eenmaal meer ervaring opgedaan, zul je een volgende keer andere keuzes maken. Ervaring is ook een vorm van kennis, die je intuïtie scherpt. Ik zelf heb het niet zo op allerlei kursussen waarbij je intuïtie kunt aanleen door in een indiaanse zweethut je chakra';s te tellen. Meer inzicht in feitelijke ervaringen vind ik belangrijker. Zegt mijn intuïtie.

Voor wie nog even een leuk spelletje wil doen: klik hier om een willekeurig onderzoekje te doen de mate waarin jij intuïtief bent ingesteld (bron: Psychologie Magazine).

Dag 391 Simpel en doeltreffend.

Hoe simpel kan een idee zijn om toch doeltreffend te zijn? De heersende moraal is dat tal van factoren simpele oplossingen in de weg staan. Misschien speelt de opvatting dat simpel hetzelfde is als dom, hier ook een rolletje bij. Die opvatting is natuurlijk niet juist. Op dit weblog is de redaktie regelmatig op zoek naar simpele maar wel doeltreffende oplossingen. Vandaag een paar voorbeelden. Lees hieronder meer.

De onmaakbare lichtheid van het bestaan /*\

(g.l.t. 3 min.; links: 10 min.)

Simpelheid is domweg niet besteed aan politici en hun beleidsmakers. Een groot deel van hun publiek gelooft daar ook niet in. Dus wordt de wereld gemaakt met ingewikkelde regeltjes en complexe verdragen. Problemen en mogelijke oplossingen moeten ook altijd eerst diepgaand worden onderzocht. Met als gevolg een wirwar van interpretaties en elkaar tegensprekende conclusies. Daarbovenop geldt dan nog de heersende code dat eenzijdige maatregelen niet helpen. Dus kunnen we pas aan de slag als de rest van de wereld ook meedoet.

Het resultaat? Moeilijk doen, als het makkelijk kan. Simpele oplossingen worden afgeserveerd, andere oplossingen laten lang op zich wachten. En alles moet vooral 'samen' worden gedaan en iedereen wacht op de ander tot die er klaar voor is. Het woordje 'samen' is dan ook de valkuil van het regeerakkoord, want er gebeurt vervolgens weinig tot niets. Precies zo als het gaat met de simpele ideetjes die op dit weblog worden geopperd. Maar..... er is licht in de duisternis! Het moeizaam knopen doorhakken is afgelopen. Zware besluitvorming maakt plaats voor kordaat optreden. De idee fixe dat het bestaan alleen op een ingewikkelde manier maakbaar is wordt verlaten. Er zijn krachten die niet langer geloven in de onmaakbare lichtheid van het bestaan.

Voorbeeld 1. Fileproblemen en uitlaatgassen. De redaktie heeft hier herhaaldelijk lichtvoetige en simpele ideetjes voorgesteld. We moeten niet lijdzaam wachten op strukturele en effectieve oplossingen, maar gewoon het autorijden drastisch verminderen. En jawel hoor, Noord-Korea is het eerste land dat auto's van de weg gaat halen. Jammer dat een ondemocratisch land zo'n maatregel treft uit dubieuze overwegingen. Maar het fileprobleem is opgelost en onbedoeld zal het ook tot vermindering van uitlaatgassen leiden.

Voorbeeld 2. Verminderen van energieverbruik. Mooie overheidscampagnes om burgers op te roepen wat zuiniger aan te doen, hebben vooralsnog te weinig resultaat. Net zoals de overheid het aantal auto's op de weg aan banden kan leggen, kan men ook het energieverbruik flink reduceren door, zoals hier ooit geschreven, de stroom op bepaalde tijden af te sluiten. Dat is niet zo aardig en gezellig, maar er is een leuk compromis. De Australische regering heeft als eerste een dwangmaatregel uitgevaardigd die tot minder engergieverbruik moet leiden. De gloeilamp wordt verboden. Helaas niet met ingang van volgende week, maar in 2010 is het afgelopen en uit met het peertje.

Voorbeeld 3. De hier voorgestelde autoloze dagen leveren misschien te weinig op. Vliegverkeer vervuilt tenslotte behoorlijk meer. De redaktie sprong een gat in de lucht bij een ideetje uit eigen land. Schiphol gaat een Chinees handelscentrum opzetten bij het vliegveld. Briljant! Wij hoeven dus niet meer naar China te vliegen om goedkope producten in te kopen. Een China-town bij Schiphol zal ook de toeristische vluchten naar het Verre Ooosten indammen. China vliegt dan weliswaar nog hierheen, maar het vliegverkeer van hieruit kan worden gestopt. Dat moet toch aardig wat kerosine schelen. Een eerste stap richting vliegtuigloze dagen zonder de bamihap te moeten missen?

Nu wil de redaktie nog één ding weten: kan het allemaal nog simpeler?

Dag 390 Symboliek.

Is alles wat we doen louter symbolisch? Het lijkt er soms wel op. Eén van de regaeerders hier wees er op dat een jaarlijkse autoloze dag niet meer dan een symbolische werking heeft. Dat ben ik helemaal met hem eens. Eén dagje in het jaar zet geen zoden aan de dijk.
En zo moeten al die dagen die er wereldwijd zijn om ons aan van alles en nog wat herinneren niet meer dan een symbool. Het gaat er natuurlijk om die 'reminders' om te zetten in activiteit. Dus, wat kunnen we doen naar aanlediing van de dag van het geweldloos verzet? Lees hieronder meer.

Dag van het geweldloos verzet.

(g.l.t. 4 min.; links: 5 min.)

Vandaag is de dag van het geweldloos verzet. Het begrip 'geweldloos verzet' is nauw verbonden aan mensen als Mahatma Ghandi en Martin Luther King, maar ook de heer Jezus Christus wordt als icoon van geweldloosheid gezien. Alle drie hebben in hun tijd voor de nodige onrust gezorgd, die uiteindelijk wel tot een aantal veranderingen in de samenleving hebben geleid. Eén van de argumenten om geweldloze akties te voeren was dat geweld alleen maar ander geweld oproept. Helaas is dat ook gebleken bij geweldloos verzet. Alle drie hebben ze dat met de dood moeten bekopen. Zo is dat gelukkig niet met iedereen gegaan die langs geweldloze weg veranderingen tot stand hebben gebracht. Dom Hélder Pessoa Câmara, de rode bisschop uit Brazilië, leidde de 'Beweging voor geweldloze revolutie' en kwam op voor de armen. Hij is 90 jaar geworden. Niet alleen de 'grote namen' zijn iconen voor geweldloos verzet geworden. We herinneren hen omdat ze vaak wel enig resultaat hebben behaald. Maar er zijn vele kleinere iconen van geweldloosheid, die helaas niet altijd de situatie in hun land hebben kunnen veranderen. Toch waren velen onder de indruk van de man die met zijn boodschappentassen on zijn eentje een Chinese tank tegenhield op het Rode Plein in Peking.

Alle vormen van geweldloos verzet hebben net zoveel (of net zo weinig) opgeleverd als de gewelddadige vormen. Dat mag echter niet de reden zijn om tot een vorm van geweldloos verzet te komen, die onze oom Jaap zaliger aanhing. Zijn motto was: Je moet de mensen met rust laten. Hij bracht dat met een consequent nihilisme in praktijk. Hij schold nooit op iemand, deelde nooit een klap uit, maar ging ook nooit stemmen en had nergens een mening over. Diskussies met oom Jaap kon je niet winnen. Als we eens riepen:" 'Maar ook Jaap! De geschiedenis leert ons toch...', dan kapte hij dat af met: 'De geschiedenis is voorbij. Die moet je met rust laten.' En dan slofte hij naar het balkon om in zijn schommelstoel van zijn borreltje te genieten. Geweldlozer kon het niet, maar of dat nou ook een vorm van verzet was?

Op deze dag wil ik nog even een artikel in herinnering brengen, dat vorig jaar op dit weblog te lezen was.

De Dalits, een bevolkingsgroep in India die tot de allerlaagste kastes behoren, gingen over tot een geweldloze actie die wat mij betreft meer mensen tot voorbeeld kan dienen. Zij ruilden het hindoeïsme in voor een ander geloof, als protest tegen de jarenlange discriminatie waar ze onder gebukt gaan. Met die gedachte zouden we vanaf vandaag eens verder moeten gaan. Je overtuigingen kunnen loslaten. Zelfs inruilen voor een ander. Wie daartoe in staat is, krijgt wat mij betreft de Nobelprijs voor de Vrede. Het is ontzettend moeilijk je overtuigingen los te laten. Dat geldt voor elke overtuiging, links, rechts, gelovig, niet-gelovig. Het vasthouden aan die overtuigingen heeft net zoveel (of net zo weinig) opgeleverd als geweld en geweldloosheid. Je overtuigingen loslaten is al heel wat, maar het gevaar is dat we oom Jaap's nihilisme overnemen. Je overtuigingen echter compleet inruilen voor een willekeurig ander, is een soort out-of the-box actie die niet alleen tot meer begrip, maar ook tot nieuwe inzichten kan leiden.

Dus alle liberalen worden een jaartje socialist, alle socialisten worden communist en alle communisten krijgen een jaar vrij. Ze worden partij- en richtingloos. En alle moslims worden boedhist, de boedhisten worden christenen, alle christenen worden atheïsten.

Ik zou zeggen: ga aan de slag en ik spreek u volgend jaar weer op de volgende dag van geweldloos verzet.

Dag 389 Warm jaar.

Er wordt een warm jaartje voorspeld. In de Chinese astrologie rekent men zelfs op een jaar vol menselijke warmte. Welnu, de eerste tekenen liegen er niet om. Buiten is het lente. En behalve de eerste narcissen steken ook tal van mooie initiatieven de kop op.
Sorry als ik het mis heb, maar het gaat echt een hartverwarmend jaar worden. Lees meer hieronder.

Sorry seems to be the hardest word.

(g.l.t. 3 min.; links: 10 min.)

Het gaat nu echt menens worden met de de aanpak van hufterig gedrag. Het nieuwe kabinet is nog niet aan de slag, of in de samenleving ontstaan tal van iniatieven die nu serieus werk gaan maken van de beoogde normen en waarden. Dat moet Wouter Bos genoegen doen. Hij was er niet zo voor dat het kabinet op afroep van de burger aan de slag ging. Nu blijkt het andersom te gaan werken. Het kabinet roept en de samenleving gaat aan de slag. Als dat zo doorgaat heeft-ie straks niks te doen en rest hem niet ander dan een potje gamen op de pc. Ja, sorry hoor, maar dat kan de bedoeling toch niet zijn?

Veilig Verkeer Nederland gaat voorop door ons een nieuw handgebaar aan te leren. De opgestoken middelvinger gaat in de ban om plaats te maken voor het sorry-gebaar. Da's een heel mooi initiatief. Het kost veel mensen nog steeds erg veel moeite een keertje sorry te zeggen. Meestal krijgen anderen de schuld van alles wat mis is. Zelden steekt men de hand in eigen boezem. Dat is natuurlijk veel te nederig. Dankzij Veilig Verkeer gaat dat dus veranderen. Een foutje toegeven kan ook als teken van persoonlijke kracht gezien worden. Samen sterk door samen sorry te zeggen.

En wie dat niet kan opbrengen komt de haagse burgemeester Deetman tegen. Samen tegen hufters, luidt zijn devies. Een ideetje van de lokale VVD, waar de CDA-er Deetman zich prima bij kan vinden. Ook deze bestuurder ziet meer in burgerinitiateven dan in overheidsmaatregelen. Hufterig gedrag is vervelend, maar helaas niet altijd strafbaar. Maar geen probleem, de burgervader wil bijvoorbeeld dat jongeren intensief gaan nadenken over een gedragscode die op scholen, sportverenigingen en pleinen gehandhaafd zou moeten worden. Daar gaat de gemeente het nodige geld voor uittrekken. Misschien gaat 'sorry'-zeggen een speerpunt worden in die gedragscode.

Zou het niet alleen voor Chinezen het jaar van het gouden varken worden en krijgen we meer menselijke warmte en voorspoed? Dat gaat zeker lukken als het ook het jaar van het generaal pardon wordt. Het zal wat moeite kosten, maar wie weet komt het zo ver dat we samen sorry zeggen. Het blijft wel oppassen voor allerlei ongedierte (sorry...). In de Chinese astrologie worden een aantal goede kenmerken toegeschreven aan de rat. Ook voor dit dier wordt het een goed jaar. Voor de rat wordt onder andere voorspeld dat hij een vriendin zal ontmoeten waar hij een vertrouwd gevoel bij heeft. In Nederland hebben we minder goede ervaringen met het beestje. Die Chinese voorspelling zal toch niet betekenen dat Wilders in het politieke huwelijk treedt met Verdonk?

Even voor alle duidelijkheid: voor de vergelijking politci-dieren biedt ik uit het diepst van mijn hart mijn welgemeende excuses aan. Sorry, sorry, sorry.....

Dag 388 Vrijheid van keuzes.

Keuzevrijheid wordt zo belangrijk gevonden dat een overheid daar niet zo wat aan kan veranderen. Dat doet die overheid ook niet. Regelgeving moet worden teruggebracht.
Vrijheid van denken is minstens net zo belangrijk. Je moet zefls kunnen zeggen wat je denkt.
Toch gaat er heel wat fout in het proces van denken en keuzes maken. Dat komt omdat het denken zelf niet vrij is. Gebonden aan codes, normen en waarden, cultuurpatronen en vooral: angst. Als we ons denken zo gevangen houden in vastegestelde kaders, dan is het niet verwonderlijk dat we ook benepen keuzes maken. Maar dat gaat veranderen. Of niet? Lees hieronder meer.

Onorthodox kiezen <>

(g.l.t. 2 min.; links: 30 min.)

Op die zondagen dat ik vroeg naar mijn werk fiets, overvalt me soms een stukje nostalgie. De immense leegte van de straten doet me soms denken aan de autoloze zondagen. Ooit bracht me dat hier op het idee, dat soort dagen in te voeren als bijdrage aan de terugdringing van de CO2-uitstoot. Via een onnavolgbare hink-stapsprong leidde het beeld van lege wegen tot een oplossing voor het fileprobleem: sluit gewoon wat wegen af. Dit soort oplossingen zijn zeker onorthodox te noemen. Voor velen zijn ze wel zo onorthodox dat ze als volslagen idioot worden afgeserveerd. De redactie is zo eigenwijs te denken dat er vaak andere belangen spelen, waardoor velen hun vingers niet wensen te branden aan onorthodoxe ideeën.

Toch veerde ik op bij het bericht dat wegwerkzaamheden de filedruk verminderden. Zie je wel, dacht ik. Zodra er een stuk weg wordt afgesloten omdat de schop er zo nodig in moet, zijn er ineens minder files. Dus wat mankeert er aan het idee om so-wie-so wegen af te sluiten? Zo'n idee is toch minstens net zo goed als al die andere vreemde ideeën? Zelfs de voormalige minister van Verkeer en Waterstaat vroeg haar ambtenaren om fantasierijke plannetjes en menig weblogger meende daar aardig wat aan toe te voegen.

De trouwe lezer van dit weblog weet dat de redaktie een warm voorstander is van out-of-the box denken. Inmiddels is men op meerdere terreinen er van overtuigd dat die manier van denken tot leuke oplossingen kan leiden. Nu moet er echter nog één belangrijke stap worden gemaakt. Het is zonde van alle tijd en energie die wordt gestoken in brainstorm-sessies tenzij .....; het is geld over de balk smijten aan prijsvragen voor out-of-the box ideeën en ambtenaren die onorthodoxe plannetjes mogen bedenken tenzij......

Tenzij er nu ook eens onorthodoxe keuzes worden gemaakt. Dat kan als er meer ruimte wordt gegeven voor het voordeel van de twijfel, in plaats van vasthouden aan de angst van de onzekerheid. In het geval van fileproblemen en CO2-uitstoot helpen halve maatregelen niet. De knoop wordt niet doorgehakt maar met een figuurzaagje een beetje bijgewerkt.

Waarom worden onorthodoxe keuzes vrijwel alleen gemaakt in omstandigheden waar de nood hoog is? Waarom worden dat soort keuzes niet gemaakt als er nog geen vuiltje aan de lucht lijkt te zijn? Misschien ben ik te ongeduldig. Wellicht leidt de opvatting dat out-of-the box denken goed is, tot een evolutie in het menselijk denken die er toe zal leiden dat er ook out-of-the-box keuzes worden gemaakt.

Dag 387 Lekker landsbelangrijk.

De Kamervoorzitter heeft een verbeten strijd aangegaan met een enkel kamerlid. Ze heeft die strijd vooralsnog gewonnen en daarmee de toekomst van de nieuwe koningin veilig gesteld. Een prachtig voorbeeld van hoe het landsbelang gediend hoort te worden? Dat ene kamerlid wordt er (terecht) van verdacht heel andere belangen te hebben dan het dienen van de democratie. Hij zou niet zozeer belangenverstrengeling van aanstaande kabinetsleden willen voorkomen, maar meer belang hechten aan obscure opvattingen over nationaliteit en identiteit.
In dit land geldt wel een heersende code over dubbele belangen. Zo zijn er wel eerder bewindslieden gesneuveld, waarvan men meende dat het landbelang en bijvoorbeeld het belang van hun familiebedrijf teveel door elkaar werden gehaald. Dat zal in het nieuwe kabinet niet gebeuren?
Lees vandaag over mogelijke knelpunten die het kabinet kan tegnekomen (zie hieronder).

Codes van belangen en menselijke natuur.\|/

(g.l.t. 4 min.; links: 20 min.)

De heersende moraal in dit land is dat belangenverstrengeling niet goed is. Verder geldt dat het landsbelang boven alle andere belangen gaat. Om die moraal in praktijk te kunnen brengen zijn er allerlei afspraken, wetten en gedragscodes nodig. Kennelijk ligt het niet vanzelfsprekend in de menselijke natuur om die moraal ook na te leven. Die menselijke natuur is tamelijk desastreus omgegaan met de echte natuur. Inmiddels is men erachter dat er ingrijpende maatregelen nodig zijn om die natuur te beschermen. Uit eigen belang, want als we de leefomgeving verder verprutsen, hebben we zelf geen leven meer. Dus wat doet onze overheid? In navolging van europese afspraken worden er gebieden aangewezen waar rust en ruimte gecreëerd wordt voor alles wat groeit en bloeit. Natura 2000 heet deze aanpak. Een maatregel van landsbelang. En 'natuurlijk' zijn er dan altijd mensen die menen dat andere belangen hierdoor worden geschaad.

Wat dacht u van het belang van de economie bijvoorbeeld? In Zeeland zijn aardig wat gebieden aangewezen die met rust gelaten moeten worden. Maar volgens een wethouder uit Sluis is dat de nekslag voor de Zeeuwse economie. Het Zeeuwse bedrijfsleven is bang dat Natura 2000 elke economische ontwikkeling flink zal beperken of zelfs helemaal onmogelijk maakt. En een beetje Zeeuw piekert er niet over om met zijn bedrijf te verhuizen naar het enige deel in Nederland dat (nog) niet is aangewezen als waardevolle natuur: noord-oost Groningen.

In Overijssel kan het boerenbedrijfsleven rekenen op steun van de provinciale overheid. De Gedeputeerde Staten wil dat boeren in de buurt van de aangewezen natuurgebieden niet kunnen worden verplicht mee te werken aan Europese beschermingsmaatregelen. Tenzij er genoeg geld over de brug komt om bijvoorbeeld een bedrijf te verplaatsen.

Maar niet alleen economische belangen zijn in het geding. Nee, zelfs de natuur zelf dreigt door Natura 2000 aan banden te worden gelegd. En wel aan de halsband waar menig trouwe viervoeter mee uitgelaten wordt. De hond is voor veel mensen de enige binding die men heeft met de natuur. Het beest zelf is puur natuur en en de dagelijkse uitlaatrondes bieden de mens de mogelijkheid om eens lekker van het buitenleven te genieten. Dus Natura 2000 schiet aan haar doelstellingen voorbij als menig gebied wordt afgesloten voor de hond en in steeds meer andere gebieden een aanlijnverplichting geldt.

Het nieuwe kabinet heeft toegezegd meer naar de mensen te luisteren en de maatschappelijke geledingen meer te betrekken bij de tot standkoming van overheidsmaatregelen. Zal het kabinet het voorbeeld volgen van overheidsinstanties als de provincie Overijssel en de gemeente Sluis? Die luisteren prima naar de samenleving en vinden dat niet de menselijke natuur maar Natura 2000 aan banden moet worden gelegd? Of zal Balkenende op zijn onnavolgbare wijze het landsbelang boven alles stellen. Gesteund door Bos die al eerder had gezegd dat ze niet van plan zijn de oren te laten hangen naar de samenleving, zo van u roept, wij draaien.

Het kabinet wil het allemaal samen met de mensen doen. Te vrezen valt dat ook hier zoveel tegengestelde belangen een rol spelen, dat uiteindelijk het kabinet de gezamenlijke europese minsters zal navolgen. Het ambitieuze klimaatplan dat de Europese Commissie eerder met veel élan heeft gepresenteerd, wordt door die minsters nu al afgezwakt. Straks is wellicht ook de hele milieuparagraaf het zoveelste puntje dat uit het regeerakkoord geschrapt kan worden. Eén voordeel: een kabinet met een leeg regeerakkoord kan zonder problemen de rit uitzitten. Opgewekt en met geheven hoofd kan men na vier jaar wel zeggen dat het kabinet er volledig is in geslaagd de overheidsregelgeving terug te dringen.

De menselijke natuur vraagt om regels en codes. Maar de menselijke natuur is tegelijkertijd erg gehecht aan het eigen belang. We zullen zien hoe het nieuwe kabinet daarmee omgaat.

Dag 386 Rust in de orde van de dag.

Wat had Jan-Peter Balkenende graag over gegaan tot de orde van de dag om in alle rust werk te maken van zijn ambities en nieuwe élan. Maar ja, er zijn meer mensen met ambities. Dus de eerste schermutselingen zijn alweer een feit. Als JP werkelijk denkt dat hij in alle rust kan regeren, vergist hij zich. Blijkbaar is hij niet zo goed in geschiedenis. Die geschiedenis geeft namelijk dat hij er niet op hoeft te rekenenen dat hij deze keer wel vier jaar gaat volmaken. Zo ziet de orde van de dag er niet uit.
Lees de bijdrage van vandaag (hieronder).

Kabinet op herhaling.

(g.l.t. 4 min.; links: 20 min.)

Eén van de bijzondere kenmerken van geschiedenis is, dat die zich nog wel eens wil herhalen. De aanstaande kabinetsperiode lijkt zo'n herhaling te worden, waarbij de centrale vraag is: gaat Balkenende IV nu wel een volledige regeerperiode uitzitten? Die kans is miniem. Niet omdat het regeerakkoord punt voor punt wordt uitgekleed (zie de vorige artikelen hier), maar omdat de parlementaire geschiedenis laat zien dat er maar weinig kabinetten de rit volledig hebben uitgezeten.

In Nederland wordt nog wel eens meewaarig gekeken naar democratieën die bol staan van kabinetscrisissen en politieke schandaaltjes. Toch heeft ook ons landje een aardige staat van dienst. Als alles rustig was verlopen en elk kabinet 4 jaar had geregeerd, dan zouden er vanaf 1945 zo'n 15 of 16 kabinetten zijn geweest. Het zijn er 25 geworden. Daarvan hebben er slechts 8 de ambtsperiode volgemaakt. Alle andere kabinetten konden om uiteenlopende redenen hun biezen pakken. Tweemaal werd een kabinet (en parlement) ontbonden omdat een grondwetswijziging dat noodzakelijk maakte. Maar verder waren tal van crisissen de oorzaak. In 7 gevallen zat een kabinet zelfs korter dan een jaar. Wie durft nu nog vol te houden dat Nederland een land is van orde en regelmaat?

Niet alleen statistisch gezien maakt Balkenende IV een kleine kans de finish te halen. Ook inhoudelijk zijn er incidenten te verwachten die dit kabinet ten val kunnen brengen. Het regeerakkoord bevat genoeg punten die een herhaling van de geschiedenis mogelijk maken. De coalitie kan zelfs sneuvelen nog voor de regeringsverklaring wordt afgelegd. In 1981 timmerde een ander triumviraat hard aan de weg. Onder van Agt, den Uyl en Terlouw kon men het niet eens worden over de financiering van een banenplan. Hopelijk zijn Balkenende, Bos en Rouvoet het onderling meer eens over de financiering van hun 'banenplan'. De 'brugbanen' voor ex-WAO-ers, de verhoging van werkloosheidsuitkeringen met een kortere duur en het 'generaal pardon' voor bijstandsmoeders die wel verplicht worden een studie te volgen om herintreding makkelijker te maken.

De plannen om de burgers meer te betrekken bij de uitvoering van het regeerakkoord kan wellicht tot de Nacht van Rutte leiden. Het eerste kabinet Kok viel op 18 mei 1999 in de Nacht van Wiegel, toen het voorstel voor een correctief referendum om zeep werd geholpen. Reken maar dat Rutte het nieuwe kabinet een roerig nachtje gaat bezorgen als er echt serieuze wetsvoorstelllen worden ingediend om die betrokkenheid van de burger gestalte te geven.

Misschien kunnen we ook een Nacht van Verdonk tegemoet zien. Zodra zij in de Kamer gaat vragen of het kabinet garanties kan geven voor een evenwichtige groei van de bevolkingaanwas door asielzoekers alleen toe te laten als ze één enkele naam èn één enkel paspoort hebben, zijn de rapen gaar. Toen Schmelzer in zijn beruchte Nacht (1966) ook om garanties vroeg (voor een evenwichtige groei van de economie) stapte kabinet Cals op. De vraag garanties te geven vond men beledigend en zag het als een motie van wantrouwen. Wouter Bos nam tijdens de presentatie van het regeerakkoord al een voorschot op zo'n situatie door te stellen dat alleen stofzuigverkopers garanties geven.

Onze parlementaire geschiedenis kent roerige tijden en dat zal ook de komende jaren niet anders zijn. Balkenende IV gaat op herhaling. Al was het alleen maar omdat de minister-president het kunstje van Drees gaat evenaren, die ook vier keer achter elkaar M.P. mocht zijn, ondanks alle crisissen die zijn regeerperiodes kenmerkten.

(Zie ook dit overzicht van kabinetten vanaf 1945).

Dag 385 Op een akkooordje gooien.

De samenstelling van een kabinet is vooral een kwestie van deals sluiten. Men gooit het op een akkoordje met elkaar. Als jij die post krijgt, dan moeten wij wel deze post krijgen. De heren zijn het er deze keer opnieuwe eens met elkaar geworden dat er ook nu niet meer dan 10 vrouwen in het kabinet komen. Daar gaat Wijffel's voorspelling dat we een samenleving krijgen waar feminine waarden bepalend gaan worden. Want laten we eerlijk zijn: die waarden worden toch nog steeds het best vertegenwoordigt door vrouwen zelf. Dat gaat dus niet door.
En er gaat nog meer niet door. Zo langzamerhand is er meer sprake van een regeerakkoordje. Lees meer hieronder.

Minister van Jeugd kan naar huis.

(g.l.t. 2 min.; links: 10 min.)

Nederland heeft de gelukkigste kinderen, zo konden we gisteren in alle media vernemen. En daarmee wordt alweer een speerpunt van het regeerakkoord onderuit gehaald. Het is dus niet nodig een minister voor Jeugd en Gezin aan te stellen. Daarmee komt de kabinetsformatie in problemen, want wat moet Rouvoet dan wel gaan doen?

De Unicef, die de lijst (pdf document) van wereldwijd kindergeluk presenteerde, brak nog wel een lans voor Rouvoet. Een minister voor de jeugd zal er nog een hele klus aan hebben Nederland op de eerste plaats te houden. Bovendien zijn er in Nederland nog te veel kinderen in arme gezinnen. Daar zou die minister als eerste wat aan moeten doen, aldus Unicef. Want nederlandse kinderen mogen dan wel erg gelukkig zijn als het gaat om gezondheid en veiligheid, familie- en vriendenrelaties, (risicovol) gedrag en het eigen gevoel van welbevinden van jongeren, maar ze zijn een stuk slechter af als het gaat om armoede en onderwijs. Misschien kan Rouvoet dan vice-minister van financiën worden om samen met Bos de armoede het land uit te helpen. Daarmee is dan gelijk het eerste minpuntje van de nieuwe coalitie geneutraliseerd: men had aangekondigd het met minder bewindslieden te doen, maar met de post minister voor jeugd kreeg men er toch één meer dan onder Balkenende II het geval was. Dankzij het Unicef-rapport kan die nu wel geschrapt worden.

Er moeten niet meer van dat soort berichten volgen (zie ook de artikeltjes van woensdag en dinsdag alhier), anders zitten we straks met een werkloos kabinet opgescheept.

Vraagje voor de politeke trendwatchers: wat gaat het volgende item worden dat uit het regeerakkoord kan worden geschrapt?

Dag 384 Als de drank is in de man...

.... is de wijsheid in de kan, zo luidt een bekend gezegde. Nu zijn volkswijsheden niet hetzelfde als wetenschappelijke feiten. Dat is gebleken uit een onderzoek van het economisch bureau van de ING. Hoe dat precies zit kunt u vandaag lezen in de bijdrage van vandaag. Lees hieronder meer.
En hoewel er veel over gezegd en geschreven is, kunt u na lezing nog zeggen of het regeerakkoord nog enige kans van slagen heeft?

Er borrelen weer ideeën op!

(g.l.t. 3 min.; links: 6 min.)

Ach, wat heeft het nieuwe kabinet het nu al moeilijk! Terwijl het nieuwe team nog moet overleggen hoe het regeerakkoord vorm gaat krijgen, worden tal van frisse ideetjes door de werkelijkheid ingehaald. Het gaat er steeds meer op lijken dat de aanpak van kabinetsinformateur Wijffels helemaal niet zo geslaagd is. De locaties klopten niet. De ovale tafel was niet zo'n goed idee. En de potten drop en andere snoepwaar leverde weliswaar een mierzoet regeerakkoord op, maar het geschrift kan nu de prullenbak in. De locatie had een kroeg moeten zijn , waar aan de stamtafel, onder het genot van een borrel, op waarlijk innovatieve wijze de toekomst van het land in een meesterlijk plan zou zijn samengevat.

Onderzoekers van het economisch bureau van de ING-bank hebben namelijk uitgevonden dat de bedrijfsborrel één van de beste manieren is om medewerkers te stimuleren met nieuwe ideeën te komen. De nieuwe coalitie had al aangekondigd zo'n ruime 4 miljard euro uit te trekken om Nederland een sterk innovatief land te maken. Nu weet het nieuwe kabinet dus waar ze dat geld aan kunnen uitgeven.

Helaas spoort dat niet met andere punten uit het regeerakkoord. Zo heeft de jeugd weer de toekomst dankzij de minister van Jeugd en Gezin en van de toekomst moet je het hebben. Maar diezelfde jeugd moet van de drank worden geholpen, onder andere door alcoholreclame voor 21.00 u. van de beeldbuis te weren. De jeugdige toekomst weet dus straks niet eens meer hoe ze een bedrijfsborrel moeten organiseren. Volgens het ING is dat dodelijk voor de ontwikkeling van goede ideeën die onze economie zo hard nodig heeft. Daar had het triumviraat B, B & R ook wel op kunnen komen, als van de snoep waren afgebleven en een paar stevige borrels achterover hadden geslagen.

In drie dagen tijd al wordt de kracht van het regeerakkoord al flink ondermijnd en dreigt het nieuwe élan een fletse dood te sterven.

Gisteren kon u hier lezen hoe de nieuwe coalitie zichzelf al op één onderdeel heeft verslikt (het aantal kabinetsleden), hoe Remkes de boel opzadelt met boze ambtenaren en hoe staatssecretaris Ross sporters naar de coffeeshops stuurt, die de nieuwe regering juist eens flink wilde aanpakken. En dan blijkt nu dat er van de jeugd alleen maar wat valt te verwachten als ze aan de drank blijven, waar Rouvoet ze net af wilde hebben.

Balkenende gaat deze week met alle nieuwe ministers en staatssecretarissen praten. Wie weet kunnen we in de media foto's tegemoet zien waar de gebruikelijke karaffen water vervangen zijn door flessen jenever.

Dag 383 Overgangsperikelen.

Elke verandering gaat gepaard met de nodige moeilijkheden. Het nieuwe kabinet is nog niet eens in functie of de eerste tegenvallers zijn een feit. Ferm kondigde het illustere trio Balkenende, Bos en Rouvoet aan dat het nieuwe kabinet minder bewindslieden zou tellen. Awel, het eerst puntje uit het regeerakkoord is alweer gesneuveld. Er is zelfs een minister meer dan onder Balkenende II.
Van schrik donderde er een gevelplaat van het gebouw van de 2e Kamer. De eerste tekenen liegen er dus niet om. En ondertussen maken leden van het demissionaire kabinet het de heren ook erg lastig. Lees hieronder meer.

Anti-doping code \|/

(g.l.t. 3 m in.; links: 8 min.)

Het is weer zover. In mijn hoofd zit een deuntje dat er maar niet uit wil. Het vrolijke liedje 'She likes weed' van de Tee-Set. En ik zit met dat deuntje opgescheept dankzij staatssecretaris Ross. Zij vindt de anti-doping code voor de sport een prima zaak, maar het moet niet al te gek worden. Prestatieverhogende middelen moeten verboden blijven. Middeltjes die niks met prestatieverhoging hebben te maken, mogen wel van de lijst af. Softdrugs bijvoorbeeld. Ja, ja, she likes weed!

Is dit een geniale strategische zet van mevrouw Ross om meer Nederlandse wereldkampioenen te krijgen? Het buitenland kijkt met gemengde gevoelens naar het gedoogbeleid hier. Het trekt wel massa's drugstoeristen. Ross hoopt wellicht dat er buitenlandse sportslieden tussen zitten die zich suf blowen, zodat onze montere en cleane sporters op menig toernooi de de rest van de wereld er dik uitrennen, fietsen, roeien en voetballen.

Of meent Ross dat de vergaande regelgeving van de overheid ook op dit gebied teruggedrongen moet worden? Nederland wereldkampioen in het afschaffen van allerlei codes? Dat zal het in internationaal verband goed doen. In de verre toekomst valt in de geschiedeniscanons te lezen: "Zo'n 2000 jaar geleden was heel Global World (zo heette de aarde toen) bezeten van regeltjes en codes. Héél de Global World? Nee, een kleine nederzetting bleef moedig weerstand bieden aan de gedragscode-fanaten en maakte het leven van de regelgevers in de omringende legerplaatsen bepaald niet gemakkelijk." Ross is een visionaire staatssecretaris, die goed aanvoelt dat Nederland de beste kan zijn in die typische nederlandse gewoontes: dwarsliggerij en anarchisme.

'She likes weed' blijft ondertussen doordreunen en roept nostalgische gevoelens op. Dat komt natuurlijk ook omdat de geschiedenis zich lijkt te herhalen. Gisteren kon u hier lezen dat er enige overeenkomsten zijn tussen de periode van het kabinet van Agt/Wiegel en de actualiteit. Terwijl VVD-minister Remkes zijn best doet de aanstaande coalitie met de nodige maatschappelijke onrust op te zadelen, probeert Ross de scherpe kantjes van het nieuwe regeerakkoord er af te halen.

Onder van Agt en Wiegel gingen ambtenaren de straat op, omdat ze teveel gekort werden. Vandaag doen ze dat weer. En Remkes gooit olie op het vuur door aan te kondigen dat het loon van actievoerende ambtenaren zal worden ingehouden. Dat moet je een dwarsliggend en anarchistisch volkje natuurlijk niet zeggen. De ambtenaren worden zo woedend dat het nieuwe kabinet gedwongen zal zijn de plannen om flink wat overheidsdienaars te ontslaan, in te trekken.

In het kabinet van Agt/Wiegel was het vooral het CDA dat hier en daar de harde maatregelen van Bestek '81 wilde verzachten. Wordt CDA-staatssecretaris Ross ook door nostalgische gevoelens overmand? Wil ze de keiharde uitspraken van het triumviraat B, B & R om de coffeeshops aan te pakken, enigzins neutraliseren door softdrugs op de dopinglijst te gedogen?

Het meest waarschijnlijke is dat er van al het hiervoor genoemde geen sprake is. De staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport maakt een denkfoutje. Sporten is gezond. Blowen geeft een tevreden gevoel. Ross denkt nu: een tevreden roker is geen onruststoker.

Dag 382 Keuzes peilen.

Menig onderzoek naar hoe keuzes tot stand komen, geven nog steeds geen eenduidig beeld. Het is kennelijk moeilijk te peilen hoe keuzeprocessen verlopen. Maurice de Hond heeft daar geen enkele moeite mee. Je noemt een keuze gewoon een opinie, peilt er lustig op los en er rollen zekere voorspellingen uit.
De eerste peilingen van het kiezersgedrag voor de Provinciale Staten-verkiezingen zijn alweer binnen. Dat levert een beeld op waarbij je toch ernstig gaat twijfelen aan de verstandelijke vermogens van 'De Kiezer'.
Lees meer hieronder.

Nostalgische keuzes <>

(g.l.t. 6 min.; links: 15 min.)

Heimwee naar de VVD. Dat zou de kop kunnen zijn boven de laatste opiniepeiling van Maurice de Hond. De campagnes voor de Provinciale Staten-verkiezingen zijn losgebarsten, dus moet er weer flink gepeild worden. Los nog van de betrouwbaarheid van dat soort peilingen in het algemeen en die van Maurice in het bijzonder, zou er wel enige waarheid kunnen zitten in de voorspelling dat de VVD aardig wat gaat winnen.

"De Kiezer' heeft bij de vorige verkiezingen afscheid genomen van de VVD. En wat gebeurt er als je afscheid hebt genomen? Op raadselachtige wijze neemt weemoed de overhand op de moed van de gemaakte keuze. Men is iets kwijt, men mist ineens iets. Dat gevoel is sterker dan de rationele overwegingen waarmee men de VVD naar huis heeft gestuurd. Naruurlijk: het was een rommeltje bij de VVD. Onenigheid over wie de leiding moest hebben, de partij continu in de beklaagdenbank dankzij Verdonk en de onbetrouwbaarheid van die schelm Zalm. Doe moest en zou zijn regeerperiode met een begrotingsoverschot eindigen en wat doet hij? Op de valreep nog gauw een paar 'meevallertjes' wegschenken zodat de nieuwe coalitie tegen een tekortje aankijkt. Dat zijn de feiten. Waarom dan toch die plotselinge heimwee naar de VVD?

Dat is niet alleen te danken aan de onvoorspelbare emoties van de kiezer. Het regeerakkoord van het triumviraat B, B & R heeft daar het nodige aan bijgedragen. Het zogenaamde nieuwe élan werd gepresenteerd met de nodige financiële vaagheden. En dat wil de kiezer niet. Die wil klip en klare duidelijkheid. Die behoefte leidt tot een nostalgisch verlangen naar het ethisch reveil waar Bestek '81 van volstond.

Pardon? Ethisch reveil? Bestek '81? Wat is dat allemaal??

Dertig jaar geleden begonnen van Agt en Wiegel aan hun majestueuze werk het land te redden van de ondergang. Het ethisch reveil van Dries van Agt moest de normen en waarden herstellen. De verloedering moest hard worden aangepakt. U ziet het: niks nieuws onder de zon. De kiezer vind dat best, want anders was het CDA niet de grootste partij gebleven. Maar de kiezer wil wel weten wat hem/haar dat gaat kosten. En daar waren van Agt en Wiegel een stuk duidelijker in. Het toenmalige regeerakkoord Bestek '81 was een bezuinigingsoperatie om het toenmalige financieringstekort terug te dringen. Tegelijkertijd had men hoge idealen: de werkloosheid fiks terugdringen en de koopkracht veilig stellen. Het volk moest vier jaar lang op een houtje bijten, maar dan had je ook wat. Werk, een gevulde huishoudbeurs en prachtige normen en waarden. Het huidige kiezersgedrag mag hiermee voldoende verklaard zijn: De meerderheid is voor de ethiek van Balkenende. Maar zodra de VVD-er Rutte roept dat de nieuwe coalitie hoogst onverantwoord met de financiën omspringen, wil men de normen en waarden wel op een boekhoudkundig betrouwbare manier gerealiseerd zien worden. Dat doet verlangen naar Wiegel. Dat roept nu al weemoed op bij het idee dat Zalm er niet meer zal zijn. Dat doet de kiezer er toe bewegen de VVD maar weer eens in het zadel te helpen.

En zo stevenen we dertig jaar na dato op de volgende historische verkeerde keuze af. Het beleid van van Agt/Wiegel had grote maatschappelijke onrust tot gevolg. Korting op de ambtenarensalarissen en uitkeringen leidde tot massale ambtenarenstakingen en akties van de vakbonden. De militaire samenwerking met de VS op gebied van neutronenbom en het plaatsen van Amerikaanse kruisraketten op Nederlands grondgebied leidde tot massale protestacties.

Het aanstaande kabinet kan dus de borst nat maken. Het ontslaan van ambtenaren, werlozen aanpakken met een leer/werkplicht en verdere ondersteuning van de Amerikaanse anti-terreur activiteiten , versterking van de normen en waarden, ademen toch sterk de geest van Bestek '81 en het ethisch reveil. Hoe moeten we de nostalgie van de kiezer nu duiden?

Heeft men een verlangen naar duidelijkheid? De heren van Agt en Wiegel waren natuurlijk net zulke politieke sujetten als het huidige triumviraat. Het verschil: je wist waar je aan toe was met die mannen. Het lijkt er op dat de kiezer minder zeker is van Balkenende, Bos en Rouvoet. Dus moet de VVD maar weer terug?

Of heeft men heimwee naar de tijd dat er een ander soort saamhorigheid leefde in de maatschappij? Massaal de straat op, als men het niet eens was met de regeringsplannen. Is het een strategische keuze van de kiezer de VVD terug te halen om , in tegenstelling tot de vorige jaren, een hard soort helderheid te beantwoorden met solidaire akties? Tegen de goede bedoelingen van het nieuwe kabinet valt weinig in te brengen. Daar ga je de straat niet voor op. Maar een hernieuwde samenwerking tussen CDA en VVD biedt kansen om het begrip 'solidariteit' een nieuw leven in te blazen. Nou hoeft de kiezer daarvoor de VVD niet terug te halen. Mocht het 'samen leven, samen werken' van het aanstaande kabinet verkeerd uitpakken, dan kan men toch 'samen sterk' de straat weer op?

Eén groot verschil zal er wel zijn. Onder van Agt/Wiegel vond de troonwisseling plaats tussen Juliana en Beatrix. Onder het nieuwe kabinet zal Beatrix op haar beurt de zetel afstaan. Aan Maxima. Dat feest zal anders verlopen dan in 1980. En voetballen in Argentinië is ook geen enkel probleem meer. Dat was onder Wiegel en van Agt wel even anders.

Dag 381 Tekens aan de wand.

Waarom staat het leven toch bol van codes? Misschien omdat taal op zichzelf al een code is?
Zelfs die taal wordt terug gebracht tot codes, in de vorm van bordjes met tekeningen en symbolen. Handig in het verkeer. Toch leidt het niet altijd tot het gewenste gedrag. Zelfs de wandtegeltjes van het CDA niet. Maar desondanks komen er steeds mee codes bij. Is dat een teken aan de wand? Kunnen we het leven alleen nog maar met codes in de hand houden?
De redaktie heeft eens geïnventariseerd wat er de afgelopen week aan codes voorbij kwam. Lees hieronder meer.

Week van de codes \|/

(g.l.t. 4 min.; links: 20 min.)

Zouden we ooit nog een een berichtje terug krijgen uit het heelal? Als er al ergens in die oneindigheid leven is, dan is nog maar af te wachten of ze de gecodeerde boodschap kunnen ontcijferen die jaren geleden de ruimte is in geschoten. Maar misschien worden we al lang in de gaten gehouden vanaf een of andere verre planeet. Waarschijnlijk wordt men daar tureluurs van de hoeveelheid codes, waarmee hier het leven wordt ingericht. Neem alleen deze week al. De codes vlogen ons weer om de oren.

Centraal stond natuurlijk de gedragscode die het triumviraat BalkenBosenRouvoetende presenteerde. Men wil onder andere een 'maatschappelijke stage' invoeren. Wat dat betreft had het regeerakkoord de codenaam Toekomst kunnen dragen, naar voorbeeld van het gelijknamige project van de Nationale Jeugdraad. Codename Future is namelijk al langer bezig scholieren dit soort stages aan te bieden. Maar goed, er is genoeg geschreven over de haagse gedragscode. Wat kwam er de afgelopen week nog meer voorbij?

Maandag 5 februari was de dag voor mensen die niet geloven in gedragscodes, maar meer heil verwachten van een gebed. In Israël bieden een paar slimme jongens (Pray over IP) aan, je gebed bij de Klaagmuur te laten horen via webcams met luidsprekers. Zo hoef je er zelf niet heen. Voor een zacht prijsje krijg je een prepaid kaart voor je mobieltje met een persoonlijke code er op. Vervolgens kun je inbellen en via een druk op de knop (kies 1 voor...) bepaal je op welke heilige plaats je jouw gebed wilt laten klinken. Maximale tegoed: 2 minuten per gebed. Wie nu nog steeds gelooft dat God zijn diensten gratis aanbiedt, is echt niet meer van deze wereld!

Dinsdag werd bekend gemaakt dat militairen les krijgen om de juiste gedragscode te leren. De lesstof wordt met plaatjes gepresenteerd. "De campagne met deze tekeningen is puur intern bedoeld, om mensen een prikkel te geven om nog eens na te denken ", aldus een defensiewoordvoerder. Aha! Beelden zeggen meer dan woorden. Hadden Balk, Bos en Rou dat maar eerder geweten. Dan hadden ze de volgende dag het regeerakkoord in de vorm van een stripboek kunnen aanbieden. Als militairen daar van gaan nadenken, dan moet een heel volk dat toch zeker lukken!

Woensdag lag de VVD op tal van fronten dwars. Het regeerakkoord vond men maar niks. Hoogst onverantwoordelijke beleidsplannen, noemde Rutte het. Het was nog verbazingwekkend dat de VVD niet opriep tot burgerlijke ongehoorzaamheid, want daar lusten VVD'ers wel pap van. Vorig jaar riep Zalm op de onroerend zaakbelasting niet te betalen, omdat die veel te duur zou zijn. Woensdag mochten we kennis nemen van nog zo'n staaltje revolutionair élan. VVD-europarlementslid Manders weigert de nederlandse gedragscode voor eu-parlementariërs te ondertekenen, omdat hij het niet eens is met de maandelijkse korting op het salaris van europarlementariërs. Het aanstaande kabinet moet dus goed op zijn tellen passen. De VVD kan nog erg groot worden als ze de rebellie gaan aanvoeren en iedereen oproept het regeeerakkoord te verwerpen, zodra er betaald moet worden.

Donderdag werd gedragscode nummer vierhonderdvijf-en-zoveel gelanceerd. De verpleegkundigen en verzorgenden waren aan de beurt. Het werd tijd ook. Ze hebben het zo druk met bedden verschonen, pleistertjes plakken, pillen toedienen, maaltijden erin plempen en kots opruimen, dat ze niet eens toekomen aan goed gedrag. Dat is dus nu voorbij. Nu ruimen ze poepbroeken niet meer op met een vies gezicht, maar met....respect!

Vrijdag werd, dankzij de voortschrijdende techniek afscheid genomen van één van de laatste analoge apparaten: de telex. Ja, u bent natuurlijk ook verbaasd dat die nog bestond. Na 73 jaar trouwe dienst, is het over en uit. Het zendsysteem dat was gebaseerd op de zogeheten Baudot-code (die slechts 32 verschillende combinaties kende), is ingehaald door de fax en e-mail. De telex wordt nog wel opgepimpt om dienst te kunnen doen in landen waar onderhoud van moderne technologie een probleem vormt.

U ziet het: een weekje vol codes. De redaktie heeft inmiddels weer ouderwets last van de mahsro-code en gaat even naar buiten. De geest moet weer waaien.