De sociale supermarkt.

(g.l.t. 3 min.;links: 10 min).
Wie zo zijn liberale bezwaren heeft tegen de overheid als sociale supermarkt kan opgelucht adem halen. De eerste particuliere sociale winkels zijn een feit. Ze gaan een geduchte concurrent worden van de voedelsbanken, die natuurlijk een schandvlek vormen op de sociale kaart van nederland. Een welvarend land zou helemaal geen voedselbanken moeten kennen. Maar waarom dan wel de sociale supermarkt? En wat is dat?
Je kan in de sociale supermarkt niet terecht voor de weekaanbieding thuiszorg of een gezinsverpakking kinderbijslag. Geen pondje bijstand halen in de hoop dat het een ons je meer mag zijn. Dus wat dat betreft blijven we afhankelijk van de verzorgingsstaat. In feite is die super niets anders dan een wat grotere voedselbank. Volgens de initiatiefnemers is deze vorm prettiger voor de klant. Citaatje: 'Bij een Voedselbank zijn de mensen vooral slachtoffers die door de liefdadigheid van anderen worden geholpen. In een sociale superette kun je zelf in de schappen kiezen wat je nodig hebt, uiteraard met een speciale pas. Zo laat je de mensen meer in hun waarde'.
Verder is deze buurtsuper ook een leer/werkplaats, waar detailhandel-studenten het vak onder de knie kunnen krijgen. In Helmond wil men zo'n sociale winkel opzetten, in navolging van soortgelijke kassuccessen in Rotterdam en Antwerpen. De schappen worden gevuld met produkten die gratis of tegen zeer lage prijzen worden aangeleverd door sponsors. De overheid moet ook een duit in het zakje doen en de allerarmsten van Nederland kunnen weer gerust gaan winkelen, zonder bang te zijn om diep in de schulden thuis te komen.
Merkwaardig dat deze winkels booming-business lijken te zijn. Het zal toch niet zo zijn dat de kloof tussen arm en rijk in de samenleving zulke proporties aanneemt, dat we straks ook mega-stores voor de minst draagkrachtigen krijgen? Nog even en de overheid gaat de schamele toeslagen voor huur en zorg afschaffen. Ook de jaarlijkse fooi in de tegemoetkoming voor de hogere energiekosten gaat weer de staatskas in. En met het zo teruggewonnen geld krijgt de middenstand een impuls om mee te werken aan innovaties op het gebied van armoedebestrijding. Prachtig! De kinderen van bijstandsmoeders krijgen in ieder geval te eten, dankzij het snoepje dat ze van de sociale kassajuffrouw krijgen.
Samen leven, samen werken. Het is niet te hopen dat we ook samen naar de sociale superette moeten.