Het paradijs in puin.

Laten we even aannemen dat er een god bestond (of nog bestaat). Wat heeft god ertoe bewogen om de eerste mens in een paradijs weg te zetten, vervolgens te zeggen dat ze overal aan mochten komen behalve aan die ene boom. Dat zou dan de boom van de kennis van goed en kwaad zijn. Dat was een valstrik want de vruchten van die boom bleken louter kwaad te bevatten. Het was natuurlijk Eva die er een appeltje van plukte. Adam zou dat nooit hebben gedaan; mannen zijn per definitie wat dommer.
Hierna neemt het verhaal bizarre wendingen. Eerst schrikken Adam en Eva zich een hoedje van hun naaktheid. Ik eet dan ook nooit appels, want ik heb er geen zin in elke keer als ik voor de spiegel sta te scheren me een ongeluk te schrikken en met een vreselijke jaap op mijn kin naar mijn werk te moeten.
Dan leidt god hen voor straf het paradijs uit, naar de echte wereld. Er waren dus twee werelden! Waren daar ook al mensen? En waarom was die zogenaamd echte wereld nou beroerder dan dat paradijs?
Afijn, het is daarna nooit meer echt goed gekomen met de mensen en met de wereld.
Waar dat paradijs precies heeft gelegen weten we niet. Er zijn verschillende ideeën over. De meest gangbare zijn dat het ergens in het Midden-Oosten lag, een andere zegt dat het meer in Afrika heeft gelegen. In beide gevallen kunnen we wel constateren dat er van dat paradijs weinig meer over is.
Het is zelfs erger. Vanaf het moment dat men in het Midden-Oosten een poging ondernam een nieuw paradijs te stichten (ook wel "het beloofde land" genoemd) is het continu mis in dat gebied. Het was een historische blunder, waar niet alleen het joodse volk de dupe van is geworden, maar ook alle mensen die er al eeuwenlang woonden. In West-Europa had men de listige oplossing bedacht hun eigen vrede te kunnen bewaren door het joodse volk een stukje land te beloven waar ze in hun vrede verder konden leven, na de verschrikkingen van de 2e wereldoorlog. Twee vliegen in één klap, moet men gedacht hebben: "We geven ze een land waar ze zichzelf veilig denken te voelen en we zijn ze kwijt uit Europa zodat ze nooit meer een aanleiding kunnen zijn om onze landen binnen te vallen."
Hoe dat verder uitpakte weten we allemaal en vandaag beleven we de zoveelste wrede climax. Wat het paradijs moest worden is een vreselijke puinhoop.
Mag ik daarom vandaag in deze zondagsoverweging, met de nodige vrijheid, even naar Socrates verwijzen?
Als een god volmaakt is, hoe kan het dan dat god onvolmaakte dingen schiep (zoals de mens)?
De conclusie: òf goden zijn niet volmaakt, òf goden zijn mensen, òf er zijn helemaal geen goden en we mogen het dus zelf uitzoeken.
Uw zondagskeuze is..........?