Dag 282 Serieus werk.

Maak van stemmen eens serieus werk. Geen slag in de lucht of natte vinger werk, maar op feiten gebaseerde keuzes. Hieronder kunt u lezen welke pogingen ik daartoe onderneem.
Eén voordeel hebben die pogingen wel: ik hou geen tijd meer over om debatten te volgen. Ik mis dan heel wat slogans, maar die heb ik altijd al aardig onbetrouwbaar gevonden. Ik hoop wel dat er nog genoeg tijd is om nog voor de verkiezingen de, voor mij, juiste keuze te kunnen bepalen.

Stemadvies via zoekmachine <>

(g.l.t. 2 min. links: bekijken 5 min./echt lezen enige uren)
Is er een alternatief voor stemwijzers? Het enige alternatief dat ik kan bedenken is: de enige echte stemwijzer bent uzelf. Zolang u twijfelt aan de betrouwbaarheid van welk soort stemwijzer ook, bent u helemaal op u zelf aangewezen. U kunt daarbij alle stemadviezen negeren en stemmen wat uw hart u ingeeft. Dat is de methode voor erg zelfverzekerde kiezers. Als u uw stem wilt baseren op wat u van politici weet, moet er wat harder worden gewerkt. Zo kunt u de politici op hun stemgedrag in de 2e Kamer beoordelen op de website Politix.nl.
Ik heb een andere methode uitgeprobeerd. Ik ben eens gaan 'googlen' met verschillende zoekopdrachten in de hoop zodoende op een objectieve manier namen van politici te vinden die bij mijn criteria passen. Zo heb ik eenvoudige termen als 'betrouwbare politici' en complexere termen als 'integere milieubewuste sociale politici' als zoekopdracht ingetikt. Daarna heb ik alleen de resultaten bekeken die in het eerste scherm vermeld stonden.
Het resultaat is werkelijk teleurstellend. Je krijgt vooral hits die verwijzen naar partijprogramma's of sterk gekleurde beschouwingen uit kranten, weblogs of sites die op het eerste gezicht wel een fanclub van een bepaalde politicus lijken te zijn. Opvallend was dat ik de naam van Rouvoet (ChristenUnie) nogal eens tegenkwam. Ik weet nu al zeker dat ik niet op hem ga stemmen dus de google-methode leverde mij niets op. Zelfs als ik politiek minder relevante termen er in gooide ('politici met veel haar' of 'politici die van thais koken houden'), kwam ik niet aan de informatie die ik zocht. Misschien zijn mijn criteria niet geschikt voor deze methode. Hanteert u andere criteria en krijgt u wel bevredigende resultaten? Laat het gerust even weten hier.
Ik kwam dus niet veel verder maar wel heb ik een stukje aanvullende informatie gevonden. Op de site Politiek C.V. staan de achtergronden vermeld van de politici. Als extraatje kun je de c.v.'s ook nog beoordelen (je moet dan wel inloggen) of zelf c.v.'s insturen of aanpassen. Ook hebben ze daar een rubriek 'Politici in de fout', dus als u daar een voorkeur voor heeft moet u dat zeker eens doorlezen.
Kijk, da's nog eens aardig initiatief. Tenslotte solliciteren de partij-kandidaten naar een plekje in de 2e Kamer. Wij zijn de sollicitatiecommissie. Dus wel handig als we ook even de c.v.'s doornemen. Wie weet wat dat nog aan uw voorkeur verandert.
Mijn stemdadvies blijft dus: baseer je stem op kennis. Dat is ongelooflijk hard werken, maar ik ben van mening dat stemmen niet louter een luchtje scheppen is als u naar het stemburo wandelt. Het moet ook geen gokken zijn. Neem dus die c.v's even door, maak een rijtje voor u geschikte kandidaten en ga tenslotte op Politix.nl eens kijken wat het stemgedrag van hun partijen is geweest. Wie al die moeite heeft genomen moet toch een betrouwbaar resultaat kunnen krijgen.
En mogen wij dan uw ervaringen hier te lezen krijgen?

Dag 281 Foutje bedankt!

We hebben veel aan onze fouten te danken. Zonder fouten valt er niks te leren en zouden we dus geen snars wijzer worden. Gedragsoptimalisatie heet dat. In een onderzoek naar dat fenomeen ontdekte ik een opmerkelijke uitspraak (lees hieronder meer).
Get artikel is mede te danken aan het weblog Psycholoog.net. Dat weblog kunt u voortaan ook vinden in de rechterkolom hier, in de rubriek 'Meer op het web' (zie aldaar in de categorie 'En dan nog zo wat...').

Foutverbeterend gedrag.

(g.l.t. 3 min. links: 4 min.)
Wat hebben de gezegdes 'Van je fouten kun je leren' en 'de beste stuurlui staan aan wal' met elkaar te maken? Dat wordt verklaard door een onderzoek van de psycholoog Rogier Mars. Hij onderzocht hoe we bewegingen evalueren, vooral in situaties waar er iets fout gaat. 'Normaal gesproken bedenkt een mens wat hij moet doen, voert dat uit en als het fout gaat, bedenkt hij opnieuw wat hij dan beter zou kunnen doen. Dat heet gedragsoptimalisatie en dat is dus aan hersenactiviteit te zien, ook wanneer het om andermans fouten gaat', aldus de onderzoeker. Bij mensen die een of andere stoornis hebben (schizofrenie, Giles de la Tourette, autisme) zijn niet of minder goed in staat hun gedrag te verbeteren. Kortom: je kunt dus van je fouten leren. In het onderzoek kwam naar voren dat daarbij hetzelfde hersengebied actief is, als je fouten van anderen waarneemt. Waarmee verklaard is waarom we zo makkelijk commentaar kunnen leveren op de fouten van een ander (de beste stuurlui, etcetera).
Wat me een beetje verontrust is de opmerking dat mensen met bepaalde stoornissen nauwelijks het vermogen hebben om hun eigen gedrag (c.q. fouten) te evalueren en zodoende hun gedrag bij te sturen om fouten verder te voorkomen. Neem nou de heer Balkenende. Ik denk toch zeker vast te mogen stellen dat de kabinetten onder zijn leiding gekenmerkt zijn door een aardige hoeveelheid blunders. Als de opmerking van psycholoog Mars over gedragsoptimalisatie waar is, zou je toch verwachten dat er na een paar blunders enige verbetering zichtbaar zou zijn. Dat was echter niet het geval. Met het grootste gemak bleef men doorblunderen. Het commentaar op menig blunder werd door Balkenende regelmatig korzelig afgedaan. Daarbij wees hij wel eens op zaken waar we eigenlijk ook van hadden moeten leren, gezien het 'foutieve' karakter van het door Balkenende aangedragen voorbeeld (zie zijn V.O.C.-opmerking). Als de psycholoog Mars gelijk heeft, valt dan te vrezen dat onze minister-president aan een of andere stoornis lijdt?
Helemaal verontrustend wordt het als je de conclusie erbij betrekt dat we ook corrigerend optreden als we andermans fouten waarnemen. Want de opiniepeilingen geven toch duidelijk aan dat dit mechanisme bij een groot deel van de kiezers blijkt te ontbreken. Hoe moet je anders verklaren waarom Balkenende het zo goed doet in die peilingen? Men ziet de man stuntelen en toch zijn veel mensen bereid dat voor lief te nemen en weer een periode van vier jaar stuntelen en struikelen aan te willen gaan. Hebben al die kiezers ook een hersenstoornis?
Het zal allemaal wel waar zijn wat Rogier Mars zegt over onze foutverbeterende vermogens. Maar wellicht is er een andere wetenschapper die kan uitleggen waarom dat niet opgaat als het om politieke zaken gaat.
(Een uitgebreider verslag van het genoemde onderzoek is hier te lezen).

Dag 280 Mijmeren.

Vandaag een zondagsmijmering. Het thema 'keuzes' heb ik hier gelanceerd omdat ik het een eigenaardig verschijnsel vind. dat komt warschijnlijk omdat we zo vaak ergens voor kiezen en het dan anders uipakt dan gewenst. Dus maar even door gemijmerd over keuzes maken (lees hieronder).

Keuze of reactie? <>

(g.l.t. 4 min. links: 0 min.)
Er zijn geen keuzes, er zijn alleen reacties.
Hoe langer ik over het fenomeen keuzes nadenk, hoe meer ik geloof dat keuzes helemaal niet bestaan. Dat wil zeggen: bewuste, rationele keuzes. We gaan er immers vanuit dat keuzes maken bij je volle verstand gebeurt. Maar er zijn zoveel factoren die de keuze beïnvloeden, dat ik denk dat er uiteindelijk alleen maar impulsieve keuzes bestaan. En impulsieve keuzes zijn eigenlijk reacties.
Om te beginnen moeten er voor het keuzes maken mogelijkheden zijn. Is er niets, dan vallen er ook geen keuzes te maken. Dat alleen al betekent dat keuzes eigenlijk reacties zijn. We reageren op een rijtje mogelijkheden, waaruit we er één of meer kiezen.
Zodra de mogelijkheden te veel worden dan wordt het steeds moeilijker een rationele keuze te maken. In de supermarkt zullen we uit de grote hoeveelheid wasmiddel uiteindelijk impulsief kiezen voor het merk dat we al langer kennen of voor een merk dat in je geheugen is blijven hangen dankzij de reclame. Na enig wikken en wegen maak je niet zozeer een bewuste keuze voor een bepaald merk, maar meer een onbewuste keuze uit één van de twee manieren van kiezen.
Dan zijn er genoeg situaties waar een onmiddelijke actie nodig is. Veel tijd om na te denken heb je niet. Dus je doet maar wat. Je reageert.
In de situaties waar je volop de tijd hebt om na te denken kun je beter je onderbewuste een tijdje aan het werk zetten, waarna 'als vanzelf' een besluit valt. Ook hier dus geen superbewuste keuze.
In alle gevallen maak je opmerkelijk genoeg meestal wel de goede keuze. En zelfs bij veel 'verkeerd' gemaakte keuzes treedt er nadien een mechanisme op waarmee we de keuze rechtvaardigen en het dus alsnog een goede keuze wordt.
Keuze, als bewust en rationeel selectiemiddel bestaat dus eigenlijk niet. Wat we wel doen is reageren. Of je nou wilt of niet, je reageert op alles wat op je afkomt. Veel dingen vragen ook om een reactie. Als je het koud hebt, vraagt je lichaam om warmte en dus zul je er op reageren door op de een of andere manier aan die warmte te komen. Ook als iemand wat tegen je zegt reageer je. En hoewel je misschien even an moet denken over wat je zegt en hoe je het zegt, sneller dan je bewustzijn geef je je reactie al. Zelfs op ons eigen denken reageren we.
Dat ik nu stop met schrijven is niet zozeer een keuze als meer een reactie dat ik het op dit moment verder even niet weet hoe dat nou zit met keuzes maken. In ieder geval ben ik sterk geneigd het woordje 'keuzes' uit mijn woordenboek te schrappen. Zolang we dat woord blijven hanteren, geloven we ook dat er werkelijk keuzes te maken zijn. Misschien is dat wel een grote misvatting.

Dag 279 Gedachtengoed.

Een gedachtengoed hebben is één ding, die naar buiten brengen is al heel wat anders. Je moet er om te beginnen de mogelijkheden voor hebben en je moet er voor klaar zijn de reacties te incasseren. Nu valt het met de meeste reacties wel mee, de meeste gedachten leveren nauwelijks reacties op. Maar altijd weer zijn er situaties waarbij je je af kan vragen hoe er op te reageren (zie het artikel van vandaag, hieronder). Met name als u vind dat een gedachte niet zo heel erg goed is.
U denkt natuurlijk ook elke keer weer: hoe zal ik de redaktie van peterspagina van repliek dienen? Ik zou zeggen: niet denken, maar doen! Ook als u een gedachte wel goed vindt.

Weblog gevaar.

(g.l.t. 2 min. links: 2 min.)
Kan een weblog een gevaar voor de samenleving zijn? Die vraag speelde even door mijn hoofd bij het lezen van een nieuwsbericht waarin werd vermeld dat Google weigert extreem-rechtse weblogs af te sluiten.
Ik had al wat langer het gevoel dat ik met mijn weblog helemaal fout zit, omdat de webloghost Blogger een onderdeel is van Google. En Google rotzooit maar wat aan. In het onbarmhartige verlangen groot, groter, grootst te worden deinst Google er niet voor terug dubieuze praktijken toe te passen. Aan de ene kant staat men in China censuur toe, aan de andere kant weigert men extreem-rechtse blogs in Australië af te sluiten. Dus, beste lezer, u bevindt zich op dit moment in een internetomgeving waar een loopje wordt genomen met bepaalde normen en waarden. Als dat ernstig indruist tegen uw principes dan is het natuurlijk over en uit en zie ik u helaas niet meer terug hier. Voorlopig moet ik het met deze host doen omdat mij de middelen ontbreken over te stappen op een meer "nettere" webhost. Dat gaat er wel een keer van komen, maar u zult daar nog even op moeten wachten. Nogmaals: de middelen ontbreken mij en ik wil wel graag een volledig reclamevrije weblog hebben.
Terug naar de vraag. kan een weblog gevaarlijk zijn?
Jazeker wel. Alleen al met uw dagelijkse bezoek hier loopt u het risico op vervroegde leesblindheid. Dat getuur op uw monitor is niet best voor uw ogen. En wat de inhoud betreft: u loopt ook het risico vergfiftigd te raken door één van die onzinnige ideeën die uw redacteur hier regelmatig spuit. Wat mij betreft vallen die risico's onder de categorie: gevaren van het dagelijkse leven. Wat u ook doet, stilzitten of bewegen, overal loeren kleine en grote gevaren.
Daarnaast is het ook zo dat weblogs nauwelijks gevaar voor de samenleving kunnen betekenen. En wel hierom: er zijn er veel te veel.
Vroeger, lang geleden, kon een enkel boek nog enige impact hebben op de samenleving. Er waren niet zoveel boeken. Dus als er eens eentje erg opviel kon die rekenen op de aandacht van een groot publiek. Vandaag de dag is dat haast onmogelijk. Pas als een weblog, of welk ander medium dan ook, door fusies en overnames een monopoliepositie weet te verwerven, vergroot het zijn invloed.
Google is groot en het aantal weblogs dat onder deze gigant publiceert ook. Zolang Google alle soorten weblogs de toestaat, is de veelzijdigheid al een garantie dat een weblog weinig gevaar op zal leveren. De kans dat een enkel weblog uitgroeit tot een invloedrijk medium is erg klein.
Moet Google de extreem-rechtse blogs sluiten? Van mij mag dat met onmiddelijke ingang. Maar het zal niet helpen. Je sluit er niet de gedachten mee. En fantasie en creativiteit levert niet alleen hele mooie, schitterdende dingen op, maar ook ranzige, dubieuze zaken. Internet biedt, meer dan lang geleden, de mogelijheid je eigen gedachtengoed naar buiten te brengen. Als de ene host bepaalde zaken verbiedt, dan is er altijd wel een andere mogelijkheid op het world wide web om je ei kwijt te raken. En ik denk dat niemand het een goed idee zal vinden het schrijf- en leesonderwijs volledig af te schaffen. Dat zou wel helpen: als niemand meer weet hoe je moet schrijven en lezen wordt denken al wat lastiger maar publiceren lukt dan zeker niet meer. Vervelend eigenlijk, dat de gedachten vrij zijn.
Ondertussen blijf ik op zoek naar de ideale webhost. Tot nu toe is dat zoeken naar de speld in de hooiberg. Want bij elke webloghost ben ik zowel mooie als heel vervelende weblogs tegen gekomen. Ach, als ik toch een rijk was.... Dan werd ik onmiddelijk mijn eigen webhostmaster.

Dag 278 De wil van het volk.

Wanneer moet een regering wel of niet rekening houden met de zogenaamde 'wil van het volk'? Het hangt ere natuurlijk een beetje van af wat er onder die 'wil' verstaan wordt. In het geval van onderstaande berichtgeving meen ik dat er wel degelijk rekening mee moet worden gehouden. En wel met onmiddelijke ingang!

Openbaar vervoer moet!

(g.l.t. 2 min. links: 20 min.)
Opbeurende berichten de afegelopen week over het openbaar vervoer. Terwijl de werknemers vechten tegen de uitverkoop van hun bedrijf, blijkt 'het volk' in groeiende mate een warm voorstander van bus, tram en trein. Men gelooft er niet meer zo in dat files bestreden worden met meer asfalt. Een onderzoekje toonde aan dat een meerderheid voor een goed openbaar vervoer is. Het maakte niet uit van welke politieke partij de ondervraagden waren. Ik mag dan ook aannemen dat het onder het nieuwe kabinet weer helemaal goed komt met het OV.
Mooi meegenomen dat ook is gebleken dat het openbaar vervoer steeds veiliger blijkt te zijn. Dus niemand hoeft er meer bang voor te zijn. Weg met die ov-fobie!
Onze zuiderburen waren eerder al erg content met een autoloze zondag. Wandelen, fietsen of openbaar vervoer: men had er geen enkel probleem mee. Ook aardig wat Nederlanders verlangen naar zo'n dag.
En tenslotte: het gebruik van de ov-fiets neemt explosief toe.
Moge het alle politieke partijen dan nu helemaal duidelijk worden wat de 'wil van het volk' is? Daar zijn toch geen handtekeningacties meer voor nodig? Het eerste de beste kabinet dat na de verkiezingen opnieuw miljoenen gaat steken in meer asfalt in plaats van verbetering van het openbaar vervoer, kan dan dus met een fikse motie van wantrouwen wegens belediging van het electoraat naar huis worden gestuurd.

Dag 277 Staatsgreep?

Nederland staat bepaald niet bekend als een landje dat de ene coup na de andere beleeft. Na de staatgreep van de Oranjes, lang geleden, is het betrekkelijk rsutig gebleven. Maar dat zou zomaar kunnen veranderen. Leden van het koninklijk huis bemoeien zich nu al met politieke zaken. Daar moet op gereageerd worden! (Lees hieronder meer).
Verder is het niet helemaal zeker of er morgen (vrijdag) ook weer een artieltje hier staat. De redaktie gaat op een 2-daagse kursus. Mocht er in het drukke programma nog een gaatje zijn, dan is er morgen natuurlijk wel weer een bijdrage. Zo niet, dan heeft u een dagje rust.

Onafhankelijk Oranje.

(g.l.t. 2 min. links: 6 min.)
Volgens het weekblad Elsevier is moet het Oranjehuis zich niet bemoeien met het politieke debat en dient het zich onpartijdig op te stellen. Het blad meent zelfs dat Willem-Alexander, als voorzitter van de adviescommissie water, in de fout is gegaan door te beweren dat het kabinetsbeleid te kort is geschoten betreffende de waterveiligheid. Wat krijgen we nou? Nog even en Elsevier roept op het koningshuis maar af te schaffen als het kritiek blijft geven op het kabinetsbeleid! Het toch niet als republikeins bekend staande blad heeft er niks op tegen als leden van het Oranjehuis optreden als beschermvrouwe van dierentuin Artis of erebestuurder is van het Rode Kruis maar veel gekker moet het niet worden.
Nou meen ik me te herinneren dat de commissie voor waterbeheer slechts een advies uitbracht en geen kritiek uitte. Natuurlijk gaat zo'n advies gepaard met wat zware argumenten, anders zou het advies wellicht niet erg serieus worden genomen. Maar kritiek op het kabinet? Nee, dat zag ik er niet zo in.
Elsevier haalt twee voorbeelden aan die niet zo lekker passen bij de politieke koers van de VVD. Nou hoeft een weekblad zich natuurlijk niet onafhankelijk op te stellen, maar om ongenuanceerd prinsen en prinsessen neer te sabelen op grond van uitoefening van hun functie is niet echt goed doortimmerde journalistiek.
Voor alle duidelijheid: ik ben geen fan van de Oranjes en wat mij betreft had het hele instituut al lang opgeheven kunnen worden. Maar dankzij het engagement van Willem-Alexander met het waterbeheer en dat van Maxima met de emancipatie van vrouwen uit ethnische minderheidsgroepen en het uitstekende werk van Pieter van Vollenhoven (helaas geen prins) betreffende de Schipholbrand, gun ik ze toch het voordeel van de twijfel.
Bovendien zou het de transparantie van bestuur ten goede komen als leden van de koninklijke familie open zijn over waar ze nou echt voor staan. Dus laten ook zij hun mening maar ten beste geven. Uiteraard horen ze daar dan wel zelf verantwoordelijk voor te zijn, anders krijgt menig toekomstig minister-president het nog zwaar te verduren.
Alles bij elkaar krijg je de indruk dat Elsevier het erg moeilijk heeft met het koninklijk huis. Het blad had immers geen kritiek op de recente partijpolitieke manoeuvres van de huidige minister-president en diens plaatsvervanger. Zolang die heren leden van het kabinet zijn horen zij toch met het algemeen belang bezig te houden en niet met partijpolitiek?
Dat zou misschien fatsoenlijk zijn, maar zo werkt het in de praktijk niet. Dus wat mij betreft laat ook de Oranjefamilie de hen opgelegde etiquette varen en nemen ze stelling zoals ze zelf denken dat het goed is. En mocht dat staatsrechtelijk te lastig zijn, dan schaffen we alsnog het koningshuis af en kunnen ze een politieke partij worden. Wie weet wordt Maxima dan de eerste vrouwelijke minister-president in dit land.
(Elsevier had eerder een overzicht - zie de lijst onderaan het gelinkte artikel- van alle functies van alle leden van het koninklijk huis - daar zitten toch niet echt controversiële zaken bij. Of vind u dat beschermheer van de Koninklijke Militaire Schermvereniging echt niet kunnen?)

Dag 276 Goede raad of slecht advies?

Kent u het verschijnsel dat u bij tal van zaken graag advies wil en dan na raadpleging nog niet weet welke keuze u moet maken? In tal van artikelen over keuzes maken heb ik al geschreven waar dat allemaal aan kan liggen. Dat kan helemaal de spuigaten uitlopen als je een beroep doet op de StemWijzer (lees hieronder meer).
Vandaag kan dit weblog een uurtje onbereikbaar zijn wegens werkzaamheden van blogger.com. Dart zal vermoedelijk ergens in de loop van de middag zijn. Excuses voor het ongemak.

Ongezonde keuzes. <>

(g.l.t. 3 min. links: 5 min.)
Het bewijs is definitief geleverd dat de StemWijzer niet deugt. Het blad Medisch Contact heeft de StemWijzer gevraagd een aantal vragen toe te voegen over de gezondheidszorg. Een aantal directeuren van zorgorganistaties hebben de vragen beantwoord en in veel gevallen kwam het stemadvies voor de gezondheidszorg uit op de Groep Wilders. Hun algemene stemadvies was heel anders (variërend van CDA, VVD tot PvdA, GroenLinks en SP). Alle directeuren wezen het stemadvies voor de Groep Wilders resoluut af. Hopelijk bedoelt men daarme dat Wilders wellicht het beste voor heeft met de thuiszorg voor zijn moeder, maar dat de rest van zijn partijprogramma bijster ongezond is voor de gehele samenleving.
Het is ondertussen algemeen bekend dat veel mensen een verrassend stemadvies krijgen van de StemWijzer. Het initiatief van Medisch Contact toont feilloos aan waardoor dat komt. Voor specifieke thema's krijg je een heel ander advies dan voor de algehele samenhang. Beter gezegd: de StemWijzer houdt helemaal geen rekening met de algehele samenhang.
Met samenhang bedoel ik dat er een relatie zou moeten zijn tussen wie jij bent en het 'algemeen belang'. Dat eerste is vaak beter te definiëren dan het laatste. Een algemeen belang zou voor iedereen moeten gelden, maar is lastiger in te vullen omdat particuliere belangen er niet altijd mee overeen stemmen. Iemand die nog niet weet wat hij/zij wil stemmen en de StemWijzer raadpleegt zal toch vooral een advies willen dat het beste bij hem of haar past. Dat lukt prima als je de vragen focust op een afgebakend thema waar jouw grootste interesse ligt. Het stemadvies mag verrassend zijn, maar klopt wel met de slogans die een bepaalde partij aanheft betreffende jouw interessegebied. Je hebt vervolgens helemaal niets aan dat advies, want je komt uit op een partij die welsiwaar het beste voor heeft met bijvoorbeeld de gezondheidszorg, maar nauwelijks iets te betekenen heeft voor onderwijs of milieu. Als je die laatste twee volstrekt onbelangrijk vind, kun je dat verrassende stemadvies natuurlijk opvolgen. Mocht je nog wel enig belang hechten aan onderwijs en/of milieu dan ben je weer terug bij af.
Dat bij veel mensen het algemene stemadvies vooral uitkomt bij de bekende, gevestigde partijen is ook niet zo vreemd. Als je met alles rekening wilt houden, moeten er compromissen gesloten worden en kom je dus uit bij partijen die graag stemmen willen trekken uit alle lagen der bevolking.
Wil je serieus aan de slag om je stembuskeuze goed voor te bereiden, dan zul je toch meer energie in je onderzoek moeten stellen. Eventjes de StemWijzer invulllen is niet genoeg. Mijn stemadvies is dan ook dat je vooral kijkt naar wat politieke partijen waar maken van hun verkiezingsleuzes. In de toekomst kijken is daarbij erg lastig, zowel voor particulieren als voor partijen. Maar je kunt ze wel beoordelen op de praktijk van de afgelopen jaren.
Alle tijd die je nu besteedt aan het lezen van peilingen en het invullen van stemwijzers kun je beter besteden aan het doorlezen van Politix.nl
Daar vind je een overzicht van het stemgedrag bij wetsvoorstellen- en wijzigingen van alle partijen. Op je gemak alles langslopen en turven met wiens stemgedrag je het eens bent. Daar moet je dan toch ook een aardig stemadvies aan kunnen ontlenen. Wordt het advies dan toch nog te nietszeggend, kun je altijd nog de gok nemen en op één van de nieuwkomers stemmen. Of dat dan goed uitpakt, kun je de komende vier jaar ook bij Politix checken.
Zijn er onder de lezers hier al mensen die zo een eigen stemadvies hebben kunnen maken? Laat uw ervaringen weten!

Dag 275 Bij de beesten af.

Het is soms bij de beesten af als je ziet waar CDA en VVD zich nu werkelijk druk over maken. Zie het artikel hieronder.
Verder dank ik alle lezers die dit weblog voor de 2e keer op de eerste plaats wisten te stemmen van de bnn-blog-40 (hoewel we alweer dalende zijn). Dat compenseert de ernstige teleurstelling dat dit blog niet genomineerd is voor de 'The Best of Blogs Awards'.

Eindelijk verzet.

(g.l.t. 3 min. links: 10 min.)
Eindelijk zijn nu ook de coalitiepartners CDA en VVD in verzet tegen het grijpen en graaien van het kabinet. Men geeft ruiterlijk toe dat het beleid wat doorgeschoten is en men staat dan ook te trappelen om de BTW-verhoging bij de verkoop van paarden tegen te houden. Als het aan de regering ligt gaat het tarief omhoog van 6 naar 19 procent. Dat is te gortig, vinden de kamerleden van CDA en VVD.
De redaktie heeft een oude bekende gevonden om zijn mening hier over te geven. Zijn er onder de lezers mensen die zich Mr. Ed, het sprekende paard, nog herinneren?

pp: "Mr. Ed, ik ben blij u aan de lijn te kunnen krijgen. Bent u het eens met de stellingname van CDA en VVD in deze kwestie?"
Mr. Ed: "Ab-so-luut niet!!! Het werd hoog tijd dat de BTW omhoog gaat. Wij paarden zijn edele dieren en vallen derhalve onder luxe goederen. En voor zover ik weet zijn alle andere luxe hebbedingetjes ook met 19% BTW belast, dus waarom wij niet?
Verder zullen we door deze maatregel hopelijk zo duur worden dat een hoop dierenleed voorkomen wordt. Veel mensen zullen zich niet meer het bezit van een paard kunnen veroorloven en dat scheelt wat gekwetste paardenruggen. Dat dan slechts een klein, elitair deel der bevolking nog wel een paard kan aanschaffen is een probleem dat we later nog wel oplossen.
De inkomsten die uw regering hier mee gaat genereren komt natuurlijk ten goede van maatregelen ter bevordering van het dierenwelzijn, want uw regering besteedt elke meevaller altijd aan de bron van die inkomsten, toch?"
pp: "Nou, dat is niet helemaal waar, Mr. Ed, men houdt het geld liever in eigen zak."
Mr. Ed: "Ahum, nou, dat valt me dan weer tegen. Maar goed, een beetje paard mag best wat kosten. De prijzen die er tegenwoordig voor betaald worden zijn belachelijk laag. Misschien wordt de mensheid zich er nu beter van bewust hoe kostbaar een paardenleven is. Want zegt u nou zelf, voor hoeveel zou verhandeld willen worden?"
pp: "Tja, daar hoef ik gelukkig niet over na te denken."
Mr. Ed: "Die tijd komt nog wel. Wacht u maar eens af als die Partij voor de dieren het zover weet te schoppen dat alle dieren ook stemrecht krijgen. Dan zult u een heel ander gedrag van het stemvee te zien krijgen."
pp: "Mr. Ed, u maakt me een beetje bang..."
Mr. Ed: "Ja , ja, een paard in de gang....."
pp: "Mr. Ed..??"
Mr. Ed: "Ho, ho, een paard in de gang...."
pp: "Mr Ed? Hallo?"
Mr. Ed: "Bang voor een paard in de gang, ja, ja, een..."
pp: "Toe nou, Mr. Ed wilt u...."
Mr. Ed: "Paarden aller landen, verenigt u! By the way..."
pp: "Ja, Mr. Ed?"
Mr. Ed: "Het begint er al aardig Orwelliaans uit te zien, hè?"
pp: "Hoe bedoelt u?"
Mr. Ed: "Nou, wat vind u er nu van dat een Zalm opkomt voor het paard?"

Voor het zekere ben ik me maar wat meer gaan verdiepen in het verschijnsel mens en paard.

Dag 274 Peilloze diepte.

Alle verkziezingspeilingen gelezen? Dan weet u wat u te doen staat bij de komende nationale stemronde. Volgens de peilingen zijn er meer dan genoeg mensen al weten dat ze dit land een peilloze diepe afgrond in gaan stemmen. Dus doet u straks eens iets geks: stem dwars tegen de peilingen in.
Dit is overigens geen stemadvies. Ik kijk wel uit. Hoewel ik graag over keuzes schrijf, ga ik me absoluut niet bemoeien met uw keuzes. Daar heb ik het trouwens veel te druk voor, want ik ben hard aan een andere baan toe. Ik vraag me af of dit weblog daar een hinderpaal bij zou kunnen zijn. Lees maar eens wat hieronder staat.

Sollicitatiecode \|/

(g.l.t. 2 min. links: 7 min.)
De eigentijdse sollicitant struint internet af om vacatures te vinden èn om informatie over de potentiële werkgever bij elkaar te harken. Dat laatste mag nu in omgekeerde richting ook, volgens de vernieuwde sollicitatiecode, opgesteld door de NVP (Nederlandse Vereniging voor Personeelsmanagement en Organisatieontwikkeling) in samenwerking met de de Stichting van de Arbeid ( het overlegorgaan van vakbonden en werkgeversorganisaties).
Kennelijk kijken werkgevers op internet wat er zoal te vinden is over hun sollicitanten. Volgens de nieuwe code is dat toegestaan, mits men daar de sollicitant van op de hoogte stelt.
Stel u bent dus aan het solliciteren en uw naam komt veelvuldig op intenet voor. Men treft u aan op de site van uw korfbalclub, op uw weblog, in het smoelenboek van uw huidige werkgever en dan nog wat hits in allerlei forums waar u uw mening heeft gegeven. Gelukkig bent u daar nu van op de hoogte. Het eventuele sollicitatie-gesprek kan dus geen verrassende vragen opleveren. Mocht de vacature-aanbieder problemen hebben met wat er zo al van u bekend is op internet, dan krijgt u gewoon een afwijzing via de e-mail. Dat mag tegenwoordig ook. Geen keurige brief, maar een mailtje.
Wilt u uw marktwaarde als sollicitant verhogen dan is het dus zaak goed na te denken wat u allemaal op het worldwide web knikkert. Als u wilt solliciteren bij de mobiele eenheid dan is het natuurlijk een pré als blijkt dat u lid bent van een honkbalclub. Maar u maakt geen schijn van kans als men u tegenkomt op het internetforum voor kunstzinnige therapieën die als motto heeft: 'Gooi het er allemaal maar uit, gooi met verf'. Daar heeft men bij de m.e. vervelende ervaringen mee.
En voor een sollicitatiegesprek zult u zich erg goed moeten voorbereiden en keurig op een rijtje hebben wat u allemaal op internet heeft gezet. U zult maar bij Heineken solliciteren terwijl uw weblog voor anonieme alcoholisten de ontboezeming staat: 'Ik geef geen zier om bier'.
De nieuwe sollicitatiecode kent natuurlijk ook een klachtenregeling. Mocht men toch zonder uw toestemming nadere informatie van het web geplukt te hebben, dan dient u dus een klacht in. Het is dan al wel te laat, tenzij u dankzij internet wel de baan van uw dromen heeft gekregen.
Zijn er onder de lezers mensen die ervaring hebben met vacature-aanbieders die uw antecedenten op het internet hebben uitgezocht?

Dag 273 Opmerkelijke gesprekken.

U leest hopelijk ook de de rubrieken die hier in de rechterkolom zijn vermeld. Als u wat meer wilt weten over wonderlijke soorten van communicatie, dan moet u eens de rubriek Opmerkelijke gesprekken doornemen. Gisteren had de redaktie weer zo'n gesprek (lees hieronder).
Prettige zondag verder!

Verkeerd verbonden?

(g.l.t. 5 min. links: 20 min.)
De redaktie wilde graag weten welke normen en waarden uit het VOC-tijdperk goed zouden zijn voor een betere samenleving. Dus de telefoon gepakt en naar het buro van de minister-president gebeld. En zo kon het gebeuren dat ik ineens in het rumoer rond de excuus-kwestie van Verdonk terecht kwam. Daar had ik op dit weblog helemaal niet mee bezig willen zijn, maar dankzij wie, werd ik daar toch mee geconfronteerd?

Zalm: "Goedmiddag, met Zalm hier."
pp: "Minister Zalm? Ook goedemiddag. Eh... ik wilde eigenlijk de leider van ons land even spreken."
Zalm: "Daar spreekt u mee."
pp: "Dit is toch het telefoonnummer van de heer Balkenende?"
Zalm: "Ja, en....?"
pp: "Hij is toch de leider van ons land?"
Zalm: "Dat ziet u niet helemaal goed. Zegt u het nu maar, waar kan ik u mee helpen?"
pp: "Mij helpen? Ik denk het niet, u heeft me al genoeg geholpen. Ik zit nu in de schuldsanering."
Zalm: "Ah! U heeft ook schuld!"
pp: "Ja en daar hoeft u noet zo enthousiast over te doen."
Zalm: "Meneer, ik ben blij dat u uw schuld eindelijk erkent!"
pp: "Huh? Wat?"
Zalm: "Wat mij betreft kunnen meer mensen uw voorbeeld volgen en hun schuld ruiterlijk toegeven."
pp: "Meneer Zalm, ik kan u echt niet volgen."
Zalm: "Dat is ook jammer. U doet er beter aan mij wel te volgen."
pp: "Wacht eens even, er gaat mij geloof ik een lichtje op..."
Zalm: "Kijk eens aan, ziet u wel? Als u maar uw best doet, hè?"
pp: "Mag ik eens vragen waarom ik u nu aan de telefoon van uw chef aantref?"
Zalm: "Oh, hier zit ik wel vaker hoor."
pp: "Ja, ja, en u bent eigenlijk degenen die de touwtjes in handen heeft, hè?"
Zalm: "Daar kan ik mij niet over uitlaten."
pp: "Nou, ik herinner me een eerder gesprek met u waaruit bleek dat u eigenlijk de regie voert over zowel het kabinet als uw eigen partij. En dat heeft u afgelopen vrijdag op het wekelijkse 'gesprek-met-de-minister-president' wel weer bewezen."
Zalm: "U begrijpt werkelijk niets van hoe het hier werkt. Dat was gewoon een verplichting. Als de MP op reis is dan dien ik de zaken waar te nemen."
pp: "Juist, ja. De zaken waarnemen. En tevens de gelegenheid waarnemen, hè?"
Zalm: "Hoe bedoelt u?"
pp: "U heeft dat gesprek aangegrepen om een fraai stukje partijpolitiek op te voeren."
Zalm: "Meneer! U twijfelt aan mijn integriteit? Dat is al te dol! Ik eis uw excuses hierover."
pp: "Maar meneer Zalm! U heeft in dat gesprek toch uw mening gegeven over de zogenaamde 'aanvallen' op mevrouw Verdonk?"
Zalm: "Zeker wel. Maar dat is geen partijpolitiek. Dat is handelen in het landsbelang en daar zit ik hier voor."
pp: "Nou, het NRC ziet dat anders als een poging mevrouw Verdonk te betrekken in de verkiezingscampagne. Zo'n kwaliteitskrant schrijft dat toch niet voor niets?"
Zalm: "Mwah..., kwaliteit is een erg subjectief begrip. Ik heb alleen duidelijk gemaakt dat ook collega Verdonk in het landbelang handelt. Ze houdt zich daarbij volledig aan de afspraken die ik, eh... ik bedoel, die wij met haar hebben gemaakt. Ze heeft zich geheel integer aan die afspraken gehouden. Dat is allemaal kabinetsbeleid en heeft in het geheel niets met partijpolitiek te maken. Voor de partijpolitieke strategieën heb ik zo mijn mensen die zich daar mee bezig houden."
pp: "Oh, zo zit dat! Wat u zegt in het 'gesprek-met-de-minister-president' is landsbelang en voor uw partijpolitiek stuurt u Mark Rutte op pad. U heeft de regie echt stevig in handen."
Zalm: "Dank u voor het compliment."
pp: "U begrijpt mij niet, geloof ik."
Zalm: "Daar heeft u wel vaker last van, nietwaar?"
pp: "O, nou dan kunt me misschien helpen mijn begrip helder te krijgen. Want waarom eist u wel excuses van PvdA-er Aboutaleb, die in normale bewoordingen kritiek uitte op Verdonk, terwijl u geen excuses verlangt van mevrouw Huizinga van de ChristenUnie die het beleid van Verdonk met nazi-praktijken vergeleek? U bent het toch niet eens met die mevrouw Huizinga?"
Zalm: "Wel, u bent hopelijk op de hoogte van het begrip 'vrijheid van meningsuiting'?"
pp: "Jazeker wel, iedereen mag zeggen wat hij wil."
Zalm: "Oooww... u bewijst hiermee overduidelijk waarom het een goed idee is de geschiedenislessen te reorganiseren! Vrijheid van meningsuiting is slechts voorbehouden aan hen die het voor het zeggen hebben. In een westerse democratie zijn dat de liberalen en de christenen."
pp: "U meent het! Daar denken heel wat mensen toch echt anders over."
Zalm: "Dat mag! Zolang het bij denken blijft en men het maar niet uitspreekt."
pp: "Meneer Zalm, ik heb hier genoeg van. Kunt u mij zeggen wanneer ik de leider van het land nu wel te spreken kan krijgen?"
Zalm: "(grote zucht...) Ik ga u niet nog eens uitleggen wie hier de leiding heeft."

Dag 272 Meepraten.

Begin deze maand kon u in een artikel hier het een en ander lezen over welke de opkomst van burgerforums. Dat lijkt een erg populair middel te gaan worden om de burger mee te laten denken en praten over het overheidsbeleid. Het volgende initaitief hangt alweer in de lucht (lees hieronder). Een duidelijke uitspraak van de redactie over onderhavige kwestie zukt u niet aantreffen, want ik ben er nog niet uit. U wel?

Eigen rechter of jury?

(g.l.t. 3 min. links 15 min.)
Het openbaar ministerie denkt er over een burgerforum in het leven te roepen, die meegaat denken over de zwaarte van straffen. Het OM zegt 'gevoelig te zijn voor de kritiek van de samenleving die vindt dat de straffen niet meer overeen komen met de beleving van het delict.'
Maar voor het OM over gaat tot de instelling van zo'n burgerforum, gaat het eerst onderzoeken wat de burger van het huidige strafsysteem vindt. Dat is gebaseerd op een puntentelling, die er op neer komt dat hoe meer bezwarende feiten er bewezen zijn, hoe hoger de straf zal uitvallen.
Het is nobel dat het OM nader wil onderzoeken hoe het publiek nu werkelijk denkt over strafbepaling. Enerzijds is er de roep om zwaardere straffen bij bepaalde delicten, anderzijds wees een eerder onderzoek uit dat burgers lagere straffen uitdelen dan rechters. Dat laatste lijkt te gebeuren als men over meer kennis van de feiten in een strafdossier beschikt. Opmerkelijke constatering uit dat onderzoek was dat mensen die alleen krantenberichten over het delict hadden gelezen zwaardere straffen oplegden dan de rechters en mensen die de inhoud van het strafdossier kenden juist een lichtere strafmaat vaststelden. Pikant detail was dat als men wist wat de maximum straf voor een bepaald delict was, men eerder bereid was die maximumstraf ook toe te passen.
Bij een ander onderzoek werden bezoekers van een rechtszaak vooraf gevraagd welke straf er moest worden opgelegd voor het delict dat op de agenda stond. Eenmaal de zaak bijgewoond en dus geconfronteerd met de dader en de feiten, bleek de strafmaat in veel gevallen ineens lager te liggen dan men vooraf had bepaald.
Kijk, daar wordt een OM niet wijzer van. Moet het nou luisteren naar de roep om zwaardere straffen, of moet het beleid worden afgestemd op onderzoeken die aantonen dat een burger milder wordt naar mate hij meer kennis van zaken heeft? Dus op naar het burgerforum. Of wordt het in Nederland tijd voor de juryrechtsspraak?

Dag 271 Slapende rijk worden.

Vandaag nog een artikel over tijd en tijdsindeling (zie hieronder). En dan hou ik er over op, want mijn tijd is veel te kostbaar om het erover te hebben. Ik moet slapen; da's mijn manier van rijk worden.
Hoe u rijk wilt worden, moet u natuurlijk zelf weten, maar ik raad u aan daarbij de vrijdagfiles te mijden.

Baden in zeeën van tijd.

(g.l.t. 3 min. links: 35 min.)
Ooit hebben we ons zelf 168 uur per week gegeven om alles in te doen wat we nodig vinden. Toen die 168 uur net ingesteld waren zag de indeling van die tijd er heel anders uit dan nu. Een recent onderzoek van het SCP (Sociaal en Cultureel Planburo) laat ons zien waar we vandaag de dag zoal mee bezig zijn. Daar is het nodige in veranderd. De ene krant meldt dat we meer chatten dan echt op visite gaan, de ander kopt dat we meer achter de pc hangen dan voor de buis en weer een ander weet te melden dat zorg en werk meer tijd kosten dan de vriendenkring. De algemene tendens in de berichtgeving is dat we het nog steeds druk, heel erg druk hebben.
Wat echter nergens te lezen valt is dat we vooral veel meer tijd zijn gaan besteden aan de persoonlijke verzorging. Dat neemt zo'n 76 uur per week in beslag, terwijl verplichtingen zoals werk en vrije tijdsbesteding elk ongeveer 44 uren kosten. We hebben het blijkbaar vooral druk met onszelf.
Die hoeveelheid uren aan persoonlijke verzorging zijn ook nader onderzocht. Staan we soms te lang onder de douche? Staan we uren voor de spiegel ons een beetje toonbaar te maken? Of zitten we veel te lang aan tafel en eten en drinken we er maar wat op los? Dat blijkt niet zo te zijn. Wat doen we met die o zo kostbare tijd? Het grootste deel gaat op aan slapen!
Wat nou 'wakkere natie'?! Kennelijk is een historische minister-presidentiële boodschap dat het volk rustig kon gaan slapen zo goed tot de mensen doorgedrongen dat we de meeste tijd met onze ogen dicht doorbrengen. Of de 70-er jaren boodschap ('verbeter de wereld, begin bij jezelf') is zo begrepen dat men aan persoonlijke verzorging meer tijd besteedt dan aan andere zaken. Met de hedendaagse slogan 'druk, druk,druk', wordt aangegeven hoe kostbaar tijd is geworden. En om onszelf een ruim deel van al die kostbaarheid toe te eigenen, zijn we in de eerste plaats dus aan onszelf gaan denken. We komen helemaal geen tijd te kort. Sterker nog: we baden in de weelde meer uren te slapen dan aan het werk te gaan of met onze vrienden op te trekken.
En mocht u nu ineens klaarwakker zijn geworden: lees dan alles over onze tijdsindeling er maar eens op na.

Dag 270 Een lach en een traan.

Ups en downs kennen we allemaal, maar wist u dat aan een lach of een traan ook het nodige af te lezen valt? Lees hieronder meer.
Herhaling van de redactie (voor de lezers die niet elke dag hier komen): boven de hoofdartikeltjes ziet u een (g.l.t. ..links ...)-code staan. Het geeft de geschatte leestijd voor het artikel zelf en de in de bijdrage verwerkte links aan. Deze service is in het leven geroepen zodat u meteen kunt bepalen of u nu de tijd heeft om alles door te nemen of dat op een ander moment wilt doen. Vindt u dat een zinnige service?

Gezichtscode \|/

(g.l.t. 3 min. links: 13 min.)
Wat er van een gezicht al niet af te lezen valt! Eigenlijk is het voor een leesliefhebber als ik wat raar dat ik zo veel in blogs zit te lezen. Zou ik nu op een terrasje zitten dan raakte ik niet uitgelezen van de boekdelen die voorbij wandelen.
Nu bestaat een gezicht uit zoveel lijnen en vormen dat het wellicht ook te gebruiken valt als een soort streepjescode die onder andere als vervanging voor de paspoortcontrole te gebruiken is. Er is al een gezichtsscanner die je op je pc kunt gebruiken. De vraag daarbij is: hoe moet je je gezicht in de plooi houden voor een betrouwbare herkenning. Er is namelijk een grote kans dat als je in de lacht schiet, je ineens voor je oma of vader wordt aangezien. Onderzoekers van de Universiteit van Haifa hebben ontdekt dat gezichtsuitdrukkingen erfelijk zijn. Bij de één zal een glimlach zijn hele stamboom zichtbaar maken, bij een ander zal een droeve blik een hele geschiedenis onthullen. Daar kwam men achter toen bleek dat blinde mensen, die de gezichten van hun voorouders nooit hebben kunnen zien, gezichtsuitdrukkingen van hun ouders bleken over te nemen. Dat kan bij gezichtsherkenning als controlemiddel dus nog aardig wat problemen op leveren. Je zal maar in de lach schieten van het gekke brilletje dat een douane-ambtenaar op heeft en daardoor voor je overleden grootvader worden aangezien.
In het verlengde hiervan heeft de BBC een aardig testje voor u. Kunt u herkennen wanneer een lach echt of fake is? Doet u die test maar eens. Ik had 15 van de 20 goed. Hoe is uw score?
En bekijkt u ook de portretten hier eens. Het waarheidsgehalte van de lijsttrekkers kan dus afgemeten worden aan hun lach. Wie heeft volgens u de echte lach en mag dus het meest betrouwbaar geacht worden?

Dag 269 Komen en gaan.

Bent u er verbaasd over dat de treinen nog redelijk op tijd rijden? Nou, dat komt omdat de herfst te laat is (zie artikel hieronder). Er vallen nog erg weinig blaadjes en dat kan de NS dus heel goed aan. Maar ondertussen ligt het komen en gaan der seizoenen wel aardig overhoop.
Daar doen we hier een klein beetje aan mee. In de rechterkolom is het ook een komen en gaan van een aantal links. Twee nieuwe: het weblog geencommentaar (in de rubriek Andere weblogs) en File under (in de rubriek Kunst en muziek). Eén webloglink gaat voorlopig weg hier; Deining ligt om persoonlijke redenen al een tijdje stil. Zodra daar weer activiteit is ziet u hem wel weer terug.

Maakbare herfst? /*\

(g.l.t. 3 min. links: 20 min.)
We dachten het zo mooi voor elkaar te hebben: de grillige natuur stevig onder controle. Als je de natuur haar gang laat gaan wordt het een onleefbare boel hier. Dus hele stukken water ingepolderd, dijken en dammen aangelegd, hier wat bos weggehaald, daar weer wat boompjes erbij, het platteland op de schop en herindelen en het ultieme meesterwerk is natuurlijk de opwarming van de aarde. We zaten er wat frisjes bij, maar dat hebben we mooi verholpen.
Maar wat gebeurt er, net als we denken dat we de natuur in onze greep hebben? Gaat het het ineens weer gewoon haar eigen gang! Wel potferrrr....
U had toch ook op uw kalender staan dat de herfst op zaterdag 23 september om 6.03 uur had moeten beginnen? Nou, u had het al door en de media inmiddels ook: de herfst is te laat. Veel te laat. Er is wel wat groen hier en daar aan het verkleuren, maar menig beuk of berk schijnt daar nog helemaal geen zin in te hebben. En dat spul loopt niet alleen achter op onze gewone kalender, nee, het neemt zelfs een loopje met de Natuurkalender!
Er zijn volgens mij drie opties om het verschijnsel te verklaren: 1. de natuur is te stom om zelfs de eenvoudigste afspraak op een kalender na te komen; 2. de natuur is de maakbare bemoeienis van de mens meer dan zat en trekt haar eigen plan; 3. onze kalenders deugen niet.
Ik hou het op die laatste optie. Eerder schreef ik al wat over de maakbaarheid van tijd en de manier waarop we dat doen levert tal van problemen op. Waarom is het toch zo moeilijk om de vaste patronen van vaste ritmes (de klok, de kalender) los te laten en ons dagelijks gedoe aan te passen aan het veel wisselender ritme van de natuur?
Vermoedelijk zal zo'n aanpassing gevolgen hebben voor de economie. Het is waarschijnlijk dat productie en consumptie een stuk lager komen te liggen en we wat minder rijk zullen zijn. Maar wat willen we dan? Gretig en gehaast materiële rijkdom nastreven of gewoon natuurlijk tevreden zijn?

Dag 268 Goede bedoelingen.

Ik heb een rotsvast geloof dat er maar weinig mensen zijn die echt slechte bedoelingen hebben. De meeste ellende komt voort uit een mix van goede bedoelingen en onwetendheid. Met goede bedoelingen is niets mis maar die moet je niet met onwetendheid combineren. Dat gaat altijd fout. Dat overkwam het CNV dus ook (lees hieronder maar).
Wat lastiger zijn de voorbeelden van mensen die hun slechte bedoelingen voor goede aanzien. De eerste de beste sukkel die zo functioneert komt in een TBS-kliniek terecht, maar ben je van betere komaf schop je het zelfs tot president. Daar hoef ik verder niets over te zeggen.....

Geloven in vrije dagen.

(g.l.t. 4 min. links: 15 min.)
Hoe slecht kan het toch aflopen met goede bedoelingen. Het CNV wilde een vrije dag aanbieden voor een niet-christelijk feest. Ruimhartig stelde men zelfs één van haar eigen feestdagen daartoe ter beschikking. Na raadpleging van de achterban gaat dat feestje dus niet door.
Het gebaar van het CNV is zonder meer lovenswaardig en zou ook nog eens gezien kunnen worden in het licht van de actie die Dalits in India ondernamen: zij ruilden hun hindoe-geloof in voor een ander geloof naar keuze (zie het artikel van gisteren). Doel is betere leefomstandigheden af te dwingen. Het plannetje van het CNV komt er op neer een feestdag van het ene geloof in te ruilen voor die van een ander geloof en daarmee de omstandigheden van niet-christelijken te verbeteren.
Behalve lovenswaardig was het idee van het CNV, in goed calvinistische traditie, ook erg zuinig. We kennen hier christelijke feestdagen genoeg dus het zou de samenleving niets kosten er eentje in te ruilen. Dat 2e paas- of pinksterdag geschikt zou zijn, getuigt bovendien van erg weinig kennis van de regels volgens welke het suikerfeest gehouden moet worden. Het komt er op neer dat het CNV zegt: u mag geloven wat u wilt maar dan wel op één van onze feestdagen. Tja, rechtvaardigheid moet wel zijn grenzen kennen.
Laten we de diskussie over verplichte vrije dagen en rechtvaardigheid eens wat oppoken met een aantal stellingen.

1. Alle vrije dagen die gebaseerd zijn op wat voor geloof dan ook worden afgeschaft Dat is rechtvaardig tegenover al die mensen die op die dagen toch moeten werken (volcontinu-bedrijven, horeca, zorgsector. enzovoort).
2. Alle hier in het land aanwezige geloven krijgen hun vrije dagen. Dat is rechtvaardig volgens artikel 1 en 6 van onze grondwet.
3. Vrije dagen op basis van geloofsovertuiging kunnen alleen opgenomen worden als vakantiedagen. Dat is rechtvaardig volgens het seculariteitsbeginsel (scheiding van kerk en staat) en bovendien worden gelovigen op die dagen dan niet voor de voeten gelopen door mensen die nergens in geloven.
4. Eerst wordt vastgesteld hoeveel nationale vrije dagen economisch verantwoord zijn. Daarna worden vrije dagen op basis van geloof verdeeld naar rato van het aantal inwoners per geloof. Nu kennen we 7 christelijke vrije dagen en 3 algemene feestdagen. Daar kunnen er misschien nog wel een paar bij. Dat is rechtvaardig voor de werkgelegenheid (er zijn meer mensen nodig om al het werk in de minder beschikbare werkdagen te doen) en het is rechtvaardig volgens democratische principes (hoe groter de aanhang van een bepaald geloof, des te meer vrije dagen men toegewezen krijgt).

Misschien kunt u, lieve lezer, uw licht hier eens over laten schijnen en de fakkel van het CNV overnemen?

Dag 267 Bekeert u!

Hoewel traditionele kerken leeg blijven, groeit de religieuze aanhang sterk. Mocht u zich ook willen bekeren, mag ik u er dan op wijzen vooral de juiste keuze te maken? In India heeft men daar al een leuke aanzet gegeven (lees hieronder meer). Ik zou zeggen: bekeert u! Laat uw huidige geloof in wat dan ook vallen en geloof eens iets anders. Verandering van spijs doet eten, nietwaar? Wie weet leidt dat tot inzichten die wel de wereld vooruit helpen.

Gelovige proteststemmen <>

(g.l.t 3 min. links: 10 min.)
Er is een opvatting die zegt dat aan alles een keuze vooraf gaat. Degenen die deze gedachte aanhangen menen dat het daardoor ook mogelijk is het leven naar onze hand te zetten. Dat is dan immers een kwestie van de juiste keuzes maken. De trouwe lezers van dit weblog weten inmiddels dat ik daar zo mijn vraagtekens bij zet. Niemand kiest er voor om in oorlog of armoede te leven. Dat zijn vaak situaties die het gevolg zijn van keuzes die anderen hebben gemaakt. Binnen zulke situaties heb je hooguit de keuze er het beste van te maken, maar het verandert niets aan de situatie zelf.
Maar nu las ik gisteren een opmerkelijk nieuwsbericht die de hoop doet opleven dat er misschien toch keuzes zijn die tot verandering kunnen leiden. Het bericht meldde dat 'in India zaterdag duizenden hindoes uit de laagste kaste, Dalits of 'onaanraakbaren', uit protest tegen discriminatie overgestapt zijn naar het boeddhisme, christendom of andere godsdiensten'.
Kijk, dat is mooi! Dat biedt mogelijkheden om tal van andere rottige toestanden de wereld uit te helpen. Maak geloof inwisselbaar. Wat zou er gebeuren als alle christenen die het niet eens zijn met het beleid van Bush, Blair en Balkenende, overstappen op het boedhisme, hindoeïsme of de islam? En hoe zou de wereld er uit zien als elke islamiet die zich gedicrimineerd voelt door de westerse normen en waarden, zich bekeerde tot een ander geloof?
De actie van de Dalits maakt ook nog twee andere dingen duidelijk. Ten eerste: je hoeft niet het geloof te volgen dat de elite (de boven-kaste) oplegt. Je kan dat ook vertalen in: geloof niet wat je regering zegt. Als niet alleen de Dalits dat doen, maar alle Nederlanders ook, dan krijgen we hier straks heel andere verkiezingsuitslagen dan nu de opiniepeilingen voorspellen.
Ten tweede betekent de actie van de Dalits ook dat god, allah, boedha of welke god dan ook geen werkelijkheden zijn zoals de dag en de nacht of regen en zonneschijn. Het zijn producten van onze keuzes. Mooi dat zo'n bevrijdende gedachte uit het land van Mahatma Gandhi komt.

Dag 266 De week.

(g.l.t. 2 min. links: 45 min)
In het kader van onthaasten en het eerherstel van zondag als rustdag, neemt de redaktie het er van. De echte reden is natuurlijk een totaal gebrek aan inspiratie. Daarom vandaag geen nieuwe bijdrage. Ik zou zeggen: neemt u de afgelopen week nog eens door. om er zeker van te zijn dat u niets heeft gemist. Dus trekt u zich eens terug in het cordon sanitaire of begeeft u zich in een Kafkaiaanse situatie. Anders gaat u maar met de muziek mee of doe wat leuke rekensommetjes. En als dat niets voor u is kunt u altijd nog een stukje reconstructieve maakbaarheid gaan doen of meeklagen met de ambtenaren.
Prettige dag.....

Dag 265 Zaterdagbijlagen.

In de bijdrage van vandaag weer de nodige links die u maar als zaterdagbijlage moet beschouwen.
Gisteren ben ik begonnen met een nieuw stukje lezersservice. Bovenaan de hoofdartikelen vindt u een code die aangeeft wat de gemiddelde leestijd is om het hele artikel door te nemen. U kunt dan wat makkelijker bepalen of u nu verder gaat met lezen of op een moment terugkomt wanneer u de aangegeven tijd wel tot beschikking heeft.
Hoe werkt het? De letters g.l.t. staan voor geschatte leestijd. Die wordt in afgeronde minuten aangegeven. Erachter staat de tijd vermeld die het kost om ook de informatie achter de links te lezen.
Ik ben wel benieuwd hoe u deze service waardeert.

Burgerlijke internep site.

(g.l.t. 3 min. links: 30 min.)
Leuke initiatieven vind je soms op internet. Wel even oppassen, want hoe leuker het is, hoe groter de kans dat het om een 'canard' gaat.
Mooi voorbeeld is de site www.lastvandeburger.nl . Hier mogen ambtenaren hun beklag doen over de klagende burger. Een reactie op tal van door de overheid ingestelde meldpunten en klachtenprocedures. De hoeveelheid en de soort klachten die ambtenaren te verwerken krijgen lopen de spuigaten uit en menig ambtenaar is daar kotsziek van, topambtenaar Hoogervorst voorop. Toen ik het colofon van die site las, werd meteen duidelijk dat het hier om een goed doortimmerde grap gaat. Alleen al de mededeling dat het hier om een 'burgerlijk initiatief' gaat, als tegenwicht voor het zogenaamde 'burgerinitaitef' zegt al genoeg. Prima site overigens, die de arrogantie van de macht in kaart brengt. Volgens de ene krant is de site een doorslaand succes, een ander medium weet te melden dat ambtenaren vooralsnog mondjesmaat reageren op het initatief.
Voor alle zekerheid toch even een ambtenaar opgezocht om eens te horen of men werkelijk zo'n last heeft van de klagende burger.
pp: "Waar heeft u het meeste last van?"
Ambtenaar: "Nou, vooral van de hoeveelheid werk die het met zich meebrengt. De burger weet goed de weg naar het klachtenloket te vinden. Tegelijkertijd wil de burger dat we met minder mensen het werk doen, dus we krijgen het ongelooflijk druk."
pp: "Is dat alles?"
Ambtenaar: "Nee zeg, hou op. U moest eens weten wat voor klachten we hier te verwerken krijgen. Laat ik u één voorbeeld geven. Van de week kwam hier zo'n burgermannetje klagen over het feit dat hij nooit werd uitgenodigd voor Lingo, u weet wel dat spelletje op tv. We hebben hem uitgelegd dat wij daar niet over gaan, maar dat wilde meneer niet begrijpen. Hij dacht dat zowel het CDA als de PvdA in de redactie van dat programma zaten, sterker nog: hij voelde zich genegeerd door onze minister-president. Nu zijn wij verplicht klantvriendelijk te werken, dus hebben we hem uitvoerig uitgelegd dat de regering niets met Lingo heeft te maken. Daar begreep hij helemaal niets van en dreigde naar de Nationale Ombudsman te stappen als wij zijn deelname aan het programma niet onmiddelijk in orde zouden maken. Hij zou ons desnoods voor de rechter slepen omdat we zijn kans een BN'er te worden ontnamen."
pp: "Hoe heeft u het uiteindelijk opgelost?"
Ambtenaar: "Opgelost? Wat denkt u wel! We hebben belangrijker zaken te doen hier. We moeten wegen aanleggen, wetten maken, waarden en normen uitvoeren. We hebben, naar goed voorbeeld van één van onze ministers, meneer onze middelvinger laten zien."
pp: "Tjonge, u heeft er echt last van, hè?"
Ambtenaar: "Ja, en dit soort types kunnen we nog wel aan, maar de ergste zijn degenen die het tot in de 2e Kamer weten te schoppen. Wat dat betreft houden we hier ons hart vast voor de uitslagen van de aanstaande verkiezingen."

Wat denkt u? Was dit gesprek fake? En hoe zit dat met die lastvandeburger-site?

Dag 264 Platstelling.

Bij het inrichten van het land spelen zoveel verschillende belangen dat niet alles naar ieders tevredenheid is op te lossen. Als je echt iedereen tegemoet wilt komen dan ben ik bang dat we nog met menig patstelling te maken krijgen en wezenlijke oplossingen uitblijven. Minister Veerman denkt dat er op het platteland wel mogelijkheden zijn (lees hieronder verder).
Vanaf vandaag introduceert de redaktie een nieuwe lezersservice. U heeft het druk zat en om nu te weten of er in uwe drukke agenda nog plaats is om dit weblog te lezen zullen de artikelen voorzien worden van een g.l.t-code. Die geeft de geschatte leestijd aan. Ernaast staat de links.-code: de tijd die u nodig heeft om ook de informatie achter de geplaatste links te lezen. Dus als er staat (g.l.t. 5 min. links: 15 min.) dan bent u zo'n twintig minuten zoet hier. Het hangt van uw eigen leessnelheid af of het korter of langer gaat duren. Ik hoop dat u wat aan die service heeft.

Revolutionaire reconstructie /*\

(g.l.t. 3 min. links: 30 min.)
Op een paar heuveltjes in de buurt van Maastricht na, is dit land vooral platteland. Het woord 'platteland' roept bij veel mensen het beeld op van uitgestrekte weidevelden, grazende koeien, ploeterende boeren en de geur van mest. Een stadsbewoner heeft niet het idee dat ook een stad op het platteland staat en is er inmiddels zo van vervreemd dat hij zich bedreigd voelt zodra een 'gekke-koeien-ziekte' uitbreekt of de vogelspest ook gevolgen heeft voor de kanarie op het balkon van de torenflat. Hoewel er ook stedelingen zijn die het asfalt en beton een beetje zat zijn en vanuit hun flatje graag uitzicht willen hebben op een idyllisch boerderijtje. Zo ziet men dat in Almere graag.
Terwijl het huidige kabinet langzaam aan de koffers begint in te pakken, wil het nog even duidelijk maken waar een klein land groot in kan zijn. Dat is niet alleen onze roemruchte geschiedenis (Balkenende's VOC) maar ook ons platteland.
Dat platteland gaat op de schop, aldus landbouwminister Veerman. En hoe! Hij spreekt zelfs van een 'stille revolutie'. Met 'stil' bedoelt hij waarschijnlijk dat een tien jaar oude wet tot nu toe niet in praktijk gebracht kon worden door burocratische hindernissen. Het gaat om de Reconstructiewet, die tot doel had intensieve veeteeltbedrijven meer uit elkaar te plaatsen, met veevrije zones ertussen, om snelle verspreiding van ziektes als de varkenspest tegen te gaan. Omdat andere wetten (de ammoniakwet en de geurwet) nog niet klaar waren is er in die tien jaar nog geen bedrijf verplaatst en geen enkele veevrije zone gerealiseerd.
Dat is inmiddels anders en men kan aan de slag met het platteland. Dat doet de minister niet alleen, hij schakelt daarbij ook de burgers en gebruikers van het platteland in. De Reconstructie van het platteland moet een samenhang worden van landbouwindustrie, natuur en recreatie. In essentie komt het er op neer dat er plaats moet zijn voor boerenbedrijven die willen groeien èn ruimte voor wandelaars en fietsers die een stukje plattelandsbeleving willen opdoen. Natuurlijk moeten ook authentieke plattelandsdieren en planten een plek krijgen.
Een waarlijk revolutionaire ontwikkeling! De grutto zal er aan moeten wennen dat er een fietspad in zijn leefgebied komt, waar op een zonnige zondagmiddag ouders aan hun kinderen uitleggen dat de grutto een soort kip is. Ook een goed idee is om naast een flatgebouw op een vinexlocatie een varkensboerderij te bouwen, zodat mensen weer een beetje besef krijgen wat er zo al bij komt kijken om hun karbonade op hun bord te krijgen. En dat alles met behoud van droge voeten. Dus niet mekkeren als er hier en daar een stukje platteland aan het water terug gegeven moet worden om vinexlocaties voor overstromingen te behoeden.
Nederland vol? Absoluut niet! Kijk maar eens op de website van de Dienst Landelijk Gebied wat er zo al mogelijk is.
Ik doe natuurlijk de idealen van die Reconstructie wat te kort. Maar dat komt omdat ik toch de indruk krijg dat de plaats van landbouw en veeteelt afhankelijk wordt gemaakt van woningbouwplannen. Een lastige kwestie. We willen genoeg te eten hebben èn ruimte om te wonen. Los dat maar eens goed op.
Ook lees ik in die reconstructieplannen weinig terug over hoe een deel van de landbouw dienstbaar gemaakt kan worden voor energiebronnen. Bijvoorbeeld de teelt van koolzaad.
Reconstructie is maakbaarheid. De valkuil daarbij is dat bij maakbaarheid gedacht wordt dat er iets gedaan moet worden. Ik zoek me op dit moment wild naar ideeën die aangeven dat het in sommige gevallen beter is niets te doen. Maar dat is zoeken naar de speld in die typische pittorekse plattelandshooiberg.

Dag 263 Redaktie uitgeteld.

De redaktie is even helemaal uitgeteld. Komt wel weer goed, maar vandaag laten we het tellen, c.q. rekenen even aan anderen over. Daar mag u aan meedoen. Zie het volgende artikeltje....
(De rubriek Krenten uit de pap is weer helemaal ververst, klik uw krentje daar eens uit -zie rechterkolom)).

Maakbaarheid uItgerekend. /*\

Het ziet er niet best uit met de maakbaarheid van de toekomst. Althans: als je er van uitgaat dat kinderen de toekomst hebben en dat Pabo-studenten slechte rekenmeesters zijn. De toekomst wordt dus opgevoed door mensen die niet op hun tellen kunnen passen en daarmee is de toekomst zo goed als failliet. Want de maakbaarheid van de toekomst moet natuurlijk wel haalbaar zijn. Dat wil in veel gevallen zeggen: betaalbaar. Dus moet er even uitgerekend worden wat het een en ander kost.
Degenen die bang zijn dat Pabo-studenten door hun slechte rekenvaardigheid de toekomst zullen verknallen, zullen wel helemaal in paniek raken als ze de sommetjes nalezen van experts waarvan je mag verwachten dat rekenen nu juist hun specialiteit is. Het komt regelmatig voor dat plannen van het kabinet of politieke partijen (die toch zelf rekenmeesters in hun gelederen hebben), nagerekend worden door erkende rekeninstuten als het Centraal Planbureau of de Algemene Rekenkamer. En hoe vaak blijken de uitkomsten dan anders? Juist, dat kunt u zelf wel natellen.
Het is lastiger om te bepalen wiens rekensommetjes nu de juiste zijn. Het gaat namelijk niet om simpele 1 + 1 = 2-constructies, maar om zaken waarbij tal van variabelen invloed op de uitkomst hebben. Ben je een calculerende kiezer, dan moet je haast zelf wel een geniale econoom of boekhouder zijn om het allemaal te kunnen doorzien en je stemkeuze in november te laten leiden door al die rekenvoorbeelden . Ik daag de lezer uit om mij te vertellen wie er in het volgende voorbeeld gelijk heeft.
Het Centraal Planbureau adviseert nu al flink te sparen voor de kosten die vergrijzing met zich mee gaat brengen en 11 miljard euro aan besparingen op de rijksbegroting toe te passen. Dat is even schrikken. We worden allemaal een jaartje ouder, maar we wisten nog niet dat we ook zo duur gaan worden. Maar ja, we nemen liever niet het besluit ons leven drastisch in te korten, zodat de generatie na ons nog een beetje betaalbaar leven heeft. En dus accepteren we allerlei voorstellen die aan de AOW morrelen of zijn we bereid door te werken tot we er bij neervallen. Dan maar geen ouwe-dag-op-Mallorca.
Maar dan is er ineens weer hoop! Marktanalist Misha van Denderen rekent voor in Economisch Statistische Berichten (ESB), dat er een potentieel zit in de samenleving die het mogelijk maakt slechts 2,4 miljard te besparen op de overheidsuitgaven Dat potentieel zit in de erfenissen die de babyboomers gaan na laten.
De conclusies liggen dan voor de hand: 1. Het valt allemaal wel mee; 2. Willen we op langere termijn de kosten van vergrijzing opvangen dan moeten we snel een nieuwe babyboom veroorzaken en 3. De criminaliteit onder 65-plussers zal rap toenemen. De aanstaande bejaarden zullen een bloedbad aanrichten onder de huidige babyboom-generatie om hun pensioen veilig te stellen. U ziet het: de maakbaarheid van de samenleving hangt sterk af van welk rekensommetje je toe gaat passen.
Terug naar de vraag aan u, lezer. Wie heeft er nu gelijk? Het CPB of het ESB?

Dag 262 Effectbejag.

Heeft u er ook zo'n hekel aan als u merkt dat er overduidelijk op uw sentimenten wordt gespeeld? Daar trapt u dan natuurlijk niet in. U heeft geen last van onderbuikgevoelens die menig politicus bij u probeert op te wekken. U doorziet heus wel op welke emoties een reclamespotje een beroep probeert te doen. Maar iedereen herkent wellicht de situatie dat u bij het zien van een stukje uit een film voelt aankomen: dat wordt janken geblazen. U neemt zich voor daar niet aan mee te doen en toch........
Zondag, bij onze zuiderburen kunt u daar uw licht over opsteken (zie hieronder).

Muzikale codes \|/

Zijn er muzikale codes die bij het kijken naar een film een bepaald gevoel bij de kijker kunnen oproepen? Wilt u dat weten dan moet u zondag 15 oktober afstemmen op de belgische Radio 1, alwaar men in het programma Het Salon de proef op de som gaat nemen.
Het is iedereen allang bekend dat romantische scenes gepaard gaan met een bos violen en dat dreigend gevaar aangekondigd wordt door grommende bassen. Nu is wel de vraag of zo'n symfonische begeleiding het beeld versterkt. Zou het zonder die muziek minder romantisch of dreigend zijn? En het gevoel dat de kijker krijgt, wordt dat nou door het beeld, door de muziek of door de combinatie veroorzaakt?
Ik zou het niet echt weten. Zelf vind ik vaak een bepaald muziekje net iets teveel. Het is beeld is al mooi en ook nog romantisch en dat wordt bij mij verschrikkelijk verstoord door een overdaad aan sentimentele strijkers. De scene is dan al goed verpest.
UIt eigen ervaring weet ik wel dat er 'trucs' zijn om bij een luisterend publiek bepaalde gevoelens op te wekken. Wat dat betreft kun je in muziek genoeg archetypische zaken toepassen om een lach of een traan op te wekken. Daar weten ze in andere kunstrichtingen en in de reclamewereld genoeg van.
Het experimentje dat men op de belgische radio gaat doen zal voorspelbare uikomsten hebben. Niet alleen omdat omdat het gebruik van bepaalde archetypen tot een bepaald gevoel leiden, maat vooral ook omdat we inmiddels flink geconditioneerd zijn. Er is echt niemand die in een deuk schiet bij het zien van een idyllisch plaatje waarbij sensitieve strijkers uw gevoelige snaren beroeren. Zelfs als u met de ogen een film bijwoont, kunt u raden wat voor sfeer er in een scene bedoeld is. Probeert u het maar eens. Of doe het andersom: stop de vingers in uw oren en raadt welke muziek er bij welk beeld te horen is.
Wat is uw beste of mooiste filmscene, zowel wat beeld als geluid betreft?

Dag 261 Zoals de wind waait...

Het is toch een beetje merkwaardig dat in een land waar men toch aan de bodige wind is gewend, er bij het minste briesje van alles en nog wat in beweging komt. Minister Remkes laat een wind over het Wilhelmus en het Dagblad van het Noorden onderzoekt meteen de mogelijkheden voor een nieuw volkslied. Leuke voorstellen zijn al ingediend (lees aldaar de reacties maar eens), terwijl ik dacht dat we al lang een andere nationale hymne hadden (oleeee, olé, olé, olé).
En de stormen rond ons politieke bestel zijn voorlopig ook nog niet voorbij. Lees hieronder meer.

Conventionele keuzes: de Kafkabrigade <>

Vorige week presenteerde de Nationale Conventie voorstellen ter verbetering van ons politieke bestel. De komende weken mag daar op een aantal bijeenkomsten over gedebateerd worden, te beginnen vandaag in Rotterdam.
De Nationale Conventie is één van die initiatieven van de overheid om de band tussen de burgers en de politiek te verbeteren. De conventie bestaat uit veertien onafhankelijke leden. Zij zijn benoemd door de voormalige minister voor Bestuurlijke Vernieuwing en Koninkrijksrelaties, minister Pechtold. De conventie bestaat daarnaast uit ruim dertig adviseurs die door de leden zijn benoemd. In januari ging men van start en, slechts een week later dan gepland, liggen er de eerste voorstellen. Opvallend daarbij is dat men vooral kiest voor aanpassing van de bestaande strukturen en procedures en niet voor een ander kiesstelsel (zie 'Vitale democratie'). Zijn ze daarbij geïnspireerd door hun eigen enquete waaruit naar voren kwam dat er maar weinig belangstelling is voor een ander kiesstelsel?
Een greep uit die voorstellen: De premier zou meer macht moeten hebben om slecht functionerende ministers te ontslaan, burgers moeten meer ruimte krijgen voor eigen iniatief, de positie van de Tweede Kamer moet versterkt worden (o.a.: niet de fractievoorzitters maar de Kamer kiest een kabinetsformateur) en er moet een speciale minister komen die overbodige of onlogische regelgeving aan gaat pakken. De huidige regelgeving leidt te vaak tot Kafkaiaanse toestanden voor de burger en dat moet anders kunnen. De Nationale Coventie zegt geïnspireerd te zijn door de Belgische Operatie Kafka. Een speciaal benoemde staatssecretaris is er in geslaagd in twee jaar de administratieve lasten te laten dalen met 25%. Gaat het nou om de inhoud of om het geld?
Het idee is wel meteen overgenomen door minister Nicolaï. Hij stelt een Kafkabrigade in, die de belangrijkste knelpunten in de bestuurlijke regelgeving moet oplossen.
Dat lijkt heel mooi van heer Nicolaï, maar het lijkt er op of hij hiermee in tegenspraak met de voorstellen van de Nationale Conventie handelt. Er is namelijk al een Kafkabrigade. Eind vorig jaar opgericht door de Leidse Universiteit en Stichting Kennisland. En de brigade had meteen volop werk met als opdrachtgevers onder andere de ministeries van Onderwijs en Buitenlandse Zaken en de gemeente Den Haag. Waarom zou Nicolaï dan zijn eigen brigade instellen? Nog even en elk ministerie heeft zijn eigen brigade met alle Kafkiaanse gevolgen voor de burger die door de bomen in het bos het kastje aan de muur niet weet te vinden.
Is dit misschien een poging tot obstructie? Nicolaï, die alle vertrouwen heeft in de stemcomputers, ziet namelijk niets in een correctief referendum. Hij wil dus niet op de vingers getikt worden bij een eventueel foutje. Een eigen Kafka-brigade heeft-ie natuurlijk zelf in de hand en daarmee bepaalt hij zelf wel welke vuile was er buiten gehangen wordt.