Maakbaarheid uItgerekend. /*\

Het ziet er niet best uit met de maakbaarheid van de toekomst. Althans: als je er van uitgaat dat kinderen de toekomst hebben en dat Pabo-studenten slechte rekenmeesters zijn. De toekomst wordt dus opgevoed door mensen die niet op hun tellen kunnen passen en daarmee is de toekomst zo goed als failliet. Want de maakbaarheid van de toekomst moet natuurlijk wel haalbaar zijn. Dat wil in veel gevallen zeggen: betaalbaar. Dus moet er even uitgerekend worden wat het een en ander kost.
Degenen die bang zijn dat Pabo-studenten door hun slechte rekenvaardigheid de toekomst zullen verknallen, zullen wel helemaal in paniek raken als ze de sommetjes nalezen van experts waarvan je mag verwachten dat rekenen nu juist hun specialiteit is. Het komt regelmatig voor dat plannen van het kabinet of politieke partijen (die toch zelf rekenmeesters in hun gelederen hebben), nagerekend worden door erkende rekeninstuten als het Centraal Planbureau of de Algemene Rekenkamer. En hoe vaak blijken de uitkomsten dan anders? Juist, dat kunt u zelf wel natellen.
Het is lastiger om te bepalen wiens rekensommetjes nu de juiste zijn. Het gaat namelijk niet om simpele 1 + 1 = 2-constructies, maar om zaken waarbij tal van variabelen invloed op de uitkomst hebben. Ben je een calculerende kiezer, dan moet je haast zelf wel een geniale econoom of boekhouder zijn om het allemaal te kunnen doorzien en je stemkeuze in november te laten leiden door al die rekenvoorbeelden . Ik daag de lezer uit om mij te vertellen wie er in het volgende voorbeeld gelijk heeft.
Het Centraal Planbureau adviseert nu al flink te sparen voor de kosten die vergrijzing met zich mee gaat brengen en 11 miljard euro aan besparingen op de rijksbegroting toe te passen. Dat is even schrikken. We worden allemaal een jaartje ouder, maar we wisten nog niet dat we ook zo duur gaan worden. Maar ja, we nemen liever niet het besluit ons leven drastisch in te korten, zodat de generatie na ons nog een beetje betaalbaar leven heeft. En dus accepteren we allerlei voorstellen die aan de AOW morrelen of zijn we bereid door te werken tot we er bij neervallen. Dan maar geen ouwe-dag-op-Mallorca.
Maar dan is er ineens weer hoop! Marktanalist Misha van Denderen rekent voor in Economisch Statistische Berichten (ESB), dat er een potentieel zit in de samenleving die het mogelijk maakt slechts 2,4 miljard te besparen op de overheidsuitgaven Dat potentieel zit in de
erfenissen die de babyboomers gaan na laten.
De conclusies liggen dan voor de hand: 1. Het valt allemaal wel mee; 2. Willen we op langere termijn de kosten van vergrijzing opvangen dan moeten we snel een nieuwe babyboom veroorzaken en 3. De criminaliteit onder 65-plussers zal rap toenemen. De aanstaande bejaarden zullen een bloedbad aanrichten onder de huidige babyboom-generatie om hun pensioen veilig te stellen. U ziet het: de maakbaarheid van de samenleving hangt sterk af van welk rekensommetje je toe gaat passen.
Terug naar de vraag aan u, lezer. Wie heeft er nu gelijk? Het CPB of het ESB?

Labels:

3 Reacties

13 oktober, 2006 03:01, Anonymous Anoniem schreef...

Aannemend dat Van Denderen weet hoe het CPB tot haar conclusie is gekomen en dat door hen geen rekening is gehouden met de toenemende successierechten ben ik geneigd meer vertrouwen te hebben in de eenling dan in het instituut Centraal Planbureau.
Het zou niet voor de eerste keer zijn dat men 'een steekje' laat vallen...
Er zijn mijns inziens overigens teveel onzekere factoren om te spreken over wie er gelijk heeft.
Waarschijnlijk geen van beiden.

 
22 oktober, 2006 00:34, Anonymous Anoniem schreef...

Het staat eigenlijk wel vast dat het CPB geen rekening heeft gehouden met de stijgende inkomsten uit successierechten. In het GAMMA-model dat het CPB hanteert voor haar berekeningen komen deze successierechten namelijk niet voor. Mijn achting voor het CPB is overigens hoog: ik wil bereiken dat ze alsnog rekening houdt met de successierechten en vervolgens een nieuwe berekening uitvoert.

Daarnaast is het belangrijk om de stijgende inkomsten uit successierechten op de politieke agenda te krijgen, omdat anders het gevaar dreigt dat deze straks als toevallige meevallers gebruikt worden en ongemerkt worden uitgegeven. Het zou niet gek zijn als we afspraken dat de staatsschuld met deze stijgende inkomsten wordt teruggedrongen. Daarvan profiteren namelijk de jonge generaties, waardoor zij deels voor de kosten van de vergrijzing gecompenseerd worden.

 
22 oktober, 2006 16:31, Blogger Peter schreef...

@Misha.

Bedankt voor de aanvulling. Het zou in het algemeen beter zijn als er betere afspraken over allerlei meevallers genaakt worden.
In het verlengde van wat hierboven allemaal staat zou de afspraak dus moeten zijn dat meevallers ten goede komen aan issues die gerelateerd zijn aan de betreffende meevaller en niet alleen maar dienen om een kabinet te laten pronken met een ijzeren staaltje boekhouden.

 

Een reactie posten

<< Home