Maakbare herfst? /*\

(g.l.t. 3 min. links: 20 min.)
We dachten het zo mooi voor elkaar te hebben: de grillige natuur stevig onder controle. Als je de natuur haar gang laat gaan wordt het een onleefbare boel hier. Dus hele stukken water ingepolderd, dijken en dammen aangelegd, hier wat bos weggehaald, daar weer wat boompjes erbij, het platteland op de schop en herindelen en het ultieme meesterwerk is natuurlijk de opwarming van de aarde. We zaten er wat frisjes bij, maar dat hebben we mooi verholpen.
Maar wat gebeurt er, net als we denken dat we de natuur in onze greep hebben? Gaat het het ineens weer gewoon haar eigen gang! Wel potferrrr....
U had toch ook op uw kalender staan dat de herfst op zaterdag 23 september om 6.03 uur had moeten beginnen? Nou, u had het al door en de media inmiddels ook: de herfst is te laat. Veel te laat. Er is wel wat groen hier en daar aan het verkleuren, maar menig beuk of berk schijnt daar nog helemaal geen zin in te hebben. En dat spul loopt niet alleen achter op onze gewone kalender, nee, het neemt zelfs een loopje met de Natuurkalender!
Er zijn volgens mij drie opties om het verschijnsel te verklaren: 1. de natuur is te stom om zelfs de eenvoudigste afspraak op een kalender na te komen; 2. de natuur is de maakbare bemoeienis van de mens meer dan zat en trekt haar eigen plan; 3. onze kalenders deugen niet.
Ik hou het op die laatste optie. Eerder schreef ik al wat over de maakbaarheid van tijd en de manier waarop we dat doen levert tal van problemen op. Waarom is het toch zo moeilijk om de vaste patronen van vaste ritmes (de klok, de kalender) los te laten en ons dagelijks gedoe aan te passen aan het veel wisselender ritme van de natuur?
Vermoedelijk zal zo'n aanpassing gevolgen hebben voor de economie. Het is waarschijnlijk dat productie en consumptie een stuk lager komen te liggen en we wat minder rijk zullen zijn. Maar wat willen we dan? Gretig en gehaast materiële rijkdom nastreven of gewoon natuurlijk tevreden zijn?