Dag 339 Codes, keuzes en wensbaarheid.

Dag 339 en het kalenderjaar zit er bijna op. Het jaar van dit weblog nog niet. In kalenderdagen gerekend valt de jaarwisseling van dit blog op 8 januari. Wie weet valt er dan al veel te vertellen wat de jaarwisseling van vandaag heeft opgebracht. Ik wens mezelf alvast dat ik morgen u allen en al uw vrienden, familie, collega's, etc. hier weer zal zien.
Dit jaar sluit ik hier af met een opmerkelijk gesprek (lees hieronder).
En verder wens ik hier alle lezers,wat ik ze elke dag wel wil wensen: van al het beste, al dat goed voor u is. Gelukkig nieuwjaar !

Op de drempel van de tijd.

(g.l.t. 3 min.; geen links)

Nieuwjaar: "Zo ouwe, het zit er bijna voor je op."

Oudjaar: "Gelukkig wel, jongen, ik ben zo ontzettend moe..."

Nieuwjaar: "Tja, je wordt sneller oud dan je denkt, hè?"

Oudjaar: "Je hebt helemaal gelijk. Al is het denken nog zo snel, de leeftijd achterhaalt het wel"
Nieuwjaar: "Huh?"

Oudjaar: "Laat maar. Dat was nog even een doordenkertje op de valreep van de tijd."
Nieuwjaar: "Oh. Nou, dat is mij te diep, geloof ik."

Oudjaar: "Geeft niet, joh. Je hebt een heel jaar om erachter te komen."

Nieuwjaar: "Nog dingetjes die ik mee moet nemen?"

Oudjaar: "Nee, gedane zaken nemen geen keer. En verder moet jezelf er maar het beste van maken. lijkt mij zo."
Nieuwjaar: "Okay, ik heb er al helemaal zin in!"

Oudjaar: "Jij liever dan ik, jongen. Als jij wist wat ik nu weet, zou je hier misschien helemaal niet staan."
Nieuwjaar: "Goh, ouwe, dat klinkt wel erg deprimerend."

Oudjaar: "Trek het je niet aan. Jij bent jong, jij hebt nog mogelijkheden. Grijp je kansen en doe wat je ermee kunt."

Nieuwjaar: "Ja, ik zie wel. Ik heb werkelijk nog geen idee......"
Oudjaar: "Hou je daar maar goed aan vast."

Nieuwjaar: "Wat?"
Oudjaar: "Dat je nog geen idee hebt. Stel je voor dat je die wel zou hebben!"

Nieuwjaar: "Ik volg je even niet, ouwe."
Oudjaar: "Luister, als je barst van de ideeën, wil je daar ook wat van maken. Je zult zien dat het alleen allemaal niet zo maakbaar is."

Nieuwjaar: "Ach, waar een wil is, is een weg, toch?"
Oudjaar: "Tja. Nou ja, ik heb niks meer te vertellen. Mijn tijd zit er op. Het is helemaal aan jou nu."

Nieuwjaar: "Je hebt het echt gehad, hè? Wat is er toch gebeurd met je, dat je zo moe bent?"
Oudjaar: "Dat wil je niet weten, joh. En zelfs als je het wel wilt weten, ga ik je het niet vertellen. De beurt is nu aan jou. Trek je van mij niets aan en ga je eigen gang."

Nieuwjaar: "Dat ben ik wel van plan. Maar heb je, met al jouw ervaring, echt geen bruikbare tips? Ik bedoel, het is toch ook zonde van de tijd om telkens het wiel opnieuw uit te vinden?"
Oudjaar: "Dat is nou precies wat je wel moet doen. Bekijk alles alsof je het voor de eerste keer ziet. Wie weet levert dat een wiel op dat deze keer niet vastloopt in zijn eigen raderwerk."

Nieuwjaar: "Tjonge, ouwe! Eindig ik straks ook als een opgebrande filosoof?"
Oudjaar: "Misschien wel. Misschien niet. Maar trek je er niets van aan, jongen. Je moet gewoon je best doen. Reik hoger dan je voorgangers. Reik verder. En hou het vooral leuk."

Nieuwjaar: "Ja, ja... daar heb ik wel zin in. Ik ga het ongelofelijk leuk maken!"
Oudjaar: "Prima! Zeg, nog een paar seconden en dan mag je er tegenaan. Je moet nog wel even de Eed van de Tijd af leggen voor je over de drempel gaat."

Nieuwjaar: "Okay, het is me in ieder geval een heel genoegen je nog even gesproken te hebben. Rust lekker uit, geniet van je ouwe dag. Kom nu maar op met die eed."

Oudjaar: "Goed, leg je hand op de zandloper en zeg me na......"

Nieuwjaar: "Ik zal mijn vermogens gebruiken om de gemeenschap naar beste weten en oordeel te helpen; ik zal me onthouden van het schaden en tekort doen van wie ook. Wat ik zie en hoor, zal ik aan een ieder door vertellen, ten behoeve van het eerlijk delen van kennis en ervaring."
Oudjaar: "Dat je gelukkig moge worden, jongen."

Dag 338 Overzichten.

Kunt u het allemaal nog een beetje overzien? Of laat u alles maar op u afkomen wacht u gelaten het nieuwe jaar af? Zo'n jaarwisseling is telkens weer een verschijnsel op zichzelf. Het lijkt alsof we er niets aan kunnen doen en ook het nieuwe jaar lijkt weinig maakbaar.
Toch is iets wat ooit zo bedacht is. Het is geen natuurverschijnsel, het is een constructie. De jaargangen zijn goed voor de talloze jaaroverzichten, de verkoop van champagne, wenskaarten en agenda's. Meer is het niet. Wat het gaat worden hangt toch echt van onszelf af. Met zo'n uitspraak trap ik natuurlijk de open deur naar het nieuwe jaar in. Waarmee het lijkt of die uitspraak geen consequenties heeft. Wanneer hebben uitspraken wel bijzondere gevolgen? Lees daar meer over in de bijdrage van vandaag (zie hieronder).

Uitspraken met dodelijke gevolgen.

(g.l.t. 3 min.; links 20 min.)

Saddam Hussein is dus opgehangen. De strop waarmee hij 2003 van zijn sokkel werd gehaald, is nu definitief aangetrokken rond 's mans nek zelf. Het gevolg van een vreselijk vals gespeeld galgje. Zowel hijzelf als president Bush weigerde het goede woord te raden. Maar ja, zoals bij elk spelletje: er kan er maar één winnen en is er dus ook één verliezer. Ook al is hier geen sprake van een 'Barbertje moet hangen', alle deelnemers van het spel mogen toch even verantwoordelijk worden gehouden?

Los van het feit dat barbaars gedrag hier wordt beantwoord met een barbaarse maatregel (ook al is ophanging tegenwoordig technisch een stuk 'verfijnder' dan eeuwen geleden), is het de vraag waarom de man als enige moest hangen. Het is niet alleen het gevolg van een rechterlijke uitspraak, maar ook van een aantal onheuse uitspraken waarmee Bush de oorlog aan Irak meende te mogen verklaren. Nu zal het Internationale Gerechtshof wel uitkijken om Bush te vervolgen. De dreigementen die hij uitte als er ook maar één Amerikaan vervolgd zou worden wegens oorlogsmisdaden, worden aardig serieus genomen. Niemand zit te wachten op een amerikaanse inval in Europa. We houden de puinhopen graag op afstand.

Maar behalve de 'grote leiders' zijn hun directe companen minstens even schuldig. In Irak zullen er dus nog wel een paar hangpartijen volgen. Vervolgens rijst de vraag hoever je moet gaan met de schuldvraag. Moeten alleen de eerstverantwoordelijken gestraft worden of ook de uitvoerders? Is niet iedereen met een vinger aan de trekker even schuldig? Tenslotte zou er van een hoop misère niks terecht komen als mensen niet met open ogen de valse codes, keuzes en maakbaarheid van hun 'leiders' zouden volgen. Ik weet ook wel dat dit een naïef soort idealisme is. De werkelijkheid is al sinds mensenheugenis anders.

Toch knaagt er iets bij de terechtstelling van één van 's werelds grootste boeven. De man heeft zijn dood te danken aan zijn eigen uitspraken waarmee hij heel wat geweld heeft gerechtvaardigd. Een rechterlijke uitspraak joeg hem direct de dood in. Maar hoe zit het met al die andere uitspraken met dodelijke gevolgen?

Uitspraken als 'ach, je kunt er toch niks aan doen...'. Of gevleugelde woorden als 'het zal mijn tijd wel duren', 'na ons de zondvloed' en 'wie zijn wij om ergens iets van te zeggen?'. Uitspraken waarmee het onvermogen van de eigen verantwoordelijkheid wordt uitgedrukt. Terwijl er toch mogelijkheden liggen in wie men als verantwoordelijken kiest of in hoeverre men meewerkt aan het direct of indirect overhalen van de trekker. Smeer ik nu boter aan de galg? De geschiedenis zegt van wel. Een onderzoekje naar de verwachtingen over het nieuwe jaar zegt van niet. Hoop doet leven, barbarij (van volkerenmoord tot ophanging) doet dat zeker niet. Nu nog van optimistische verwachtingen concrete daden maken.

Dag 337 Het einde der tijden.

Het einde der tijden is nabij. En wel op 31 december om twaalf uur 's nachts. Maakt u zich niet ongerust. Welke tijden er worden afgesloten kunt u in de eindeloze reeks jaaroverzichten terugzien. Veel andere tijden gaan volgend jaar gewoon op de oude voet door. Samen met wat nieuwe ontwikkelingen kan dat dus nog een druk jaartje worden.
Jammer. Maar er zijn genoeg mensen die gelukzalig uitkijken naar al die drukte (lees hieronder meer). En dan komt het echte einde der tijden alsnog. Want om eens een oud boekje van Max Dendermonde aan te halen: De wereld gaat aan vlijt ten onder.

Stress maakt gelukkig.

(g.l.t. 4 min.; links: 3 min.)

Eén van mijn wensen voor het nieuwe jaar is dat je niet meteen hoort 'ja, druk, hè..' als je aan mensen vraagt hoe het met ze gaat. De druk-druk-druk moet eens van de ketel. Je hoort er bijna niemand meer over, maar 'onthaasten' zou weer eens boven aan de agenda moeten staan.

Bekend is het verschijnsel dat drukke mensen moeite hebben zich te ontspannen. Dat valt te lezen in een artikeltje over overbezette managers. Ik neem aan dat men alle soorten managers bedoelt. Niet alleen de business-bobo's maar ook huishoudmanagers, verpleegmanagers, brandmanagers, receptie- en telefoonmanagers, kassamanagers, enzovoorts.

Juist in deze dagen hebben veel mensen de gelegenheid een aardige rij vrije dagen te nemen. In het artikeltje staat dat drukke mensen zich slecht kunnen ontspannen en nauwelijks kunnen genieten van hun vrije tijd. Rusteloos banjert men door het huis en gaat allerlei klusjes oppakken. Tot het ontwikkelen van nieuwe ideeën voor het werk aan toe. Dat levert dan weer huiselijke stress op, omdat het gezin wel wat leukers had verwacht. Als de vrije tijd lang genoeg duurt, raakt men er aan gewend en treedt er gelukkig wel voldoende ontspanning op. Maar ja, net gewend aan een relaxed ritme, is de vakantie weer voorbij en gaat het weer van druk-druk-druk. Overigens wordt deze omslag sneller gemaakt dan de gewenning aan vrije tijd.

Da's raar eigenlijk. Het is alsof men al die drukte leuker vindt. Of het past beter bij het bio-ritme. Nu is al wel bekend dat in beweging blijven een stuk gezonder is. Maar het lijkt me overdreven om dat altijd in een moordend tempo te willen doen. Een beetje vuur in je donder heeft zo zijn aantrekkelijke kanten maar het kan niet de bedoeling zijn dat je helemaal opbrandt, dus waarom doen veel mensen toch zo druk?

Aan het eind van het artikeltje komt de aap uit de mouw: 'Uit recent, wereldwijd onderzoek onder 800.000 mensen blijkt dat wie kampt met werkstress en tijdgebrek aanmerkelijk gelukkiger is dan voor wie dat niet geldt'. Welk onderzoek en welke mensen wordt helaas niet vermeld, dus wat er ten grondslag ligt aan deze gelukzalige stress blijft vaag.

Is het misschien al zo gewoon geworden te melden dat je het druk hebt, als je wordt gevraagd hoe het met je gaat? Of is het existentiële bewustzijn inmiddels zodanig geëvolueerd dat men leeft volgens het motto: 'Ik ben druk dus ik besta'. Het aloude 'ik denk dus ik besta' is passé. Wat overigens goed kan verklaren waarom er zoveel misgaat op deez' wereld. Druk doen en er niet even bij stilstaan om denken de ruimte te geven moet wel tot spanningen leiden.

Straks is iederen er zo van overtiugd dat stress gelukkig maakt, dat men het leven volpropt met activiteiten. Dat is nu al het geval. De lunchpauze op het werk wordt benut om even een rondje in de bedrijfsfitnessruimte te doen. Kinderen moeten niet alleen naar school, maar ook naar muziekles èn de sportclub èn nog even een paar uurtjes chatten met vriendjes en vriendinnetjes. Als dat zo doorgaat worden er in de toekomst alleen nog maar baby's met ADHD geboren.

Dat wens ik de wereld niet toe. Mijn nieuwjaarswens is dus straks op de vraag 'hoe gaat het met je?" te horen 'ja, lekker, ik heb net een goed boek gelezen' of 'prima hoor, ik had even niks te doen en dat heb ik dan ook gedaan!'

Had u nog bijzondere wensen of heeft u het daar te druk voor?

Dag 336 Maakbare wensen.

Wensen hebben natuurlijk niets met maakbaarheid te maken. Onder wensen vallen allerlei zaken waarvan we weten dat ze eigenlijk niet haalbaar zijn, maar die in ons hart hevig hopen dat ze wel uit zullen komen. Zelden gebeurt dat. Maar misschien zijn er dingen die tussen haalbare maakbaarheid en niet te vervullen wensen liggen. Dus herhaal ik de oproep van gisteren: heeft u suggesties voor een paar mooie wensen, laat het hier dan weten. Eens kijken of we dan voor het nieuwe jaar eens een ander wensenlijstje krijgen dan de gebruikelijke wensen.
Eentje heb ik er al gevonden: iemand die een buddy wenst voor dominees (lees hieronder verder).

Hoeder tegen herderlijke dwalingen. /*\

(g.l.t. 3 min.; links: 4 min.)

Gaat er iets mis, kom dan met een verlossend idee en alles zal goed komen. Dat geldt ook voor hen van wie we verwachten dat ze een goed en rechtschapen leven leiden: de herders der dwalende kudden, de hoeders van de religieuze moraal. Zij hebben het niet altijd even makkelijk, zo blijkt uit een artikel dat de redaktie aantrof in het in het Nederlands Dagblad. Er is nogal wat eenzaamheid onder de voorgangers. Dat is nu eenmaal het vak van de herders die hun kudden over god's akkers moeten leiden. Daar heeft u misschien een romantisch idee bij. U vindt het vast erg idyllisch als u midden in de natuur een herder ontmoet, maar beseft u wel goed wat eenzaamheid kan aanrichten?

Dat kan tot rare dingen leiden, zoals het geval was bij de Amerikaanse dominee Ted Haggart. Dat kan niet, dat mag niet en dus (jawel, let op....) pleit Arie Baak, de voorzitter van de Stichting Gedragscode Leidinggevenden, voor een verantwoordingsplicht voor christelijke leiders.

Nou weet hij ook wel dat alleen een paar goed bedoelde regeltjes niet genoeg zijn. Dus moest er wat verzonnen worden om de herders het wat makkelijker te maken zich aan die regeltjes te houden. Een herder die helemaal in zijn eentje op het rechte pad moet blijven kan zomaar een beetje afdwalen en voor hij het weet kukelt-ie in het ravijn om vijfhonderd meter lager in een poel des verderf te storten. Niemand die hem voor zijn val heeft kunnen behoeden.

Arie Baak heeft de oplossing: een buddy voor dominees, de hoeder voor de herder. Zit een predikant er even doorheen en voelt hij de zondigheid opborrelen, dan kan hij een beroep doen op zijn buddy. Beetje samen wandelen, beetje samen kletsen, beetje aandacht, beetje medemenselijkheid en de boodschapper van god's woord kan er weer een tijdje tegen.

Kijk, zo'n buddy kunnen we allemaal wel gebruiken. Een maatje die je helpt de weg weer te vinden als je aan het dolen slaat. Nu hebben veel mensen zo'n maatje al. Levenspartners, vrienden, vriendinnen, een aardige oom of tante, collega's die je in vertrouwen kan nemen, een vriendelijke buur, noem maar op. Dus waarom de oplossing niet daar gezocht?

Tja, zolang er pausen zijn die roomser zijn dan god zelf zal het nog wel een hemelse eeuwigheid duren voor het celibaat wordt afgeschaft of het homo-huwelijk wordt toegestaan. Natuurlijk zijn er onder mensen die wel in goed gezelschap verkeren, aardig wat lui die zich overgeven aan de praktijken van Sodom en Gomorra. Maar je kan van geen mens, ook al is hij dominee of pastoor, verwachten dat hij zich aan een strikt gereguleerde en onmenselijke levensstijl kan houden.

Opmerkelijk is wel dat Arie Baak heil verwacht van een buddy. Want waar is god zelf gebleven. Die is toch de ultieme buddy voor hen die tot het ambt zijn geroepen?

Dag 335 Derde kerstdag.

Het is zover. De derde kerstdag is begonnen. Nu de rest van het jaar nog tot een goed einde brengen. De kerstwensen kunnen weer de kast in en de nieuwjaarswensen worden tevoorschijn gehaald en opgepoetst. Ik weet niet hoe dat bij u gaat, maar bij mij wekt zo'n jaarwisseling elke keer weer de nodige verwachtingen. Wat zal er volgend jaar allemaal anders zijn? Geen idee, maar nieuwsgierig ben ik wel. Wie wel weet wat er in het nieuwe jaar anders zal zijn, of daar eigen suggesties in wil brengen kan dat hier kwijt. Eens kijken wat voor wensenlijst dat oplevert.
Al zoekende kwam ik op het spoor van een interessante mogelijkheid voor weblogs. Lees hieronder meer.

Blogs op het spoor.

(g.l.t. 3 min.; links: 10 min.)

De gemiddelde treinreiziger verveelt zich oeverloos en daar ziet de NS een goudmijntje in. Nu is er in de treincoupé net iets te weinig ruimte om de reizigers te laten basketballen, een salsa-workshop in te geven of er een kerstcircus te presenteren. Een beeldscherm waarop je tv kan kijken of door het internet kan struinen moet wel mogelijk zijn. Dat gaat dan ook gebeuren.

En zo zal het dan binnenkort afgelopen zijn met gratis kranten als de Metro. Het contract tussen NS en Metro loopt so-wie-so af, maar zelfs als die krant ook volgend jaar weer het papier op de perrons mag pletteren, zullen de reizigers er haastig aan voorbij lopen, want in de trein wacht het beeldscherm. En daar kan men alle soorten nieuws krijgen die men wil. Om te voorkomen dat de reiziger zich alsnog zal vervelen. omdat er alleen de dagelijkse brei aan 'news as usual' op staat, bied ik de NS een pakket aan dat het beeld op menig perron totaal zal veranderen. Op alle stations kun je reizigers zien uitstappen met een tevreden glimlach op het gezicht of een heldere blik in hun ogen. De instappers weten het al: die hebben achter het pc-scherm gezeten. Want wat is het geval?

Zit men eenmaal achter het scherm en drukt men op 'Start', dan verschijnt eerst de welkomstpagina. Hier ziet men een lijstje waar, behalve de internetsite van de NS zelf, een aantal thema's staan, die men met één vingerklik kan activeren. Hier een voorproefje van wat men dan zoal kan meemaken.

Klik maar een hier op 'Mededelingen voor de reizigers'. Of klik 'Op het juiste spoor' maar eens aan. Ook de liefhebbers van 'Puzzels' komen op een bijzondere manier aan hun trekken. Voor wie wat meer trivialere weetjes wenst, klikt op 'Spoorzoeken'. Reizigers die altijd wat last hebben van de slaapverwekkende cadans van de trein klikken op 'Wakker blijven'. En met één klik op het thema Het spoor bijster, ziet de reiziger tot zijn/haar grote opluchting dat men niet de enige is. Zij komen terecht op het weblog waar ook u nu zit te lezen.

U ziet het al. Het door mij aan geboden pakket bestaat uit dit weblog en de verzamelde weblogs die u hier kunt vinden in de rubriek 'Andere weblogs' (zie in de rechterkolom). Een totaalpakket met bijzondere, boeiende en leuke informatie, die de reiziger van zijn desolate verveling zal verlossen.

Wij zijn allen reizigers. En op die momenten dat we op ons levenspad enige tijd tussen de rails verblijven, zal de NS ons, dankzij deze weblogs, voortaan op het goede spoor houden.

Dag 334 Alle goede dingen komen in drieën.

Voor wie maar geen genoeg van het kerstgevoel kan krijgen: wees gerust: morgen is het gewoon 3e kerstdag.
Goede dingen komen altijd in drieën, zegt men. Maar als het zo één, twee niet lukt is er ook nog de 3e keer. Lees hieronder verder en u zult zien dat de wereld eerdaags compleet gaat veranderen.
Prettige voorzetting!

Driemaal is scheepsrecht.

(g.l.t.:7 min.; links: 5 min.)
Balthasar: "Yo, jongens, wordt 't niet eens tijd...?"
Casper: "Mwah......"
Melchior: "Jonge, Balt..., je wordt toch echt te oud voor dat trendy taalgebruik."
Balthasar: "Man, da's nou typische zo'n ouw-zeur-opmerking; je bent zo oud als je je voelt, zeg ik maar."
Casper: "Yep......"
Melchior: "Ik voel me anders prima. Prima genoeg om je aan te pakken Baltie, als je me nog een keer een ouwe zeur noemt."
Balthasar: "Al goed man, al goed. Maar effe serieus: vinden jullie ook niet dat het eens tijd wordt?"
Casper: "Ach, kweenie....."
Melchior: "Tijd waarvoor? Waar heb je het over?"
Balthasar: "Nou, ik denk dat we de mensen een groot plezier doen als we hem maar weer eens terug op aarde brengen, hè?"
Casper: "Nouwwwww, weet je geen leukere dingen?"
Melchior: "Tsja, ik heb ook zo mijn bedenkingen. Met die eerste is het toch niet helemaal goed afgelopen en die tweede is door niemand opgemerkt."
Balthasar: "Ja man, maar achteraf gezien was dat toen niet de right time en the right place...."
Casper: "Hoewel ze in die tijd wel voor van alles en nog wat in waren; was wel een erg coole tijd."
Melchior: "Ja, precies. Ze waren zo cool dat ze niet eens zagen wie er terug op aarde was. Maakte niet uit in wat voor personage we hem toen neerzetten, ze zagen het niet."
Balthasar: "Ah nou, we hebben toen wel het nodige in beweging gezet, dat moet je toch toegeven."
Casper: " Yeah! 't Swingde wel verschrikkelijk!"
Melchior: "En waar heeft dat allemaal toe geleid, hè? Ook vermoord en de wereld is er niet veel beter op geworden, dacht ik zo."
Balthasar: "Yo! Dus maybe, ik zeg dus wel may-be, is de tijd er nu wel rijp voor."
Casper: "Ach, kweenie....."
Melchior: "Nee, wanneer weet jij wel eens wat, Cas?! Balt, leg eens uit, waarom denk je dat."
Balthasar: "Wel, jullie hebben de laatste jaren toch ook niet liggen slapen hè? Massa's zijn zoekende. En wat zie je gebeuren? Ze geloven echt alles, man! Maakt niet uit of het nou religieus is of niet. D'r zijn er zelfs die de eerste de beste idioten achterna lopen. Ik zeg je man, de mensheid is op drift en men heeft een enorme behoefte aan verlossing."
Casper: "Heremejezus.... heb je wat gesnoven of zo Baltie? Dat hadden ze die vorige keren ook. En we gaven ze de verlosser en zie wat die dummy's ermee gedaan hebben!"
Melchior: "Het is wat bout gesteld, maar daar heeft Cassie wel een punt Balt."
Balthasar: "Maar jongens, luister, je bent het er dus wel mee eens dat de tijd er goed voor lijkt te zijn?"
Casper: "Mwah...."
Melchior: "Jawel, maar dat zegt me dus verder nog helemaal niets!"
Balthasar: "Okay, blijf er even bij, hè? Kijk, ik had ineens een brainwave..."
Casper: "Ohwwww... , hij is gehersenspoeld...!"
Melchior: "Nee wacht even Cas, wat bedoel je Balt? Heb je het licht weer gezien?"
Balthasar: "Ha, ha, ha, man! Nee, dat licht is gewoon een truucje, dat weet jij ook wel Mellie. Ik bedoel dit: waar ging het vorige keren nou precies mis?"
Casper: "D'r ging helemaal niks mis. De mensen konden het alleen niet goed waarderen."
Melchior: "(Zucht), ik wordt soms een beetje moe van dat jeugdige inzicht van je, Cas! Ze konden het best wel waarderen, alleen konden ze er niet zo goed mee omgaan. Met alle fatale gevolgen van dien."
Balthasar: "Right, man! En juist dat hadden wij beter moeten inschatten. Daar hebben we een cruciale fout gemaakt."
Casper: "Een crucifixiale fout, zul je bedoelen!"
Melchior: "Cas! Hou een op, ja?! Je lijkt die blogger wel op wiens veldje we nu kamperen!"
Balthasar: "Yo! Die blogger mag ik wel. Maar ter zake, boys. Ik denk dat onze fout was dat we een verlosser van menselijk vlees en bloed op aarde hebben gezet."
Casper: "Ja zeg, ze moeten hem wel een beetje kunnen herkennen toch? En je moet toegeven dat we echt alles hebben geprobeerd!"
Melchior: "Da's waar. Toen het met die eerste niet is gelukt hebben we ze later toch die Ghandi gegeven. Ik geef toe dat het daarmee wel erg snel was afgelopen, maar toen we kort daaarna hem gauw verwisselde voor een echte koning, die nota bene zwart was, om jou een beetje tegemoet te komen met de brainwave die je toen had, was wel duidelijk dat de mensen helemaal niet verlost wilden worden!"
Balthasar: "Ja, was wel zonde van die King. Maar jongens, verlost worden willen ze allemaal. Zelf kunnen ze het niet, ook al hebben ze daar ik weet niet wat voor therapietjes, kursussen en gedragscodes voor bedacht. Ik geloof er heilig in dat het wel lukt als we het nu eens anders aanpakken. Wie weet is driemaal nu scheepsrecht!"
Casper: "Hoe wou je dat dan zo verschrikkelijk anders aanpakken?"
Melchior: "Ja, vooruit dan maar, ik ben benieuwd."
Balthasar: "Hij komt terug op aarde, maar niet als mens!"
Casper: "Hallelujah! Tot zover de brainwave van Baltieboy, dames en heren, en dan u over tot de orde van de dag...."
Melchior: "Nou......, eens denken hoor, er zit wellicht iets in!"
Balthasar: "Iets?! Dit is de verlossende oplossing, man!"
Casper: "Dat heb ik weer! Heren, ga zo door en ik schrijf jullie in voor het eerste de beste verpleegtehuis!"
Melchior: "Nee Cas, nu even het hoofd erbij.
Balthasar: "Juist, man! Het wordt tijd dat we onze magie weer eens gaan toepassen."
Casper: " Okay, okay, als het maar leuk wordt deze keer."
Melchior: "Balt, ik begin wat te zien in die brainwave van jou. De tijd lijkt inderdaad rijp. Tuurlijk, mensen willen nog steeds verlossing en het lijkt er een heel klein beetje op dat ze nu meer hun best willen doen dan ooit. Maar ik zie nog niet wat voor andere verlosser we dan tevoorschijn moeten toveren."
Balthasar: "Wel, je kunt de mensen vandaag de dag alleen nog boeien als het iets echt anders is, iets zo onwaarschijnlijk dat het wel een wonder lijkt. En dat is precies waar ze op zitten te wachten."
Casper: "Maar al het geen mens van vlees en bloed mag zijn, wat had je dan in gedachten? Heb je daar iets voor gezien in die brainwave van je?"
Melchior: "Als ik eens nadenk over hoe het de laatste tijd hier en aan toe is gegaan, voel ik hem al aankomen, geloof ik."
Balthasar: "Right! Mensen maken zich ineens zorgen over hoe ze met de natuur omspringen. Ze zijn zelfs bereid daar serieus aan te werken."
Casper: "Wat heeft dat er nou mee te maken?"
Melchior: "(Gniffelt) Ja, ja, ja, ja. Balt heeft echt zijn hersens laten golven. Alleen in dit landje al willen ze bijvoorbeeld land aan water teruggeven, ze bouwen viaducten om dieren veilig over te laten steken, complete kassen moeten verduistert worden om nachtdieren te beschermen en er mag niet zomaar meer overal gebouwd worden als het ten koste gaat van bijna uitgestorven dieren."
Balthasar: " Zie je wel?!"
Casper: "Ja, ja (grote zucht) en ze richten zelf een partij voor de dieren op. Mooi hoor!"
Melchior: "Juist, dus.....?"
Balthasar: "Yo, man, ouwe Mellebel!"
Casper: "Huh? Wat? Hee, wacht even, jullie bedoelen toch niet.....?"
Melchior: "Hihihihi, Cas, jawel, dat bedoelen we wel. Dit gaat onze beste magische truuc worden die we ooit hebben gepresteerd."
Balthasar: "Right on! Jezus komt terug op aarde als dier!"
Casper: "Stelletje ouwe gekken! Maar dan wel op één voorwaarde!"
Melchior: "Ach jee, nou vooruit dan maar, de jeugd heeft tenslotte de toekomst, nietwaar?"
Balthasar: "Goed, een onbevlekte ontvangenis, Cas?"
Casper: " Dat ook, dat ook. Het moet wel een compleet wonder blijven."
Melchior: "Oh? Da's niet genoeg? Meneer heeft zo nog zijn eigen voorwaarde?"
Balthasar: "Yo, man. Laat hem!"
Casper: "Het moet dan wel een beetje cool beestje zijn!"
Melchior: "Een koel beest. Hoe komt-ie erop?"
Balthasar: "Okay, okay. Zeg jij maar wat het gaat worden, Cassieboy."
Casper: "Een komodovaraan!!"
Melchior en Balthasar: "Briljant! Geen alledaags dier en vanwege de koude bloedsomloop zo 'cool' dat warmbloedig temperament deze keer de boel niet in het honderd laat lopen!"
Casper: "Heren, aan de slag. Tijd voor de grote magie. Het echte kerstcircus kan beginnen. Ja, hij komt terug op aarde, ja, hij komt eraan, let u allen op.... hier is de komodovaraan!"
(Met dank aan hetkanWel alwaar ik het bericht over de komodovaraan las).

Dag 333 Pausen, presidenten en monarchen.

U dacht dat u alle kerstboodschappen al in huis had? Mooi niet! Maar maakt u zich geen zorgen. De leveranciers van de echte grote boodschappen brengen ze vandaag bij u thuis. Pausen, presidenten en monarchen bezorgen ook dit jaar weer het refrein van de eeuwigdurende kerstboodschap (lees hieronder verder).
Ik wens alle lezers een kerst die geheel volgens uw eigen codes zal verlopen, helemaal naar uw eigen keuzes is ingericht en dat u slaagt in de maakbaarheid ervan. Ik wens dat iedereen 3e kerstdag zal halen.

De kerstboodschap.

Dit is de kerstboodschap
die aan dovemansoren is gericht.

Dit is de kerstboodschap
van de roepende in de woestijn.

Het is het 'jingle bells'
van de klokkenluiders.

En in gevorderde zendtijd en met God aan hun zijde,
hun kinderen offerend op slachtvelden aller tijden,
zingt het verzamelde koor van de groten der aarde:
vrede op aarde, vrede op aarde.

Dit is de kerstboodschap
voor hen die met stomheid zijn geslagen.

Dit is de kerstboodschap
die in zwijgen is gehuld.

Dag 332 Lama-lesje geleerd.

De redaktie is weer een ervaring rijker. Na twee vermoeiende, maar wel leuke dagen is duidelijk geworden dat ik niet in staat ben instant-humor te produceren. Bij BNN is men op zoek naar de nieuwe Lama. In het tv-programma 'De Lama's' bedrijft men een soort theatersport waarbij snel en het liefst met veel humor wordt geïmproviseerd rond allerlei opdrachten. Vaak leuk, ook menigmaal behoorlijk flauw.
Met dit weblog als cv heb ik me in een opwelling aangemeld en tot mijn verrassing werd ik uitgenodigd voor de audities. Die vonden plaats volgens een wel erg Idols-achtig concept (erg jammer) maar nog groter was mijn verbazing toen ik, na een niet erg sterke performance, de eerste selectie doorkwam en naar de 2e ronde mocht. Hier moesten de kunstjes voor een vakjury worden vertoond en ik moet zeggen: het werd helemaal niks. Ik was niet snel en al helemaal niet humoristisch. Jammer, want ik had graag tot mijn pensioen met humor mijn brood willen verdienen.
Het lesje is wel geleerd: mijn humor ontwikkel ik beter hier achter mij pc. Instant-humor is niet mijn sterke kant. Nu alleen nog hard werken aan een veel grotere bekendheid van dit weblog, waar serieuze zaken afgewisseld worden met weblog-comedy. Maar ja, hoe ik dat voor elkaar krijg weet ik niet. Zelfs onderzoek naar prikkelende reclames helpt me niet daarbij (lees hieronder meer). Weet u hoe ik weblog nummer 1 van nederland kan worden?

Prikkelende raadsels

(g.l.t.: 2 min.; links: 15 min.)

Nergens gelooft men zo sterk in de maakbaarheid van keuzes als in de reclamewereld. En behalve de reclamemakers zelf, is ook menig consument er van overtuigd dat koopkeuzes beïnvloed worden door advertenties en tv-spotjes. Nu moet de boodschap wel helder zijn, anders mist de reclame zijn doel. Althans, dat beweren Paul Ketelaar en Marnix van Gisbergen van de Radboud Universiteit Nijmegen. Zij deden onderzoek naar het effect van zogenaamde open advertenties. Dat is reclame waarin mooie, sfeervolle plaatjes de consument moeten verleiden. Dit in tegenstelling tot reclame waarbij het produkt je meteen door de strot wordt geramd.

De onderzoekers menen dat die open reclame veel te raadselachtig is. Mooie plaatjes zijn leuk, maar je moet wel snel kunnen zien waar het over gaat. 'De consument wil hapklare reclame', aldus de onderzoekers.

Het onderzoek is beperkt tot advertenties in allerlei bladen. In tv-spotjes hebbben de reclamemakers wat meer vrijheid omdat beeld bijgestuurd kan worden door voice-overs en muziek. Toch menen de onderzoekers dat ook hier de reclame niet al te lang raadselachtig moet blijven: 'Je mag best een prikkelend beeld geven, maar je moet ze '(de kijkers) niet overschatten in wat ze willen en kunnen'.

Nu ken ik genoeg mensen die zich irrtieren aan reclames waarbij de beelden niets te maken hebben met de boodschap. Maar als je de uitslag van de jaarlijkse prijs voor de beste reclame (de Gouden Loeki) mag geloven, zal de consument het allemaal worst zijn. Het publiek koos dit jaar juist die erg prikkelende reclame waarin iemand, volgestoken met acupuntuurnaalden, een brandend gebouw moet uitspringen. De hele top vijf bestaat uit reclames die eerst een lang verhaal laten zien, voordat duidelijk wordt om welk product het eigenlijk gaat.

En zo worden we dan weer opgescheept met nog een raadseltje. Hebben de onderzoekers het publiek onderschat of weet het publiek maling aan dit soort onderzoeken? De redactie hier weet het echt niet. Die heeft al genoeg aan de echte 'life puzzles'.

Dag 331`Wenselijkheid.

Straks gaan we mekaar natuurlijk de beste wensen doen. Behalve dat we dat natuurlijk echt menen is het ook een stukje goed gedrag. Op dat gebied blijft er echter hier en daar nog veel te wensen over. Dat gaat veranderen! Goed gedrag is namelijk niet zo vanzelfsprekend maar wel maakbaar. Lees hieronder meer.
Hoe zit het ondertussen met uw kerststress?

Goed gedrag award /*\

(g.l.t. 3 min.; links: 15 min.)
Kennelijk zijn we goed de weg kwijt. Dat kan ook haast niet anders. Bijna niemand kan meer uit het hoofd rekenen sinds de invoering van de rekenmachine en zo leidt de invoering van de TomToms ertoe dat men zich niet meer zelfstandig in goede banen kan leiden. Toenemend wangedrag is het gevolg. En dat is voer voor degenen die de maakbaarheid van gedrag onderzoeken of aan de borreltafel bespreken. Daarbij is het uiteindelijke doel niet de kennis over het gedrag zelf maar de zoektocht naar middelen die ons zullen prikkelen ons goed te gedragen. En altijd weer steken daar de begrippen 'straffen' of 'belonen' de kop bij op. Hoewel de meningen over de effecten van beide methoden nog steeds verschillen, verschijnen er wel steeds meer experimenten om goed gedrag te belonen.
Dat is in andere landen al langer een gewoonte (Denemarken) en in Nederland begint het langzamerhand terrein te winnen. In Utrecht kregen mensen een tegoedbon voor de U-stal (een fietsenstalling) als men met de fiets aan de hand zich door een voetgangersgebied verplaatste. Degenen die dat al fietstend deden kregen de standaard-boete. Daar kunnen ze in Deventer nog eens een puntje aan zuigen. Goed gedrag wordt daar bestraft. Als je telkens van je fiets stapt om al dat zwerfvuil van het fietspad te verwijderen en je gooit dat in de eerste de beste afvalbak die je langs de weg tegenkomt, kun je een boete krijgen van de milieu-inspectie. De brave burger die dit deed had natuurlijk ook een 'goed-gedrag-award' moeten krijgen.
Wat zou er gebeuren als we, het experiment in Utrecht volgend, fout gedrag blijven afstraffen maar tegelijkertijd goed gedrag belonen? Waarschijnlijk krijgen we dan een samenleving waar iedereen zich rijk gaat rekenen, naar voorbeeld van het nederlandse bedrijfsleven. Dat blijkt namelijk koploper te zijn op gebied van goed werkgeversschap. Het gedrag waarbij een werkgever optimaal rekening houdt met zijn werknemers zonder dat deze zorg ten koste gaat van organisatiebelangen. Een onderzoek hiernaar gaf aan dat de belangrijkste reden om een goede werkgever te zijn, vooral lag in het halen van een beter bedrijfsresultaat. Ofwel: de harde euro's.
En voor je het weet krijgen we een nieuw soort calculerende burger. Wat kost het om door rood te rijden (fikse boete) of wat levert het op als je er netjes voor stopt (een tegoedbon voor een dagje museum om eens stil te staan bij al die prachtige kunst)?
Wie zijn belasting braaf betaalt krijgt voortaan een leuke toeslag in plaats van de afschrikwekkende boete die je moet betalen bij belastingontduiking. De voetbalfan die het stadion mijdt mag naar het politieburo. Niet vanwege de meldingsplicht maar omdat ze er een leuke borrel voor hem organiseren. De zakkenroller die nu ineens wat in je tasje stopt in plaats van eruit, mag een week gratis boodschappen doen. Keurig het parkeergeld betalen levert een bon op voor een jaartje gratis parkeren. En de ouders die hun kinderen niet vermoorden hoeven niet tegen twintig jaar cel aan te kijken, maar krijgen evenzoveel jaar gratis toegang tot pretparken waar ze met hun kroost naar toe kunnen.
Tja, zolang aan bepaald gedrag bewuste keuzes vooraf gaan is dit misschien een leuk beleid. Maar we zijn aardig in de aap gelogeerd als alle goede gedrag beloont gaat worden. Dan wordt het nog minder vanzelfsprekend dan het nu al bij sommige mensen is.

Dag 330 Bizarre berichten.

Als je zowel 's ochtends als 's avonds het nieuws volgt, krijg je soms een bizarre opeenvolging van berichten. Dat kan soms grappige effecten geven, maar de reeks berichten die in het artikeltje hieronder kunt lezen zijn verre van lollig. Natuurlijk moet je niet altijd alles met elkaar in verband brengen. Het eerst genoemde bericht moet los worden gezien van de rest. Of toch niet?

Gemengde berichten, gemengde gevoelens.

(g.l.t. 2 min.; links: 10 min.)
Gisteren kon u hier lezen hoe een enkel zinnetje je op rare gedachten kon brengen. Ik weet niet hoe het u vergaat als u op één dag de volgende koppen geserveerd krijgt (klik op de koppen voor de volledige inhoud):


De Raad van State heeft bepaald dat de minister duidelijk had moeten maken volgens welke criteria ze een uitgeprocedeerde asielzoeker een schrijnend geval vindt. Maar goed, da's mosterd na de maaltijd want ze heeft een andere portefeuille gekregen en toen....


... ging ze meteen hard aan het werk. De jeugdzorgmedewerkers blij dat er eens naar ze werd geluisterd. Vol verwachting klopte hun hart. Kennelijk hebben ze het vorige beleid van de minister niet zo goed gevolgd, druk als de jeugdzorg het had met haar eigen perikelen, want...


.... dit hadden ze kunnen verwachten. De teleurstelling is begrijpelijk, maar om dan zo te reageren....


... is lichtelijk overdreven.
Als ik Verdonk was zou ik nu zo ontzettend moe worden, dat ik onmiddelijk opstapte. Eén keer in verband gebracht worden met dode mensen (Schipholbrand) overleef je misschien nog, maar de dreiging dat je ook het leven van kinderen op je geweten gaat krijgen moet toch voor elk mens teveel zijn.
Gelukkig is het jaar bijna om en als ze nou in januari een beetje opschieten met dat nieuwe kabinet, komt Verdonk nog weg zonder dat de malaise in de jeugdzorg ook haar wordt verweten.
De aangeklaagde jeugdzorgmedewerker hoeft in ieder geval niet op een generaal pardon te rekenen, zoveel is zeker.

Dag 329 Redactionele mededelingen.

Er is en nieuwe service op dit weblog. Onder somige artikeltjes staat "Label". Klikt u op de link aldaar dan verschijnt er een pagina met alle artikeltjes die hier onder één van de thema's of categorieën zijn gemaakt. Zo kunt u straks met de kerst uw eigen kerstspecial openen. Alles lezen wat bij het thema 'Codes' hoort? Klik dan op dat label. Er wordt nog aan gewerkt om de boel compleet te krijgen.
Dan vandaag nog een nieuwe link naar een weblog. Ikzelf ben een trouwe bezoeker op xa4a. Gaat u ook eens op bezoek bij haar. Zie de rubriek 'Andere weblogs' in de rechterkolom.
Verder wordt op het prachtige weblog Sargasso hun vijf-jarig bestaan gevierd. Daarom de komende vijf dagen een directe link naar hun jubileumstukjes. Ook in de rechterkolom te vinden onder 'Sargasso vijf jaar'.
Op menig weblog wil natuurlijk nog wel eens een verspreking (of liever een 'verschrijving') voorkomen, maar leest u hieronder eens hoe dat er bij de Volkskrant aan toe gaat.

Vlees noch vrouw. /*\

(g.l.t. 2 min.; links: 8 min.)

Je moet zo verschrikkelijk oppassen met wat je zegt. En dat geldt ook voor wat je schrijft. De maakbaarheid van taal is mooi, maar met taal zorg je ook snel voor begripsverwarring. Vooral de brengers van het dagelijkse woord, journalisten, zouden beter moeten oppassen. Hen wordt wel eens verweten dat ze klakkeloos de tekst van persberichten overnemen. Maar iemand die een beetje knutselt aan zo'n tekst en met een meer eigen formulering wil komen, kan al gauw de lezer op onbedoelde gedachten brengen. Neem nou de berichten naar aanleiding van een onderzoek dat de stichting Wakker Dier heeft gedaan naar wat men de meest foute kerstgerechten vindt. Op de eerste plaats staat foie gras, ganzenlever, omdat men het niet zo'n prettig idee vindt dat die beesten het voer met geweld door de strot wordt gedouwd. Varkensvlees blieft men ook niet zo omdat biggetjes onverdoofd worden gecastreerd en blank kalfsvlees is fout omdat de dieren expres bloedarmoede moeten lijden om aan hun appetijlijke kleur te komen. Zo volgen er nog wat walgelijke voorbeelden. Ook al vinden veel mensen die dierenmishandelingen niet correct, toch weerhoudt ze dat er niet van 'fout vlees of vis' met de kerst te verorberen. En dan kun je ineens in de Volkskrant lezen dat '5 procent van de Nederlanders kiest voor een kerstmaaltijd zonder vlees, vooral vrouwen'.

Wat? Horen vrouwen ook in de categorie 'fout vlees'? Waar veel andere kranten hun informatieve artikel besluiten met '5 procent van de Nederlanders, vooral vrouwen, zegt te kiezen voor een diervriendelijk kerstmaaltijd zonder vlees', kiest de Volkskrant voor een wat andere formulering en wekt de suggestie dat er behalve dierenleed ook nog wat kannibalisme is in dit zo gemoedelijke landje.

Het is niet zo verwonderlijk dat juist in de Volkskrant met een enkele zinswending een geheel ander beeld van de samenleving wordt opgeroepen. Eén van hun vaste columnisten, mocht dit jaar de tekst voor het Groot Dictee der Nederlandse taal maken. Door die Bril bekeken, komen vrouwen er wel vaker erg stereotype van af. Wellicht wilde de redacteur van het Wakker Dier-artikeltje ervoor waarschuwen dat zulks ook een vorm van mishandeling is. Natuurlijk krijgen nog veel vrouwen teveel door hun strot geduwd en wijst menig reclame er vooral vrouwen op hoe hun huidskleur de gewenste teint kan krijgen. Maar waar haalt de redakteur het idee vandaan dat vrouwen hier en daar op het kerstmenu staan?

Dag 328 Bederf uw eetlust niet.

Naast de gangbare berichten in de pers nemen de recepten voor de kerstmaaltijd steeds meer plaats in. Je hebt al gegeten en gedronken voor het zover is. De redaktie is so-wie-so al geen liefhebber van vis en na het gesprek dat u hieronder kunt lezen, was alle eetlust helemaal verdwenen.
In het menuutje 'Andere weblogs' (zie rechterkolom) weer een nieuwe link. 'Are you hung up?' is van de nederlandse journalist Ivo Evers, die tijdelijk vanuit Turkije werkt.
Prettige dag verder.

Tomaat roept Zalm op.

(g.l.t. 4 min.; links: 20 min.)

Zoals sommige mensen puur voor de lol willekeurige woorden in hun zoekvenster tikken om te zien wat dat oplevert, zo zit ik wel eens met mijn mobieltje te spelen. Je kan niet alleen nummers intoetsen maar ook letters. Bij één van die spelletjes kreeg ik tot grote verrassing een oude bekende aan de lijn.

Zalm: "Met Zalm hier..."

pp: "Heee, meneer Zalm, da's ook toevallig!"

Zalm: "U weer!! Hoe komt u in hmelsnaam aan het nummer van mijn mobiele telefoon??"

pp: "Wel, ik tikte de letters l-a-n-d-s-b-e-l-a-n-g in en nu heb ik u dus aan de lijn,"

Zalm: "Hm, da's wel heel toevallig."

pp: "Nou, nu ik erover nadenk is dat niet zo heel toevallig."

Zalm: "U denkt maar. Dit zal u een volgende keer niet lukken. Ik zal onmiddelijk maatregelen nemen om de privacy van mijn nummer beter te beschermen."

pp: "U heeft groot gelijk. Er zijn wel meer mensen die hun nummers en codes beter beschermd willen zien."

Zalm: "Oh ja? Komt het vaker voor dan? "

pp: "Dat zou u toch moeten weten. Bent u nog niet op de hoogte van de oproep van het SP-kamerlid meneer Irrgang?"

Zalm: "Ah, bedoelt u dat! Jazeker wel."

pp: "En, wat denkt u te gaan doen?"

Zalm: "Oh, ik heb allang wat gedaan. Dit soort zaken handel ik af zoals ik dat al jaren heb gedaan. Ik flikker dat meteen in de papierversnipperaar." (zie opmerking van Zalm in Volkskrant-interview over zgn. claimbrieven).

pp: "Dat kan toch helemaal niet? U kunt een oproep uit het parlement toch niet naast u neerleggen?"

Zalm: "Dat doe ik ook niet. Als ik het naast me neerleg dan schept dat de verwachting dat ik er ooit nog iets mee zal doen. Dat leidt dan weer tot verwarrende debatten , zoals laatst bij een collega uit mijn partij het geval was. Nee, meteen weggooien, dat is veel duidelijker."

pp: "Maar vindt u het dan niet een slechte zaak dat banken discrimineren op postcode?"

Zalm: "Ja, dat is niet zo netjes."

pp: "Nou dan! Kom dan uw beloftes na, zoals nu van u wordt gevraagd."

Zalm: "(grote zucht) Luister, dat is niet zo gemakkelijk als u denkt. Dit is een complexe materie. Als de banken niet op postcode controleren, zouden wel eens veel meer mensen een hypotheek kunnen krijgen. Dan gaan die rooie socialisten meteen uitrekenen wat dat de schatkist op zou leveren als de hypotheekrente-aftrek wordt afgeschaft en er is dan een kans dat ze hun positie nog meer versterken."

pp: "Wat maakt u dat uit? U bent straks weg en de VVD doet helemaal niet mee aan een nieuw kabinet."

Zalm: "U bewijst opnieuw helemaal nergens verstand van te hebben."

pp: "Wat zegt u?"

Zalm: "U begrijpt een aantal zaken niet. Waarom denkt u dat wij nu niet meedoen aan de informatierondes?"

pp: "Nou, eh..., Mark Rutte heeft gezegd dat het verlies van de VVD zo groot was dat regeringsdeelname er deze keer niet inzit."

Zalm: "Juist! Mark heeft precies gezegd wat ik hem heb opgedragen. En wat denkt u dat daar de bedoeling van is?"

pp: "Oh, wacht eens even...., u hebt de regie nog steeds stevig in handen geloof ik."

Zalm: "Ah! U begint het te leren. Kijk, wij doen nu even niet mee. We kunnen in alle rust wat interne zaakjes op orde krijgen, zonder afgeleid te worden door dat altijd weer erg irritante schimmenspel van de informatie-rondes. Die rondes leveren helemaal niks op. Men komt er met de voorgestelde combinaties absoluut niet uit."

pp: "En wat gaat er dan gebeuren?"

Zalm: "Men komt dan vanzelf weer bij ons uit. Daar hoeven we helemaal niets voor te doen. Uiteindelijk heft men ons weer nodig om een stabiel kabinet van CDA, VVD en PvdA te formeren."

pp: "Maar dat wil Wouter Bos toch helemaal niet?!"

Zalm: "Ach, die weet ook wel dat dit zijn enige kans is op regeringsdeelname. En zodra wij worden opgeroepen om onze verantwoordelijkheden weer op te pakken, zullen we dat ook met alle kracht doen. Mocht het nodig zijn dan zetten we desnoods de heer Bos een beetje onder druk."

pp: "Hoe bedoelt u?"

Zalm: "Wel, als hij dwars gaat liggen dan hebben we een alternatief. Een combinatie met ons en CDA, de CU en de Partij voor de Vrijheid heeft ook een meerderheid."

pp:"Ik kan me herinneren dat Mark Rutte klip en klaar heeft gezegd dat hij onder geen enkele voorwaarde met de partij van Wilders in zee wil."

Zalm: "Ja, ja, dat moest hij ook zeggen. We willen wel zo fatsoenlijk mogelijk overkomen. Ik zei ook: mocht het nodig zijn. Eén van onze collega's heeft aardige contacten met Wilders, dus dat kunnen we wellicht strategisch inzetten."

pp: "Maar ja, als Bos zich dan wel terugtrekt, zit u met een probleem. Als Rutte woord houdt gaat hij met die chantage-combinatie niet in zee."

Zalm: "Dan is er nog niks aan de hand."

pp: "Hoezo?"

Zalm: "Wel, die eerder genoemde collega heeft haar sporen dik verdiend op gebied van de zeevaart, dus dan zetten we haar koers in."

pp: "En dan bent u Mark Rutte kwijt."

Zalm: "Da's verrekte sneu. Maar wij blijven fatsoenlijk. We zullen hem bedanken voor de bewezen diensten en we krijgen hem nog wel op een leuke burgemeesterspost weggezet."

pp: "Tjonge, meneer Zalm, u krijgt er ook nooit genoeg van, hè? En hoe moet het ondertussen met die postcode-discriminatie?"

Zalm: "We leven in een vrij land, meneer! Ik adviseer de mensen die denken daar last van te hebben hetzelfde te doen wat ik straks met mijn mobiele nummer doe."

pp: "En dat is?"

Zalm: "Gewoon van code veranderen."

pp: "Maar dat gaat met een postcode toch niet?"

Zalm: "Oh nee? Wat dacht u van verhuizen?"

Dag 327 Geen bericht, goed bericht.

Deze gevleugelde woorden slaan vooral op het idee dat als je postbus leegblijft, je ook geen slecht nieuws kan ontvangen. Daar staan de kranten al vol van. Zou de wereld er eens stuk beter uitzien als er geen krantenberichten waren?
Het zou al heel wat schelen als krantenberichten wat vollediger en juister werden gepubliceerd. Kranten zijn tenslotte geen weblogs!
Lees hieronder hoe een enkel detail, dat ook nog eens voor meedere uitleg vatbaar is, de krantenkoppen haalt. In zulke gevallen heb ik toch liever geen nieuws.

Pincode-barrière \|/

(g.l.t. 3 min.; links: 20 min.)
Onderzoekjes doen is één ding, hoe de media de uitslagen naar buiten brengen is heel iets anders. Dat valt weer eens op als je de berichten leest over een onderzoek naar het pin-gedrag van consumenten. Currence, een organisatie op het gebied van geautomatiseerd betalingsverkeer, meldt in een persbericht dat bijbetalen voor pinnen onder een bepaald gedrag de belangrijkste reden is voor consumenten om dan maar cash te betalen. Daarnaast zijn de onduidelijkheid over de aanwezigheid van een pinautomaat en de onbereikbaarheid van zo'n ding een reden om de pinpas op zak te houden. In situaties waar men een fooi wil geven, betaalt men liever cash.
In een tweede bericht meldt Currence dat met name oudere allochtonen de voorkeur geeft aan cash-betalingen. De taalbarrière zou daar een rol bij spelen. En wat zie je dan in alle media die hierover publiceren? Die gebruiken juist dit ene onderdeel voor hun koppen. 'Allochtonen pinnen maar zelden', 'Allochtoon mijdt flappentap' en 'Pinnen nog niet ingeburgerd onder allochtonen' luidt het overal. Waarmee 'de allochtoon' voor de zoveelste keer wordt vastgepind. Dit keer dus op betaalgedrag.
Nou heb ik zelf helemaal geen hekel aan pinnen, wel aan stigmatiseren. Maar ja, dat laatste gaat veel mensen stukken gemakkelijker af dan pinnen. In dit geval kan het natuurlijk ook een beetje liggen aan dat tweede persbericht van Currence. Dat oudere allochtonen niet zo graag pinnen zou aan de taalbarrière liggen. Daar kun je vraagtekens bij zetten. Een pincode intoetsen is toch veel makkelijker dan een taal aanhoren en spreken? Bij cash-betalingen wordt er meer van de taal gebruik gemaakt dan bij pinnen nodig is. Dus is dat wel de werkelijke reden?
De constatering dat juist oudere mensen een hekel aan pinnen hebben is meer relevant. Al jaren worden er overal cursussen gegeven om ouderen (van welke pluimage dan ook) aan tal van vormen van automatisering te laten wennen, inclusief pinnen. Het is dus niet zozeer de moeite die sommigen met de taal hebben, Het is eerder de allergie die met name ouderen hebben voor knopjes, automaten en wat voor digitaal gedoe dan ook. Los nog van het feit dat ouderen gehecht zijn aan 'ouderwetse' dingen. Gewoon het geld door je handen laten gaan is niet zo 'cool' maar ouderen zijn er wel veel meer mee vertrouwd.
En tot slot: hoe ouder je wordt, hoe meer moeite je hebt met het onthouden van allerlei zaken. In een wereld waarin het gebruik van codes sterk is toegenomen wordt het voor ouderen dan ook wat lastiger. Het is natuurlijk erg vervelend als je je pincode even bent vergeten op het moment van betalen. Dan maar wat cash-geld meegenomen bij het boodschappen doen. Ik denk dat een zogenaamde taalbarrière hier minder een rol speelt en er eerder sprake is van de mahsro-code. Het enige dat ik me nog kan voorstellen is dat 'oudere allochtonen' vroeger gewend waren een beetje af te dingen bij een aankoop. Een gewoonte die hier eens een keertje ingeburgerd zou moeten worden. Maar hoe ding je af met je pinpas?
De belangrijkste redenen waarom veel mensen in bepaalde situaties niet willen pinnen hebben dus helemaal niets te maken met de culturele achtergrond van mensen. Maar wat maak ik me druk? Het is toch al veel langer de gewoonte dat in krantenkoppen onjuiste details tot hele waarheden worden verheven?

Dag 326 Op het eerste gezicht.

De politiek en de burger hebben soms een verhouding die is gebaseerd op liefde of haat op het eerste gezicht. Hoeveel de inhoud er toe doet kunt u lezen in de bijdrage van vandaag (zie hieronder).
Verder wens ik u deze week een rustige aanloop naar de kerst.

Voor de vorm kiezen <>

(g.l.t. 2 min.; links: 3 min.)
De kans is groot dat er een kabinet komt dat niet helemaal overeenstemt met de verkiezingsuitslag. Mocht u daardoor de indruk hebben dat de verkiezingen er meer voor de vorm zijn geweest, dan is nu wetenschappelijk aangetoond dat die indruk klopt. En dat ligt dan niet aan de politici maar geheel aan uzelf. Op de Schotse Stirling universiteit hebben ze ontdekt dat kiezers zich meer door de vorm laten beïnvloeden dan door de inhoud. Het gaat hierbij niet om de vorm of inhoud van de partijprogramma's, maar van de gezichten van de politieke kandidaten.
Men heeft van een aantal politici alle gezichtskenmerken uit een foto verwijderd, zodat alleen vorm, huid en symmetrie van het gezicht overbleef. Daarna mochten mensen kiezen en de uitslag daarvan kwam aardig overeen met de echte verkiezingsstrijd.
Ik vraag me af in hoeverre zo'n conclusie klopt. Andere onderzoeken hebben aangetoond dat de eerste indruk die je van iemand hebt vaak doorslaggevend is voor het oordeel dat je van de man of vrouw hebt. Wat die persoon ook zegt of doet verandert daar weinig meer aan. Als dit gegeven een rol speelt, dan doet het er toch niet toe of iemands gelaatstrekken gewist zijn?
In de volksmond wordt wel eens gezegd dat een volk de regering krijgt die het verdient. Welnu, dat is dan helemaal waar op basis van genoemde onderzoeken. Jan Marijnissen heeft aardig gewonnen omdat er kennelijk mensen zijn die een voorkeur hebben voor wat rondere vormen. Het liefst ook wat blozend en dan kom je al gauw uit op een tomaat, het symbool van de SP. Jan-Peter Balkenende mag een stuntelaar zijn maar omdat zijn gezichtkenmerken overeenkomen met die van Harry Potter hebben ook nog veel mensen het gevoel dat hij wel een toffe peer is. De vraag is echter wel hoe het toch mogelijk is dat ook een rotte appel leuk uit de verkiezingsstrijd is gekomen.
Verkiezingen: hoewel het volgens dezelfde volksmond onmogelijk is om appel met peren te vergelijken, toch is dat precies wat we bij de stembus hebben gedaan.

Dag 325 Op je strepen staan..

Ik bewonder al die mensen die zo goed voor zichzelf kunnen opkomen. Het is te hopen dat zij dat ook in de toekomst kunnen doen. Het is niet ondenkbaar dat 'op je strepen staan' straks letterlijk moet worden genomen. Je gaat op een soort streepjescode staan en men weet wie je bent. Da's niet zo'n prettige metode voor mensen die een er een hekel aan hebben om op hun nnummer te worden gezet maar het wordt echt een ramp als je niet wordt herkent. Awel, lees hieronder meer over wat codes voor uw persoonlijkheid kunnen betekenen.

Existentiële postcode. \|/

(g.l.t: 2 min.; links: 35 min.)
Ik heb een postcode, dus ik besta. Dat geldt in ieder geval voor het dorp Noordhoek. Vanaf 1 januari krijgt het dorp een eigen postcode. En dat betekent, volgens de voorzitter van de postcode-werkgroep aldaar, dat Noordhoek 'echt bestaat'. Opgelucht halen de inwoners adem. Hun bestaan is erkent, men telt echt mee. Hoe lang men gelukkig zal zijn met deze bestaanszekerheid is maar de vraag. Zo is er een mevrouw die zeker weet dat ze bestaat omdat ze ook een postcode heeft. Daar is ze niet gelukkiger van geworden nu haar buren een fikse prijs krijgen van de Postcode Loterij. Zij niet. Haar hele identiteitsbewustzijn ligt sindsdien overhoop en daarom sleept ze de loterij voor de rechter want de psychische schade is niet te overzien.
Mensen zijn van vlees en bloed en niet van vier cijfers en twee letters. De Postcode Loterij vergist zich daar wel vaker in. De club heeft tot tweemaal toe een brief gestuurd naar iemand die al een poosje niet meer bestaat. De postcode wel.
De postcode is ondertussen wel meer dan een cijfer- en lettercombinatie die vooral tot doel heeft de post sneller te verwerken en verspreiden. Dat was hier in mei al te lezen. De postcode zegt meer over u, dan u eigenlijk kwijt wil. Als u om die reden geen postcode zou willen hebben, dan houdt uw bestaan wel op.
Het leuke van allerlei codes en nummers is dat veel zaken wat makkelijker gaan. Niet voor u. Al die sofinummers, klantnummers, postcodes en pincodes leiden al gauw tot het mahsro-effect. Wie kent niet de situatie dat je niet geholpen kan worden omdat je je nummer bent vergeten. Of erger: dat je niet wordt herkent omdat men geen nummer van je heeft. De psychische schade die dat veroorzaakt leidt er weer toe dat je nummer-zoveel wordt op de wachtlijst van de GGZ. En als het dan zover is dat je naar de psychiater mag, kom je in een rij voor het loket te staan. Eenmaal aan de beurt, wordt je niet vriendelijk toegesproken met 'Wat kan ik voor u doen mevrouw/meneer?' maar schalt er door de ruimte het irritante 'volgend nummer!' Dat ben jij dus.
Misschien valt er veel leed en mahsro-kommer-en kwel te voorkomen als iedereen zelf zijn eigen nummer mag bedenken. Je verzint een combinatie, waarvan jij vind dat die het beste bij je past. Omdat je hem zelf hebt bedacht, onthou je die code wellicht wat makkelijker. Maar het allermooiste is dat het dus helemaal je hoogstpersoonlijke, eigen code is. Je bepaalt je eigen identiteit. Dat moet toch een stuk prettiger voelen?

Dag 324 Losse eindjes.

Bij gebrek aan voldoende opleiding moet de redaktie hier zelf maar uitzoeken hoe de losse eindjes aan elkaar te knopen. Het artikel van vandaag is daar weer een poging toe (lees hieronder). Ik hoop niet dat u de draad kwijt raakt.
Mag ik u ook nog even wijzen op de losse link onder 'Ook dat nog' (zie rechterkolom). Wie de eerdere publicaties hier over maakbaarheid en Lego heeft gelezen kan hier zien dat het allemaal nog gekker kan.

Draadje los? Verbinding maken! /*\

(g.l.t.: 3 min.; links: 8 min.)
Zit er bij u ook wel eens een draadje los? Het schijnt bij steeds meer mensen voor te komen. Bij mij zit er regelmatig een draadje los. Mijn omgeving heeft daar meer last van dan ikzelf, maar tot nu toe heeft het er nog niet toe geleid dat ik op een of andere wachtlijst voor een geestelijke gezondheidszorg-club terecht ben gekomen. De toenemende hulpvraag in de GGZ en die wachtlijsten zijn een probleem. Maar maakt u zich geen zorgen. Reken maar dat 'de politiek' volgens de beste maakbaarheidsprincipes dit zal oplossen. Eén van die principes is: is er ergens een grote toestroom dan gaan we bouwen! Files? Meer en bredere wegen. Groeiend aantal inwoners? Meer vinexlocaties. Stijgende waterstanden? Meer waterbekkens. Dus wat is de meest voor de hand liggende oplossing als er steeds mee mensen het spoor bijster zijn? De aanleg van de Zuiderzeelijn!
Tot nu toe waren er tal van argumenten om die snelle verbinding met de noordelijke provincies tegen te houden. Het comité 'Hier trekken we de lijn' hoopt dat een nieuw kabinet wel de connectie zal maken. Nou, de kans wordt nu wel groter want in de noordelijke provincies zijn de voorzieningen voor geestelijke gezondheidszorg zo goed dat er in toenemende mate gebruik van wordt gemaakt. Bij langduriger zorg blijkt Drenthe goed te scoren omdat daar een ruim aanbod van zorginstellingen is.
Dat zal de planners van een maakbare samenleving op een idee brengen. Vier vliegen in één klap. De wachtlijsten in de randstedelijke GGZ kunnen worden weggewerkt, de toenemende overlast van 'gestoorde' mensen in de grote steden wordt verminderd, de werkgelegenheid in de noordelijke provincies krijgt een impuls en het gezeur over de Zuiderzeelijn kan van de agenda.
U zult nu wel denken: er zit echt een draadje los bij de redaktie hier, want de verbinding die tussen het ene en het andere onderwerp wordt gemaakt is te gek voor woorden. U heeft gelijk. Maar dit volkomen fictieve scenario past wel bij het gangbare maakbaarheidsdenken. Pas als er sprake is van 'last', wordt er naar oplossingen gezocht. En die moeten er dan snel komen. Kennelijk zijn we, met al onze maakbare vaardigheden, niet in staat bepaalde problemen voor te zijn. Waarom hebben meer mensen last van losse draadjes? Hoe is dat te voorkomen? En hoe zorg je ervoor dat mensen bij wie eenmaal een draadje los zit, de verbinding met zichzelf en de samenleving weer wordt hersteld?
Ik zou het niet weten. In mijn werk (opvang dak-en thuislozen) is er al jaren sprake van een toename van mensen met psychiatrische verschijnselen. Naar de oorzaken wordt flink gegist. En de discussie over de oplossingen slingert heen en weer tussen maatschappelijk geïntegreerde aanpak en grotere vrijheid voor gedwongen opnames. Misschien is het 'dorpsgek-model' een aardige oplossing. In elke plaats was wel iemand die zo'n rol vervulde. Maar het was een geaccepteerd verschijnsel en men zorgde zelf voor hun 'lokale gek'. De ene buurman hield een oogje in het zeil, een andere buur deed eens een boodschapje en de plaatselijke kruidenier gaf de persoon in kwestie een bakkie koffie als hij/zij voor de etalage stond te turen.
Het wordt wel de hoogste tijd om er over na te denken want over een paar jaar zijn we wat ouder en hoogstwaarschijnlijk zelf rijp om in aanmerking te komen voor een ritje met de Zuiderzeelijn. Nogmaals: zelf weet ik de oplossingen (nog) niet. U wel?

Dag 323 Dwaallichten.

Hoe meer informatie je hebt, hoe meer twijfels je kunt krijgen. Het wordt er dus niet makkelijker op in een tijdperk van informatie-overkill. Her gekke is dat in zo'n situatie velen de verworvenheden van De Verlichting laten vallen en terug grijpen op meer obscure verschijnselen die je in het spirituele spectrum kunt vinden. December is elk jaar weer een voorbeeld van hoe mensen massaal het heidense lichtfeest vieren recordbedragen uitgeven aan kerstverlichting en vuurwerk. Dat krijg je ervan als er bij jouzelf geen lichtje opgaat. Ach, zijn wij niet allen dwaallichten? Meer lichtgevende zaken hieronder.

Keuze voor de verlichting <>

(g.l.t.: 1 min.; links: 6 min.)
Ze moeten mensen niet zo in de war brengen. Zelf ben ik maar een simpele ziel. Al gaat er heel af en toe een lampje bij mij branden, je kan niet zeggen dat ik tot de meest briljante, verlichte geesten hoor. Dus u begrijpt wel waarom ik in de war raak als ik voor twee verschillende keuzes wordt geplaatst.
Net als er door heel het land allerlei wedstrijden beginnen, wie de mooiste kerstverlichting heeft, maakt de stichting Natuur en Milieu de nominaties bekend van de tien lelijkst verlichte plekken. Een actie om mensen bewust te maken van het gegeven dat de nacht hier elk jaar zo'n drie procent lichter wordt, waardoor nachtdieren in de war raken, mensen slechter slapen en een mooie sterrenhemel slecht te zien is. De lichtbronnen van dit kwaad zijn schitterende reclamezuilen, stralende kantoorgebouwen, lichtgevende bouwputten en helverlichte snelwegen. Ik heb de tien genomineerde plekken eens bekeken en wat staat er niet bij? De kerstverlichting! Da's toch een beetje raar. Juist in de donkerste maand van het jaar raakt het natuurlijke nachtgebeuren toch ernstig ontregeld door die miljoenen kerstlichtjes?
Nu kan het best zijn dat het kerstfeest van oorspong een lichtjesfeest is maar ik vind het niet zo gek dat velen juist in deze maand wat van slag zijn. De natuur zegt dat het donker is en de mens denkt: ammehoela, ik steek er wel een kaarsje bij op. Ook al is dat dus de alleroudste lichttherapie die we kennen, toch moeten nog veel mensen hun heil zoeken bij de kerstcoach omdat ze vreselijk lijden onder de december-blues.
Maar hoe moeten mensen ooit het licht zien als falende ministers die het licht maar niet zien, blijven zitten, als milieuvervuilers die zelf weinig doen de regering vragen de milieuproblemen aan te pakken, als de armoede groeit en er tegelijkertijd records aan kerstaankopen gebroken worden, als je kunt kiezen voor de mooiste verlichte kerststal èn kan kiezen uit de tien lelijkste verlichte plekken.
Ze moeten mensen niet zo in de war brengen. Dat zou heel wat december-blues voorkomen.