Hoeder tegen herderlijke dwalingen. /*\

(g.l.t. 3 min.; links: 4 min.)

Gaat er iets mis, kom dan met een verlossend idee en alles zal goed komen. Dat geldt ook voor hen van wie we verwachten dat ze een goed en rechtschapen leven leiden: de herders der dwalende kudden, de hoeders van de religieuze moraal. Zij hebben het niet altijd even makkelijk, zo blijkt uit een artikel dat de redaktie aantrof in het in het Nederlands Dagblad. Er is nogal wat eenzaamheid onder de voorgangers. Dat is nu eenmaal het vak van de herders die hun kudden over god's akkers moeten leiden. Daar heeft u misschien een romantisch idee bij. U vindt het vast erg idyllisch als u midden in de natuur een herder ontmoet, maar beseft u wel goed wat eenzaamheid kan aanrichten?

Dat kan tot rare dingen leiden, zoals het geval was bij de Amerikaanse dominee Ted Haggart. Dat kan niet, dat mag niet en dus (jawel, let op....) pleit Arie Baak, de voorzitter van de Stichting Gedragscode Leidinggevenden, voor een verantwoordingsplicht voor christelijke leiders.

Nou weet hij ook wel dat alleen een paar goed bedoelde regeltjes niet genoeg zijn. Dus moest er wat verzonnen worden om de herders het wat makkelijker te maken zich aan die regeltjes te houden. Een herder die helemaal in zijn eentje op het rechte pad moet blijven kan zomaar een beetje afdwalen en voor hij het weet kukelt-ie in het ravijn om vijfhonderd meter lager in een poel des verderf te storten. Niemand die hem voor zijn val heeft kunnen behoeden.

Arie Baak heeft de oplossing: een buddy voor dominees, de hoeder voor de herder. Zit een predikant er even doorheen en voelt hij de zondigheid opborrelen, dan kan hij een beroep doen op zijn buddy. Beetje samen wandelen, beetje samen kletsen, beetje aandacht, beetje medemenselijkheid en de boodschapper van god's woord kan er weer een tijdje tegen.

Kijk, zo'n buddy kunnen we allemaal wel gebruiken. Een maatje die je helpt de weg weer te vinden als je aan het dolen slaat. Nu hebben veel mensen zo'n maatje al. Levenspartners, vrienden, vriendinnen, een aardige oom of tante, collega's die je in vertrouwen kan nemen, een vriendelijke buur, noem maar op. Dus waarom de oplossing niet daar gezocht?

Tja, zolang er pausen zijn die roomser zijn dan god zelf zal het nog wel een hemelse eeuwigheid duren voor het celibaat wordt afgeschaft of het homo-huwelijk wordt toegestaan. Natuurlijk zijn er onder mensen die wel in goed gezelschap verkeren, aardig wat lui die zich overgeven aan de praktijken van Sodom en Gomorra. Maar je kan van geen mens, ook al is hij dominee of pastoor, verwachten dat hij zich aan een strikt gereguleerde en onmenselijke levensstijl kan houden.

Opmerkelijk is wel dat Arie Baak heil verwacht van een buddy. Want waar is god zelf gebleven. Die is toch de ultieme buddy voor hen die tot het ambt zijn geroepen?