Pincode-barrière \|/

(g.l.t. 3 min.; links: 20 min.)
Onderzoekjes doen is één ding, hoe de media de uitslagen naar buiten brengen is heel iets anders. Dat valt weer eens op als je de berichten leest over een onderzoek naar het pin-gedrag van consumenten. Currence, een organisatie op het gebied van geautomatiseerd betalingsverkeer, meldt in een persbericht dat bijbetalen voor pinnen onder een bepaald gedrag de belangrijkste reden is voor consumenten om dan maar cash te betalen. Daarnaast zijn de onduidelijkheid over de aanwezigheid van een pinautomaat en de onbereikbaarheid van zo'n ding een reden om de pinpas op zak te houden. In situaties waar men een fooi wil geven, betaalt men liever cash.
In een tweede bericht meldt Currence dat met name oudere allochtonen de voorkeur geeft aan cash-betalingen. De taalbarrière zou daar een rol bij spelen. En wat zie je dan in alle media die hierover publiceren? Die gebruiken juist dit ene onderdeel voor hun koppen. 'Allochtonen pinnen maar zelden', 'Allochtoon mijdt flappentap' en 'Pinnen nog niet ingeburgerd onder allochtonen' luidt het overal. Waarmee 'de allochtoon' voor de zoveelste keer wordt vastgepind. Dit keer dus op betaalgedrag.
Nou heb ik zelf helemaal geen hekel aan pinnen, wel aan stigmatiseren. Maar ja, dat laatste gaat veel mensen stukken gemakkelijker af dan pinnen. In dit geval kan het natuurlijk ook een beetje liggen aan dat tweede persbericht van Currence. Dat oudere allochtonen niet zo graag pinnen zou aan de taalbarrière liggen. Daar kun je vraagtekens bij zetten. Een pincode intoetsen is toch veel makkelijker dan een taal aanhoren en spreken? Bij cash-betalingen wordt er meer van de taal gebruik gemaakt dan bij pinnen nodig is. Dus is dat wel de werkelijke reden?
De constatering dat juist oudere mensen een hekel aan pinnen hebben is meer relevant. Al jaren worden er overal cursussen gegeven om ouderen (van welke pluimage dan ook) aan tal van vormen van automatisering te laten wennen, inclusief pinnen. Het is dus niet zozeer de moeite die sommigen met de taal hebben, Het is eerder de allergie die met name ouderen hebben voor knopjes, automaten en wat voor digitaal gedoe dan ook. Los nog van het feit dat ouderen gehecht zijn aan 'ouderwetse' dingen. Gewoon het geld door je handen laten gaan is niet zo 'cool' maar ouderen zijn er wel veel meer mee vertrouwd.
En tot slot: hoe ouder je wordt, hoe meer moeite je hebt met het onthouden van allerlei zaken. In een wereld waarin het gebruik van codes sterk is toegenomen wordt het voor ouderen dan ook wat lastiger. Het is natuurlijk erg vervelend als je je pincode even bent vergeten op het moment van betalen. Dan maar wat cash-geld meegenomen bij het boodschappen doen. Ik denk dat een zogenaamde taalbarrière hier minder een rol speelt en er eerder sprake is van de mahsro-code. Het enige dat ik me nog kan voorstellen is dat 'oudere allochtonen' vroeger gewend waren een beetje af te dingen bij een aankoop. Een gewoonte die hier eens een keertje ingeburgerd zou moeten worden. Maar hoe ding je af met je pinpas?
De belangrijkste redenen waarom veel mensen in bepaalde situaties niet willen pinnen hebben dus helemaal niets te maken met de culturele achtergrond van mensen. Maar wat maak ik me druk? Het is toch al veel langer de gewoonte dat in krantenkoppen onjuiste details tot hele waarheden worden verheven?