Het weblog verhuist!

De dagen op deze webplek zijn geteld. Dit weblog gaat op een andere plaats verder. Ik heb veel plezier van Blogger (blogspot) gehad, maar ga op eigen benen staan met een geheel vernieuwd weblog. Dit is dus het laatste artikeltje op deze plaats. Dit weblog blijft wel bestaan zodat je nog eens in het archief kan neuzen. Op het nieuwe weblog staat een link naar het oude materiaal.

Het nieuwe weblog heeft een heel andere vormgeving en is makkelijker in gebruik voor de lezers (o.a. een handiger reageer-mogelijkheid).

Verhuizen jullie mee? Ga nu dan naar

http://www.peterspagina.nl/

En natuurlijk heb je op jouw pc al lang een link naar dit weblog staan. Vergeet dan niet de url (het htttp-adres) te veranderen.

Dag 490 Er gaat wat veranderen.

Achter de schermen wordt druk gewerkt aan een nieuw weblog. Codes ,keuzes en maakbaarheid blijft bestaan, maar trekt een nieuw jasje aan. Als alles goed gaat is het morgen zover. Houdt de mededelingen hier goed in de gaten. Morgen vertel ik u meer.
Het betekent wel dat de bijdrage van vandaag de laatste is in deze omgeving. Lees hieronder verder.

De rechtsstaat in commissie bijeen.

(g.l.t. 3 min.; links: 5 min.)

Terwijl de helft van Nederland dagelijks naar het werk gaat, is de andere helft in commissie bijeen. Da's maar goed ook, want het is voor een gemiddelde minister ondoenlijk het hele beleid zelf te bedenken. Nu hebben ministers daar wel ambtenaren voor, maar de komende jaren zullen ze heel wat ambtenaren naar huis moeten sturen, dus wie helpen dan de ministers plannen te bedenken? Juist, de commissies.

De allernieuwste commissie moet uitvogelen hoe de burger meer kennis krijgt van de kernwaarden van onze rechtsstaat. Minister Hirsch Ballin (Justitie) heeft gisteren deze commissie aan het werk gezet en 1 december moet de club met adviezen en voorstellen komen. De commissie bestaat uit 8 niet zo heel erg bekende BN'ers, 4 min of meer bekende publieke figuren en 1 beste wel bekende BN'er. En dat is dan de enige zonder wetenschappelijke titel of vooraanstaande functie bij maatschappelijk relevant geachte organisaties. Richard Krajicek is dus een beetje vreemde eend in de bijt. In het Algemeen Dagblad geeft hij dan ook ruiterlijk toe dat hij met zijn inbreng er een slag naar zal slaan. Daar heeft-ie tenslotte het meest verstand van.

Hirsch Ballin maakt het zichzelf ondertussen niet makkelijk. Zijn departement kent nu dus 37 commissies en dat gaat hem dus niet alleen een hoop koffie met koekjes kosten, maar ook een partij leeswerk. Dat de man houdt geen tijd meer over voor een goed boek, laat staan voor een aardig weblogje.

We wensen de commissie veel succes want de kernwaarden van de rechtsstaat staan aardig onder druk. Niet op de laatste plaats natuurlijk door toedoen van de regering zelf, die als deelnemer in 'de oorlog tegen het terrorisme' bereid is wat gaten te schieten in de privacybescherming. De commissie moet uitzoeken hoe aan het volk valt uit te leggen hoe en waarom onze rechtsstaat werkt zoals die nu werkt. Met andere woorden: Wie zich beperkt voelt op het gebied van de grondwettelijke vrijheid van meningsuiting, krijgt straks van de regering te horen waarom er grenzen aan die vrijheid zijn en kan tevreden naar huis.

Ondanks Postbus 51-campagnes, voorlichtingswebsites van Justitie en Openbaar Ministerie is het publiek niet genoeg bekend met de werking van onze rechtsstaat. De commissie moet dus andere middelen verzinnen. Ik doe graag wat suggesties:

- Eenmaal per jaar op televisie de Nationale Kennis van de Rechtsstaat-kwis, volgens het concept van het nationaal Dictee en de Grote Geschiedenis Quiz.

- Wie heeft de Rechtsstaat X-factor? Een seizoen lang worden aankomende advocaten, rechters in spé en crimineeltjes in wording gevolgd. Welke idool weet de rechtsstaat het meest naar zijn/haar hand weet te zetten?

- Huur BNN in. In een spraakmakende uitzending laat men een willekeurige burger kiezen welke rechtsorganen vervangen gaan worden. De kandidaat kan kiezen uit alternatieven als juryrechtsspraak, censuurwetgeving of een dictatuur naar keuze.

Tot slot de lezersvraag: valt deze commissie onder de categorie 'Overbodig'?

Dag 489 Er is nog hoop

Pessimisten hebben een blinde vlek voor de wonderen van de menselijke genialiteit. Eeuwenlang heeft de mens uit niets altijd iets kunnen maken, In sommige gevallen leidde dat weer tot niets. Die vicieuze cirkel lijkt nu doorbroken te worden. Daar waar iest niets verzoorzaakte wordt dat niets ineens weer iets.
Te cryptisch voor de maandag? Lees dan het artikeltje van vandaag. Zie hieronder.

Praatjes vullen geen gaatjes.

(g.l.t. 2 min,; links 4 min.)

Wie zegt dat de mensheid niets leert van de geschiedenis, heeft het mis. Het kan soms even duren, maar er komt altijd een moment waarop men het licht ziet en met een briljante oplossing komt voor grote problemen. De geniale vondst van deze eeuw gaat het 'gaten vullen' worden.

Toen kernafval een probleem werd ontdekte men lege ruimtes waar het spul prima bewaard kon worden: de zoutkoepels. Dat zijn lege gaten ontstan door zoutwinning. Die gaten lagen ondergronds maar een beetje te niksen. Eigenlijk een schande in het soort economie die wij kennen. Lege gaten zijn niets en leveren dus ook niks op. Daar moet toch wat mee gedaan kunnen worden.

En nu breekt dan het inzicht door dat je behalve kernafval wel meer zaken ondergronds kunt opslaan. Nu de nood hoog is en er snel wat aan die miserable CO2-uitstoot gedaan moet worden, ontdekt men ineens opnieuw de lege gaten. De industrie in het Rijnmondgebied kan per jaar zo'n 20 miljoen ton CO2 afvangen en opslaan in gaten die zijn ontstaan door gas- en oliewinning.

Dat inzicht geeft de mensheid hoop. Je haalt eerst wat leeg en later vul je het weer. Deze strategie hoeft natuurlijk niet beperkt te worden voor het opbergen van schadelijk afval. Je kan er ook armoede en honger mee bestrijden.

Armoede is tenslotte op aardig wat plaatsen ontstaan omdat in het verleden landen behoorlijk zijn leeg gehaald. Dat heeft onze maatschappij veel rijkdom opgeleverd en nu zitten we dan met zoveel produkten dat, om maar eens een voorbeeld te noemen, er niet eens genoeg chauffeurs zijn om de schappen van de superkruideniers te vullen. Gaan we het dan binnenkort nog meemaken dat het teveel aan rijkdom afgevoerd zal worden naar de economische gaten die we in onze voormalige koloniën hebben achter gelaten?

Het menselijk vernuft is wonderbaarlijk. Praatjes kunnen dus wel gaathjes vullen. Blijven denken, blijven praten en de oplossingen komen dan vanzelf wel.

Welke gaten kunnen volgens u nog meer gevuld worden en waarmee?

Dag 488 Moment van bezinning.

Zondag is voor velen een dag van bezinning. Voor anderen hebben daar andere dagen voor gekozen. Al die eeuwen bezinnen heeft echter niet geleid tot democratisering van de religieuze instituten en al helemaal niet van de religies zelf.
Daarom een moment van bezinning om eens na te denken over de keuzevrijheid die een devote gelovige in de praktijk heeft.
Lees meer hieronder.

Religie en democratie.<>

(g.l.t. 2 min.; links: 2 min.)

Het dagblad Trouw meldt dat Gordon Brown, de opvolger van Tony Blair, eindelijk de scheiding tussen kerk en staat wil voltrekken. De volgelingen van de Anglicaanse kerk mogen zelf hun aartsbisschop kiezen. Tot nu toe werd die door de premier gekozen. Brown wil hiemee de kerk meer onafhankelijkheid geven.

Goed idee van Brown om de religieuzen in Engeland wat meer democratie te geven. Of de kerk vervolgens ook democratisch te werk zal gaan met die nieuwe verworvenheden, is nog maar de vraag. Kijk maar naar die andere katholieken: de paus wordt door een select clubje bisschoppen gekozen en niet door het gelovig gepeupel.

Zou het niet aardig zijn als religieën aller landen zich gaan aanpassen aan de eisen van de moderne tijd en de kerk even democratisch maken als de staat? Laat de gelovigen zelf hun pastoors, dominees, imams, rabbijnen, sai baba's en goeroe's kiezen. En als men het lef heeft de devote kiezers ook hun stem uit te laten brengen voor ayatollahs, bisschoppen en daila lama's dan zouden de religies ineens veel democratischer zijn dan menig staatsbestel. Het zou teveel gevraagd zijn ook de paus door het volk te laten kiezen, maar da's geen ramp. Die functionaris blijkt ook onder het huidige roomse kiesstelsel al popie jopie genoeg.

Tot op heden is het slecht gesteld met het democratisch gehalte van de religieuze gemeenten. Alleen als een door hogerhand aangestelde pastoor slecht blijkt te vallen bij de kerkgangers, mogen ze op hun knieën bij de bisschop en hun beklag doen. En dan maar afwachten wat die biscchop gaat doen.

Ik begrijp de grote terughoudendheid van geestelijke leiders wel om hun toko te democratiseren. Teveel vrijheid brengt ook de nodige risico's met zich mee. Voor je het weet, gaan de mensen ook hun eigen god kiezen en zo staat dat niet geschreven in de heilige oergeschriften. Maar is het eigenlijk niet zo dat vanaf den beginnen de mensen altijd hun eigen god hebben gekozen? Men heeft tenslotte Wodan, Donar, Zeus en Mars een keertje ingewisseld voor God en Allah. En ook onder deze goden bestaan er net zoveel kerkelijke richtingen als politieke partijen. De recht-door-zee varianten, de liberalere stromingen en tal van kleinere, sectarische groepjes die niet verder zullen komen dan 1 zetel in het religieuze parlement. Velen hebben de spirituele stembusgang opgegeven omdat de religie hen niet tevreden stemde. Er zijn er zelfs die menen dat er niks te kiezen valt omdat er geen goden bestaan.

Dus als mensen al eeuwenlang zelf hun goden kiezen, waarom zouden ze dan hun religieuze leiders niet mogen kiezen?

Dag 487 Taalgrens.

In België speelt al eeuwen de kwestie van de taalgrens. Het gekke is dat vlamingen (en nederlander trouwens ook) nauwelijks bekende walen kennen. Dat hoeft helemaal niks met een taalgrens te maken te hebben. We kennen immers genoeg bekende buitenlanders uit andere taalgebieden? De populariteit van Madonna of Julio Eglesias is door geen enkele taalgrens verhinderd. Hoe ik ook pieker, ik kom niet verder dan een historisch bekende walen: Magritte, de surrealistsiche schilder, Adols Sax, van de welbekende toeter, Hergé die Kuifje wereldberoemd maakte en Adamo, door mijn moeder vroeger als de ideale schoonzoon gezien.
Meer belgsich nieuws hierover kunt u lezen in het onderstaande artikeltje.

Beroemd in België.

(g.l.t. 3 min.; links: 7 min.)

Morgen gaan de Belgen naar de stembus. In de aanloop naar de verkiezingen kent men daar hetzelfde circus als we hier gewend zijn. Polls, politici die zich in allerlei bochten wringen om op te vallen en het nodige entertainment er rond heen.

Zo deed radio Donna aan alternatieve verkiezingen. Men vroeg de luisteraar een keus te maken uit een rijtje bekende Belgen en te kiezen wei men graag als premier zag. De kandidaten moesten wel aan wat voorwaarden voldoen: 1. Hij of zij moet een vlotte prater zijn. Debatteren moet hem of haar in het bloed zitten. 2. Hij of zij moet een stevige thuisbasis hebben, met kinderen én huisdieren. 3. Hij of zij moet beschikken over humor. Een grapje ontwricht vaak soms moeilijke gesprekken. 4. Hij of zij moet volks zijn. Een premier moet voelen wat er leeft bij de mensen. Markten afschuimen werkt nog altijd. 5. Hij of zij moet zijn talen spreken. Correct Nederlands, maar ook Engels, Frans én dialect.

Welke bekende Nederlander aan die voorwaarden zou voldoen weet ik even niet, maar in België won de ook hier bekende Goedele Liekens met vlag en wimpel deze maffe verkiezing.. Goedele was er zeer door verrast. Misschien gaat ze nu serieus nadenken over een overstap naar de politiek.

Waarschijnlijk krijgt de Belgische stembusgang hier minder belangstelling dan de tennisfinale op Roland Garros, waar Justine Henin de jonge Ana Ivanovic van zich af moet zien te slaan. Henin zou ook niet misstaan in de politiek. Met een mentaliteit van volhouden, tegenslagen kunnen verwerken en op het juiste moment toeslaan kan je in de politiek ver komen. Maar goed, ze voldoet nog te weinig aan de vijf voorwaarden die Goedele Liekens wel in huis zou hebben.

Goedele en Justine. Ook bij ons bekende Belgen. Nu kennen ze bij de zuiderburen geen BB'ers, zoals wij BN'ers kennen. Wel kent men BV'ers (bekende Vlamingen) en BW'ers (bekende Walen, ook wel wallons connus genoemd). Het gekke is dat meer vlamingen als 'bekend en beroemd' gekend worden dan walen. En dat dreigt ook een rol te spelen bij de verkiezingen.

De Walen voelen zich een beetje overschaduwd door de Vlamingen en er zijn nu zelfs politieke partijen die graag zien dat het franstalige gedeelte van België maar overgeheveld moet worden naar Frankrijk. Dat begrijpen wij nederlanders goed. Want hoe ergerlijk is het dat je, na Luik te zijn gepasseeerd, ineens geconfronteerd wordt met belgen die weigeren in het nederlands met je te communiceren? Waarmee maar gezegd is dat ook nederlanders meer aan vlaanderen denken als ze het over belgen hebben.

De landelijke verkiezingen morgen zijn nauwelijks landelijk te noemen, omdat er amper kandidaten zijn die op landelijk niveau populariteit genieten bij zowel het vlaams- als franstalige gedeelte. Er is slechts één partij daarginder die het wel wil opnemen voor 'de belg'. De Belgische Unie/Union Belge, is tegen scheiding van de taalgebieden. Vlamingen en Walen werken in dit clubje samen, maar lijken nauwelijks kans op ook maar één zetel te hebben.

Mocht in de toekomst Wallonië haar heil in Frankrijk zoeken, zijn wij dan bereid de Vlamingen op te nemen?

Dat zal lastig zijn. Er is een berucht deel Vlamingen dat meent dat ze ook zonder walen en nederlanders sterk genoeg zijn om op zichzelf te staan. En hier kijken we er wel voor uit belgisch grondgebied in te lijven, want dan is het natuurlijk meteen afgelopen met het belastingvoordelig wonen over de grens. Wat wel een voordeel zou zijn is dat de frieten op die manier ook tot ons erfgoed gerekend kunnen worden. Want, hoewel de patat van waalse origine is, krijgt Brugge het frietmuseum.

We wachten wel tot Goedele Liekens premier is geworden. En hoewel voor menig nederlander franstalige belgen niet bijster populair zijn, gaan we morgen wel hopen dat Justine Henin de tennisfinale wint.

Dag 486 Vrijdag.

Vrijdag is allang geen visdag meer. Niet dat het een vleesdag is geworden. We willen gewoon elke dag eten wat we zelf willen. Het liefst van alles wat. Als het maar vis of vlees is. Het is nog steeds een minderheid die besloten geen vis en vlees te eten. Dat is voor veel mensen toch een te radicaal besluit.
Wat wel meer voorkomt is dat men een compromis-dieet volgt. Een dagje vlees, een dagje vis en een dagje zonder. Meer over dat compromis-gedrag in het artikel van vandaag. Lees meer hieronder.

Visch noch vleesch. <>

(g.l.t. 3 min.; links: 5 min.)

Nederland is het land van de compromissen. Beetje van dit, beetje van dat. Middle of the road. Visch noch vleesch.

Neem nou Elco Brinkman, ooit een prominent CDA-politicus die het flikte om oppositie te voeren tegen zijn eigen minister-president Ruud Lubbers, die hem vervolgens keihard liet vallen. Brinkman is nu voorzitter van de Nederlandse bouwwereld en heeft een fantastisch plan bedacht. Geïnspireerd door de geniale ideeën die op dit weblog worden gepubliceerd wil hij in Nederland 'leeg asfalt' zien. Niet wachten tot er schone auto's zijn en ondertussen lekker vervuild doorijden, nee, laat het asfalt maar leeg.

Bij nader inzien blijkt dan dat Brinkman zo ver niet wil gaan. Het is helemaa niet de bedoeling de wegen te ontruimen. Er moeten zelf wegen bij. Want reken maar dat het vervoer zal blijven toenemen. En wat bedenkt Brinkman dan wel? Nieuwe wegen aanleggen, maar er mag nog niemand op rijden. Leeg asfalt. Het compromis tussen de eisen van autorijdend Nederland, die meer wegen willen en de ambities van de regering om de CO2-uitstoot terug te dringen. Brinkman wil de wegen vast aanleggen en leeg laten tot er auto's zijn die aan de milieu-eisen voldoen. Dan mag het nieuwe asfalt beschikbaar worden gesteld aan het uitdijende wagenpark. De wegenbouwers hoeven dus niet werkloos af te wachten en de lucht blijft relatief schoon. Aldus Elco Brinkman, neerlands grootste visch-noch-vleeschmeester.

En reken maar dat-ie daar nog aardig wat steun voor zal krijgen. Want Nederlanders kiezen niet voor de uitersten, ze kiezen voor het midden. Dat lijky mooi, maar is niet altijd verstandig. Dat middle-of-the-road-gedrag zie je ook in winkels. Ziet de klant in de supermarkt een duur A-merk naast een goedkoop B-merk staan, dan kiest hij/zij het huismerk, dat er qua prijs net tussenin zit. De heer Rooderkerk, promovendus aan de Tilburgse universiteit, heeft dat onderzocht. Het gevaar van dat gedrag is dat een consument vaak met een duurder product naar huis gaat, dan nodig is. Winkels kennen dat visch-noch-vleesch-gedrag maar al te goed. Ze richten hun schappen daar zelf op in. Mooi staaltje daarvan trof Rooderkerk aan bij de Mediamarkt. 'Er lagen mp3-spelers van 128, 256 en 512 MB. De mp3-spelers met 256 MB kregen veel meer ruimte in het schap en de voorraad was veel groter. Je ziet het ook bij iPod. De variant met 4 GB is in vier kleuren te verkrijgen, terwijl de andere twee, met 2 en 8 GB, maar in één kleur worden geleverd.
‘Consumenten hebben meestal genoeg aan 2 GB, maar fabrikanten hebben er belang bij dat consumenten de grotere opslag kiezen. Ze kunnen een hogere prijs vragen, terwijl de productiekosten nauwelijks hoger zijn en de logistieke kosten gelijk blijven', aldus Rooderkerk in de Volkskrant.

Mensen die zichzelf zo belazeren, zullen het ideetje van Brinkman lang zo gek nog niet vinden. Het is ook precies de reden, waarom we met een 'van-alles-en-nog-wat'-kabinet zitten opgescheept dat is staat mag worden geacht Brinkman's idee nog uit te voeren ook. Zitten we straks dus opgescheept met wegen die overal naar toe leiden, behalve naar een schoner milieu.

Dag 485 Smijten met geld.

De laatste dagen worden er flinke bedragen genoemd, waarmee de regering 'de problemen' wil aanpakken. Grote winnaars zijn de grote steden. Da's logisch: grote steden hebben grote problemen. Een dorp aan de rivier kan hooguit onder water lopen en dan ben je daar ook weer van af. Kost niks.
Rouvoet, de stagiaire die regeringservaring op mag doen, heeft goed opgelet. Dus gaat ook hij in de grote steden aan de slag.
Lees verder hieronder.

Grote broer of vriendelijke oom?

(g.l.t. 2 min.; links: 5 min.)

Gaat André Rouvoet de vriendelijke oom worden bij wie je als kind altijd terecht kan als je het even moeilijk hebt met je ouders? Of wordt hij de grote broer die altijd maar in de gaten houdt wat je zit uit te spoken en dat natuurlijk gaat verklikken aan je vader en moeder?

Het lijkt er op dat het dat laatste gaat worden. Hij wil een landelijk digitaal dossier invoeren, waarmee elk kind vanaf de geboorte gevolgd kan worden. Daarmee hoopt hij probleemgezinnen eerder te ontdekken om op tijd ook in te kunnen grijpen. Dat mogen de kindercentra doen, die kinderen van 0 tot 19 jaar in de gaten gaan houden. Dat soort centra worden eerst in de vier grote steden opgezet en vervolgens in de 40 probleemwijken van zijn collega Vogelaar.

Briljant! Geloofd en geprezen zij André de kinderbeschermer. Want juist de vier grote steden, die goed zijn voor 50% van de probleemwijken, zijn de Sodoms en Gomorra's waar de jeugd opgroeit voor galg en rad. De minder grote gemeenten, waar vanaf 2000 zo'n 90% van de gezinsdrama's plaatsvonden waarbij kinderen het slachtoffer waren, kunnen best later aan de beurt komen. Dat de helft van die gevallen in christelijke gemeenten voorkwamen, hoor je André natuurlijk niet over. (Bronnen o.a. RTL en De Stentor)

Er valt wel wat voor deze aanpak te zeggen. De grote steden hebben al een behoorlijke smak geld gekregen om problemen aan te pakken. Samen met een beetje van Vogelaar's geld voor moeilijke wijken en Hirsch Ballin's extraatjes tegen criminele jongeren, hoeft Rouvoet zich dus geen zorgen te maken over de financiering van zijn plannen. Daarnaast is het veel beter kinderen vanaf hun geboorte in de smiezen te houden. Want voor je het weet zijn het moreel ontspoorde volwassenen geworden, die ook wel eens lekker buiten willen wonen omdat het daar nu eenmaal de beste plek is om in alle rust het leven van hun hele gezin te beëindigen.

Het is dus allemaal preventief. Je kan als leuke oom wel de kindertjes een beetje opvrolijken als ze weer eens last van hun ouders hebben, maar dat werkt half zo goed niet als de grote broer. Die is immers altijd in de buurt om je in de gaten te houden.

Rouvoet kreeg als nieuwkomer in de regering van veel mensen het voordeel van de twijfel. Wie zei ook alweer dat elk voordeel ook zijn nadeel heeft?

Dag 484 Naweeën.

Toch nog even iets over BNN's donorshow. Het moet voor de regering toch niet zo moeilijk zijn iedereen verplicht donor te maken. Tenslotte zijn we dat ook al als het gaat om gelddonaties (de belastingplicht).
Ik vrees echter dat de regering de bui al ziet hangen. Als er meer organen beschikbaar komen, groeit het aantal orgaantransplantaties en die zijn behoorlijk duur. Zo lopen de ziektekosten uit de hand en krijg je weer verschrikkelijke diksussies over wie dat moet betalen. Daar zit dit kabinet niet op te wachten. Het is veel goedkoper mensen die een orgaan nodig hebben te laten wachten.
Meer over de naweeën van de donorshow in het artikeltje hieronder.

The days after the donorshow.

(g.l.t. 3 min.; links: 8 min.)

BNN's donorshow heeft dit land voorgoed verandert. Nadenken en diskussiëren over ethiek heeft zo'n hoog peil gekregen dat Balkenende diep van binnen stinkend jaloers is op de omroep, want hij heeft dat met zijn normen en waarden al die jaren niet voor elkaar heeft gekregen.

In de politiek buitelt men over elkaar om, ieder op eigen wijze, een graantje mee te pikken van het publicitaire succes van de show en wat altijd een slapend issue was, is nu politieke prioroteit numero uno.

En: het doel mag de middelen weer heiligen. Shocktherapie voor de samenleving gaat de toonaangevende marketingstrategie worden.

VVD-kamerlid van Miltenburg had de les snel geleerd en ging er schokkendgewijs overheen door voor te stellen de autogordel niet langer verplicht stellen. Dat zou meer verkeersslachtoffers en dus meer organen opleveren. Waarom iedereen daar nou weer schande van roept os een raadsel, maar we zijn natuurlijk nog niet helemaal gewend aan die shocktherapie.

De VVD lijkt er, bij monde van Mark Rutte, toch weinig van te begrijpen. Hij zag de kritiek van het CDA op de donorshow als vergaande overheidsbetutteling. Het CDA moest, wat Rutte betreft, eens ophouden met zulk soort ge-o.h. De regering had trouwens so-wie-so te lang gekletst (de 100 dagen) en Rutte vindt dat men nu de handen maar eens uit de mouwen moet steken. Ik snap dat hij handen met organen verwart. Bij menig VVD-er zijn handen organen met grijp- en graaifuncties. Hij roept de regering dus op dat soort organen weer ter beschikking te stellen.

Mooier zijn de reacties die in de slipstream van de donorshow met prachtige voorstellen komen. Zo lijkt het de minister van financiën een aardig idee voor bereidwillige donors het paspoort goedkoper, misschien wel zelfs gratis, te maken. Typisch de reactie van een zuinige minister van financiën. Wat dat dacht u van levcenslang een gratis ziektekostenverzekering voor donoren?

Zijn collega van Onderwijs vindt dat de regering nu snel met een masterplan moet komen. Tjonge! De minister kan toch gewoon een wetswijziging inbrengen, waardoor iedereen donor wordt tenzij men aangeeft daar geen zin in te hebben?

Dat is wat D66 ook graag ziet. Met steun van GL en SP heeft men een spoeddebat aangevraagd om van de minister van Volksgezondheid te horen met welke plannen die denkt te komen. Mooi initiatief van D66, die op sterven na dood is en dus wel een paar vitaliserende publiciteitsorgaantjes kan gebruiken. Wat let ze om met een initiatiefwet te komen?

De donorshow heeft BNN slechts 190 leden gekost, maar er 650 nieuwe leden, 50.000 aanvragen voor donorformulieren en de steun van minstens twee ministers en zeker 80 Kamerleden erbij gekregen. Mocht het spoeddebat de regering in het hart raken en er geen hartdonor beschikbaar blijken te zijn, dan krijgt Patrick Lodier wellicht de kans iets voor elkaar te krijgen wat Bart de Graaff niet is gelukt: minister-president worden. Hij zou zich in de politieke arena goed thuisvoelen, want daar is men al jaren gewend het publiek te belazeren om stemmenwinst te behalen. Want eerlijkheid? Ach, lama.....

Dag 483 Van de redaktie.

Geen redaktionele inleiding op het artikel van vandaag (lees hieronder).
Wel een herhaalde oproep om versterking van de redaktie. Inmiddels zijn er enkel belangstellenden, maar ik zoek toch nog wat meer mensen die vanuit hun interesses, specialisme of bizarre ideeën dit weblog willen aanvullen. Stuur een mail (zie link in rechterkolom) en laten we daar eens verder over praten.

De telefooncentrale van uw keuze <>

(g.l.t. 3 min.; links: 6 min.)

Regelmatig worden er allerlei consumentenonderzoeken gedaan om er achter te komen wat de consument nu eigenlijk wil. Niet dat het veel helpt. De consumenten krijgen meestal keuzes voorgeschoteld, waar men helemaal niet om heeft gevraagd. Dat onze vrije markteconomie op het principe van vraag en aanbod is gebaseerd is dan ook één van de grootste mythes van de moderne tijd. Het is aanbod en het liefst in een enorme hoeveelheid. Daar mag de consument dan uit kiezen.

Nou is de consument geen makkelijk mens. Is er eenmaal een groot aanbod aan produkten, dan vindt de consument het weer moeilijk om uit te kiezen. De oplossing: consumentenwijzers die vergelijkend warenonderzoek doen, zodat de consument feiten krijgt om een weloverwogen keuze te maken. Eigenlijk wordt de consument daarmee met nog meer informatie overladen en ook dat wordt lastig gevonden.

Daarom is het wel een goed idee om eens te onderzoeken hoe het de consument makkelijker kan worden gemaakt. Zoiets heeft Mtel gedaan. Mtel is een bedrijf dat 'telecombereikbaarheidsoplossingen' ontwikkelt en heeft de moeite genomen de klanten eens te ondervragen over hun ergernissen en wensen. Dat onderzoek heeft 10 gouden regels opgeleverd waar telefonische helpdeks, klantenservices en telefooncentrales van bedrijven rekening mee zouden moeten houden. Een greep uit die tien gouden regels voor een beter kontakt tussen bedrijf en klant.

1. In ieder keuzemenu moet een escape naar een telefoniste zitten.

Veel mensen hebben liever een mens aan de lijn dan een computer gestuurd keuzemenuutje. Maar weinigen zijn echter bereid op de telefonist(e) te wachten. Wachttijden vormen de één van de grootste ergernissen. Ja zeg, wat wil de consument nou? Als je ze zelf laat kiezen, krijg je dus dit soort onduidelijkheden.

3. Houd de keuzemenu’s kort: drie lagen met ieder drie keuzes, of twee lagen met beide vier keuzes.

Aha! Het wordt al beter. Veel belllers raken geïrriteerd bij te lange keuzemenu's. Het verhoogt de wachttijd (wanneer komt mijn keuze nu eens langs?) en maakt bellen onnodig duur. Maar is dit niet een inbreuk op de zo geprezen keuzevrijheid? Want als je het aantal keuzes beperkt, dan is de kans groot dat die ene keuze van die ene consument er weer niet bij zit.

5. Laat de beller zelf kiezen tussen wel of geen muziek tijdens het wachten.

Da's een goeie! Tenslotte kan een bedrijf ook niet weten welke muziek op prijs wordt gesteld en waarmee je de beller dus aan het lijntje kan houden. Eén vraagje wel: hoe gaat de beller die keuze maken? Met een keuzemenu of kan de consument het gewoon aan de telefonist(e) vragen?

10. Hanteer ruime openingstijden en bied selfservice op het moment dat het druk is en buiten openingstijden.

Goed idee. Ook de consument kan het druk hebben en wil natuurlijk bellen op een tijdstip die hem/haar het beste uitkomt. Alleen die selfservice, wat wordt daarmee bedoeld? Dat de beller zelf de antwoorden op de vragen mag verzinnen? Zelf de oplossingen mag aandragen? Zelf eigen keuzes mag maken?

Dat zou dan de ultieme telefonische democratie zijn en de consument komt ook weer in verbinding met zichzelf.

Misschien komt alles toch nog goed. De consument wordt in rap tempo doorverbonden met de bedrijven (niks 100 dagen lange wachttijden) en mag helemaal zelf bepalen welke produkten er geleverd moeten worden.

Op welke gebieden zouden er ook tien van die gouden regels moeten komen?