Gedragscode bij brand. \|/

Als BHV-er (bedrijfshulpverlener) leer je dat je bij brand niet meteen wegloopt, maar eerst actie onderneemt om collega's en bezoekers in veiligheid te brengen. Die actie dient zodanig uitgevoerd te worden dat je niet je eigen veiligheid in gevaar brengt, want anders loop je het risico als hulpverlener te worden uitgeschakeld en dan heeft niemand meer wat aan je.
Nu is een gedragscode één ding, de praktijk kan heel wat anders zijn. Een paar voorbeelden maken duidelijk dat een doorsnee BHV-er behoorlijk in verwarring gebracht kan worden betreffende de interpretatie van zo'n gedragscode. Als verantwoordelijke ministers al heel verschillend reageren op hete kwesties, wat mag je dan nog verwachten van een eenvoudige BHV-er?

"De grond wordt te heet onder de voeten."
En dus stappen Donner en Dekker op.

"Het vuur aan de schenen leggen."
Hoe vaak dat ook is gebeurd, voorlopig blijft Verdonk rustig op haar plaats.

"Waar rook is, is vuur."
Minister Veerman heeft waarschijnlijk een aantal reisdeclaraties verbrand; er viel weinig te bewijzen en kon hij niet gedwongen worden het pand te verlaten.

"De soep wordt niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend."
Zalm heeft een paar keer uitlatingen gedaan, die hij snel weer moest herroepen (o.a. betreffende de gemeentelijke financieën en het veto van de gemeente Amsterdam over de verkoop van Schiphol); hoewel hij zich dus regelmatig verslikt, vindt iedereen het kennelijk prima dat de man op zijn blaren blijft zitten.

"Binnenbrandjes blussen."
Binnen het kabinet viel er af en toe de nodige rookontwikkeling te bespeuren ( Heinsbroek en Bomhoff - ruzie binnen de LPF; Anette Nijs die ruzie kreeg met minister van der Hoeven; de D66-ers van der Laan, Pechthold en Brinkhorst bij de Ayaan-affaire). Dankzij het briljante leiderschap van de minister-president zijn zij allen vertrokken en kon Balkenende het sein "brand meester" geven.

Weet u nu wel aan welke gedragscode je moet volgen als het vuur te hoog oploopt?