Luctor et emergo-maakbaarheid /*\

(g.l.t. 1min. 30; links: 6 min.)
Terwijl steeds meer Nederlanders wakker beginnen te liggen van het wassende water, zijn er tal van uitgeslapen medelanders die graag genomineerd willen worden voor de Hans Brinker-award. Zo presenteerde de commissaris van de Koningin van de provincie Groningen, Hans Alders, plannen om een extra waddeneilanden aan te leggen die als een soort golfbreker bescherming moet bieden tegen de steeds hoger wordende golven.
Prachtig stukje maakbaarheid! Luctor et emergo, worstelen maar altijd boven blijven komen. We maken kopieën van de waddeneilanden, de Hondsbosse zeewering en heel Zeeland. Die leggen we een paar meter uit de kust en je hebt twee vliegen in één klap. Extra zeewering en uitbreiding van recreatiegebieden en woonruimte.
Die nieuwe landaanwinst zal over een aantal jaren opnieuw beschermd moeten worden tegen de stijgende zeespiegel, dus dan leggen we weer een nieuwe kustlijn aan. En voor je het weet kun je wadlopen tot aan Groenland en met hinkstapsprongen over een rijtje Oosterscheldedammen de oversteek naar Engeland maken.
Nu heb ik weinig verstand van kustbescherming, sterker nog: ik heb helemaal nergens verstand van, zoals u op dit weblog hebt kunnen constateren. Maar ergens heb ik toch het gevoel dat Hans Alders zich vergist. Want als je aan landuitbreiding doet en meer recreatiegebieden, woonruimte en industrielokaties bouwt, levert dat toch ook een bijdrage aan de opwarming van het klimaat? Daarmee verzeker je wel dat het nageslacht er warmpjes bij zal zitten en op de lange duur hebben we van de zee geen last meer, want die is helemaal volgebouwd. Ik ben alleen bang dat dan de aarde een grote woestijn zal zijn. Maar ja, ik ben natuurlijk bang omdat ik nergens verstand van heb.
Hoe denkt u daar eigenlijk over, beste lezer? Moeten we gewoon een stuk van Nederland terug aan de zee geven of gaan we de zee te lijf met extra kuststroken? Of heeft u andere oplossingen?