Dag 223 Toeval

Dit stukje is geplaatst door Jan de Vries (Stroomopwaarts).

Het verzoek van Peter heeft mij tot een belangwekkend inzicht gebracht.

Als de jongeman die mijn vader werd niet toevallig die zaterdagavond naar dat dansfeest was gegaan, dan zou hij de vrouw die mijn moeder werd waarschijnlijk nooit ontmoet hebben. Maar het toeval wilde dat zij elkaar tegen kwamen en voor elkaar kozen, tot de dood van mijn moeder hen scheidde.

En zo werd ik geboren. Hoe toevallig was het dat van die miljoenen zaadcellen ik degene was die als eerste bij het eicelletje was. Gelet op mijn geringe competitieve aard kan het niet anders of mijn broertjes en zusjes lieten toevallig mij expres winnen, wetend dat het aardse leven een tranendal is. Volgens mij is dat een groter geheim dan de Da Vinci Code, want als ik de mensheid bezie kan ik mij niet voorstellen dat dat de slimste zaadcellen waren.

Wat zou er gebeurd zijn als ik als puber had vastgehouden aan mijn plan beroepsmilitair te worden. Ik was al aangenomen op de militaire school. Maar mijn vader ontmoette stomtoevallig een journalist die zei dat er een baantje vrij kwam bij de plaatselijke uitgeverij. Mijn vader tipte mij, dat leek me ook wel leuk en ik schreef het leger een bedankbriefje. Maar met evenveel gemak was ik nu een ervaren majoor die in Uruzgan hartstochtelijke liefdesbrieven schrijft naar huis in plaats van dit stukje.

Wat zou er zijn gebeurd als ik niet toevallig oog in oog was komen te staan met die vrouw die in een nanoseconde bij mij een hormonale kernreactie teweeg bracht en om wie ik na een lange strijd besloot te verhuizen naar een andere provincie om mijn huwelijk te redden. Dat lukte niet, maar daar ontmoette toevallig wel mijn tweede vrouw.

En wat zou er zijn gebeurd als ik niet stomtoevallig een advertentie had gezien die mijn vrouw op het lijf was geschreven. Ze werd aangenomen, was dolgelukkig, maar we moesten wel verhuizen. Als ik dat blad niet toevallig had opgeslagen hadden we nu nog in Helmond gewoond en niet in Den Bosch.

Ik wil maar zeggen: maakbaarheid bestaat niet. Het leven is één groot toeval.
Althans dat dacht ik, totdat ik in ging op de uitnodiging van Peter en tot een belangwekkend inzicht kwam: ik maak tot op zekere hoogte mijn leven, maar laat het voornamelijk als een toevalligheid over mij heen komen. Door middel van keuzes stuur ik het dan in de voor mij meest voordelige richting. En ik voel me er goed bij.