God's kookpotje van keuzes.<>

(g.l.t. 5 min.; links: 8 min.)

Heeft u uw buik al vol van Pasen? Of wacht u nog een bourgondisch 2e paasdiner? Zo langzamerhand schijnt Pasen, net als de Kerst, meer in het teken van eten dan van de religieuze boodschap te staan.

De religieuze boodschap van Pasen is koren op de molen van de tegenstanders van de Intelligent Design-gedachte. Dit idee is een poging van goed gelovige mensen om hedendaagse wetenschap in overeenstemming te brengen met het scheppingsverhaal. Als tegenhanger van de evolutie-theorie. Kerngedachte: sommige dingen zijn zo complex, daar moet wel een goddelijke schepper achter zitten.

Tegenstanders van die gedachte wijzen er op dat veel wel complex is, maar dat er talloze ontwerpfoutjes zijn aan te wijzen. Er is meer sprake van Unintelligent Design. Wijzend op al die constructiefoutjes, vragen de kritici van de ID-gedachte zich af of er wel een god bestaat, of dat god een stuk dommer is dan menig goedgelovige aanneemt.

Het paasverhaal lijkt een bewijs voor de goddelijke tekortkomingen. De Romeinse gouverneur, Pontius Pilatus, zag zich gedwongen Jezus te veroordelen tot het kruis. Pilatus zelf zag er de noodzaak niet van in, maar politiek gekonkel leidde wel tot Jezus' veroordeling. Nu viel die hele kwestie samen met het joodse paasfeest en daar zag Pilatus de ontsnappingsclausule voor Jezus. Het was traditie dat het volk dan mocht kiezen welke veroordeelde gratie mocht krijgen. Er was ook nog een veroordeelde moordenaar aanwezig en Pilatus dacht dat het volk eerder gratie aan Jezus zou geven dan aan een moordenaar. Helaas. Het volk, lekker opgestookt door de Farizeeërs, koos voor gratie voor de moordenaar en dat was dus einde verhaal voor de zoon van god.

Tja, Pilatus had natuurlijk nog nooit gehoord van Unintelligent Design. God had dan misschien wel de wereld geschapen, maar hoe het verder met de aardkloot moest, liet hij over aan de keuze van de mensen. Dat kan wel de grootste tekortkoming van de hele schepping genoemd worden. Het kostte niet alleen het leven van god's eigen zoon, vele anderen zijn ook gesneuveld als gevolg van bizarre keuzes.

Als god al bestaat, zou die dan ondertussen zelf ook niet ernstige twijfels hebben over zijn eigen keuzes? God staat een beetje te rommelen in zijn kookpotje en bedenkt de meest fantastische maaltijden. Toch lijken zijn recepten niet helemaal goed te zijn doordacht. Zo heeft-ie dan de aarde met een plof op tafel gezet. Een smakelijk oersoepje, dat niet zo heet moet worden gegeten als-ie wordt opgediend. De meeste recepten koelen wat af als ze een poosje op tafel staan. De aarde dus niet. Het gerecht lijkt een eigen leven te leiden en kookt ondertussen aardig door. Ook andere goddelijke gerechten leiden aan dat euvel. Gisteren kon u hier lezen dat ook de planeet Mars een broeierig produkt uit god's kookpotje is.

Is god dus een waardeloze kok? Of is god een meesterlijke chef die gerechten creëert, die geheel naar eigen keuze een even eigen leven mogen leiden? Dat lijkt erg democratisch, maar zou het niet beter zijn als we in god's restaurant vooraf een keuze uit de menu's mogen maken? Koken is tenslotte een complex proces, waarbij talrijke factoren van invloed kunnen zijn op het eindprodukt. Niet alleen de ingrediënten doen er toe. Ook de talrijke keuzes hoe je die gebruikt zijn van belang. Alleen al de aanwijzing in het recept om er na enige tijd sudderen een handjevol zout bij te doen. Wat is dan die enige tijd? Hoeveel zout is een handjevol? Daar zouden we god toch wel een beetje bij kunnen helpen. Dat zal er wel nooit van komen, want een beetje chef-kok heeft een gloeiende hekel aan pottenkijkers in zijn keuken.

Maar nu de hamvraag, of met al dat paas-eten in de buik, de kip-en-ei-kwestie. Natuurlijk is er een meesterlijke chef voor nodig om complexe culinaire creaties te scheppen. Maar wie maakte dan toch die chef-kok en welke verrassingen heeft-ie allemaal nog meer voor ons op het vuur staan?