Vogelaar spot probleemwijken. /*\

(g.l.t. 4 min.; links: 3 min.)

De kersverse minister van Wonen, wijken en integratie, Ella Vogelaar, gaat op zoek naar de 30 ergste probleemwijken. U kent ze wel. Die buurten waar je 's nachts maar beter niet kan komen en overdag de schaduwzijden van de welvaartmaatschappij zichtbaar zijn. De ghetto's waar het krioelt van de ratten die tussen het straatvuil scharrelen. Waar continu autowrakken branden en de lucht van weedplantages op elke straathoek is te ruiken. Waar smoezelige kinderen in de open riolen spelen en schurftige straathonden de vuilniszakken openrijten, op zoek naar voedsel.

Wat zegt u? U kent ze niet? Dan woont u wellicht in die andere soort ergste probleemwijken. De vinexlocaties, waar 's nachts geen sterveling te zien is en overdag de glanzende cabrioletjes de welvaart staan uit te stralen. De woonkernen waar het krioelt van diertjes die de mensen niet eens bij naam kennen. Waar continu moderne barbecues branden en de lucht van wijn, parfum en zonnebrandolie op elk pleintje te ruiken is. Waar design geklede kindertjes op wipkippen spelen en labradors de stoepen vol kakken. Waar de monotone architectuur de bewoners zo verveelt, dat ze zich te buiten gaan aan overspelige uitspattingen. Waar moeders de tijd doden door zich vol te gieten met sherry, tot het tijd is hun kinderen van school te halen. Waar stil verdriet en huiselijk leed verborgen is achter pergola's en lamellen.

Wat zegt u? Die kent u ook niet? Woont u dan soms in een geheel andere probleemwijk? Zo'n wijk waar het een probleem is goed personeel te vinden om je riante tuin en zwembad te onderhouden. Waar je je bezit veilig moet stellen door electronische hekken en camera's. Waar het sociale leven zich afspeelt op brunches, modeshows en glamourparty's. Waar je elke dag weer moet vrezen dat je topbonussen worden afgepakt. Waar je moet moet vrezen voor ontvoeringen omdat je met naam en toenaam in de Quote vermeld staat.

Ella Vogelaar zal deze laatste categorie wel overslaan. Ik vermoed dat ze in die tweede categorie woont en die dus niet als probleem zal ervaren. Die eerste categorie gaat het natuurlijk om. Hoewel ze nog geen idee heeft van de criteria waar zo'n wijk aan moet voldoen, weet ze wel dat het er een stuk minder zullen zijn dan de 140 die Winsemius op een lijstjes had staan. Dertig vindt ze wel genoeg en die gaan snel aangepakt worden. Hoe? Dat is ook nog niet duidelijk. Om van probleemwijken leefbare en veilige oorden te maken, mogen we wellicht een fraai stukje maakbaarheid verwachten. Als die 30 wijken onder Ella's handen zijn geweest zien we straks brede boulevards, waar mensen trots flaneren met hun golden retrievers. Waar blozende kinderen op schommels en glijbanen spelen. Waar op de patio van elke woning mensen genieten van hun cocktails. Waar op grazige weiden en in fleurige parken mensen hun lunch nuttigen. En dat allemaal omdat iedereen goed onderwijs heeft genoten en men allemaal leuke, goedverdienende banen heeft.

De maakbaarheid van dit toekomstperspectief stuit echter op één probleem. Dat is dat kleine wijkje in Den Haag waar idealen hoog van het Torentje worden geblazen, maar men er voor terugdeinst daar de uiterste consequenties uit te trekken. Ik denk niet dat Ella van plan is deze probleemwijk razendsnel aan te pakken. Dat zou haar politieke dood worden.