Watersnoodramp nabij?

Op 25 september jl. kon u hier het een en ander lezen over de campagne 'Denk vooruit', die de burger wil voorbereiden op allerlei rampen. Her en der steeg hoongelach op, want menigeen vond het wat ironisch dat juist de overheid de mensen opriep tot vooruitdenken. Dat vond men niet het sterkste punt van de regering.
Maar de eerste resultaten van de campagne zijn een feit. De reddingsbrigades in Nederland worden de komende jaren versterkt om goed voorbereid te zijn op rampenbestrijding bij overstromingen. Twee dingen vallen hier bij op:
1. Weten ze bij de reddingbrigades soms meer dan wij? Komt de eerstvolgende watersnoodramp sneller op ons af dan we denken?
Al langer weten we dat ooit de Deltawerken niet genoeg zullen zijn om het stijgende zeewater buitengaats te houden. Allemaal het gevolg van de opwarming van de aarde. Als het eenmaal zo ver is dan krijgt kennelijk heel Nederland natte voeten, want niet alleen de reddingsbrigades in de kustgemeentes worden versterkt, ook in Maastricht en Roermond krijgen ze extra materiaal. Verder gaan de brigades flink oefenen op een betere samenwerking. Ook dat wijst er op dat het niet om een enkele, lokale overstroming gaat.
Omdat de reddingsbrigades opereren in opdracht van het ministerie van Binnenlandse zaken, wordt het nu wel tijd dat bekend gemaakt wordt waarom die versterking van de brigades nu ineens zo belangrijk wordt. Openheid van zaken graag!
2. Dat een watersnoodramp misschien actueler is dan we willen weten, blijkt ook uit het feit dat het nieuws over de reddingbrigades alleen te lezen valt in het Reformatorsich Dagblad en het regionale blad de Bollenkrant. De landelijke media zwijgen in alle talen. Op zich niet vreemd want die werken nauw samen met de landelijke overheid. Ze berichten eerder over de instroom van asielzoekers. De sfeerreportages er omheen versterken de onrust onder de bevolking en zo blijft het land sterk verdeeld. Kennelijk heeft men dat liever dan een natie die eendrachtig de krachten bundelt om strijd aan te gaan met de aloude en enige, echte nationale vijand: de zee.
Het wordt dus ook tijd dat menig journalist het lonken naar een baantje als woordvoerder van een minsister opzij zet en aandacht besteed aan de vraag: Hoe hoog is nu werkelijk de watersnood?