Het einde der tijden.

Voorlopig zijn we weer gered. De aarde zal niet in vlammen opgaan omdat ze over een jaartje of wat in de verzengende hitte van de zon zal verdwijnen. En waarom niet? Omdat de aarde te klein is. Dat heugelijke nieuws komt uit Leiden alwaar astronoom Sijme-Jan Paardekoper de huidige modellen die de rondgang van planeten om hun ster berekenen, even heeft bijgesteld. Hij heeft ontdekt dat alleen grotere planeten naar hun zon toe bewegen. "De eerste modellen voorspelden dat planeten altijd naar de ster toe bewegen. Dit is ook in overeenstemming met de recente waarneming van een flink aantal zogenoemde exoplaneten: planeten die rond sterren buiten ons zonnestelsel zijn gevormd. Deze vaak zeer grote, Jupiter-achtige planeten bevinden zich op bijzonder geringe afstand van hun ster, veelal minder dan 1/100 van de afstand aarde-zon. Als dit ook zou opgaan voor kleinere planeten, zou dit een voortijdig einde betekenen voor planeten als onze aarde."
Maar er zit verschil tussen de grote jongens en de kleinere balletjes. En dat verschil valt ten gunste van de kleintjes uit, volgens Paardekoper.
Dames en heren lezers. U kunt weer opgelucht adem halen. Ook nu weer is er van het einde der tijden geen sprake. U kunt weer over gaan tot de orde van de dag.
Nu kunnen we wel weer speculeren over de gevolgen die dit andere wereldbeeld op ons denken zal hebben. Ik meen hier rustig te kunnen stellen dat de de ontdekking dat de aarde niet plat maar rond is, uiteindelijk heeft geleid tot een veel grotere mobiliteit der mensen. Niemand hoefde meer bang te zijn van de aarde af te vallen als men ver van huis ging. Dus men ging er lustig op los reizen en migreren. De explosieve groei van vervoersmiddelen was daar mede het gevolg van. Leuk, maar het betekende tevens een significante bijdrage aan de milieuvervuiling.
Ook de ontdekking dat er in de kosmos veel meer planeten zijn dan alleen moeder aarde heeft zo zijn gevolgen gehad in het menselijk denken. De gedachte dat er meer is 'tussen hemel en aarde' kreeg er een sterke impuls door met als gevolg dat bijna iedereen dat ook voor waar aanneemt. Wat er precies aanwezig is, behalve een stuk of wat modderkluiten en steen klompen die als een zombie hun rondjes rond een gasbelletje draaien, heeft nog geen wetenschapper kunnen vinden. Daar kunnen we zelf naar gissen, met als gevolg dat we moeten leven met een breed scala aan denkbeelden over marsmannetjes en goden en hun zonen.
Ik ga geen voorspellingen doen welke veranderingen in ons denken zullen plaatsvinden naar aanleiding van Paardekoper's conclusies. Ergens diep van binnen vrees ik dat we nu zullen denken dat we alle tijd van de wereld hebben en daarom nog maar wat aan blijven rommelen met de aarde. Of zouden er veel positievere denkbeelden ontstaan als gevolg van dit nieuwe ruimtelijke inzicht?