Dag 216 Smaakverbeteraars

Ik ben zeer vereerd om als zomergast te mogen optreden op Peterspagina. Met veel genoegen volg ik de uitzendingen van Zomdergasten op zondagavond. De één vind ik als persoon sympathieker dan de ander met name de toon van hun betoog. Maar ieder van hen triggert mijn opvattingen over kunst of politiek. Tot op heden echter zijn er geen gasten aan tafel verschenen die iets te melden hebben over de maakbaarheid van gezondheid in onze samenleving. In de hoedanigheid van gezondheidsbevorderaar grijp ik nu mijn kans!

Oorlog in Irak, in Afghanistan en Israel. Maar er is ook een oorlog verklaard op het thuisfront! Volksvijand nummer één is overgewicht, een oorlog tegen de smaakvervlakking van onze jeugd.

Is het een kwestie van leven en dood?

"Nou ja, het ligt er aan hoe je het bekijkt. Een kwestie van levensverwachting en kwaliteit van leven... en gezonde tevreden burgers."

Wie is uw vijand?
"De verleiders op het station, de supermarkten, de televisiereclame en de werkende moeders en ook de vaders natuurlijk."

Vooral de moeders die achter het aanrecht vandaan zijn gekomen voor een betaalde baan in plaats van zich uit te sloven achter het fornuis?

"In de gezinnen komen de dagelijkse maaltijden op tafel."

Moeten zij weer terug? Als het meezit naar het kookeiland om zelf pannekoeken te bakken en groente te snijden? En waarom dan?

''Eigenlijk wel ja omdat het gezonder is voor onze kinderen."

Zelf pannekoeken bakken?

'"Ja het liefst met de kinderen er bij want dan leren ze wat er in gaat en weten ze wat ze eten, een vorm van bewustwording die leidt tot betere keuzes en een gezondere levensstijl. En het is nog leuk ook!"'

Hier bespeur ik voor het eerst enig enthousiasme maar onze moeders zijn toch geen vijanden maar slechts consumenten, slachtoffers...?

"Nou dat zie ik anders. Zij maken dagelijks een keuze uit de ruim zestig soorten toetjes die opgestapeld staan in bijvoorbeeld een C1000 winkel die valt in de B-categorie."

En door wie is dan wel de oorlog verklaard? Is er sprake van een vorm van terrorisme? Ik ben persoonlijk erg blij met de keuzemogelijkheid tussen een tiramisu en een vette boerenyoghurt. Mijn kinderen zijn dol op Danoontjes maar dat terzijde. We gaan door naar de volgende vraag.
Waar wordt de strijd gevoerd en met welke wapens?

'Het terrein van het volksfront bevindt zich zoals ik al eerder aangaf in de keuken thuis, in de supermarkt, op het station, waar we dagelijks in de hinderlagen van de verleiders worden gelokt, maar vooral ook in het schoollokaal."

Ja daar hebben we het al over gehad maar waarom in godsnaam in het schoollokaal?

"Gewoon door smaaklessen in het onderwijs."

Smaaklessen op school!! Is het niet te gek voor woorden? Je vindt iets lekker of niet?! Daar hoef je toch geen les in te krijgen? Smaken verschillen nou en? Dit is terug naar af. Het moet niet gekker worden!!
Wie levert de wapens in de strijd?

"Het nationale Voedingscentrum heeft een lespakket ontwikkeld en zet koks in. Pierre Wind onder andere, onze populaire televisiekok. Hij heeft zelf overgewicht en weet dus waarover hij spreekt. Een zogenaamde ervingsdeskundige spreekt de leerlingen altijd erg aan. Kinderen leren dat de mozaiekverviering van rood, geel en groen op een pizzabroodje afkomstig is van paprika's die tot de familie van de nachtschade behoren en een ruime hoeveelheid vitamine C bevatten en nog veel meer..., dat de melk niet uit de fabriek komt maar uit een koe en dat je die samen met meel en eieren tot een beslag kunt roeren waar je pannekoeken van bakt, een activiteit die tot geschiedenis geworden is omdat je pannekoeken ook in de supermarkt kunt kopen met z'n achten in cellofaan verpakt.

Die hitserig rond de kookpotten springende Piere Wind? Moet hij onze kinderen de goede smaak leren?

"De kinderen zijn dol op hem."

Vindt u hem de juiste figuur?

"Eh, persoonlijk geef ik de voorkeur aan de Engelse belichaming van de goede smaak Jamie Oliver maar dat terzijde."

Hebben de ontbijlessen waar kinderen leren dat er in een bruine boterham meer bouwstoffen zitten dan in een candybar om hun hersentjes te laten draaien dan niets opgeleverd? En de kooklessen voor kinderen en hun ouders met lage SES dan?

"Op alle fronten moet de strijd gestreden worden."

Dat klinkt nogal heldhaftig. Waar leidt het toe?

"Dat heb ik u al gezegd : we moeten de strijd tegen het overgewicht winnen."

U bent zelf gezondheidsbevorderaar, één van de oorlogsverklaarders. Wat eet u zoal? Volkoren pannekoeken zeker?

"Ja u moet weten ik werk vijf dagen in de week, vaak 's avonds eenn afspraak en dan eet ik iets op het station bij Tiny Tokio een sushi of zo. Dat is gezond lijkt me. Wat zegt u, is dat ook fastfood?. Nou nee. Het is ook wel eens een diepvriespizza. Maar ik altijd van die groente-fruit vitamineshots in de koelkast voor wanneer ik mezelf echt voorbij loop. Verder ben ik dol op koken en ben ik lid van de slow-food beweging."

U leest Trouw. Iets voor de meetlat van de tien geboden?

"Ja, eert het gezonde voedsel en laat u niet verleiden tot de verzoeking van het fastfood."

Nog een laaste vraag. Wat is volgens u de ultieme oplossing? Smaakpolitie? Camera's in alle supermarkten om te registreren wat de burger in zijn karretje kiepert?

"Ja, u snapt het!"

Ik dank u voor dit interview.