Stildenken.

Twee minuten stilte. Dat is feitelijk veel te weinig. Het is gevoelsmatig voor menigeen erg veel.
Zouden we dan niet stil moeten zijn? Moeten we vooral roepen hoeveel landen er nu nog in oorlog zijn? Is het niet beter veel te vertellen over oorlog? Over hoe we ons best doen met de één na de andere vredesmissie?
Want na 1945 zijn we nu toch 23 oorlogen en zo'n 13 genocides verder. Hoeveel oorlogen zijn er op dit moment eigenlijk gaande?

Of moeten we wel stil zijn. Stil zijn om ons denken goed te kunnen horen. Stil zijn om denken zo goed mogelijk te doen.
We herdenken en denken: goh, opa, wat was jouw rol in de oorlog?
We herdenken en denken: en wat is mijn rol in de oorlog van nu?
We herdenken en denken: wie zwijgt stemt toe.
We herdenken en denken: hoe zou ik me voelen als ik mijn broer of zus, mijn vader of moeder, mijn vriend of vriendin, mijn kinderen verlies aan een oorlog?
We herdenken en denken: meer met ons inlevingsvermogen doen.

We herdenken en denken: meer tijd voor stilte maken.