Herdenken = verder denken.

Honderdzestien jaar geleden werd in verschillende landen voor de eerste keer de Dag van de Arbeid gehouden. Ik raad alle lezers aan even te klikken op Dag van de Arbeid, want wie weet nu nog precies waar deze dag symbool voor staat? Er zijn misschien wel mensen die denken dat 1 mei de eerste dag is van een week die bol staat van herdenkingen.
Hoewel er bij de 1 mei-vieringen flink wat nostalgie komt kijken, is het toch één van de weinige herdenkingsdagen waar ook stil wordt gestaan bij de toekomst. Bij de keuzes die gemaakt moeten worden, bij de maakbaarheid van de dag van morgen.
Natuurlijk: ook bij de herdenkingen die deze week nog volgen wordt elke keer weer aan de toekomst gedacht onder het motto : "Dat nooit weer", maar 91 herdenkingen verder moeten we constateren dat van die gedachte weinig terecht is gekomen. De derde wereldoorlog woedt nog in alle hevigheid.
En hoe zit het dan met de 1-mei idealen? Jawel, de 8-urige werkdag hebben we ruim gehaald, dat wil zeggen: hier wel. Helaas moet men in menig ander land veel langer werken voor veel minder geld. Er is dus nog volop werk aan de winkel.
Helpt herdenken?
Niet als het bij "stilstaan bij" en het formuleren van mooie wensen blijft.
Herdenken zou letterlijk genomen moeten worden: het denken overnieuw doen. Zoals we nu denken schiet het niet erg op dus moeten we anders denken. We hoeven niet na te denken over wat we willen. We moeten nadenken over hoe we dat willen bereiken. Buiten de geëigende paden denken, buiten de vaste kaders denken. Ons denken onderzoeken, de patronen in dat denken leren kennen en dan het lef hebben die los te laten.
We willen een betere wereld, daar hoeven we niet lang over na te denken. Nu nog even stilstaan bij dat denken om verder te kunnen denken.