Prijskaartje van vertrouwen.

(g.l.t. 3 min.; links: 15 min.)

Veel Nederlanders hebben meer vertrouwen in de gezondheidszorg dan een jaar geleden. Men vindt wel dat het duurder is geworden (onderzoek TNS Nipo). Is er dan zoveel veranderd in de zorg? Of gelooft men dat een hogere prijs ook wel een betere kwaliteit garandeert?

Als dat laatste het geval is, komt men bedrogen uit. Nederland loopt wat dat betreft nog aardig achter bij andere landen. Gisteren kon u hier lezen wat het SCP (Sociaal Cultureel Planburo) te melden had over de publieke sectoren. Citaat over de gezondheidszorg: "Nederland heeft het uitgavenniveau van Zweden maar blijft in gezondheidstoestand achter bij Zweden. Nederlanders hebben een wat lagere (gezonde) levensverwachting en een wat hogere kindersterfte. In Zweden is veel aandacht voor preventieve zorg en screening programma’s en is vooral succes geboekt met de bestrijding van riskante gewoonten zoals roken en alcoholgebruik." Dus voor dezelfde prijs zijn we hier slechter af dan in Zweden. Het vertrouwen in de huidige zorg is dus enigzins misplaatst.

Verder blijkt uit het TNS Nipo onderzoek dat een grote meerderheid vind dat de zorg wel verbeterd moet worden. Ja, het mag dan wat kosten, maar dan wil je er wel wat voor hebben natuurlijk. Om de diskussie over de toekomst van de zorg een beetje op gang te helpen, kreeg minsiter Hoogervorst afgelopen maandag een tweetal stukken gepresenteerd. In 'Niet van later zorg' worden vier scenario's geschetst: Collectieve Voorspoed (de nadruk ligt sterk op de verantwoordelijke overheid), Keuzerijk Perspectief (beschrijft vergroting van de individuele verantwoordelijkheid), Samen Delen (gaat uit van een collectieve verantwoordelijkheid) en Selectieve Groei (is gericht op de individuele verantwoordelijkheid ondanks een lage economische groei).

Hoogervorst gaf onmiddelijk zijn voorkeur aan: veel eigen verantwoordelijkheid en een grote mate van keuze­vrijheid, gekoppeld aan een sterke groei van de economie. Afgaande op het beleid van de laatste jaren valt dat maar op één manier te vertalen. De burger moet zelf maar zien wat-ie met zijn gezondheid doet en denkt hij daar een dokter bij nodig te hebben dan moet er flink in de buidel getast worden. Eventuele tegemoetkomingen hangen af van de gezondheid van de economie.

Welnu, dan is er nog een vijfde scenario mogelijk. Combineer de opvating dat 'geld niet gelukkig maakt, als je maar gezond bent' met de principes van onze markteconomie. Eén van die principes is dat lonen laag moeten blijven. Hogere lonen leiden tot hogere prijzen en dat zou niet goed zijn voor de economie. Nou, dan stellen we onze arbeidskracht toch helemaal voor niks beschikbaar? Volgens de logica van de huidige economische wetten zou dan alles gratis moeten worden.

Zo werkt dat niet, zullen de deskundigen zeggen. Alles heeft zo zijn prijs. En zo zal de burger het slechts moeten doen met het 'vertrouwen' dat die prijs ook biedt wat men er van verwacht. Heel gezonde situatie...