Code voor Goede Lekkages \|/

(g.l.t. 3 min.; links: 20 min).

Kennelijk werken de diverse codes voor transparant gedrag niet goed. De Code Tabaksblat en de Transparant Prijs (voor wie zich aan de Code Wijffels houdt, van de man die nu de kabinetsformatie geheim wenst te houden), hebben nog niet to de gewenste openheid van zaken geleid. Er blijft nog teveel verborgen en dus zijn we afhankelijk van uitgelekte documenten. Hoe zouden we anders achter de strategie van het CDA moeten komen? Voor de pers is er geen mooier bericht dan een uitgelekt bericht. De paradox hierbij is dat de pers moet voorkomen dat hun bronnen niet uitlekken, anders krijgen ze nooit meer zulke berichten.

Dat gaat veranderen. De wereld wordt één groot vergiet. Er zal geen document, beleidsplan of strategie meer geheim blijven dankzij Wikileaks. Een initiatief van dissidenten uit Rusland, Tibet en China. Het doel is wereldwijde tranparantie en informatievoorziening. Voorlopig richt men de pijlen vooral op landen die sterk gehecht zijn aan allerlei vormen van censuur, maar uiteindelijk kunnen duistere aktiviteiten van alle landen en bedrijven gepubliceerd worden. Klokkenluiders aller landen hoeven niet bang te zijn dat hun naam bekend wordt, want met behulp van The Onion Router (TOR) kan de inzender van illegale documenten anoniem blijven. Dankzij dit gratis stukje software is zijn of haar pc niet op te sporen.

Net als bij de Wikipedia is er één probleempje: iedereen kan alles op de site zetten. Daarmee kan de betrouwbaarheid van de informatie in het geding komen. De initiatiefnemers tillen daar niet zo zwaar aan. Ze rekenen er op dat de gebruikers van hun site elkaar zullen corrigeren. Zo werkt dat ook op Wikipedia. Dat is wat al te positief geredeneerd, want wie controleert die miljoenen stukken op de Wiki's? Wanneer weet je of je met een document te maken hebt van een Chinese dissident of van een fake-stuk dat is ingestuurd door de Chinese geheime dienst?

Het enige wat men daar aan kan doen is een Code voor Goede Lekkages op te stellen. Eén van die voorwaarden in die code zou kunnen zijn, dat de door het lek getroffen organisatie onmidellijk en overtuigend in verlegenheid wordt gebracht. Dat valt te meten aan de kronkelachtige verklaringen waarmee woordvoerders van die organisaties doorgaans reageren lekkages. Het maakt niet uit of het om echte of nepinformatie gaat. De reactie op die informatie zal veelzeggend genoeg zijn.

Zolang regeringen, bedrijven, organisaties en individuen om wat voor reden dan ook geheimzinnig wensen te doen, zijn initiatieven als Wikileaks toe te juichen. Het zal er wel nooit van komen dat iedereen zich maar aan één code houdt, die maar één stelregel bevat: alles mag gezien, gehoord en gelezen worden. De nu nog broodnodige privacy-regels kunnen dan ook overboord. Dat scheelt een hoop geld en energie. De vraag is of we eigenlijk wel met totale openheid kunnen omgaan? Of is dat een morele brug te ver? Zou u, in een open wereld, uw privacy volledig op willen geven?

(zie ook de site van Wikileaks)