Oud en gelukkig.

Gelukkig willen zijn? Heb dan geduld, je kunt er gewoon op wachten tot je ouder wordt. Althans volgens weer een onderzoek naar de aspecten van geluk.
Deze keer hebben onderzoekers uitgezocht hoe er in twee leeftijdscategorieën (21 tot 40 jaar en boven de 60 jaar) gedacht wordt over het eigen geluk en dat van andere leeftijdsgroepen.
Opmerkelijk is één van de conclusies dat ouderen zich slecht kunnen herinneren hoe ongelukkig ze in hun jeugd waren en dat jongeren het idee hebben dat ouderen wel ongelukkig zullen zijn omdat met de ouderdom ook vele gebreken komen.
Da's leuk. Je wordt ouder, je geheugen wordt slechter en dat lijkt een mens dus gelukkiger te maken. Stinkend jaloers zijn ze daarover in het kabinet, waarvan de meeste leden ver onder de 60 jaar zijn. Dus gaan ze de ouderen wat stukjes geluk afpakken: doorwerken tot je 67e en natuurlijk de AOW straks toch zwaarder belasten.
Het is niet te hopen dat de jongeren nu op het idee komen dat je het beste maar van alles en nog wat kan vergeten om zodoende gelukkiger te worden. Dat gebeurt toch al op grote schaal met als gevolg dat menigeen zich maar niet wil herinneren dat er ook nog wat gedaan moet worden op gebied van armoede, honger, milieu en vrijheid.
De opmerkelijkste conclusie van het onderzoek is dat men gelukkiger wordt naarmate men ouder wordt, maar dat we dat zelf niet in de gaten hebben. Is dat nou wel helemaal waar?
De redactie hier heeft heel goed in de smiezen dat het stijgen der jaren gepaard gaat aan een groter gevoel van balans en welbevinden. Ik heb wel het idee dat ik gelukkiger wordt en dat ook nog goed besef. Dat is een erg subjectieve ervaring die dus niet helemaal overeenkomt met de hoofdconclusie uit het onderzoek. Dat moet wat nader uitgezocht worden.
Vraagje aan de lezer: hoe oud bent u en hoe gelukkig bent u?