Paashaas lam gelegd.

Daar zat-ie dan, in Tränen nieder. De Paashaas was verdrietig en ten einde raad. Hij vroeg zich af of hij niet het hazepad zou kiezen en een einde zou maken aan de lange traditie van eieren verstoppen. Een traditie die al eeuwenlang in zijn familie van generatie naar generatie was over geërfd.
Natuurlijk, er waren de laatste jaren wat aangetrouwde familieleden bijgekomen waar je zo je twijfels over kon hebben, maar dat was eigenlijk hun hele stamboom lang al zo geweest. Dat zouden ze wel overleven. Nee, er was een ander probleem.
Gisteren had Paashaas de hele nacht doorgewerkt om overal eieren te verstoppen. Vanochtend ging hij eens rond kijken of de eieren al geraapt waren en wat bleek? Alle eieren lagen er nog! Niemand ging meer eieren zoeken. Men geloofde het klaarblijkelijk wel.
Paashaas gluurde hier en daar door de ramen om te kijken of de mensen eigenlijk wel wakker waren. Nou, dat waren ze! In menig huis was pa op zoek naar de eitjes van ma terwijl de kinderen op internet de de nieuwste game speelden waarin een clownesk verklede jager op jacht was naar de haas.
Geschokt ging Paashaas terug naar zijn leger en daar zat-ie nou. Hoe kon het nu zo mis zijn gegaan?
Paashaas had de laatste jaren echt zijn best gedaan om er wat van te maken. Zo had hij de oorspronkelijke leverancier van de paaseieren aan de kant gezet. Boer Verdonk was namelijk gestopt met het leveren van gekleurde eieren. Dat kostte hem teveel, zei de boer, en bovendien hechtte hij meer aan recht-door-zee éénkleurige eieren. Paashaas wist dat zonder bont beschilderde eieren de lol er wel af was en scharrelde zijn eitjes voortaan bij elkaar bij verschillende kleinere boertjes. Dat was wel iets duurder maar uiteindelijk wist hij voor een redelijke prijs genoeg eieren in te slaan en de traditie was veilig gesteld met de fair trade eitjes.
Toen kwam de vogelpest en mensen geloofden dat ook de eieren besmet konden zijn. Paashaas ging naar boeren die zorgvuldig met hun kippen omgingen en gezonde eitjes konden leveren.
Ondertussen werd het wel steeds moeilijker om op een veilige manier overal in het land de eieren te verstoppen. Menig route die Paashaas placht te nemen werd onderbroken door asfalt waarop sommige familieleden het leven hadden verloren. Maar Paashaas wist altijd nog wel een ander weggetje of werd geholpen door wildoversteekplaatsen.
En dus was het ook dit jaar weer gelukt her en der de eitjes te verstoppen.
Maar nu bleek dat de mensen er absoluut niet naar omkeken, laat staan dat ze gingen zoeken. Paashaas had er alles aan gedaan om zo eerlijk mogelijk de traditie voort te zetten; hij had zelfs zijn leven daarbij gewaagd. Hier kon Paashaas geen chocola meer van maken.
Waarmee hij bij de kern van het probleem was gekomen. Wie weet vandaag de dag nou nog wat een echte haas is? Iedereen denkt tegenwoordig dat een paashaas een chocolade-fanatasie van de banketbakker is. Niemand gelooft in de paashaas; de pausbaas, daar geloven wel steeds meer mensen in.
Zijn wij het haasje als we zo makkelijk van geloof veranderen?