Gezonde gebarentaal? /*\

Niet alles wat je maakt wordt ook beter. Dat mag je echter wel verwachten van chirurgen. Helaas is dat dus niet altijd het geval. En..... het kan erger. Nu er op de operatiekamer niet meer gepraat mag worden op de operatiekamer moeten de chirurgen hun toevlucht zoeken tot gebarentaal. Hetgeen tot de volgende krantenkop leidt: Operatie eindigt in bloedbad:
Met de scalpel nog in de hand gebaart de chirurg naar zijn assistente dat hij de bloedafzuiger wil en raakt daarbij in één beweging de co-chirurg en de anesthetist.
De co-chirurg grijpt naar zijn wang en stoot daarbij het rek om waaraan het bloedzakje hangt dat op de grond uiteen spat.
De anesthetist gebaart naar de ok-verpleegster dat ze 112 moet bellen waarbij hij een knop beroert van het beademingsapparaat.
De beademing versnelt en de patiënt begint te hyperventileren. De chirurg maakt een gebaar dat zoveel wil zeggen als: "waar zijn jullie in hemelsnaam mee bezig", waarop de assistente haar vinger in de lucht steekt en een blik in haar ogen heeft van: wat nou, jij begon ermee!"
De co-chirurg heft de handen en beweegt ze op en neer in de hoop daarmee de gemoederen te kalmeren. De assistente zwaait terug.
De anesthetist wijst met een priemend gebaar naar de ok-verpleegster en prikt daarbij in het oog van de chirurg. Hij vloekt hartgrondig en alle ok-medewerkers wijzen nu als één man naar hem en vervolgens naar de deur. Het is immers niet toegstaan je mond open te doen in de operatiekamer.