Realimitatisme.

(g.l.t. 2 min.; links: 15 min.)

Soms begrijp je niet waarom er vandaag de dag nog ethische bezwaren tegen het klonen zijn. Zo langzamerhand bestaan er geen orginele dingen meer. Alles is namaak. Alles is reproduktie. Dat geldt niet alleen voor tastbare gebruiksartikelen, het geldt ook voor processen en gedrag. Herhaling van de geschiedenis, kopieergedrag, imitatie, vormen de werkelijkheid van alle dag. Het vergaande klonen van de werkelijkheid is zo gewoongoed geworden, dat je je af kunt vragen waarom de overheid nog zoveel moeite doet nepartikelen aan de grens te onderscheppen. Diezelfde overheid besteedt immers ook belastinggeld aan het creëren van schijnwerklijkheden, door bijvoorbeeld een stadhuis te openen in Second Life, een internetkopie van de werkelijkheid. Om de virtuele opening de nodige media-aandacht te trekken, verzint men zelfs een 'relletje'. De ordeverstoring is niet meer dan een samenraapsel van kopietjes uit de werkelijkheid. Combineer een punker met een streaker, kopieer je vooroordelen en het relletje is een feit. Hoe orgineel!

De overheid ligt heus niet wakker van nepartikelen, omdat men zo gehecht is aan orginele werkelijkheid. De enige reden om de imitatie-spulletjes te weren, is dat ze een bedreiging vormen voor de veel te dure merkprodukten.

Maar wat is een merkprodukt nu helemaal? Mijn oom Jaap zaliger zette me ooit stevig met beide voeten op de aardse werkelijkheid, toen ik vol trots mijn eerste zelfgekochte horloge showde. 'Kijk, oom Jaap, een echte Rollex!' Oom Jaap keer er even naar en zei: 'Nou jongen, daar heb je een mooi klokkie'. De peperdure, echte Rollex gereduceerd tot wat het eigenlijk was: één van de vele uurwerkjes. Oom Jaap kon er niet bij, waarom die Rollex een tienvoud moest kosten van het horloge dat hij van zijn vader had overgenomen en na jaren trouwe dienst nog steeds tot op de seconde nauwkeurig de tijd aangaf.

Maar ja, oom Jaap was nog van een generatie die meende dat een schoen iets was om comfortabel op te lopen. Een schoen was zeker geen produkt om je mee te onderscheiden van anderen. En al helemaal niet bedoeld om er een wandelende reclame van te maken.

Schijn bedriegt. Dat weten we al sinds de oude Grieken. Plato had een prachtig verhaal, waarmee hij duidelijk maakte dat mensen meer belang hechtten aan de schaduwen op de muur, dan aan het orgineel, waar die schaduwen slechts een projectie van waren. Schijnwerkelijkheid. Een imitatie van de realiteit. Geef de schaduw een naam en het wordt werkelijkheid. Een horloge of een schoen is pas echt als er een merknaam op staat. Het orginele leven wordt steeds meer verruild voor een tweedehands aftreksel als Second Life. De zoektocht naar de enige, echte waarheid is hiermee definitief gestaakt. Wie nu nog tegen klonen is, is schijnheilig.