Tussen nostalgie en toekomstdromen.

(g.l.t. 2 min.; links: 40 min.)
Vandaag komt Sinterklaas in het land en de komende week zal blijken wie de zwarte piet krijgt toebedeeld. De spanning loopt op. Menig kinderhart gaat sneller kloppen en de verkiezingen zijn inmiddels begonnen. In mijn hoofd lopen nostalgie en toekomstdenken dwars door elkaar. Ik krijg het allemaal niet goed op een rijtje en dat rijtje ziet er vandaag zo uit:
1. Sinterklaas doet me altijd denken aan poppenkast. Ik herinner me de door mijn vader zelf gemaakte poppenkast, die ik ooit op 5 december kreeg. De poppen waren gemaakt door mijn oma. Van papier-maché gemaakte koppen, die met een kwastje verf en een aangenaaid pakje tot een levensechte Jan Klaassen, Katrijn en veldwachter waren getransformeerd. Zo ging dat in mijn kinderjaren. Geld voor dure kado's was er niet, dus ging men zelf aan de slag. En ik was er gelukkig mee. Met die poppenkast creëerde ik hele werelden waar het natuurlijk allemaal veel beter aan toe ging dan in de werkelijke wereld. Tot vermaak van broer, zus, vriendjes en vriendinnetjes.
De ouders van vandaag hebben het wat lastiger. Om zelf een sinterklaaskado te maken moet je minstens itc-specialist zijn (om eigen gemaakte computergames te produceren) of aan de Technische Universiteit gestudeerd te hebben (voor alle andere high-tec speeltjes). Want duur is speelgoed nog steeds.
2. Bedrog. Ook nu breken ouders zich nog het hoofd wanneer ze hun kinderen zullen vertellen dat de goede sint een mythe is. Bij mij kwam destijds die mededeling hard aan. Het was de eerste keer dat ik mijn ouders ergens de schuld van gaf. Het betekende een forse deuk in mijn naïeve vertrouwen en het bleek later ook niet de eerste ontdekking van bedrog zijn. Sindsdien ben ik erg achterdochtig naar mensen die voor sinterklaas spelen.
3. Poppenkast. Is het leven een spel, waarbij je de werkelijkheid helemaal naar eigen hand kunt zetten? Kun je beloftes (kadootjes) doen, die achteraf bedrog blijken te zijn? Misschien ben ik wel een immer zwevende kiezer geworden omdat ik alle Jan Klaassens of veldwachters in de politiek niet helemaal vertrouw. Eerst zien, dan geloven. Maar ja, toch zal ik eerder mij stem moeten uitbrengen voordat politici aan hun beloftes kunnen beginnen.
4. Toekomstdromen. Hoe groot de schok van het sinterklaas-bedrog ook was, mijn naïviteit is niet helemaal verdwenen. Als een klein kind heb ik nog steeds toekomstdromen. In mijn hoofd speel ik nog regelmatig mijn eigen poppenkast, waarin het natuurlijk allemaal veel beter aan toegaat dan in de werkelijke wereld. Een utopie. Ik ben me er van bewust dat mijn utopie een mengsel is van nostalgie en toekomstdromen. De nostalgie betreft de creativiteit waarmee mij vader die mooie poppenkast wist te maken. En in mijn toekomstdromen is alle bedrog de wereld uit.
Als gastblogger bij hetkanWel mocht ik meer van mijn utopie beschrijven. Lees mijn bijdrage in hun hetkanWellistan-project.
5. Wat een chaotisch rijtje. Sinterklaas en de verkiezingen. Ik hoop dat ik het dit weekend nog wel op een rijtje krijg!