In de aap gelogeerd. <>
De aap is geen etablissement waar we onze vakantie doorbrengen. Nee, de aap is het dier waar we nauw verwant mee zijn en wiens lichaam we denken te verblijven als we weer eens beet genomen zijn. Soms nemen wijzelf anderen beet. We doen de aap dan op een broodje in de hoop dat er veel liefhebbers zijn die happig genoeg zijn om het voor de enige en ware lekkernij aan te zien.
Met die aap is meer mis. We dachten veel overeenkomsten met het beest te hebben, maar eerder kon de redactie hier al melden dat we meer verwant waren met zakpijpen. Een recent onderzoek van het Universitair Medisch Centrum in Groningen wijst uit dat we ook belangrijke zaken gemeenschappelijk hebben met het zebravisje.
Mooi is dat! Zit ik meteen in een existentiële crisis. De onderzoekers worden bedankt. Wordt ik geconfronteerd met alweer een keuze wie te zijn.
Jean-Paul Sartre wist ons te vertellen dat wie denkt, ook is. Dat was mooi gezegd. Ik denk elke dag, dus ik besta ook elke dag. Da's al heel wat. Maar op de vraag wie ik ben als ik besta had ik nog geen antwoord.
"Joh", zeggen bekenden om me heen, "doe niet zo moeilijk, je bent toch gewoon Peter?" Tja, dat hebben mijn ouders zo bedacht. Zegt zo'n naam dan klip en klaar wie je bent? Zou ik iemand anders geworden zijn als ze me Gerrit hadden genoemd?
De zoektocht naar mijn identiteit heb ik al weer een poosje gelaten voor wat het is. Sartre's redenering kan ik prima mee leven. De Groningse onderzoekers doen maar. Hoewel het wel fijn is dat je nu door al die onderzoeken meer keuzemogelijkheden hebt om te bepalen wie je bent: een chimpansee, een zakpijpje of een zebravisje. En wie denkt u dat u bent?
Labels: Keuzes
redactie/Peter 10.8.06
1 Wat wil je zeggen?
1 Reacties
Ik denk dat Sartre nu ook een existentiele crisis heeft, wegens verwarring met Descartes. Maar wat maakt het ook uit, ze dachten allebeid, en waren dus (neem ik aan, hoewel niet zelf waargenomen, toch via hun denken kennis kunnen nemen van hun waarschijnlijke bestaan. Waarmee de zaak weer ingewikkelder is geworden dacht ik zo, nietwaar, want als iemand anders heeft gedacht, moet je dan geloven dat die ook heeft bestaan? Iemand kan veel denken, en dus wellicht ook uit meerdere persoonlijkheden bestaan, wellicht bestond descartes of sartre helemaal niet op een voor het oog waarneembare wijze maar waren zij de hersenspinsels van een blogger avant la lettre. Voeg daar nog de reincarnatie-gedachte bij en de hele identiteitskwestie wordt werkelijk te ingewikkeld om nog bij te houden. Misschien was Sartre wel een incarnatie van Descartes? Enfin, ik neem altijd maar een voorbeeld aan katten als het over identiteit gaat. Die zeggen altijd (althans tegen mij) 'ik ben dus ik ben en het gaat je geen zak aan wie ik ben zolang ik maar eten krijg'. Gellukkig kunnen katten niet bloggen, anders zou hun leven misschien toch ingewikkelder worden voor hen.
Een reactie posten
<< Home