Pers-stress.

(g.l.t. 2 min.; links: 4 min.)
Het gaat goed met De Pers. Het gratis dagblad heeft tot nu toe lovende kritieken gekregen van lezers. Men vindt men name de inhoud beter dan die van Metro en Spits. Het vierde gratis krantje 'Dag' is recentelijk met veel gehoon ontvangen. Daar heet De Pers dus niks van te vrezen. Het gaat zelfs zo goed dat de uitgever denkt dat De Pers in augustus marktleider zal zijn op dit gebied.
Net als elke andere krant moet De Pers wel elke dag weer aan voldoende berichten zien te komen. En die dan weer zo brengen dat lezers geïnteresseerd blijven. Niet zomaar ANP en Reuter-persberichten integraal overnemen, maar met diepgang en eigen inzicht het nieuws opdienen. Ga er maar aan staan. Maar De Pers draait haar redaktionele hand er niet voor om. Net zoals bij andere kranten vult De Pers haar kolommen ook met achtergrondartikeltjes waarbij je als nieuwsgierige lezer denkt: 'Goh, bestaat dat ook? Boeiend zeg!'
En zo komen we nu te weten dat niet alleen journalisten een zware werklast kennen. De druk om dagelijks stukjes te schrijven leidt in een andere sector tot zwaar overspannen redacteurs. De Pers heeft de nieuwste webtrend ontdekt: Blogstress. Citaat uit De Pers: 'Bijna 750.000 Nederlanders zijn ooit een weblog begonnen. Maar niets treuriger dan een blog dat niet wordt bijgehouden. En dat gebeurt. Want: eén op de drie beginners houdt het bloggen binnen drie maanden voor gezien. Een blogger die doorgaat, móet schrijven. Ook zonder inspiratie. Liefst elke dag. Blogstress ligt dan op de loer.'
Zodra een blogger wat minder gaat publiceren gaan de vaste bezoekers klagen. De blogger voelt zich dan weer verplicht toch maar wat meer te schrijven en u weet: verplichtingen leiden onherroepelijk tot stress.
Vrij veel bloggers beginnen enthousiast een blogje en hebben in het begin vrijwel dagelijks iets te melden. Op een gegeven moment is de inspiratie op en doet men het wat rustiger aan. Inmiddels zijn bij de vaste lezers wel verwachtingen gewekt. Die vragen dan om meer. Eén van de bekendere bloggers, Frank Janssen, zegt daaroor het gevoel te krijgen openbaar bezit te zijn van zijn publiek. Ook blog-ster Merel lijkt gebukt te gaan onder de kritiek van haar publiek. Het schrijven wordt een moetje, zo zegt ze. Tja, daar is niks leuks meer aan.
Het voordeel van blogstress is dat al die bloggers niet langer hoeven te wachten op een of andere obscure prijsuitreiking om elkaar in levende lijve te ontmoeten. Men komt elkaar nu tegen in de wachtkamer bij de psychiater. Dat het zover heeft moeten komen! Mensen moeten eerst helemaal instorten voor ze bereid zijn uit hun internet-isolement te treden en achter hun pc vandaan komen. Goed dat De Pers een waarschwuing laat doorklinken.
De redaktie hier heeft (nog) nergens last van. Dat komt ook omdat ik ongenegeerd dit nieuws van De Pers overneem. Hoewel er kritiek is op het feit dat veel bloggers eigenlijk niet meer dan een doorgeefluik zijn van stukjes uit het nieuws en andere blogs, heb ik er geen probleem mee dat materiaal hier op mijn manier te gebruiken.
Dagelijks bloggen? Ik doe het zo lang als het mogelijk is. Het is geen heilige opdracht. En ja, eerdaags zal het minder worden. Het is wel een reden om meer redaktie-leden te zoeken (zie vacature). Zo hoop ik dit blog niet alleen gaande te houden, maar ook boeiender te maken en het is natuurlijk veel gezelliger ook met meer mensen te werken. Maar maakt u zich niet ongerust: blogstress is een mooi woord maar absoluut niet van toepassing hier. De Pers schijnt er wel last van te hebben, want hoe komt men toch op zulke berichtgeving?