Sterk staaltje.

"Lieve Lita,
ik schrijf je als moeder van drie prachtige kinderen. Sinds enige dagen leef ik in echter in grote angst hierom in aanraking met justitie te komen. Ik las dat mevrouw Verdonk wil dat ouders van kinderen waar wat mee is, hard wil aanpakken. Nu ben ik bang dat ik daar ook bij hoor.
Mijn kids zijn heerlijke kinderen, echt waar. Ze doen het geweldig. Mijn oudste zoon woont nog steeds bij ons, zoveel houdt hij van zijn ouders. Het is een keihard werkende jongen van 40 jaar en draagt keurig een del van zijn geld af voor het huishouden. Laatst had hij geen geld omdat, zoals hij zei: "aan de kook was". Ach jongen, we zijn allemaal wel eens van de kook, zo verbeterden we zijn uitspraak. Die taalachterstand had hij al van jongs af aan, maar we begrepen elkaar altijd goed. En omndat we onze kinderen altijd met goede raad (gratis, jawel) hebben bijgestaan, hebben we hem aangeraden naar "Kook niet, ga naar moeders" te gaan, een leuk clubje in ons dorp, voor kinderen die denken problemen te hebben.
Ons tweede kind, een prachtmeid van 18, was in de puberteit wel wat lastig soms. Af en toe gaat ze wat te ver en dan aarzelen we niet duidelijk op te treden. Sinds we haar de laatste keer voor straf hebben opgehangen aan de vlaggemast in ons volkstuintje aan de rand van het dorp hebben we geen last meer van haar. Nu blijkt ze echter onder 2 doelgroepen te vallen die men hard wil aanpakken.
Lieve Lita, wat moet ik doen? Wij doen toch onze best als strenge maar rechtvaardige en liefhebbende ouders? Komen we nu ondanks dat in de gevarenzone als we de uitspraken van mevrouw Verdonk goed begrijpen?"

Beste mevr. B. te V.
dank u voor uw openhartige brief. En ik kan u meteen zeggen: maakt u zich niet ongerust. In dit land is het een goede gewoonte geworden allerlei zaken wel bespreekbaar te maken, maar er niet echt iets aan te doen. Met name als het gaat om zogenaamde verworvenheden die de pijlers van onze samenleving zouden zijn. Eén daarvan is het ouderschap: Het gezin is en blijft de hoeksteen van die samenleving. En ook al hebben ouders geen enkel benul van opvoeding, kinderen krijgen is hier altijd onder alle omstandigheden toegestaan. Mevrouw Verdonk weet dat heus wel, ze dankt daar haar recht van bestaan aan. Ook haar ouders hebben hun best gedaan, net als u, en zie wat er ondanks dat van haar geworden is. De uitspraken van mevrouw Verdonk zijn gewoon een sterk staaltje Kaymannentaal.
Ik begrijp uit uw brief dat u ontzettend uw best doet. Ik zou zeggen: ga zo door en wees niet bang. Het komt allemaal wel goed.
Luister niet naar de laster van Rechtse Rita, maar naar de raad van Lieve Lita.