Oh oor, o wederhoor!

Neem me deze woordspeling naar een gedicht van Lucebert niet kwalijk, maar in vervolg op het artikeltje van gisteren (Het kruispunt-principe) zocht ik internet af naar voorbeelden waarbij het loslaten van regeltjes goed zou werken. En dan is het schrikken! Maar goed, om de berichtgeving de schijn van objectiviteit te geven (volgens de regel: hoor en wederhoor) kan ik je verzekeren dat er ontelbaar meer voorbeelden te vinden zijn die sterk vòòr regelgeving zijn dan andersom.
Als je de zoekterm "zonder regels" of "zonder regeltjes" of "zonder wetten" intikt (al dan niet vooraf gegaan door welk onderwerp dan ook) blijkt dat velen er van overtuigd zijn dat we zonder regels in een barbaarse anarchie zouden leven.
Had ik de mijzelf opgelegde regel van hoor en wederhoor maar niet toegepast. Want het is bedroevend te zien hoe bang men is als we het zonder regeltjes moeten stellen. Had Robert Long toch gelijk: "Het is allemaal angst...."
Wie kan me van de schrik bevrijden en tips geven bij het artikeltje van gisteren? Help!!