Kiezen of delen. < >

Met een zekere regelmaat beland ik in diskussie met mensen over de vraag of we wel wat te kiezen hebben "in-het-leven". Ik kom er op omdat ik momenteel wel een keus moet maken; mijn reumatoloog biedt me een nieuw medicijn aan waarmee ik van de Bechterew zou afkomen, maar dat medicijn heeft nogal wat stevige randverschijnselen, dus wat moet ik nu doen? Kiezen dus..........

Nu gaat dit geen poging worden om voor eens en altijd te bepalen of er eigenlijk wel keuzes bestaan. Het is meer dat ik het boeiend blijf vinden dat we menen keuzes te hebben en daarmee enige richting aan ons leven kunnen geven. Ik kies er nu dus voor hier iets over te delen met jullie. En het spreekt vanzelf dat wat nu volgt niet gelezen moet worden als "zo-is-het-en-niet-anders".

Er zijn wel keuzes.
We maken zelf wel uit of we elke dag weer willen opstaan uit bed, waar we willen wonen, wat voor werk we willen doen, met wie we willen omgaan, wat we willen eten & drinken, of we de straat willen oversteken of niet, enzovoorts. Immers: waar een wil is, is een weg, toch? "Wahaarheeeen, leiheidt de wèèèg, die wij moeoeoeten gaaaan......", dat bepalen we helemaal zelf.
Nix moet, alles mag;alles kan.

Er zijn geen keuzes.
Je wordt geboren en je gaat dood. Dat is de weg die wij moeten gaan en daar valt erg weinig aan te doen. Wanneer en waar en bij wie je geboren wordt, bepaal je niet zelf. Idem dito met je dood. Dat het zo begint en eindigt staat in ieder geval met 100% zekerheid vast.
En wie je bent - en dus reageert op wat op je af komt - wordt meer door genen en hormonen bepaald dan dat je er zelf invloed op hebt.
Morgen is er weer en dag, dat gaat ook als vanzelf.
We hebben niets te kiezen, we reageren alleen maar; we zijn eigenlijk een chemisch reactorvaatje. Het alledaagse leven bewijst dat immers elke keer weer?
Ik kies er voor om rijk te zijn, maar ik ben het niet; ik heb een chronische kwaal in mijn lijf, maar die wil ik niet; vandaag wil ik niet mijn bed uit, maar helaas moet ik wel naar mijn werk, enzovoort, enzovoort.

Er zijn wel keuzes.
Als ik dingen in gang zet, doe ik tenminste wat en zal er heus wel het resultaat komen dat ik beoog. Wil ik rijk zijn? Dan kies ik er toch voor om keihard te werken of aan de staatloterij mee te doen?
Wil ik gezond zijn, dan kies ik toch voor gezond eten, stoppen met roken en zo?

Er zijn geen keuzes.
In onze rechtsspraak wordt er al rekening mee gehouden dat we niet altijd een keuze maken, ook in de zorg is dat zo.
Als je iets doet in een vlaag van verstandsverbijstering wordt er van uit gegaan dat je op zo'n moment niet echt een keuze maakt. En van mensen die aan één of andere hersenkwaal lijden wordt ook getwijfeld of die wel kunnen kiezen.
Met andere woorden: er is een consensus dat we met een gezond bewustzijn in staat zijn te kiezen.
Tja...... dat bewustzijn; zijn we ons er eigenlijk wel bewust van hoe vaak we ons daar een flinke loer mee draaien?

Volgende keer meer.