Dag 308 De tijd vooruit.

Sommige berichten zijn hun tijd vooruit. De bijdrage van vandaag komt voort uit berichten die eigenlijk pas in januari aan de orde zouden moeten zijn. Maar het kan niet snel genoeg zijn. Wat hebben we nog steeds toch een vreselijke haast. Bij het streven naar het snelheidsideaal worden sommige bijverschijnselen vlot geaccepteerd.
Er is binnenkort weer een jubileumpje te vieren. Hoe blij moeten we daarmee zijn? Trek uw eigen conclusies na lezing van het artikel van vandaag (lees hieronder meer).

Dertig jaar streepjescode \|/

(g.l.t. 2 min.; links: 30 min.)
Dertig jaar geleden werd in Nederland de streepjescode geïntroduceerd. Albert Heijn was de eerste en nu zit bijna overal een streepjescode op. De allereerste barcode werd in 1974 in Amerika op een pakje kauwgom geplakt. Dat was dan lang nadat in het verkeer een streepjescode op de weg werd geverfd: het zebrapad (1951 in Engeland). Bij zowel het zebrapad als de barcode was het de bedoeling dat bepaalde verkeersstromen soepeler zouden verlopen. Dat is aan de supermarktkassa wel gelukt. Ik denk dat niemand meer zonder de streepjescode zou willen leven. Klanten beginnen nu al ongeduldig te worden als een scanner de code niet goed leest en de kassière alsnog de juiste prijs moet opzoeken of handmatig moet invoeren.
De streepjescode bleek zo handig dat het tegenwoordig niet alleen in de winkel wordt gebruikt. Menig formulier is er van voorzien, in ziekenhuizen kunnen patiënten met een polsbandje met barcode worden uitgerust en men is zelfs al een poosje bezig te kijken of we niet de hele natuur van streepjescodes kunnen voorzien.
Hoewel de uitvinding één van die bijdragen is aan milieuvervuiling (de etiketten, de drukinkt en de scanners), de werkeloosheid (minder mensen kunnen meer werk aan) en verhaasting (het versnelt een aantal processen), wordt de barcode zo volstrekt normaal gevonden dat er ongetwijfeld een Partij voor de Barcode zal worden opgericht als we het ooit zouden willen afschaffen. Toch is er een kans dat er in de toekomst geen streepjes meer te zien zijn. En dat is dan niet omdat we best wel weer wat langzamer en schoner willen leven. Nee, de streepjescode kan worden verbeterd en worden vervangen door een chip. De RFID-chip (Radio Frequency Identification) kan worden gebruikt in alle gevallen waar de streepjescode ook voldeed, maar kan veel meer gegevens bevatten en op elkaar afstemmen. De chip kan zo klein als een zandkorrel zijn en niet alleen in producten worden ingebracht maar ook met een injectienaald in het menselijk lichaam worden ingebracht. Met dat laatste ligt de weg open naar afschaffing van het paspoort.
Los van de problemen die er op gebied van privacy ontstaan, is de RFID-chip wel een voorbeeld van verdergaande milieuvervuiling (productverpakkingen worden met chip en al weggegooid), groeiende werkeloosheid (robots en computers kunnen er mee werken) en verdergaande verhaasting (het kan allemaal nog sneller).
Slechts dertig jaar bestaat de barcode, maar al is het streepje nog zo snel, de chip die achterhaalt hem wel. En er lijkt geen weg terug meer te zijn. Dat willen we niet. Toch?

Dag 307 Chaos.

Inmiddels is de redaktie erachter gekomen wie verantwoordelijk is voor de wanorde bij de VVD. Het kostte wat moeite om deze keer onze bron te pakken te krijgen. Die bron heb ik nooit geheim gehouden dus voor mij geen vakantie in de Scheveningse gevangenis. Maar goed, volgens mij had die bron het eerder helemaal verkeerd en lijkt ook nu zijn rol als regisseur verkeerd uitgepakt. Het is gelukt heer Zalm kort aan de telefoon te krijgen en meer dan dit liet hij niet los:
pp: "Meneer Zalm, is het nu niet een beetje uit de hand gelopen?"
Zalm: "Welnee, het ging precies zoals het moest. Ik heb Rita even apart genomen en tegen haar gezegd dat ze met al die voorkeursstemmen nu moest laten zien dat ze haar mannetje staat."
pp: "Maar dat is dan toch een aanval op Rutte?"
Zalm: "Precies! Dus toen zei ik tegen Mark: nu moet jij laten zien dat je je mannetje staat..."
De verbinding werd verbroken maar het resultaat kennen we nu.
Als het aan de lokale overheden ligt valt er nog meer chaos te verwachten als gevolg van Verdonk's handel en wandel. Lees hieronder de bijdrage van vandaag.

Gemeenten doen aanval op staatskas.

(g.l.t. 2 min.; links: 4 min.)
Veertig gemeenten eisen in een gezamenlijke claim 4,9 miljoen euro van minister Verdonk. Dat zijn volgens hun de kosten die ze hebben moeten maken voor de opvang van asielzoekers. De gemeenten menen recht op dit geld te hebben omdat zij 'slechts' het beleid van Verdonk hebben uitgevoerd. Zo willen ze graag het geld terugzien voor de kosten die zijn gemaakt bij het onterecht op straat zetten van asielzoekers als gevolg van fouten bij het IND en wenst men een vergoeding voor de opvang van kinderen van asielzoekers die hier het verloop van hun prodedure mogen afwachten.
Diverse gemeenten hebben eerder aangegeven moeite te hebben met het beleid van Verdonk maar tot nu toe hebben zij zich moeten schikken naar Rita's roestvrijstalen regels. Over de uitvoering daarvan is nu dus, tussen gemeenten en rijk, een verschil van mening van bijna 5 miljoen euro.
De lokale overheden liggen wel vaker overhoop met het rijk maar als een rechter deze eis honoreert dan moet men toch een beetje oppassen. Dit zou een precedent kunnen scheppen waarmee Balkenende's bloeiende economie in één klap ten gronde wordt gericht. Want waarom zouden de gemeenten vervolgens niet ook claims indienen omdat de liberalisering van de energiebedrijven extra politie-inzet kostte toen verkeerslichten uitvielen bij de stroomstoringen. Sinds die liberalisering zijn er meer van dat soort storingen geweest dan voorheen. Niet alleen moest de politie op menig kruispunt bijspringen, ook lagen de computers op tal van gemeentehuizen plat en moesten extra uitzendkrachten worden ingehuurd om de opgelopen achterstanden weg te werken.
En dan hebben we het nog niet eens over alle andere extra kosten: sociale diensten die meer uitkeringen moesten uitbetalen aan ontslagen Melketiers en thuiszorgmedewerkers, trainingen aan lokale reddingsbrigades ter voorbereiding van watersnoodrampen en de vervanging of politiebewaking van lekke stemmachines. Ach beste lezer, u kunt zo ook wel een rijtje voorbeelden bedenken.
Mocht er een golf van toegekende claims volgen dan zit het nieuwe kabinet tegen een lege schatkist aan te kijken. Dus gemeenten: pas een beetje op. Juist Verdonk zelf is het voorbeeld van hoe je ferm een claim kan indienen om vervolgens met lege handen te zitten.

Dag 306 In gesprek.

Bij de VVD is iedereen zo druk in gesprek met elkaar dat de redactie onze 'vaste correspondent' maar niet te pakken kan krijgen. U mocht hier al menigmaal lezen hoe heer Zalm tegen bepaalde kwesties aankeek en deze keer wilde ik wel eens weten hoe hij de partij denkt achter te laten. Maar ja, alle lijnen in gesprek dus. Zodra er kontakt is laat ik u meer weten.
Het vertrek van Zalm is natuurlijk leuk nieuws en dat een groot deel van dit kabinet straks weg is stemt tot grote opluchting. Het is even afwachten of we met het nieuwe kabinet blij moeten zijn, maar ondertussen is er wel ander goed nieuws. Lees hieronder meer.

Gratis onderwijs: het komt er aan!

(g.l.t. 1 min.; links: 5 min.)
Eindelijk is het dan zover: het begin van gratis onderwijs. Het is dan wel meteen op universitair nivo, maar dat mag de pret niet drukken. Nu kan iedereen proberen een academische titel te halen. Niks geen lid worden van een studentencorps maar gewoon vanachter je pc. Geen dure collegegelden maar slechts de kosten voor een computer en een internetabonnement. Men begint met het aanbieden van drie universitaire kursussen, maar als dat wordt uitgebreid hebben we over een paar jaar geen tekort aan hoogopgeleide mensen meer. En dat allemaal voor niks!
Dat is even afwachten. Het addertje onder het gras is dat men hoopt zo meer studenten aan te trekken. Zal de aangeboden kennis dan een soort worst zijn die je wordt voorgehouden in de hoop dat je toehapt en alsnog flink gaat betalen om een plaatsje in de collegebanken te krijgen? Of mag je rustig achter je pc blijven zitten maar kan je voor de overige kennis alleen maar betaald inloggen?
Laten we dit initiatief het voordeel van de twijfel geven. En hopen dat het toekomstige kabinet er voor zorgt dat al het onderwijsmateriaal gratis wordt aangeboden. Niet alleen op internet, maar ook in de vorm van boeken.
En dan mag wat mij betreft op elk virtueel college-dictaat en biologielesje een beetje reclame staan. Het bedrijsleven betaalt dan mee. Samen met een deel van het belastinggeld moet gratis onderwijs dan toch haalbaar zijn?
Het laatste addertje onder het gras: de genoemde universitaire kursussen worden aangeboden op 5 december. We moeten toch niet elke keer wachten op Sinterklaas tot er meer gratis onderwijs komt?

Dag 305 Maakbare maandag.

Elke maandag is een maandag, daar kunnen we hooguit wat aan veranderen als we deze dag een andere naam gaan geven. Nu kunt u er niet meer aan doen dan de 'beleving' van deze dag een beetje naar uw hand zetten. Het maak wel uit of u vanmorgen bent opgestaan met het liedje 'I don't like Mondays' in uw hoofd, of dat u naar uw werk gaat en het deuntje 'On the bright side of the road' neuriet.
Wij beginnen de maandag met Sinterklaas voor te dragen voor de Maak-het-beste-van-Maakbaarheid-award (lees hieronder verder).

Sint stimuleert maakbaarheid /*\

(g.l.t. 3 min.; links: 20 min.)
De goede Sint is het nu eens helemaal zat. Jarenlang heeft hij, onder druk van luie ouders, kadootjes moeten geven die de verloedering van de jeugd tot gevolg hadden. Daar waar de goedheiligman liever een goed boek gaf, dwongen de ouders hem een kilo snoepgoed in de klaargezette schoentjes te dumpen. De gevolgen zijn bekend: er zijn teveel dikke kinderen en te weinig kinderen kunnen goed lezen. Dat gaat nu veranderen. Sinterklaas grijpt daarbij terug op het door sommigen zo verfoeide principe van de maakbaarheid. En gelukkig beginnen ouders in te zien dat ze daar maar beter in mee kunnen gaan.
Hoe leer je kinderen grip te krijgen op hun omgeving? Hoe leer je ze fouten te herstellen? Hoe krijg je de beginselen van maakbaarheid onder de knie? Het antwoord: geef ze constructiespeelgoed!
Je vangt dan twee vliegen in één klap. Kinderen leren zo hun eigen wereldjes te bouwen en het technsich talent wordt ontwikkeld zodat het tekort aan technisch personeel over een paar jaar tot het verleden gaat horen.
Eerder op dit blog schreef ik al over de heilzame werking van Lego. Daarbij moeten de ouders wel de kinderen het idee geven dat het allemaal ergens toe leidt, anders verliezen de kids hun belangstelling voor maakbaarheid. Onderzoek bij octopussen wees dat al uit. Aan de fabrikanten van Lego, Meccano of K'nex zal dat niet liggen. Die stimuleren de gebruikers vooral creatief en innovatief aan de slag te gaan want dan kun je er nog mooie prijzen mee winnen.
En dan nog een pedagogische tip: laat de ouders (vooral de vaders) er met hun tengels van af blijven. Mijn technisch zeer onderlegde vader (lees het aritkel van gisteren) keek altijd meewarig naar de constructies die ik met Meccano voor elkaar had gekregen. Hij haalde de boel uit elkaar en ging dan voor zitten doen hoe je het volgens de bijgeleverde handleiding wel moest doen. Dat vond-ie zo geweldig dat hij vervolgens het een na het andere model exact volgens de modeltekeningen fabriceerde. Ik mocht er alleen maar naar kijken.
Zo werkt dat niet, beste ouders! Op die manier verwordt maakbaarheid tot kopieergedrag en daar moeten we nu echt helemaal van af. Maakbaarheid werkt alleen als je van de bekende en platgetreden paden durft af te wijken. Maakbaarheid leidt alleen tot mooie resultaten als je buiten vaste kaders kunt denken. Maakbaarheid werkt alleen als je aan de slag kunt gaan zonder vooraf vastgepind te worden op gedetailleerde afspraken. Dus stort de woonkamer vol met constructiespeelgoed, flikker de voorbeelden weg en laat je kinderen zelf aan de slag gaan.
Er is ineens weer hoop. Dank je Sinterklaasje.

Dag 304 Ambachtelijk werk

Er is al jaren een tekort aan goede ambachtswerkers. Waar vind je nog een goede meubelmaker? Iedereen haalt zijn door robots in elkaar gezette meubels bij Ikea. Daarom is het ook zo moeilijk een kwalitatief goed doortimmerd kabinet te krijgen. Laten we de komende weken eerst maar eens zien of de zojuist aangestelde informateur zijn ambacht verstaat (lees hieronder).
Nu staan de beste ambachtslieden natuurlijk aan de zijlijn, dus beantwoord u zeker de laatste vraag in onderstaand artikel.

Hoe maak je een kabinet? /*\

(g.l.t. 4 min.; links: 10 min.)
Zelf een meubel maken is niet eenvoudig, zelf als het een zelfbouwpakket is met kant en klare onderdelen. In de 50-er jaren had je in Zeist een frima die 'Kant en klaar meubelen' heette. Een soort voorloper van Ikea. De zelfbouwpakketten waren van een handleiding voorzien en de onderelen werden meestal aan elkaar gelijmd. Dat scheelde weer wat pleisters ondat er geen hamer en schroevendraaier aan te pas kwam. Het was altijd genieten als er weer een pakket in ons huis kwam. Vader ging aan de slag en omdat alles niet vanzelf ging hebben wij, de kinderen, een heleboel nieuwe woorden geleerd. Vader bleek veel meer onbekende ziektes te kennen dan wij voor mogelijk hielden. Het grote moment was natuurlijk de in gebruik name van de hypermoderne meubels, waarbij vader's trots keer op keer gekrenkt werd door moeder die altijd opmerkingen wist te maken als: 'Volgens mij heb je de stoelpoten verwisselt met de handgrepen van de kast'. Waarop vader sneerde: 'Wat weet jij daar nou van!' en moeder volhield: 'Dat zie ik toch!' Vader beende dan de kamer uit, onder het boze gemompel: 'Ach, vrouwen...' Met de mannelijke dominantie zat het toen al niet goed en vandaag de dag schijnt dat niet veel beter te zijn.
De grote vraag de komende weken is natuurlijk: hoe timmer je een kabinet in elkaar. Wel, de inmiddels aangestelde informateur weet het wel. Uit een interview in Elsevier geeft hij de handleiding. Doe het als Drees, de minister-president in begin 50-er jaren.
De informateur, Rein Jan Hoekstra, wil niet verder terug dan die 50-jaren en dat moet dan een hele geruststelling zijn voor de kiezers die bang zijn dat we helemaal terug naar Balkenende's VOC-tijd zullen afzakken. Verder is de aanstelling van Hoekstra tot meer optismisme aanleiding. Hij was immers ook al informateur voor Balkenende II en gezien de dramatische afloop van dat kabinet kunnen we dus hopen dat we snel weer verkiezingen krijgen. Of Hoekstra moet er van geleerd hebben en nu met veel betere voorstellen komen.
Zijn idee om het net zo te doen als Drees bij het in elkaar zetten van een kabinet komt er op neer dat men niet vooraf elk detail in een strak afsgesproken regeerakoord vastlegt. Slechts de hoofdlijnen afspreken die het liefst op één A-viertje passen. En dan de rest overlaten aan het spel tussen regering en Tweede Kamer.
Hoekstra vindt dat de verkiezingsuitslag reden is om de band tussen kabinet en kamer losser maken. In zijn uitspraken daarover is hij er kennelijk al uit wat voor kabinet er moet komen, want hij zegt: 'Deze uitslag is een reden om de band met de Kamer losser te maken. Juist als een kabinet van CDA en PvdA afhankelijk is van de steun van andere partijen is het nodig dat ministers op basis van eigen overtuiging de volksvertegenwoordiging tegemoet treden om een meerderheid te vinden.'
Dat worden dan weer vier leuke jaren. Revival van de 50-er jaren, waar de band tussen mijn vader en moeder steeds losser werd na elk in elkaar gezet meubelstuk, op basis van een handleiding die ook niet groter was dan een velletje A-vier. Telkens als de boel uit elkaar viel ondernam vader verwoede lijnpogingen, waarna het wachten was op het volgende onderdeel dat los raakte. En mijn moeder elke keer een gezicht trekken van 'zie je wel......'
De verkiezingsuitslag geeft toch aan dat veel kiezers een aantal zaken anders willen. Ik weet niet of ze daarbij ook aan de maakbaarheid van een nieuw kabinet hebben gedacht. Zou ik dat anders doen? Zeker wel! Ik denk aan twee mogelijkheden.
1. Variant op de huidige traditie: De uiteindelijke formateur stelt twee tot drie of vier kabinetten voor. Een referendum moet uitwijzen welk kabinet wij willen.
2. Politieke partijen en burgers dragen ministers voor. Deze presenteren zich in een reeks televisieprogramma's waarin ze laten zien en horen waarom hij of zij de beste is voor een bepaalde ministerspost. In een grandioze finale is het dan mobiel bellen of sms-en geblazen (het referendum van de 21e eeuw!) en de winnaars komen in het kabinet.
Ja,. laat mij maar een meubeltje in elkaar zetten. Hoe zou u nou een kabinet maken?

Dag 303 Het circus.

Het circus draait op volle toeren. Het zou leuk zijn als een klabinetsinformateur tot een paar voorstellen komt waar we dan per referendum op mogen stemmen.
Ondertussen is het huidige kabinet nog lang niet uitgewerkt, hetgeen natuurlijk weer de nodige toestanden oplevert (lees hieronder meer).
In de rechterkolom zijn weer de nodige veranderingen te zien. De rubriek Krenten uit de pap is geheel ververst en er is een nieuw weblog toegevoegd aan de rubriek Andere weblogs (klikt u daar eens op Wereldwijdwij(s).

De toestand in de polder (10)

(g.l.t. 2 min.; links: 15 min.) -klik op de krantenkoppen voor de volledige berichten

Minister Veerman: "Ja, er moest wat gebeuren, hè!? Anders gaat het landschap er aan. Welke gebieden het eerst aan de beurt zijn? Wel, dat lijkt me duidelijk: Oss en Venlo. Daar is het vreselijk uit de hand gelopen. We moeten voorkomen dat we daar nog eens een keer verlies door lijden."

Minister Wijn: "Tja, er zijn dingen waar je niets aan kunt doen. Dit kunt u ons kabinet niet verwijten. Maar kijkt u nu toch eens naar de positieve effecten: het herstel van normen en waarden. Als het hele gezin, net als vroeger, één keer per week zich rond de badkuip schaart voor de wekelijkse wasbeurt, krijgen we weer een mooi stukje solidariteit binnen het gezin terug en het scheelt op de enrgierekening."

Minster Remkes: "Ja, mooi is dat hè? Het publiek krijgt niet alleen meer blauw op straat maar krijgt ook keurig een wetenschappelijk verantwoorde analyse overhandigd bij een bekeuring waarin de oorzaken van het foute gedrag staan vermeld. Met natuurlijk een advies hoe zulks een volgende keer te voorkomen."

Hoogervorst: "Okee, laat ik hier nog één keer duidelijk over zijn:


Balkenende: "Om te voorkomen dat we nu weer vier jaar lang van dat zure commentaar krijgen op mijn vermeende houterige presentatie laten we dat voortaan over aan populaire BN-ers. Zo zal Katja Schuurman het nieuwe kabinet presenteren. En om te laten zien dat we echt niet de beroerdsten zijn mag Freek de Jonge voortaan het wekelijkse gesprek met de mp presenteren. Het geeft mij meer gelegenheid me met de inhoud bezig te houden. Ik zie dat als een reuze uitdaging en ben dan ook benieuwd hoe me dat zal bevallen."

(De vorige toestand treft u aan op 4 november jl., g.l.t. voor alle toestanden: 50 min.)

Dag 302 Week van de keuzes (slot)

Vandaag het laatste artikel in de week van de keuzes (zie hieronder). Nadat u heeft gestemd heeft u het natuurlijk onmiddelijk gedaan en ook hier volgt de redaktie uw voorbeeld. Mijn burgerplicht gedaan en dan nu over tot de orde van de dag.

Het gedrag van de kiezer. <>

(g.l.t. 4 min.; links: 40 min.)
Het kiezersgedrag is lijdend voorwerp van tal van onderzoeken. Wat ligt er ten grondslag aan de keuzes en wat is de boodschap die de stemmer met zijn keuze af wil geven? De laatste jaren gaat het er flink rommelig aan toe. Verschillende onderzoeken laten aardige verschillen zien, analyses van de uitslagen zijn niet eenduidig. Kloppen de onderzoeksmethoden niet? Of is de kiezer een onvoorspelbaar en ongeleid projectiel geworden waar de onderzoeker maar geen vat op kan krijgen?
Meten is weten, maar de uitkomsten van metingen hangen natuurlijk sterk af van de factoren die in het onderzoek worden meegewogen. Er hoeft maar één factor anders te zijn en je krijgt ook een ander resultaat. Omdat we al enige tijd met verrassende verkiezingsuitslagen te maken hebben zijn onderzoekers dus naarstig op zoek naar verbeterde methoden om het gedrag van de hedendaagse kiezer te verklaren.
Nou lijkt mij dat een bijna ondoenlijke zaak. Veel mensen weten zelf niet eens goed uit te leggen hoe men tot een bepaalde keuze is gekomen. Kiezen is een complex gebeuren. Bij zowel de voorbereiding als het moment van kiezen spelen zoveel factoren een rol dat er nauwelijks een sluitend onderzoeksmodel te hanteren is.
Ook bij deze verkiezingen is het gissen wat de kiezer heeft bewogen. Hoe komt het toch dat van de regeringspartijen het CDA slechts drie zetels verliest, terwijl VVD en D66 een flinke opdonder krijgen? Waar hebben SP en Partij voor de Vrijheid hun flinke winst aan te danken? En hoe valt de aanwezigheid van de Partij voor de Dieren te verklaren?
In Nederland is het al geruime tijd gewoonte om bij onderzoeken naar kiezersgedrag op zoek te gaan naar de rationele argumenten van de kiezer. De kiezer is een 'calculerende burger' die thuis eerst zit te plussen en te minnen om er achter te komen welke keuze hem of haar het meeste oplevert. Niet alleen betreffende de huishoudportomonnee, maar ook ten aanzien van thema's die een individuele burger belangrijk vindt (milieu, veiligheid, onderwijs, zorg). Deze benadering is al stukken beter dan het zogenaamde verzuilingsmodel dat tot in de jaren 70 de basis van onderzoeken was. Hierbij ging men uit van de sociale achtergrond van de kiezer. Een christelijke kiezer zou wel eerder op een christelijke partij stemmen, een fabrieksarbeider werd geacht op meer socialistische partijen te stemmen, of men stemt op een partij waar de familie al jarenlang traditiegtrouw op stemt, enzovoort.
Toch komt men met het model van de 'calculerende burger' er ook niet helemaal uit. En dat lijkt mij logisch. Andere onderzoeken naar gedrag bij keuzes lijken steeds meer de opvatting te bevestigen dat rationaliteit er weinig toe doet. Zelfs als de keuze-maker zelf meent rationele argumenten te betrekken in de keuze, wordt er uiteindelijk meer met het gevoel gekozen dan met het verstand. En zo valt de verkiezingsuitslag van deze week ook goed te verklaren. Het CDA verliest niet zo gek veel omdat Harry Potter toch sympathieker is dan IJzeren Rita, waarden en normen belangrijk worden gevonden, ook al heeft iedereen zijn eigen waarden en normen, en omdat na het zuur het zoet kwam. Een groot deel der kiezers moet toch constateren dat er nog genoeg geld in de huishioudbuidel zit om ook dit jaar weer de uitgaven voor sinterklaas en kerst tot grote hoogten op te stuwen.
En dan zijn er nog de mensen die gecharmeerd zijn van een 'extreme make-over'. Wil men links zijn? Dan maar eens gek gedaan en op een partij gestemd met communistische roots: de SP. En dat in tijden waarin zo'n beetje elk communistisch ideaal tot museumstuk is verworden. Of mensen die een erg benauwd gevoel hebben stemmen op Wilders. En er is natuurlijk een klein deel onder de kiezers die hun vertrouwen in de mensen, politici ook, verloren hebben en de macht aan de dieren willen geven.
Willen onderzoekers meer inzicht krijgen in het kiezersgedrag dan zullen ze toch echt meer naar de emotionele factoren moeten kijken. Da's lastig, want die kunnen morgen er weer anders uitzien. Maar een politieke partij is ondertussen niet meer en minder dan een product, waar kiezers hetzelfde op reageren als bij de aankoop van een auto of een huis. Men wikt en weegt en slaat er uiteindelijk een slag naar.

Bronnen: Vernieuwd kiezersonderzoek.
Geschiedenis kiezersonderzoek.
Stemmen is een kwestie van gevoel.

Dag 301 Week van de keuzes (4)

En dan nu de enige ware uitslag betreffende de keuze der keuzes: de verkiezingen. De feiten: Het rechtse kamp heeft 5 zetels verloren (van 85 in 2003 naar 80 zetels nu), het linkse bastion heeft er 5 bij gekregen (van 65 naar 70 zetels). Hoe u die feiten gaat interpreteren mag u natuurlijk zelf weten. Onsteekt u nu in euforie omdat er een sprankje hoop is? Of bent u teleurgesteld dat er maar zo weinig veranderd in dit land?
Degenen die ineens spijt hebben van wat ze gisteren hebben gedaan, raad ik aan hieronder verder te lezen.

Spijt van keuzes <>

(g.l.t. 3 min.; links: 20 min.)
Is er iemand die, nu de verkiezingsuitslag bekend is, bij zichzelf denkt: 'Had ik het maar anders gedaan?' Rationeel weet iedereen wel dat het weinig zin heeft van gemaakte keuzes spijt te hebben. Gevoelsmatig ligt dat anders.
Er zijn weinig keuzes waar je op terug kan komen. Bij de verkiezingen kan je niet een dag later naar het gemeentehuis hollen en roepen: 'Sorry, sorry, ik heb het verkeerd gedaan. Ik wil mijn stem veranderen'. De kans is groot dat u wordt afgevoerd en dankzij een RM (rechterlijke macht) de komende vier jaar de psychiatrie eens van binnen mag bekijken. Een eenmaal genomen hap eten of slok drank kun je onmiddelijk uitspuwen, maar de vervelende nasmaak blijft. Een verkeerde aankoop kunt u nog wel eens inruilen voor iets anders en bij spijt over een gekozen partner kun je die partner natuurlijk aan de dijk zetten. Hetgeen overigens weinig zal helpen bij de stijgende waterstanden. Kortom: er valt weinig te doen aan een gemaakte keuze. Je kunt hooguit je lessen trekken om het bij een volgende gelegenheid beter te doen.
Zijn spijtoptanten tobbers? De meesten niet. Daar is wel iets opmerkelijks mee aan de hand. Veel mensen zullen nooit spijt van hun jammerlijke keuzes krijgen omdat ze achteraf hun keuzes goed praten. Op het weblog van Terra Maja wordt dat uit de doeken gedaan. De sociaal-psycholoog Leon Festinger publiceerde in 1957 een boek waarin hij het principe van de cognitieve dissonantie-theorie presenteerde. Als eigen gedrag tot ontevredenheid leidt (cognitieve dissonantie), neigt men ertoe de eigen princioes en meningen zo aan te passen dat die beter overeenstemmen met dat gedrag (cognitieve dissonatie-reductie). Da's jammer want op die manier verandert er weinig aan dat gedrag. Ik ben dus eigenlijk zeer benieuwd met welke reducties de CDA-stemmers hun gedrag kunnen verklaren.
Hoewel je met spijtige keuzes dus niet veel meer doet dan ze achteraf goedpraten, blijken toch nog aardig wat mensen wel degelijk spijt over van alles en nog wat te hebben. In september publiceerde Psychologie Magazine de uitslag van een onderzoek onder de lezers, waaruit bleek dat maar liefst 86% van de ondervraagden graag bepaalde keuzes overnieuw zou willen doen. Opvallend was dat vooral op het gebied van partnerkeuze men het achteraf anders gedaan zou hebben. Ook viel er aardig wat spijt te noteren op het gebied van opleiding en persoonlijke ontwikkeling
Bij Balkenende merk je helemaal niets van wat voor soort van spijt dan ook. Als iemand een kei is in cognitieve dissonatie-reductie, dan is hij het wel. We kunnen dus het ergste vrezen betreffende zijn keuze van partners waar hij de komende coalitie mee wil vormen.
En dan nu de onvermijdelijke lezersvraag: heeft u nog ergens spijt van?

Dag 300 Week van de keuzes (3)

Net zo min als u amper de keuze heeft om sinterklaas en de kerstman de komende maand te negeren, heeft u ook nauwelijks een kans vandaag de dag door te komen zonder enige keuze te maken. Hopelijk is het voor u duidelijk of u wel of niet gaat kiezen. En als u het wel doet: hoe laat, waar en op welke partij en persoon.
U weet het nog steeds niet? Zou het makkelijker voor u worden als u wist welke gevolgen uw stem zou hebben? Lees hieronder meer over keuzes en gevolgen. En hoe dan ook: prettige dag verder!

Keuzes en gevolgen <>

(g.l.t. 2 min.; links: 8 min.)
Sommige mensen willen graag eerst de gevolgen van bepaalde keuzes weten, voor ze durven kiezen. Misschien dat er daarom zoveel zwevende kiezers zijn, want uit een onderzoekje bleek dat je niet helemaal zeker kan zijn dat jouw politieke keuze ook tot de door jou gewenste resultaten leidt. Helaas is niet altijd precies te voorspellen welke gevolgen een gemaakte keuze zal hebben. Een zekere uitkomst of niet, het weerhoudt zelden iemand ervan toch een keus te maken.
Bij een keuze tussen vervelende of leuke gevolgen zal de beslissing snel genomen zijn, denk ik. Neem dit voorbeeld: U heeft natuurlijk allang gekozen voor de fiets omdat u de milieuproblematiek en uw eigen conditie serieus neemt. Prima keuze. Maar wat kiest u als u door de politie aangehouden wordt nadat u door rood licht bent gereden? Als u dat in Apeldoorn doet krijgt u, naar Deens voorbeeld, van de verbalisanten de keus uit een boete of twee bioscoopkaartjes. Kiest u dan ook voor de film, ook al is dat een horrormovie over de verschrikkelijke gevolgen van een aanrijding?
Ander voorbeeld: als u weet dat uw keuze helemaal geen gevolgen zal hebben, maakt u dan toch uw keuze? Gerard van den Oever uit Ursem wel. Hem is het eindelijk gelukt bij de politie een aangifte te doen tegen Balkenende, omdat hij zich, als WAO'er, bedrogen voelt. Dertig jaar premies betaald en dan afgescheept worden met een fooi. Dat vindt hij oplichting. Vandaar die aangifte tegen de staat. In eerste instantie wilde de politie de aangifte niet opnemen, maar na een stevig protest van Gerard lukte het uiteindelijk toch. Niet dat de politie van plan is wat met die aangifte te doen. Daar ligt van den Oever niet wakker van want dat 'is een keuze van de politie. Zoals het mijn keuze is dat ik namens al die andere arbeidsongeschikten kabaal maak tegen dit verkeerde systeem.'
Ík hoop niet dat u vandaag denkt dat uw keuze geen gevolgen heeft. Dus denkt u alstublieft goed na voor u de knop beroert of het potlood hanteert. Succes met uw keuze.

Dag 299 Week van de keuzes (2)

Zoals gisteren hier al aangekondigd, deze week wat onderwerpen die met de wonderlijke wereld van keuzes te maken hebben. Wat doet u als u bij een complex onderwerp een keuze moet maken uit twee mogelijkheden?
Nu weet de redaktie ook wel dat u het eigenlijk veel te druk heeft met het bepalen van de keus die u morgen gaat maken, maar toch nodig ik u uit uw stem te laten horen over de hier onder beschreven materie. Alvast bedankt voor uw reaktie.

Eens of oneens. <>

(g.l.t. 2 min.; links: 2 min.)
Wist u dat u het vaak oneens bent met de Tweede Kamer? En toch gaat u morgen stemmen. Zo complex is kiezen dus. Stemmen op een partij waar u voor bent en vervolgens het regelmatig oneens zijn met wat die partij in het parlement uitvoert.
Verschillende onderzoeken wijzen uit hoe moeilijk we het soms met kiezen hebben. Dat kan twee oorzaken hebben. Als het aanbod erg groot is, hebben we moeite met het maken van een keuze. Dat noem ik gemakshalve het supermarktmodel, omdat onderzoeken nogal eens refereren aan de overweldigende hoeveelheid producten die daar te koop worden aangeboden en kennelijk tot keuzeproblemen leiden.
De tweede oorzaak kan liggen in de complexiteit van het te kiezen object. We maken makkelijker een keuze als het gaat om een kopje thee dan om de aanschaf van een auto of een huis.
Maar wat is het dan wonderbaarlijk dat mensen wel een keus kunnen maken uit 'eens' of 'oneens', ook al gaat het om complexe zaken die we vooralsnog liever aan de Tweede Kamer over willen laten. Bent u altijd zo helder in uw keuze als u wordt gevraagd of u het ergens mee eens of oneens bent? En bent u ook in staat om ergens gedeeltelijk wel mee eens en gedeeltelijk niet mee eens te zijn? Of hoort u tot de minderheid die nergens een mening over heeft?
Laten we dat eens testen met een non-issue. Dat heeft geen consequenties dus dat moet toch makkelijk zijn. Geeft u eens aan of u het met onderstaande stelling eens of oneens bent en vermeld erbij of u het een lastige of makkelijke keuze vond. De stelling is: 'Alle blanco stemmen moeten bij elkaar geteld worden en leveren na toepassing van de kiesdeler lege zetels op in de Tweede Kamer'.
U mag het natuurlijk ook eens of oneens zijn met deze test.

Dag 298 Week van de keuzes.

Wel of niet stemmen. En als je niet stemt, kies je dan voor het uitbrengen van een blancostem of ga je helemaal niet naar het stemhokje. De wel-stemmers hebben het nog lastiger: zoveel partijen met nog meer namen. Alsof je voor de overvolle schappen van de supermarkt staat en niet kan kiezen uit het grote aanbod goedkope wijnen. Ik hoop dat u er uit komt.
Deze week geen berichten over die verkiezingen op dit weblog. Wel een nieuwe serie artikeltjes over keuzes. Vandaag betreft het een bijzondere beroepskeuze die misschien een aardige bijdrage kan leveren op het gebied van werkeloosheid en bestuurlijke vernieuwing. Lees hieronder rustig verder....

Werkeloos? Ga in de politiek! <>

(g.l.t. 2 min.; links: 10 min.)
De politiek op zich is een heel bedrijf. Ik bedoel dan niet 'het gedoe', maar alles wat erbij komt kijken om het circus op gang te houden. Niet alleen de politici en ambtenaren verdienen er hun dagelijkse kost mee. Ook kamerbodes, cateringbedrijven, beveiligingsfunctionarissen en chauffeurs leven er van. En dan is er nog een heel legertje betaalde fractiemedewerkers en persvoorlichters.Om van journalisten, columnisten en cabaretiers nog te zwijgen.
Van al die cabaretiers mag Freek de Jonge aanstaande dinsdag het lijsttrekkersdebat opleuken door na het debat een beetje de hedendaagse Wim Kan uit te hangen. Dat bracht me overigens op een idee. Hoe klungelig sommige politici zich ook presenteren, Freek is toch wel de enige echte Nationale Idioot. Maar het recht om de idioot te spelen hoeft toch niet alleen voorbehouden te zijn aan politici en cabaretiers?
In lang vervlogen tijden (5e eeuw voor Chr. in Athene) mocht een ieder die daar zin in had, zijn baan opzeggen om te debatteren over kwesties waar de Raad van 500 (het toenmalige parlement) niet uit kwam. Begaf men zich naar het 'argos', vergelijkbaar met het Binnenhof. Als me daadwerkelijk aan het debat deelnam dan kreeg men daar een half dagloon voor. Zulke mensen werden 'idiotos' genoemd. Ze werden vaak voor gek verklaard, want wie zegde nou zijn baan op voor een potje debatteren, terwijl er nog gewoon werk genoeg was?
Dat is vandaag wat anders. Er zijn nog te veel werkelozen. Welnu, aangezien de werkeloosheid moet worden opgelost èn de bestuurlijke vernieuwing nu eens echt op gang moet komen, stel ik voor een flink aantal werkelozen te benoemen tot idioot. Tegen een half dagloon dat een staatssecretaris verdient, is dat toch een lucratief baantje. Daar moeten dus gekken voor te vinden zijn.
Tobt u nog met uw beroepskeuze? Schrijf een open sollicitatie aan de minister-president. Die man houdt wel van antieke normen en waarden. Het idee van de oude Grieken zal hem dus aanspreken. Tenzij de man niet verder kan kijken dan zijn VOC-neus lang is.

Dag 297 Huishoudboekje

Weet iemand nog wat een huishoudboekje is? In mijn jonge jaren hield mijn moeder in een schriftje bij wat er uitgegeven werd aan huishoudelijke zaken. Alle dagelijkse boodschappen stonden er in vermeld. Leuk om zoiets nog eens terug te lezen. Wat was boter bij de vis toen goedkoop zeg! Nu is het zo duur dat het alleen nog maar als luxe mosterd na de maaltijd op tafel komt.
Wat er niet in stond, waren de uitgaven voor leesvoer. Lezen werd kennelijk niet gezien als dagelijkse kost. Dat is vandaag de dag blijkbaar nog steeds zo, maar dat kan anders. Lees hieronder meer.
Heeft u leesvoer eigenlijk wel op uw huishoudbegroting staan?

Boek verslaat weblogbezoek.

(g.l.t. 1 min.; links: 6 min.)
De fraaiste pogingen worden in het werk gesteld om de mensen weer aan het lezen te krijgen. Al die duizenden weblogs proberen daar hun steentje aan bij te dragen. Ik weet niet hoe het andere weblogs is vergaan de laatste tijd, maar hier is het bezoek aardig terug gelopen sinds de CPNB 20 oktober jl. een campagne startte om de mensen weer met hun neus in de boeken te krijgen. Dat is aardig gelukt. De gebruikte methode was simpel: men gaf een gratis boek weg. En jawel hoor, het boek werd een bestseller. Met als enig nadelig gevolg dat veel mensen geen tijd meer hadden een weblog te lezen. Terwijl weblogs ook gratis in te zien zijn! Zouden mensen misschien liever de leesstof fysiek in handen willen hebben, in plaats van op een schermpje? Geen idee. Maar ik ga alvast op zoek naar een uitgever die dit weblog ook in een pocketeditie op de markt wil brengen.
Positief aan het CPNB-bericht is dat er dus nog wel veel wordt gelezen. Nadenkertje is: moet lezen gratis zijn? In dit verband gooi ik het artikel 'Leesgeld' nog maar eens in de herhaling. CDA en VVD willen de BTW op boeken verhogen van 6 naar 19 procent. Terwijl richtlijnen van de Europese Unie stellen dat leesvoer juist zo laag mogelijk belast moeten worden. In Engeland is de BTW op boeken zelfs nul procent.
Ik denk dat ik nog maar even de verkiezingsuitslag afwacht voordat dit weblog ook als pocketboekje gaat verschijnen. Mocht er een kabinet uitrollen die ook gaat voor nul procent BTW op boeken, dan zal ik er nog eens verder over denken. Tot die tijd, beste lezers, zult u op uw monitor moeten staren voor absoluut gratis leesstof.

Dag 296 Op een rij.

De 296e dag alweer. Dat is geen telfout. Het weblog bestaat wel wat langer , maar het is de 296e publictatie. Alleen die dagen worden hier geteld. Ieder zo zijn eigen jaartelling, nietwaar?
Als je er even een paar dagen tussenuit bent geweest. kost het altijd weer wat moeite om alles op een rijtje te krijgen. Het zal nog wel een paar dagen duren voor het zover is. Vandaag moet u het met het rijtje doen wat hieronder staat.

Tussen nostalgie en toekomstdromen.

(g.l.t. 2 min.; links: 40 min.)
Vandaag komt Sinterklaas in het land en de komende week zal blijken wie de zwarte piet krijgt toebedeeld. De spanning loopt op. Menig kinderhart gaat sneller kloppen en de verkiezingen zijn inmiddels begonnen. In mijn hoofd lopen nostalgie en toekomstdenken dwars door elkaar. Ik krijg het allemaal niet goed op een rijtje en dat rijtje ziet er vandaag zo uit:
1. Sinterklaas doet me altijd denken aan poppenkast. Ik herinner me de door mijn vader zelf gemaakte poppenkast, die ik ooit op 5 december kreeg. De poppen waren gemaakt door mijn oma. Van papier-maché gemaakte koppen, die met een kwastje verf en een aangenaaid pakje tot een levensechte Jan Klaassen, Katrijn en veldwachter waren getransformeerd. Zo ging dat in mijn kinderjaren. Geld voor dure kado's was er niet, dus ging men zelf aan de slag. En ik was er gelukkig mee. Met die poppenkast creëerde ik hele werelden waar het natuurlijk allemaal veel beter aan toe ging dan in de werkelijke wereld. Tot vermaak van broer, zus, vriendjes en vriendinnetjes.
De ouders van vandaag hebben het wat lastiger. Om zelf een sinterklaaskado te maken moet je minstens itc-specialist zijn (om eigen gemaakte computergames te produceren) of aan de Technische Universiteit gestudeerd te hebben (voor alle andere high-tec speeltjes). Want duur is speelgoed nog steeds.
2. Bedrog. Ook nu breken ouders zich nog het hoofd wanneer ze hun kinderen zullen vertellen dat de goede sint een mythe is. Bij mij kwam destijds die mededeling hard aan. Het was de eerste keer dat ik mijn ouders ergens de schuld van gaf. Het betekende een forse deuk in mijn naïeve vertrouwen en het bleek later ook niet de eerste ontdekking van bedrog zijn. Sindsdien ben ik erg achterdochtig naar mensen die voor sinterklaas spelen.
3. Poppenkast. Is het leven een spel, waarbij je de werkelijkheid helemaal naar eigen hand kunt zetten? Kun je beloftes (kadootjes) doen, die achteraf bedrog blijken te zijn? Misschien ben ik wel een immer zwevende kiezer geworden omdat ik alle Jan Klaassens of veldwachters in de politiek niet helemaal vertrouw. Eerst zien, dan geloven. Maar ja, toch zal ik eerder mij stem moeten uitbrengen voordat politici aan hun beloftes kunnen beginnen.
4. Toekomstdromen. Hoe groot de schok van het sinterklaas-bedrog ook was, mijn naïviteit is niet helemaal verdwenen. Als een klein kind heb ik nog steeds toekomstdromen. In mijn hoofd speel ik nog regelmatig mijn eigen poppenkast, waarin het natuurlijk allemaal veel beter aan toegaat dan in de werkelijke wereld. Een utopie. Ik ben me er van bewust dat mijn utopie een mengsel is van nostalgie en toekomstdromen. De nostalgie betreft de creativiteit waarmee mij vader die mooie poppenkast wist te maken. En in mijn toekomstdromen is alle bedrog de wereld uit.
Als gastblogger bij hetkanWel mocht ik meer van mijn utopie beschrijven. Lees mijn bijdrage in hun hetkanWellistan-project.
5. Wat een chaotisch rijtje. Sinterklaas en de verkiezingen. Ik hoop dat ik het dit weekend nog wel op een rijtje krijg!

Dag 295 Leegmaken en opladen.

(g.l.t. 2 min.; links: de hele week)
Op het moment dat u dit leest zit uw redakteur in Parijs. Voor de continuering van dit weblog is dat hoognoodzakelijk. Gewoon even er uit, het hoofd leegmaken en ook weer opladen. De komende vijf dagen geen dagelijkse berichten. Niet dat u zonder leesstof hoeft te zitten, u heeft vast nog niet alles gelezen hier. Om u daar een beetje bij te helpen heb ik eens gekeken welke stukken het meest gelezen zijn. Hier de lijst van de 12 meest gelezen bijdragen vanaf de start van dit weblog. Het is mijzelf een raadsel waarom juist deze stukken het meest gelezen zijn. Dat zal wel puur toeval zijn geweest. Als u nou uw favoriete stukje in de lijst mist, reageer dan en noem uw voorkeur. Eens kijken wat er aan het eind van de week voor nieuw lijstje van te maken is.
Het eerstvolgende nieuwe stuk kunt u zaterdag verwachten, Tot die tijd mag u het dus het deze doen (klik en lees):

1. Bang zijn een ziekte?
2. Het spoor bijster.
3. De stroom (over migratie).
4. Code-stellingen.
5. Macht (zomergastenbijdrage).
6. (Ver)kiezen of (ver)delen.
7. Wordt een ander mens.
8. Elke keuze is een test.
9. Ongerief code.
10. Maakbare oplossingen.
11. Verkeerd verbonden? (uit de serie Opmerkelijke gesprekken - Zalm aan de lijn).
12. Maakbaarheid is een trend.

En natuurlijk kunt u ook lustig klikken op alle links die in de rechterkolom zijn vermeld. Ga eens buurten bij de genoemde weblogs. Of lees de hele serie Opmerkelijke Gesprekken.

Ik hoop dat u hier net zoveel plezier aan heeft als ik momenteel in Parijs.

Dag 294 Een zondag zonder zorgen.

Hopelijk heeft u vandaag een zorgeloze rustdag. Beetje genieten van het herfstweer. En op uw gemak even het artikel van vandaag hier doorlezen om alvast uw stemkeuze een beetje goed te verzorgen (lees hieronder meer).
Bezoekt u ondertussen ook nog wel eens de weblogs en websites die in de rechterkolom staan vermeld?

Zorgvrije keuzes? <>

(g.l.t. 2 min.; links 20 min.)
De meeste mensen vinden hun gezondheid het belangrijkste in het leven. En als daar iets mis mee is wil men wel zo goed mogelijk geholpen worden.
Mocht dat bij u nou ook een hoge prioriteit hebben dan moet u morgen even opletten. Dan brengen zo'n 800 verpleegkundigen en verzorgenden hun stem uit op de politieke partijen die naar hun idee de beste zorgmaatregelen voorstaan. Tevens gaat men dan bekijken welke coalities op grond van de uitslag mogelijk zijn. Misschien kunt u op basis van die uitslag een gezonde keuze maken op 22 november.
Niemand wil zich natuurlijk zorgen maken over wat er met hem of haar gebeurt als je in een ziekenhuis of verpleegtehuis terecht komt. Wilt u van dat soort zorgen vrij zijn hou dan morgen niet alleen de uitslag in de gaten maar vergelijk uw keuze ook eens met die van de Zorgmeetlat.
De beroepsvereniging voor verpleegkundigen en verzorgenden heeft al eerder de verkiezingsprogramma's beoordeeld op de noodzakelijke maatregelen voor de zorg. PvdA en SP scoorden hoog. Dat is toch weer een wat andere uitslag dan een tijdje geleden uit De Stemwijzer kwam, toen het blad Medisch Contact een aantal bestuurders van zorginstellingen vroeg specifieke vragen over de zorg te in te vullen. Daar werd de Partij voor Vrijheid juist weer wel een paar keer als beste keuze genoemd, hoewel de bestuurders eigenlijk een sterke voorkeur voor PvdA en SP hadden (zie de link in 'Ongezonde keuzes', eerder op dit weblog).
Dus pas een beetje op in het stemhokje. Ga niet al te zorgeloos met uw stem om. Naar mijn mening kenmerkt een welvaartsmaatschappij zich door de aanwezigheid van een kwalitatief goede en professionele zorg. Hoe en waar die plaatsvindt moet niet uit maken. Zowel thuis als in een gespecialiseerde omgeving. Geld mag geen probleem zijn.
Ik ben wel nieuwsgierig naar die 'zorgverkiezing' morgen. Bij mij heeft, naast onderwijs, de zorg zeker prioriteit bij mijn stemkeuze. Waar liggen uw prioriteiten?

Dag 293 Ons kent ons.

Ons kent ons. Dachten we. Ons soort mensen blijkt een samenraapsel te zijn, afkomstig van chimpansees, muizen, kippen, wormen, zakijpen, zebravisjes en zee-egels. Niet zo verwonderlijk dat het een rommeltje is op de wereld, nu blijkt dat wijzelf een behoorlijk rommeltje zijn (lees hieronder meer).
Gaat u er niet over piekeren. Het kan zo zijn voordelen hebben.

Alweer een identiteit-code \|/

(g.l.t. 2 min.; links: 40 min.)
Mocht dit land uiteindelijk toch door de zee worden overspoeld, dan is er niks aan de hand want wij zijn zee-egels.
Dat had u niet gedacht, hè? Uw twijfels omtrent uw identiteit waren al flink toegenomen door eerdere meldingen op dit weblog over onze verwantschap met de zakpijp, een even schattig onderwaterdiertje als het zebravisje. Dat is nog eens wat anders dan een aap. Daar konden we ons nog wat bij voorstellen. Maar dat we erfelijke overeenkomsten hebben met onderwaterdiertjes die uiterlijk nog geen fractie van een millimeter op ons lijken stort ons natuurlijk in de heftigste identiteitscrisis ooit.
Maar blijft u rustig. Denk eens wat een voordelen dat heeft. Het betekent dat we eigenschappen in ons hebben om het onder water vol te kunnen houden. We hoeven de dijken helemaal niet te verhogen! Dat scheelt een hoop geld waarmee we straks ons onderwaterparadijsje kunnen inrichten. En wie weet is de wetenschap straks ook nog zover dat we kunnen kiezen of we een zakpijp, zebravisje of zee-egel willen zijn. Natuurlijk in de hoop dat alle kwallen op het schamele beetje land achterblijven.

Dag 292 Goed nieuws.

Veel goed nieuws de afgelopen dagen. Democraten die in Amerika de verkiezingen winnen, bijvoorbeeld. En dat 'shit happens', maar poep ook zo zijn heilzame werking heeft. Het beste nieuws is wel dat in Deventer is aangetoond dat je de voorspellingen van Maurice de Hond maar beter kunt vergeten, want voor je het weet graaf je je eigen graf.
Ook goed nieuws is dat er tal van plannen zijn om de stijgende zeespiegel het hoofd te bieden (lees hieronder meer).
Met al dat goede nieuws kunnen we de herfstdepressie wel aan, dacht ik zo.

Luctor et emergo-maakbaarheid /*\

(g.l.t. 1min. 30; links: 6 min.)
Terwijl steeds meer Nederlanders wakker beginnen te liggen van het wassende water, zijn er tal van uitgeslapen medelanders die graag genomineerd willen worden voor de Hans Brinker-award. Zo presenteerde de commissaris van de Koningin van de provincie Groningen, Hans Alders, plannen om een extra waddeneilanden aan te leggen die als een soort golfbreker bescherming moet bieden tegen de steeds hoger wordende golven.
Prachtig stukje maakbaarheid! Luctor et emergo, worstelen maar altijd boven blijven komen. We maken kopieën van de waddeneilanden, de Hondsbosse zeewering en heel Zeeland. Die leggen we een paar meter uit de kust en je hebt twee vliegen in één klap. Extra zeewering en uitbreiding van recreatiegebieden en woonruimte.
Die nieuwe landaanwinst zal over een aantal jaren opnieuw beschermd moeten worden tegen de stijgende zeespiegel, dus dan leggen we weer een nieuwe kustlijn aan. En voor je het weet kun je wadlopen tot aan Groenland en met hinkstapsprongen over een rijtje Oosterscheldedammen de oversteek naar Engeland maken.
Nu heb ik weinig verstand van kustbescherming, sterker nog: ik heb helemaal nergens verstand van, zoals u op dit weblog hebt kunnen constateren. Maar ergens heb ik toch het gevoel dat Hans Alders zich vergist. Want als je aan landuitbreiding doet en meer recreatiegebieden, woonruimte en industrielokaties bouwt, levert dat toch ook een bijdrage aan de opwarming van het klimaat? Daarmee verzeker je wel dat het nageslacht er warmpjes bij zal zitten en op de lange duur hebben we van de zee geen last meer, want die is helemaal volgebouwd. Ik ben alleen bang dat dan de aarde een grote woestijn zal zijn. Maar ja, ik ben natuurlijk bang omdat ik nergens verstand van heb.
Hoe denkt u daar eigenlijk over, beste lezer? Moeten we gewoon een stuk van Nederland terug aan de zee geven of gaan we de zee te lijf met extra kuststroken? Of heeft u andere oplossingen?

Dag 291 Alles moet anders.

De wereld moet op de schop. Konden we alles maar eens overnieuw doen. Dat gaat echter niet en dus zoekn we naar andere oplossingen. Het wondermiddel 'gedragscodes' is ondertussen een populair middel geworden. Maar werkt dat ook? Lees hieronder meer daarover.
Eén ding gaat vanzelf, zonder codes, zonder maakbaarheidsprincipes: morgen is er weer een dag. Ik hoop u hieer dan weer te zien.

Gedragscodes werken niet \|/

(g.l.t 2 min.; links: 6 min.)
Er zijn nog steeds te weinig vrouwen in top-functies. EU-commissaris Neelie Smit-Kroes wil daarom gedragscodes instellen om verbetering af te dwingen. Jos Nijhuis van PricewaterhouseCoopers, meent echter stellig dat gedragscodes niet zullen leiden tot een cultuurverandering.
Hij vindt het typisch Nederlands om de cultuur te willen veranderen door regeltjes, zonder ons daarbij af te vragen wat de oorzaken zijn van een ongewenste situatie. Bovendien is er vaak weerstand tegen zulke regelgeving.
Daar heeft hij een goed punt. Er wordt bijvoorbeeld een toenemende agressiviteit geconstateerd in de samenleving. In de drang daar snel van af te willen zijn worden er tal van gedragscodes gelanceerd, gepromoot door Postbus 51 spotjes. De oorzaken van het ongewenste gedrag worden daar echter niet mee aangepakt. Ook daar waar mensen een loopje nemen met de beroepsethiek gelooft men in de heilzame werking van gedragscodes. En waar overheidsbeleid niet werkt (denk aan de negatieve effecten van liberalisering), gaat men uiteindelijk ook over tot het wondermiddel gedragscode.
Een en ander is natuurlijk het gevolg van een halfslachtig werkende overheid. Agressievelingen kunnen volgens de geldende wetgeving nog steeds door de rechter aangepakt worden. Frauderende ambtenaren en bedrijfsleiders kunnen op basis van bestaande regels ontslagen worden. En wil men meer vrouwen in top-functies dan kan dat onder andere gestimuleerd worden door gratis kinderopvang in te voeren.
Maar wat doet de overheid? Men doet een pasje terug en wil de nodige waarden en normen overlaten aan de marktwerking en burgerinitiatieven. Daarbinnen mag iedereen zijn eigen regels (gedragscodes) maken en als dat niet lukt dan volstaat de overheid met Postbus 51 adviezen.
De oorzaken aanpakken ('de wortel van het kwaad') is er niet bij. Natuurlijk moet je daar voorzichtig mee zijn. Het is niet eenvoudig te bepalen wat de wortels van kwade zaken zijn. Waar de één meent dat geweldadige films op televisie bijdragen tot toenemende agressiviteit, denkt een ander dat het aan onvoldoende opvoeding van ouders en onderwijzers ligt. En zo zal gratis kinderopvang zeker een goede voorwaarde zijn om vrouwen meer gelegenheid te geven top-functies te bekleden, maar het verandert nog niets aan macho-culturen.
Tal van gedragscodes zullen ook niet helpen. Eigenlijk kan het enorme bos aan zulke codes gekapt worden en vervangen worden door slechts één gedragscode: de overheid neemt haar verantwoordelijkheid. Door de geldende wet toe te passen en door voorwaarden te scheppen. Door goed onderwijs prioriteit te geven en ruimte te creëren waar het weer mogelijk is tijd voor opvoeding te hebben. En voorbeeldig gedrag van de overheid kan ook een duwtje in de goede richting geven. Elke politieke partij had natuurlijk een vrouw als lijsttrekker moeten aanstellen.

Dag 290 Luxe-problemen.

In een welvaartsstaat wordt soms iets te snel geklaagd over problemen die men nauwelijks relevant zou vinden in meer erbarmelijke omstandigheden. De prijzen van luxe artikelen bijvoorbeeld. Daar moeten we niet over zeuren. Dan maar een gouden armbandje of een zilveren aansteker minder. Dat zulke goederen met hoge btw-tarieven zijn belast is dus eigenlijk geen probleem. Het huidige kabinet heeft weer een luxe artikel als melkkoe gevonden (lees hieronder). Geen probleem. Of toch wel?

Leesgeld.

(g.l.t. 2 min.; links 2 min.)
Koopt u wel eens een boek? Of komt u aan lezen zo weinig toe dat een boek kopen de moeite niet meer loont?
Het leven is al duur genoeg en boeken zijn niet bepaald goedkoop. Gratis leesvoer haalt u natuurlijk elke dag hier of op andere webstekken. Toch kan een goed boek heerlijk zijn. Het verzet niet alleen de gedachten, het kan ook inspirerend werken. En alleen al die serene momenten van onthaasting die een boek teweeg kan brengen zijn de moeite waard. Over de schoonheid van taal nog maar te zwijgen.
Dat is allemaal pure luxe volgens het kabinet. En dus moeten boeken met het luxe-btw-tarief belast worden. De BTW op boeken moet omhoog van 6 naar 19 procent. Sommige maatregelen blijken hier wel degelijk te kunnen zonder dat de rest van Europa daar aan meedoet. De EU-richtlijn is dat boeken onder laag btw-tarief horen te vallen. Enkele landen hebben dat zo opgevat dat men zelfs nul procent belasting heft op het kopen van een boek. Dit moedige kabinet negeert die richtlijn volkomen. Waarschijnlijk vanuit de gedachte dat het beslist schadelijk voor de economie moet zijn als iedereen met zijn neus in de boeken een beetje zit te lanterfanten.
De enige die er op dit moment bezwaar tegen maakt is de boekverkopersbranche zelf. Logisch, het is hun broodwinning en die zien ze niet graag in gevaar komen. Maar hoe zit het met u, lezer? Maakt het u niet uit want heeft u al genoeg aan dit gratis weblog? Of vind u dat het kabinet met deze maatregel de ongeletterdheid stimuleert? De mening van de redaktie hier is dat het btw-tarief op boeken niet omhoog moet, maar omlaag, het liefst naar nul procent. Mocht u het daar mee eens zijn dan weet u wat u te doen staat op 22 november. (Verdorie, toch weer een stemadvies gegeven......excuses!)

Dag 289 Pompen of verzuipen.

Je zal dit land maar moeten besturen. Da's niet makkelijk. Er komt zoveel op de regering af dat ik me kan voorstellen dat men soms wat moedeloos wordt. Sommige problemen lijken wel zo groot dat het enkel een kwestie is van pompen of verzuipen. Het huidige kabinet wordt wel eens de wat onduidelijkheid verweten. Dat is voorbij. De keus tussen pompen of verzuipen is eindelijk gemaakt. Lees hieronder meer.
Degenen die daarna nog niet weten wat ze zullen stemmen: in de rubriek vindt u nog een aardig stemwijzertje: de stemmentracker. U stemt op allerlei stellingen en daarna kunt u zien hoe men in politiek Den Haag er de laatse jaren mee is omgesprongen. Kijk en vergelijk.

Dankzij de dijken....

(g.l.t. 1 min. 30; links: 6 min.)
Dankzij de dijken houden we het nog redelijk droog hier. Toch zit het niet helemaal goed. Bij de laatste herfststorm hadden hier en daar wat dijken het zwaar te verduren en moest er met wat zandzakken worden bijgesprongen. En de berichten over de te verwachten waterhoogten als gevolg van de klimaatverandering stellen dat onze dijken niet lang meer zullen voldoen.
Het dringt eindelijk ook door bij het kabinet en die neemt onmiddelijk doeltreffende maatregelen: het instellen van een werkgroep! Deze gaat niet de dijken verzwaren en verhogen maar gaat 'een verbeterprogramma opstellen, zodat Nederland beter is voorbereid op dreigende watersnoodrampen'. Heeft u, dankzij het kabinetsbeleid van de afgelopen jaren, het hoofd prima boven water kunnen houden en gaat u daarom opnieuw Balkenende aan de leiding helpen, dan zal u de komende jaren al snel het water aan de lippen staan.
Geheel in de geest van de handen-uit-de-mouwen code (zie artikel van gisteren) lanceert de werkgroep de Hans Brinkers-award. Die zal bedoeld zijn voor die wakkere Nederlanders, die bij elke volgende storm de dijken op rennen om te kijken waar het mis gaat. En zodra ze ook maar een gaatje ontdekken, gaat de vinger erin. Zo zullen we de komende decennia droge voeten houden dankzij dijken van vrijwilligers die moedig en vastberaden de gaten dichten die het kabinet laat vallen.
Mocht u niet weten wie Hans Brinkers was klik dan hier.

Dag 288 Een wereld van verschil.

Dat er veel verschillen zijn op deez' wereld maakt het alleen maar leuker. Op een paar verschillen na. Met name het verschil tussen hebberds en arme sloebers is niet iets om vrolijk van te worden. Wie maken dat verschil eigenlijk? Leest u de bijdrage van vandaag (zie hieronder) en het zal u duidelijk worden.
Verder vandaag weer een nieuw filmpje van de week. Deze keer zonder bijbedoelingen, maar gewoon omdat ik deze erg goed vind.
Dit weblog wordt ook door belgische lezers bezocht. In de rubriek 'Politiek' staat een nieuwe link. Het belgische blog Polititiek.net is ook voor ons nederlanders de moeite waard om te bezoeken. Een artikel van dit blog vind u in de rubriek 'Krenten uit de pap' (zie 'Gedragscode voor banken').

Handen-uit-de-mouwen code. \|/

(g.l.t. 1 min.; links: 7 min.)
Omdat wetgeving en politiek beleid ernstig tekort schieten moet er heel wat worden bijgesteld met gedragscodes. Er is zo langzamerhand geen beroep, marktsector of maatschappelijk deelgebied waar geen gedragscode aanhangt. Dat kan zo zijn voordelen hebben als gewenst gedrag wat meer aan de eisen van de hedendaagse samenleving moet worden aangepast. Een gedragscode timmer je immers sneller in elkaar dan dat je de wet of het politieke beleid verandert.
Wil een gedragscode geen papieren tijger zijn, dan hebben we wel voorbeelden nodig. Ook wel rolmodellen genoemd. Nou, daar ontbrak het afgelopen vrijdag en zaterdag niet aan. Om nog eens extra duidelijk te maken dat er van 'de politiek' weinig te verwachten valt en dat we het vooral dus allemaal zelf moeten doen, gingen aardig wat bekende nederlanders op pad om her en der vrijwilligerswerk te doen. Zo ging Balkenende in een Rode Kruisziekenhuis helpen, om te benadrukken dat de professionele verpleeghulp van hem de komende jaren niets hoeft te verwachten. Wel kunnen ze voor de voeten gelopen worden door hordes vrijwilligers. En wat dacht u van Pieter van Vollenhoven en Prins Pieter-Christiaan? Zij hielpen gehandicapten die nog nauwelijks het hoofd boven water kunnen houden met duiklessen. Het mooiste voorbeeld kwam echter van Mark Rutte. Hij was klaar-over. Daar horen we dus niets meer van (over-en-uit).
De handen-uit-de-mouwen code, gepromoot door de stichting MADD (Make A Difference Day), maakt duidelijk dat we het zonder vrijwilligers niet gaan redden. De minister-president, gesteund door de koninklijke familie, vindt dat geweldig. Dat noemt hij 'samenwerken aan een betere toekomst voor ons allen'. Ik zie hem de komende vier jaren al weer genoegzaam lachend achterover zitten in zijn Torentje. Bij zijn te verwachten benoeming als m.p. zal hij de historsiche woorden uitspreken: 'Ik zeg u hoe het moet en u doet al het werk; da's goed voor de economie en da's goed voor de normen en waarden.'
Make a difference day? Dat gaat lukken. De verschillen zullen nog groter worden.

Dag 287 Laat op de zondag.

Ik ben vandaag wat laat met de publicatie van vandaag. Dat krijg je als de zaterdagavond van gezelligheid ineens vroeg op de zondagmorgen wordt.
Maar bij het vallen van de schemering toch nog een artikeltje geplaats over een instituut dat bij menigeen toch nostalgische gevoelens moet oproepen (lees hieronder verder). Daar kunt u de rest van deze dag wel mee doorkomen.

Boompje opzetten.

(g.l.t. 1 min 30; links: 15 min.)
Ik wil met u eens een boompje opzetten over het nut van de nationale boomfeestdag. De stichting die deze dag al weer bijna vijftig jaar organiseert krijgt een prijs van het Prins Bernardfonds. De prijs krijgt men voor de bewezen diensten, in dit geval het door kinderen laten planten van zo'n 10 miljoen bomen en struiken. Het jonge volkje wordt daarmee wat meer bewust van de hun omringende natuur. De Stichting Nationale Boomfeestdag krijgt hiervoor 50.000 euro. Dat is dus ongeveer 2,74 euro per dag of een halve eurocent per geplante boom/struik. U ziet het: kinderarbeid is en blijft veruit het goedkoopst.
In de bijna vijftig jaar dat het instituut bestaat is er dus aardig wat groen aangelegd, maar hoe zit het met het groene bewustzijn van de generaties die met dit fenomeen zijn opgegroeid?
Wel, de Stichting Nationale Boomfeestdag mag trots zijn. Het hele idee is sterk symbolisch van aard en kennelijk hebben hele volkstammen begrepen dat dit de ultieme manier is om de natuur een handje te helpen. Hier en daar een boompje planten, verder nog wat beperkende maatregelen op gebied van CO2-uitstoot en vooral nog mee symbolische akties (bijvoorbeeld het planten van klimaatbosjes). Vooral geen definitieve maatregelen als gratis openbaar vervoer en een minimaal quotum aan auto's dat de weg op mag. Zeker geen sluiting van vervuilende industrieën. En resoluut stoppen met het gebruik van aardolie is er al helemaal niet bij, terwijl de alternatieven flink in de ijskast worden gehouden.
De stichting kan dus nog jaren vooruit. We mogen nog blij zijn dat er internet is want ander waren die tien miljoen geplante boompjes al ruimschoots opgegaan aan de fabricatie van papier voor voolichtingsfolders en bewustmakende boekjes voor het onderwijs. Zoals Freek de Jonge ooit zei: "Ontbossing door papierverspilling en daar dan weer een boekje over."

Dag 286 Sorry, sorry, sorry.

Ik vind sorry een mooi woord. Je moet je fouten kunnen toegeven. Nou kan ik dat allemaal wel vinden, maar nu laat een onderzoek weten dat je er met een excuus alleen niet komt (lees hieronder meer).
Mocht u zich niet meer herinneren of er sprake was van spijtbetuigingen in de politiek dan heb ik een kijkerstip: zondag zendt de KRO een reconstructie uit over de val van Balkenende II met de centrale vraag: was de minister-president onhandig of kreeg hij een duwtje?

De maakbaarheid van het excuus /*\

(g.l.t. 3 min. links: 2 min.)
Tijdens de keurige en brave vertoning van het debat Bos-Balkenende werd beide heren de vraag gesteld of ze ook een eigen fout konden noemen. De voorbeelden die de mannen gaven waren niet erg spectaculair en wat erger was: hun commentaar kwam niet veel verder dan een schamel 'dat hadden we beter iets anders kunnen doen'. Geen groots mea culpa en al helemaal geen excuses aan de kiezer.
De heren zijn vast goed op de hoogte van het Safeguarding Reputation-onderzoek dat in het bedrijfsleven is gehouden en waaruit bleek dat excuses maken niet genoeg is om de publieke opinie tevreden te stellen. Men verwacht meer dan alleen een spijtbetuiging van de bedrijfsleiders (die tegenwoordig CEO's heten: Chief Executive Officer). Een fout toegeven is goed, maar er moeten wel gepaste maatregelen volgen. Dat verklaart meteen waarom Balkenende in de peilingen wat voor loopt op Bos en waarom de VVD het slechter doet. Balkende heeft het alsmaar over 'een betere toekomst'. Dat woordje 'betere' schept verwachtingen. Wellicht gelooft menig kiezer dat Balkenende hiermee impliciet aangeeft oude fouten niet meer te maken. Bos heeft het meer over ambities en idealen. Daar koopt de gemiddelde kiezer niets voor. Te vaak is de 'gewone man' teleurgesteld geraakt in zijn ambities en idealen. En bij de VVD heeft men herhaaldelijk excuses aangeboden. Zalm moest een paar keer op zijn uitspraken terugkomen en bij een aantal flinke fouten moest men ook met excuses over de brug komen. Vervolgens ging men vrolijk verder naar de volgende fout. De kiezer haakt af bij zulk gedrag.
Gek eigenlijk dat juist de VVD, die toch nauwe bindingen met het bedrijsleven heeft, nog het minst de bevindingen van het genoemde onderzoek toepast. Had men overeenkomstig die bevindingen gehandeld, dan had men allang Verdonk ontslagen en zaten ze nu niet met interne strubbelingen. Dat gaat ze nu dus nog aardig opbreken.
Fouten toegeven is een hele kunst, want laten we eerlijk zijn: we doen het niet graag. Bij Balkenende zie je zelfs dat de man er extreem allergisch voor is. In het bedrijfsleven zullen er ongetwijfeld traingingen en workshops ontwikkeld worden, waar je kan leren op welke wijze je het beste je excuses kan maken. De maakbaarheid van het excuus. Spijtbetuigingen dienen samen te gaan met het beloven van concrete maatregelen. Het Safeguarding Reputation-onderzoek meldt dat 'beschadigde reputaties het beste kunnen worden hersteld door specifieke acties aan te kondigen om het probleem aan te pakken en door een vroegtijdig waarschuwingssysteem in te voeren'. Verder wil men 'specifieke procedures en beleid implementeren om aan te tonen dat het bedrijf zijn verantwoordelijkheid neemt'. Andere strategieën om de door een crisis beschadigde reputatie te herstellen zijn 'een nauwe samenwerking met juridische adviseurs over de openbaarmaking van gegevens, regelmatige publicatie van voortgangsrapportages over de aanpak van het probleem en een snelle openbaarmaking van het incident. Veel van deze acties zijn erop gericht de overweldigende media-aandacht in te dammen en aandeelhouders gerust te stellen dat het bedrijf zo transparant en pro-actief reageert als onder de bijzondere omstandigheden mogelijk is'.
U ziet het: Balkenende komt nog het dichtst bij zo'n aanpak. Hij is kennelijk goed in staat media-aandacht in te dammen en de 'aandeelhouder' van de democratie (de kiezers) gerust te stellen met kreten als 'verantwoordeliijkheid nemen' en 'een betere toekomst' te voorspellen. Dat hij bij dat laatste weinig concreet is doet er voor veel kiezers kennelijk niet toe. Loze beloftes zijn genoeg, dat heeft Balkenende alvast prima opgestoken van het bedrijfsleven.

Dag 285 Gordijncultuur.

Wat is het verschil tussen de mantel der liefde en de doofpot? U mag het zeggen. De overeenkomst is dat het typische nederlandse eigenschappen zijn die voortkomen uit onze gordijncultuur. We laten ons niet gemakkelijk bekijken. En zodra er om meer transparantie wordt gevraagd, gaat er onmiddelijk een koor van stemmen op die zich beroepen op het recht op privacy (zie de quote-miljonairs en de top-bestuurders van energiebedrijven). Daar moeten we niet al te moeilijk over doen want u heeft toch ook wel eens wat stof onder het tapijt weggewerkt?
Zodra we ergens last van hebben, willen we dat het liefste wegstoppen. Waar dioe gordijnmentaliteit allemaal toe kan leiden kunt u hieronder lezen.

Verhullende toestanden in de polder.

(g.l.t 2 min. links: 45 min.)

Westlandse tuinder: "Tja, dat hebben wij weer. Kijk, we hebben hier al jaren geen straatverlichting nodig. Krijgen we dat uitgespaarde geld terug om de aanschaf van nieuwe gordijnen te betalen? En wat dacht u van de stress die dat in het gezin oplevert? Mijn vrouw zit nu al dagen achter de naaimachien om kilometers gordijnstof aan elkaar te maken. Ik hoef maar iets te zeggen of ze ontploft..."

Architect: "Ik heb een stralend visioen van schitterende koepels in de meest fantastische vormen. Het zal een imponerend schouwspel worden van kleur en licht, waar je 's nachts je ogen niet van af kan houden."

Angstige kiezer: "Ik heb het al zo benauwd in kleine ruimtes. Het oude stemhokje bezorgde me al dagen stress en nu komt er nog een hok omheen? Ik denk dat ik dit jaar maar thuisblijf."

Willekeurig Kamerlid: "Negenenveertig? Dat valt deze keer dan reuze mee, zeg!"

(Benieuwd naar de vorige toestanden in de polder? Klik hier op de eerste of de tweede. Of die uit april, mei of juni. Of meer recent de zesde toestand, de zevende of die over nablussen in de polder.)

Dag 284 Dure democratie.

Democratie is duur. Het kost veel tijd en veel geld. Maar dan heb je ook wat. Maar wie draait er eigenlijk voor op om de democratie veilig te stellen? Ik krijg ineens de indruk ook de beveiliging van de democratie aan de marktwerking zal worden overgelaten. Met alle gevolgen vandien, zoals uit het artikel van vandaag blijkt (lees hieronder).
Ondertussen kunt u uit proberen of uw computer wel betrouwbaar genoeg is om mee te stemmen. Klik in de rubriek 'Krenten uit de pap' maar op de eerste link.

Veilig stemmen.

(g.l.t. 1 min. 30; links: 1 min.)
Dat gedoe rond al dan niet betrouwbare stemcomputers zet je wel aan het denken. Aanvankelijk leek het er op dat je stem via die computers zo onveilig was dat men politiebewaking nodig achtte ter bescherming van het stemgeheim. En nu wordt die inzet weer terug getrokken. Maar is mijn stem dan een stuk veiliger geworden nu ik weer ouderwets met het rode potlood aan de slag mag?
Mijn 'gevoel van veiligheid' is danig aangetast. Je kan nu al op de meest onverwachte momenten overvallen worden door medewerkers van een of ander burootje die je stemkeuze proberen te ontfutselen. Opiniepeilingen noemen ze dat. Als je je dan op het stemgeheim beroept voeren ze de druk nog wat op met de mededeling dat het toch mijn democratische plicht is mee te werken aan de representativiteit van hun onderzoek. Tot nu toe ben ik niet gezwicht voor dat soort praktijken, vandaar dat die opiniepeilingen ook een erg vertekend beeld geven. Trekt u zich dus niets van die peilingen aan.
Maar hoe veilig is mijn stem als ik straks naar de stembus ga? Het is al zo vreselijk onveilig op straat. Als ik ga pinnen neem ik altijd een paraplu mee, regen of niet. Het ding klap ik uit als ik voor de pinautomaat sta zodat niemand kan meelezen als ik mijn code intik. Verder heb ik alleen jas- en broekzakken met ritsen, voorzien van cijferslot. Zakkenrollers krijgen bij mij geen kans. Maar hoe beveilig ik mijn stem? Die zit tenslotte in mijn hoofd. Wie garandeert mij dat ik niet overvallen wordt door de eerste de beste zwevende kiezer die nog niet weet wat hij/zij zal gaan stemmen? Straks wordt ik nog onder bedreiging van geweld gedwongen mijn stemgeheim op te geven en mijn keuze kenbaar te maken nog voor ik het stemlokaal heb gehaald.
Het is jammer dat de politiebewaking wordt opgeheven. Dat jaagt de burger op hoge kosten. Want nu ben ik genoodzaakt om particuliere bodyguards in te huren om mijn stem veilig en wel in de stembus te deponeren.